2014-11-28 17:05:55
Διαβάστε παρακάτω την ομιλία του Κουβέλη: "Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν... η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς επέλεξε τη διαδικασία του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου για να αναδείξει το ζήτημα της ανάγκης να προωθηθεί η συνταγματική αναθεώρηση, το έκανε γιατί ήταν η πιο πρόσφορη διαδικασία και προφανώς όχι γιατί ήθελε να ελέγξει τον Υπουργό Δικαιοσύνης, διότι πράγματι τη σχετική πρωτοβουλία την έχει η Βουλή των Ελλήνων. Ειδικότερα, πενήντα Βουλευτές μπορούν να καταθέσουν την πρότασή τους και να εκκινήσει η σχετική διαδικασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ένα ζήτημα: Το πρόβλημα της χώρας μας είναι θεσμικό; Το πρόβλημα της χώρας μας είναι πολιτικό; Το πρόβλημα της χώρας είναι θεσμικό και πολιτικό; Θα έλεγα ότι είναι και τα δύο. Γι’ αυτό ακριβώς η αντιμετώπιση του ζητήματος πρέπει να γίνεται και στα δύο αυτά επίπεδα, και στο θεσμικό και στο πολιτικό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν πάρα πολύ σωστές διατάξεις μέσα στο Σύνταγμα ως το αποτέλεσμα της συμφωνίας των πολιτικών δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό είναι το Σύνταγμα, το consensus, το κοινωνικοπολιτικό consensus. Ας αναρωτηθούμε όμως -και το λέω αυτό κυρίως για να αναδείξω την επισήμανση που έκανα λίγο πριν, ότι το πρόβλημα της χώρας είναι και πολιτικό- το εξής: Πόσες διατάξεις αυτού του Συντάγματος, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, δεν έχουν παραβιάσει οι εκάστοτε κυβερνήσεις; Πόσες διατάξεις αυτού του Συντάγματος, με τη σαφήνεια του περιεχομένου της ρύθμισής τους, δεν εφαρμόστηκαν, με αποτέλεσμα καταστάσεις και συνθήκες της κοινωνίας και των πολιτών να παραμένουν αρρύθμιστες, διότι δεν εφαρμόστηκαν οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος;
Και, βεβαίως, υπάρχουν διατάξεις του Συντάγματος που έχουν χαρακτηριστεί κατευθυντήριες, δεν έχουν επιτακτικότητα. Γι’ αυτό και συναντά κανείς την άρνηση όταν επικαλείται τη σχετική διάταξη του Συντάγματος, παραδείγματος χάρη για το δικαίωμα στην εργασία, και ακούει «μα, είναι κατευθυντήρια η διάταξη και όχι επιτακτική».
Όμως, ακόμη και ο κατευθυντήριος χαρακτήρας της διάταξης –και όχι μόνο αυτής της διάταξης που προανέφερα, αλλά και άλλων διατάξεων- δεν ακολουθήθηκε. Η εκτελεστική εξουσία δεν εναρμονίστηκε προς εκείνα τα οποία το Σύνταγμα έδειχνε τουλάχιστον ως κατευθύνσεις.
Μιλάει, για παράδειγμα, το Σύνταγμα και για τη δυνατότητα έκδοσης πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Δεν υπάρχει κατάχρηση στην έκδοση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Βρίσκεται σε απόλυτη συνταγματική τάξη αυτή η αθρόα έκδοση πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Προφανώς όχι. Και η επίκληση του όποιου λόγου σπουδαιότητας ή και ανάγκης της άμεσης ρύθμισης δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υπέρχρηση -για να μην πω την παράβαση της συνταγματικής διάταξης- έως και την κατάχρηση.
Όμως, υπάρχουν όντως ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη συνταγματική αναθεώρηση. Οι Βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Αριστεράς αναφέρθηκαν διεξοδικά σε πάρα πολλά από αυτά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να επισημάνουμε ότι ρυθμίσεις που εισηγούμαστε να περιληφθούν στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος θα μπορούσε να τις κάνει ο κοινός νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή των Ελλήνων. Αν εκρίνετο αναγκαίος ο αριθμός των διακοσίων, των διακοσίων πενήντα Βουλευτών και όχι των τριακοσίων, δεν χρειαζόταν συνταγματική αναθεώρηση. Θα μπορούσε ο κοινός νομοθέτης να το αποφασίσει.
