2014-11-26 11:44:11
Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πάγωσε το αίμα στις φλέβες όταν είδαμε τον τίτλο του κύριου άρθρου την Κυριακή της εφημερίδας της γερμανικής ελίτ, της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», Δεξιάς φυσικά.
Ο τίτλος της γερμανικής εφημερίδας ήταν γραμμένος στα... Γαλλικά: «Madame la Présidente Marine Le Pen - Κυρία πρόεδρος Μαρίν Λεπέν»!!! «Ποιος υπολογίζει ακόμη σοβαρά στον Ολάντ ή τον Σαρκοζί ότι γνωρίζουν τον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον;» προσέθετε ο υπότιτλος. Ο Γερμανός αρθρογράφος ξεκινούσε -ως γνήσιος Γερμανός- από το θεωρητικό σχήμα για να καταλήξει μετά από πέντε όλες κι όλες φράσεις στο πρακτικά συμπεράσματα, όσο ανατριχιαστικά από πολιτική σκοπιά και αν είναι αυτά.
«Οταν πάρα πολλοί άνθρωποι για πάρα πολύ καιρό ζουν με την αίσθηση ότι ο χρόνος εργάζεται εναντίον τους επειδή τα πράγματα συνολικά τρέχουν προς τη λάθος κατεύθυνση, όταν αυτή η αίσθηση μονιμοποιηθεί ως κατάσταση, τότε γεννιέται τεράστια ενέργεια
. Μια επιθυμία για αλλαγή. Ενα κύμα», γράφει στο θεωρητικό μέρος. Με μόλις δύο φράσεις στη συνέχεια εξηγεί τι εννοεί πρακτικά στο πολιτικό επίπεδο: «Αυτό το κύμα μπορεί στις επόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές να φέρει στο Μέγαρο των Ηλυσίων τη Μαρίν Λεπέν. Αυτό θα ανακάτωνε εκ νέου τα χαρτιά στην ευρωπαϊκή πολιτική»! Ο αρθρογράφος καθόλου δεν εντυπωσιάζεται από την αποτυχία της Λεπέν, παρόλο που βγήκε πρώτο κόμμα στη Γαλλία, να συγκροτήσει ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. «Στην πολιτική συνιστάται να συγκεντρώνει κανείς την προσοχή του στα μεγάλα ρεύματα αντί για τα μικρά κύματα.
Το πρώτο που βλέπει κανείς είναι ότι μετά την οικονομική κρίση το ευρώ δεν είναι πλέον αγκυροβολημένο στα κεφάλια του κόσμου ως μοντέλο επιτυχίας. Εχει αυξηθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ο αριθμός των ανθρώπων που αισθάνονται ότι (σ.σ.: λόγω του ευρώ) ζημιώνονται, δεν εισακούονται ή απαλλοτριώνονται και τους οποίους διαπερνά η αίσθηση ότι η πολιτική γενικά κινείται τρέχοντας προς τη λάθος κατεύθυνση και σχεδόν παντού αυτό έχει οδηγήσει στην ισχυροποίηση αποκαλούμενων λαϊκίστικων, επικριτικών προς την ΕΕ κομμάτων». Πρόκειται για πραγματικά πολύ σοβαρές επισημάνσεις, αν και σε κανένα σημείο του άρθρου δεν εκτιμάται, δεν αναφέρεται, δεν υπονοείται ότι αυτή η κατάσταση προέκυψε εξαιτίας της γερμανικής πολιτικής. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, ο Γερμανός αρθρογράφος κάνει μια συγκλονιστικά ρεαλιστική ανάλυση, εντελώς απαλλαγμένη από τις συνήθεις προκαταλήψεις των Γερμανών, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Η μεγάλη Γαλλία χτυπήθηκε σοβαρά από τα συμβάντα (σ.σ.: κατά τη διάρκεια της κρίσης) ... Σήμερα, μια καθαρή πλειοψηφία στη Γαλλία αντιμετωπίζει απαισιόδοξα το ευρώ και την ΕΕ, ενώ σχεδόν όλοι οι Γάλλοι εκτιμούν ως κακή την οικονομική κατάσταση της χώρας τους ... Αυτά τα χρόνια υποσκάπτονταν συνεχώς η αυτοπεποίθηση του -Μεγάλου Εθνους- (σ.σ.: έτσι αποκαλούν οι Γάλλοι τον εαυτό τους)».