Αν εκρίνετο, για παράδειγμα, ότι πρέπει να έχουμε τη διάκριση των εξουσιών και στο επίπεδο του ασυμβιβάστου του Βουλευτή ή του μέλους της Κυβέρνησης και πάλι ο κοινός νομοθέτης θα μπορούσε να το επιβάλει με συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση.
Αν, όμως, εισηγούμαστε ότι αυτά πρέπει να αποτελέσουν το περιεχόμενο της συνταγματικής αναθεώρησης, για να τεθούν ως διατάξεις του Συντάγματος, το κάνουμε όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί κρίσιμα ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο νομοθέτης, τα αντιμετωπίζει και μετά από λίγο στη βάση των πολιτικών σκοπιμοτήτων ή και των κομματικών ιδιοτελειών αλλάζει ο νόμος, στη βάση των συσχετισμών που υπάρχουν μέσα στη Βουλή.
Να η ύπαρξη του πολιτικού ζητήματος το οποίο εν αρχή σας είπα ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο θεσμικό, αλλά είναι και πολιτικό και γι’ αυτό η αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται και στα δύο αυτά επίπεδα.
Η συνταγματική αναθεώρηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -που πρέπει να γίνει, πρέπει να δρομολογηθεί κατά τις διατάξεις του Συντάγματος και με τις σχετικές προβλέψεις- πρέπει να γίνει ακριβώς για να τονωθεί το πολιτικό σύστημα και να απομακρύνει παθογένειες που το έχουν προσβάλει και το έχουν οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση, η οποία, αν θέλετε, είναι μία κατάσταση που οδηγεί τους πολίτες πάρα πολλές φορές να στρέφουν την πλάτη τους και προς την πολιτική και προς τους πολιτικούς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί εμείς ζητάμε το εκλογικό σύστημα να αποτελέσει μία πάγια ρύθμιση του Συντάγματος; Το ζητάμε ακριβώς διότι δεν μπορεί το εκλογικό σύστημα να προσαρμόζεται στις εκάστοτε ανάγκες, ιδιαίτερα της κυβερνώσας παράταξης, αλλά πρέπει με έναν σταθερό, με έναν πάγιο τρόπο να εκφράζει τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και γι’ αυτό και η σχετική μας επιμονή στην καθιέρωση της απλής και ανόθευτης αναλογικής, με κατάργηση του μπόνους, το οποίο πράγματι ως ρύθμιση αποτελεί στοιχείο, κατά την άποψή μου, που προσβάλλει επί της ουσίας την αντιπροσωπευτικότητα.
Υπάρχουν και άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με τις παθολογίες οι οποίες επισημαίνονται στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε όλες και όλοι σε αυτό: Τι χρειάζεται το άρθρο 86 του Συντάγματος, αυτό δηλαδή που αναφέρεται στην ποινική ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης, των Υπουργών, των Αναπληρωτών Υπουργών και των Υφυπουργών; Γιατί να μην κρίνεται για τις παράνομες πράξεις του το όποιο μέλος της Κυβέρνησης από το φυσικό του δικαστή, χωρίς, αν θέλετε, όλες αυτές τις ρυθμίσεις οι οποίες ουσιαστικά εμπόδια δημιουργούν, εγείρουν διάφορα προσκόμματα ή και προσχήματα, με αποτέλεσμα να έχουμε και την ατιμωρησία;
Έχετε δει -και απευθύνομαι στους συναδέλφους που με έναν ιδιαίτερο τρόπο ασχολούνται με τα Συντάγματα, όχι μόνο της χώρας, αλλά και των άλλων χωρών- ποτέ συνταγματική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 86 του Συντάγματος, για την ποινική ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης να έχει δώδεκα παραγράφους;