Στη συνέχεια, το κύριο άρθρο της εφημερίδας της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ έρχεται στο καθοριστικό σημείο της ανάλυσής της. Ενα σημείο που όλοι οι Γάλλοι γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν τολμά να το γράψει. Γράφει λοιπόν η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» χωρίς περιστροφές: «Η Λεπέν υπόσχεται στο έθνος μια "αναγέννηση", θέλει να ξανακάνει τους Γάλλους -κύριους στη χώρα τους-. Το Εθνικό Μέτωπο έχει βγει από την εξτρεμιστική γωνιά του και έχει μεταμορφωθεί σε έναν λαϊκίστικο σχηματισμό. Η θεμελιώδης απαίτηση (του Εθνικού Μετώπου) είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας επί των νόμων, των συνόρων και του νομίσματος - εν ολίγοις ένας νεογκολισμός»!
Αυτή η λέξη, ο «νεογκολισμός» (από το όνομα του πολιτικού πατριάρχη της γαλλικής Δεξιάς πριν από πενήντα και εξήντα χρόνια, του στρατηγού Σαρλ ντε Γκολ), συνιστά την πεμπτουσία του ζητήματος. Δεν είναι ότι οι Γάλλοι γίνονται φασίστες και πηγαίνουν στη Μαρίν Λεπέν. Είναι ότι η Μαρίν Λεπέν μεταλλάσσει το κόμμα της και το καθιστά ένα δεξιό κόμμα που υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της Γαλλίας εναντίον της υποτέλειας στη Γερμανία: «Μια πλειοψηφία των Γάλλων δεν θεωρεί πλέον το Εθνικό Μέτωπο κίνδυνο για τη δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι αν η Μαρίν Λεπέν βρεθεί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2017, θα έχει πιθανότητα νίκης, σε αντίθεση με τον πατέρα της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 2002 εναντίον του Ζακ Σιράκ», υπογραμμίζει το κύριο άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Πραγματικά βαρυσήμαντο άρθρο. Θεωρητικά, χρόνος υπάρχει άφθονος για να αποτραπεί μια τέτοια τραγική πορεία. Πρακτικά, όταν αυτός ο γελοίος Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ακολουθεί μια πανάθλια πολιτική λιτότητας και δίνει τροφή στον σκανδαλοθηρικό Τύπο αλλάζοντας ερωμένες, ο χρόνος έχει ήδη τελειώσει προ πολλού
ΕΘΝΟΣ
InfoGnomon
Πάγωσε το αίμα στις φλέβες όταν είδαμε τον τίτλο του κύριου άρθρου την Κυριακή της εφημερίδας της γερμανικής ελίτ, της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», Δεξιάς φυσικά.
Ο τίτλος της γερμανικής εφημερίδας ήταν γραμμένος στα... Γαλλικά: «Madame la Présidente Marine Le Pen - Κυρία πρόεδρος Μαρίν Λεπέν»!!! «Ποιος υπολογίζει ακόμη σοβαρά στον Ολάντ ή τον Σαρκοζί ότι γνωρίζουν τον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον;» προσέθετε ο υπότιτλος. Ο Γερμανός αρθρογράφος ξεκινούσε -ως γνήσιος Γερμανός- από το θεωρητικό σχήμα για να καταλήξει μετά από πέντε όλες κι όλες φράσεις στο πρακτικά συμπεράσματα, όσο ανατριχιαστικά από πολιτική σκοπιά και αν είναι αυτά.