Έχετε δει ποτέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε συνταγματική διάταξη, όχι μόνο στα δικά μας ελληνικά συντάγματα, αλλά και στα συντάγματα των άλλων χωρών να ρυθμίζεται με έναν τόσο αναλυτικό τρόπο η υπόθεση της ποινικής ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης, έτσι ώστε να καταντά, αν θέλετε και πρόσχημα και μάλιστα όχι ικανό, αλλά ανίκανο να καλύψει τα ακάλυπτα; Θέλει -λέει- και εκτελεστικό νόμο. Τι θα πει περισσότερο «εκτελεστικός νόμος» για την ευθύνη των μελών της κυβέρνησης από αυτό που πάρα πολύ αναλυτικά, ως νόμος πια και όχι ως συνταγματική διάταξη, λέει το Σύνταγμά μας;
Βεβαίως, η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει στην κυριολεξία να τονώσει τους κοινωνικούς ελέγχους της ασκούμενης πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ψηφίστηκε από Βουλευτές, όμως.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ (Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς): Προφανώς, κύριε συνάδελφε, ψηφίστηκε από Βουλευτές, αλλά δεν ψηφίστηκε από όλους τους Βουλευτές.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Συμφωνούμε.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ (Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς): Γι’ αυτό σας είπα λίγο πριν ότι η όποια συνταγματική αναθεώρηση, το όποιο Σύνταγμα τι καταγράφει; Καταγράφει την κοινωνικοπολιτική συμφωνία, το consensus. Και το consensus αναδεικνύεται στη βάση των πλειοψηφιών και των μειοψηφιών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορούσαμε πάρα πολλά να πούμε, αλλά να πούμε μερικά από εκείνα τα οποία έχει αναδείξει η ίδια η ζωή ως αναγκαιότητα, η οποία νομίζω ότι οδηγεί στην παραδοχή να αντιμετωπιστούν στο επίπεδο του Συντάγματος τα κοινωνικά δικαιώματα, η συλλογική αυτονομία. Είχαμε, για παράδειγμα, κάτω από τη δυσκολία της περιόδου που διανύει η χώρα μας κατάργηση της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων, είχαμε περιορισμό της συλλογικής αυτονομίας και είχαμε καθιέρωση του λεγόμενου «εγγυημένου εισοδήματος», που δεν έχει καμία σχέση με εκείνο το οποίο είχαμε αναδείξει και στην προηγούμενη αναθεωρητική διαδικασία του έτους 2007, αλλά που δυστυχώς, επειδή, όπως θυμάστε, σταμάτησε εκείνη η διαδικασία για άλλους λόγους, δεν καθιερώθηκε το εγγυημένο εισόδημα στην αξιοπρεπή διαβίωση, προκειμένου να διαμορφώνει και στοιχεία αγωγιμότητας και όχι μόνο διακήρυξης.
Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αλλά αυτή είναι διαδικασία η οποία θα πρέπει να αναπτυχθεί μετά την απόφαση της Βουλής, για να κινηθεί η συνταγματική αναθεώρηση.
Με απόλυτο σεβασμό στο χρόνο, για να μην κάνω κατάχρηση, θέλω ολοκληρώνοντας να αναφερθώ σε ένα ζήτημα το οποίο θεωρώ κρίσιμο. Η διάκριση των εξουσιών περιλαμβάνει αναμφισβήτητα χωριστά τα καθήκοντα του νομοθέτη Βουλευτή και χωριστά τα καθήκοντα του μέλους της εκτελεστικής εξουσίας.
Να συμφωνήσουμε ή να μη συμφωνήσουμε –κάνω μία υπόθεση εργασίας και λέω «ας συμφωνήσουμε»- να μειωθεί ο αριθμός των Βουλευτών. Δεν είναι, όμως, εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι η Βουλή, ως το κατ’ εξοχήν εκφραστικό όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, δεν λειτουργεί έτσι. Γι’ αυτό και θα με ενθυμείται ο αγαπητός συνάδελφος και φίλος κ. Παυλόπουλος επίμονα να υποστηρίζω κάθε φορά που η Βουλή οδηγούνταν σε συνταγματική αναθεώρηση, ότι επιτέλους η Βουλή των Ελλήνων, για να είναι πράγματι εκφραστικό όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, πρέπει να αποκτήσει στοιχεία κυβερνώσας Βουλής.
Βεβαίως, η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να γίνει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιλαμβάνει ρυθμίσεις σαν κι αυτές που βλέπω να προτείνονται, όπως, επί παραδείγματι, για τη συνταγματοποίηση της οικονομίας ή για την ενίσχυση –λέει- της ιδιωτικής οικονομίας. Δεν προσέρχομαι στην όποια αντιδικία και στον όποιο αντίλογο αναφορικά με την ιδιωτική οικονομία και το δημόσιο τομέα. Όχι. Όμως, δεν μπορεί να συνταγματοποιείται το οικονομικό σύστημα, πολλώ δε μάλλον δεν μπορούν να συνταγματοποιούνται ρυθμίσεις που αφορούν στη λειτουργία της οικονομίας.
Για παράδειγμα, δεν μπορεί να αναφέρεται –διότι το διάβασα και αυτό- ως στοιχείο συνταγματικής αναθεώρησης που πρέπει να εξασφαλιστεί με τροποποίηση της σχετικής διάταξης του άρθρου 16 του Συντάγματος, η δυνατότητα η Ελλάδα να αποτελέσει –αυτό λέει ουσιαστικά- κέντρο εκπαίδευσης με προφανή, όπως η σχετική είδηση διαβάστηκε από εμένα, οικονομικά και άλλα οφέλη.
Τι θέλω να πω; Η συνταγματική αναθεώρηση, για να δικαιολογείται, πρέπει να έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά η τόνωση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τα κοινωνικά και συλλογικά δικαιώματα και ζητήματα που έχουν σχέση με τη δημοκρατία. Εκεί ακριβώς εντάσσεται και ο βασικός μέτοχος. Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά για το πώς πρέπει να αναρρυθμιστεί η σχετική διάταξη και γιατί πρέπει να αναρρυθμιστεί. Όμως, δράττομαι της ευκαιρίας να πω για το βασικό μέτοχο το εξής: Μη θεωρήσετε ότι είναι ένα παρεμπίπτον ή ένα δευτερεύον ζήτημα. Η υπόθεση του βασικού μετόχου που αφορά στη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι μεγάλο πρόβλημα λειτουργίας της δημοκρατίας. Ότι υπάρχουν πλευρές που έχουν ανάγκη εξορθολογισμού, βεβαίως υπάρχουν. Όμως, μη θεωρήσει κανείς ότι η ύπαρξη του ελέγχου της λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αναφορικά με το βασικό μέτοχο είναι ένα μόνο οικονομικό ζήτημα και ένα ζήτημα ελευθέρου ή μη ελευθέρου ανταγωνισμού.
Θα μπορούσαμε πάρα πολλά να επισημάνουμε σήμερα, αλλά η διαδικασία της επίκαιρης επερώτησης δεν το επιτρέπει. Μ’ αυτές τις θέσεις, χωρίς άλλη σκοπιμότητα, παρά μόνο με σκοπιμότητα να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, να βελτιωθεί και να αντιμετωπίσει παθογένειες, εμείς προσερχόμαστε και υποστηρίζουμε τη διαδικασία που πρέπει να δρομολογηθεί, της αναθεώρησης του Συντάγματος.
Σας ευχαριστώ."
Tromaktiko
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ένα ζήτημα: Το πρόβλημα της χώρας μας είναι θεσμικό; Το πρόβλημα της χώρας μας είναι πολιτικό; Το πρόβλημα της χώρας είναι θεσμικό και πολιτικό; Θα έλεγα ότι είναι και τα δύο. Γι’ αυτό ακριβώς η αντιμετώπιση του ζητήματος πρέπει να γίνεται και στα δύο αυτά επίπεδα, και στο θεσμικό και στο πολιτικό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν πάρα πολύ σωστές διατάξεις μέσα στο Σύνταγμα ως το αποτέλεσμα της συμφωνίας των πολιτικών δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό είναι το Σύνταγμα, το consensus, το κοινωνικοπολιτικό consensus. Ας αναρωτηθούμε όμως -και το λέω αυτό κυρίως για να αναδείξω την επισήμανση που έκανα λίγο πριν, ότι το πρόβλημα της χώρας είναι και πολιτικό- το εξής: Πόσες διατάξεις αυτού του Συντάγματος, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, δεν έχουν παραβιάσει οι εκάστοτε κυβερνήσεις; Πόσες διατάξεις αυτού του Συντάγματος, με τη σαφήνεια του περιεχομένου της ρύθμισής τους, δεν εφαρμόστηκαν, με αποτέλεσμα καταστάσεις και συνθήκες της κοινωνίας και των πολιτών να παραμένουν αρρύθμιστες, διότι δεν εφαρμόστηκαν οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος;
Και, βεβαίως, υπάρχουν διατάξεις του Συντάγματος που έχουν χαρακτηριστεί κατευθυντήριες, δεν έχουν επιτακτικότητα. Γι’ αυτό και συναντά κανείς την άρνηση όταν επικαλείται τη σχετική διάταξη του Συντάγματος, παραδείγματος χάρη για το δικαίωμα στην εργασία, και ακούει «μα, είναι κατευθυντήρια η διάταξη και όχι επιτακτική».