«Οταν πάρα πολλοί άνθρωποι για πάρα πολύ καιρό ζουν με την αίσθηση ότι ο χρόνος εργάζεται εναντίον τους επειδή τα πράγματα συνολικά τρέχουν προς τη λάθος κατεύθυνση, όταν αυτή η αίσθηση μονιμοποιηθεί ως κατάσταση, τότε γεννιέται τεράστια ενέργεια
Το πρώτο που βλέπει κανείς είναι ότι μετά την οικονομική κρίση το ευρώ δεν είναι πλέον αγκυροβολημένο στα κεφάλια του κόσμου ως μοντέλο επιτυχίας. Εχει αυξηθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ο αριθμός των ανθρώπων που αισθάνονται ότι (σ.σ.: λόγω του ευρώ) ζημιώνονται, δεν εισακούονται ή απαλλοτριώνονται και τους οποίους διαπερνά η αίσθηση ότι η πολιτική γενικά κινείται τρέχοντας προς τη λάθος κατεύθυνση και σχεδόν παντού αυτό έχει οδηγήσει στην ισχυροποίηση αποκαλούμενων λαϊκίστικων, επικριτικών προς την ΕΕ κομμάτων». Πρόκειται για πραγματικά πολύ σοβαρές επισημάνσεις, αν και σε κανένα σημείο του άρθρου δεν εκτιμάται, δεν αναφέρεται, δεν υπονοείται ότι αυτή η κατάσταση προέκυψε εξαιτίας της γερμανικής πολιτικής. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, ο Γερμανός αρθρογράφος κάνει μια συγκλονιστικά ρεαλιστική ανάλυση, εντελώς απαλλαγμένη από τις συνήθεις προκαταλήψεις των Γερμανών, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Η μεγάλη Γαλλία χτυπήθηκε σοβαρά από τα συμβάντα (σ.σ.: κατά τη διάρκεια της κρίσης) ... Σήμερα, μια καθαρή πλειοψηφία στη Γαλλία αντιμετωπίζει απαισιόδοξα το ευρώ και την ΕΕ, ενώ σχεδόν όλοι οι Γάλλοι εκτιμούν ως κακή την οικονομική κατάσταση της χώρας τους ... Αυτά τα χρόνια υποσκάπτονταν συνεχώς η αυτοπεποίθηση του -Μεγάλου Εθνους- (σ.σ.: έτσι αποκαλούν οι Γάλλοι τον εαυτό τους)».
Στη συνέχεια, το κύριο άρθρο της εφημερίδας της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ έρχεται στο καθοριστικό σημείο της ανάλυσής της. Ενα σημείο που όλοι οι Γάλλοι γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν τολμά να το γράψει. Γράφει λοιπόν η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» χωρίς περιστροφές: «Η Λεπέν υπόσχεται στο έθνος μια "αναγέννηση", θέλει να ξανακάνει τους Γάλλους -κύριους στη χώρα τους-. Το Εθνικό Μέτωπο έχει βγει από την εξτρεμιστική γωνιά του και έχει μεταμορφωθεί σε έναν λαϊκίστικο σχηματισμό. Η θεμελιώδης απαίτηση (του Εθνικού Μετώπου) είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας επί των νόμων, των συνόρων και του νομίσματος - εν ολίγοις ένας νεογκολισμός»!
Αυτή η λέξη, ο «νεογκολισμός» (από το όνομα του πολιτικού πατριάρχη της γαλλικής Δεξιάς πριν από πενήντα και εξήντα χρόνια, του στρατηγού Σαρλ ντε Γκολ), συνιστά την πεμπτουσία του ζητήματος. Δεν είναι ότι οι Γάλλοι γίνονται φασίστες και πηγαίνουν στη Μαρίν Λεπέν. Είναι ότι η Μαρίν Λεπέν μεταλλάσσει το κόμμα της και το καθιστά ένα δεξιό κόμμα που υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της Γαλλίας εναντίον της υποτέλειας στη Γερμανία: «Μια πλειοψηφία των Γάλλων δεν θεωρεί πλέον το Εθνικό Μέτωπο κίνδυνο για τη δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι αν η Μαρίν Λεπέν βρεθεί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2017, θα έχει πιθανότητα νίκης, σε αντίθεση με τον πατέρα της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 2002 εναντίον του Ζακ Σιράκ», υπογραμμίζει το κύριο άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Πραγματικά βαρυσήμαντο άρθρο. Θεωρητικά, χρόνος υπάρχει άφθονος για να αποτραπεί μια τέτοια τραγική πορεία. Πρακτικά, όταν αυτός ο γελοίος Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ακολουθεί μια πανάθλια πολιτική λιτότητας και δίνει τροφή στον σκανδαλοθηρικό Τύπο αλλάζοντας ερωμένες, ο χρόνος έχει ήδη τελειώσει προ πολλού
ΕΘΝΟΣ
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