Όμως, ακόμη και ο κατευθυντήριος χαρακτήρας της διάταξης –και όχι μόνο αυτής της διάταξης που προανέφερα, αλλά και άλλων διατάξεων- δεν ακολουθήθηκε. Η εκτελεστική εξουσία δεν εναρμονίστηκε προς εκείνα τα οποία το Σύνταγμα έδειχνε τουλάχιστον ως κατευθύνσεις.
Μιλάει, για παράδειγμα, το Σύνταγμα και για τη δυνατότητα έκδοσης πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Δεν υπάρχει κατάχρηση στην έκδοση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Βρίσκεται σε απόλυτη συνταγματική τάξη αυτή η αθρόα έκδοση πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Προφανώς όχι. Και η επίκληση του όποιου λόγου σπουδαιότητας ή και ανάγκης της άμεσης ρύθμισης δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υπέρχρηση -για να μην πω την παράβαση της συνταγματικής διάταξης- έως και την κατάχρηση.
Όμως, υπάρχουν όντως ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη συνταγματική αναθεώρηση. Οι Βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Αριστεράς αναφέρθηκαν διεξοδικά σε πάρα πολλά από αυτά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να επισημάνουμε ότι ρυθμίσεις που εισηγούμαστε να περιληφθούν στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος θα μπορούσε να τις κάνει ο κοινός νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή των Ελλήνων. Αν εκρίνετο αναγκαίος ο αριθμός των διακοσίων, των διακοσίων πενήντα Βουλευτών και όχι των τριακοσίων, δεν χρειαζόταν συνταγματική αναθεώρηση. Θα μπορούσε ο κοινός νομοθέτης να το αποφασίσει.
Αν εκρίνετο, για παράδειγμα, ότι πρέπει να έχουμε τη διάκριση των εξουσιών και στο επίπεδο του ασυμβιβάστου του Βουλευτή ή του μέλους της Κυβέρνησης και πάλι ο κοινός νομοθέτης θα μπορούσε να το επιβάλει με συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση.
Αν, όμως, εισηγούμαστε ότι αυτά πρέπει να αποτελέσουν το περιεχόμενο της συνταγματικής αναθεώρησης, για να τεθούν ως διατάξεις του Συντάγματος, το κάνουμε όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί κρίσιμα ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο νομοθέτης, τα αντιμετωπίζει και μετά από λίγο στη βάση των πολιτικών σκοπιμοτήτων ή και των κομματικών ιδιοτελειών αλλάζει ο νόμος, στη βάση των συσχετισμών που υπάρχουν μέσα στη Βουλή.
Να η ύπαρξη του πολιτικού ζητήματος το οποίο εν αρχή σας είπα ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο θεσμικό, αλλά είναι και πολιτικό και γι’ αυτό η αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται και στα δύο αυτά επίπεδα.
Η συνταγματική αναθεώρηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -που πρέπει να γίνει, πρέπει να δρομολογηθεί κατά τις διατάξεις του Συντάγματος και με τις σχετικές προβλέψεις- πρέπει να γίνει ακριβώς για να τονωθεί το πολιτικό σύστημα και να απομακρύνει παθογένειες που το έχουν προσβάλει και το έχουν οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση, η οποία, αν θέλετε, είναι μία κατάσταση που οδηγεί τους πολίτες πάρα πολλές φορές να στρέφουν την πλάτη τους και προς την πολιτική και προς τους πολιτικούς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί εμείς ζητάμε το εκλογικό σύστημα να αποτελέσει μία πάγια ρύθμιση του Συντάγματος; Το ζητάμε ακριβώς διότι δεν μπορεί το εκλογικό σύστημα να προσαρμόζεται στις εκάστοτε ανάγκες, ιδιαίτερα της κυβερνώσας παράταξης, αλλά πρέπει με έναν σταθερό, με έναν πάγιο τρόπο να εκφράζει τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και γι’ αυτό και η σχετική μας επιμονή στην καθιέρωση της απλής και ανόθευτης αναλογικής, με κατάργηση του μπόνους, το οποίο πράγματι ως ρύθμιση αποτελεί στοιχείο, κατά την άποψή μου, που προσβάλλει επί της ουσίας την αντιπροσωπευτικότητα.
Υπάρχουν και άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με τις παθολογίες οι οποίες επισημαίνονται στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε όλες και όλοι σε αυτό: Τι χρειάζεται το άρθρο 86 του Συντάγματος, αυτό δηλαδή που αναφέρεται στην ποινική ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης, των Υπουργών, των Αναπληρωτών Υπουργών και των Υφυπουργών; Γιατί να μην κρίνεται για τις παράνομες πράξεις του το όποιο μέλος της Κυβέρνησης από το φυσικό του δικαστή, χωρίς, αν θέλετε, όλες αυτές τις ρυθμίσεις οι οποίες ουσιαστικά εμπόδια δημιουργούν, εγείρουν διάφορα προσκόμματα ή και προσχήματα, με αποτέλεσμα να έχουμε και την ατιμωρησία;
Έχετε δει -και απευθύνομαι στους συναδέλφους που με έναν ιδιαίτερο τρόπο ασχολούνται με τα Συντάγματα, όχι μόνο της χώρας, αλλά και των άλλων χωρών- ποτέ συνταγματική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 86 του Συντάγματος, για την ποινική ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης να έχει δώδεκα παραγράφους;
Έχετε δει ποτέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε συνταγματική διάταξη, όχι μόνο στα δικά μας ελληνικά συντάγματα, αλλά και στα συντάγματα των άλλων χωρών να ρυθμίζεται με έναν τόσο αναλυτικό τρόπο η υπόθεση της ποινικής ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης, έτσι ώστε να καταντά, αν θέλετε και πρόσχημα και μάλιστα όχι ικανό, αλλά ανίκανο να καλύψει τα ακάλυπτα; Θέλει -λέει- και εκτελεστικό νόμο. Τι θα πει περισσότερο «εκτελεστικός νόμος» για την ευθύνη των μελών της κυβέρνησης από αυτό που πάρα πολύ αναλυτικά, ως νόμος πια και όχι ως συνταγματική διάταξη, λέει το Σύνταγμά μας;
Βεβαίως, η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει στην κυριολεξία να τονώσει τους κοινωνικούς ελέγχους της ασκούμενης πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ψηφίστηκε από Βουλευτές, όμως.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ (Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς): Προφανώς, κύριε συνάδελφε, ψηφίστηκε από Βουλευτές, αλλά δεν ψηφίστηκε από όλους τους Βουλευτές.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Συμφωνούμε.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ (Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς): Γι’ αυτό σας είπα λίγο πριν ότι η όποια συνταγματική αναθεώρηση, το όποιο Σύνταγμα τι καταγράφει; Καταγράφει την κοινωνικοπολιτική συμφωνία, το consensus. Και το consensus αναδεικνύεται στη βάση των πλειοψηφιών και των μειοψηφιών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορούσαμε πάρα πολλά να πούμε, αλλά να πούμε μερικά από εκείνα τα οποία έχει αναδείξει η ίδια η ζωή ως αναγκαιότητα, η οποία νομίζω ότι οδηγεί στην παραδοχή να αντιμετωπιστούν στο επίπεδο του Συντάγματος τα κοινωνικά δικαιώματα, η συλλογική αυτονομία. Είχαμε, για παράδειγμα, κάτω από τη δυσκολία της περιόδου που διανύει η χώρα μας κατάργηση της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων, είχαμε περιορισμό της συλλογικής αυτονομίας και είχαμε καθιέρωση του λεγόμενου «εγγυημένου εισοδήματος», που δεν έχει καμία σχέση με εκείνο το οποίο είχαμε αναδείξει και στην προηγούμενη αναθεωρητική διαδικασία του έτους 2007, αλλά που δυστυχώς, επειδή, όπως θυμάστε, σταμάτησε εκείνη η διαδικασία για άλλους λόγους, δεν καθιερώθηκε το εγγυημένο εισόδημα στην αξιοπρεπή διαβίωση, προκειμένου να διαμορφώνει και στοιχεία αγωγιμότητας και όχι μόνο διακήρυξης.
Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αλλά αυτή είναι διαδικασία η οποία θα πρέπει να αναπτυχθεί μετά την απόφαση της Βουλής, για να κινηθεί η συνταγματική αναθεώρηση.
Με απόλυτο σεβασμό στο χρόνο, για να μην κάνω κατάχρηση, θέλω ολοκληρώνοντας να αναφερθώ σε ένα ζήτημα το οποίο θεωρώ κρίσιμο. Η διάκριση των εξουσιών περιλαμβάνει αναμφισβήτητα χωριστά τα καθήκοντα του νομοθέτη Βουλευτή και χωριστά τα καθήκοντα του μέλους της εκτελεστικής εξουσίας.
Να συμφωνήσουμε ή να μη συμφωνήσουμε –κάνω μία υπόθεση εργασίας και λέω «ας συμφωνήσουμε»- να μειωθεί ο αριθμός των Βουλευτών. Δεν είναι, όμως, εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι η Βουλή, ως το κατ’ εξοχήν εκφραστικό όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, δεν λειτουργεί έτσι. Γι’ αυτό και θα με ενθυμείται ο αγαπητός συνάδελφος και φίλος κ. Παυλόπουλος επίμονα να υποστηρίζω κάθε φορά που η Βουλή οδηγούνταν σε συνταγματική αναθεώρηση, ότι επιτέλους η Βουλή των Ελλήνων, για να είναι πράγματι εκφραστικό όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, πρέπει να αποκτήσει στοιχεία κυβερνώσας Βουλής.
Βεβαίως, η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να γίνει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιλαμβάνει ρυθμίσεις σαν κι αυτές που βλέπω να προτείνονται, όπως, επί παραδείγματι, για τη συνταγματοποίηση της οικονομίας ή για την ενίσχυση –λέει- της ιδιωτικής οικονομίας. Δεν προσέρχομαι στην όποια αντιδικία και στον όποιο αντίλογο αναφορικά με την ιδιωτική οικονομία και το δημόσιο τομέα. Όχι. Όμως, δεν μπορεί να συνταγματοποιείται το οικονομικό σύστημα, πολλώ δε μάλλον δεν μπορούν να συνταγματοποιούνται ρυθμίσεις που αφορούν στη λειτουργία της οικονομίας.
Για παράδειγμα, δεν μπορεί να αναφέρεται –διότι το διάβασα και αυτό- ως στοιχείο συνταγματικής αναθεώρησης που πρέπει να εξασφαλιστεί με τροποποίηση της σχετικής διάταξης του άρθρου 16 του Συντάγματος, η δυνατότητα η Ελλάδα να αποτελέσει –αυτό λέει ουσιαστικά- κέντρο εκπαίδευσης με προφανή, όπως η σχετική είδηση διαβάστηκε από εμένα, οικονομικά και άλλα οφέλη.
Τι θέλω να πω; Η συνταγματική αναθεώρηση, για να δικαιολογείται, πρέπει να έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά η τόνωση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τα κοινωνικά και συλλογικά δικαιώματα και ζητήματα που έχουν σχέση με τη δημοκρατία. Εκεί ακριβώς εντάσσεται και ο βασικός μέτοχος. Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά για το πώς πρέπει να αναρρυθμιστεί η σχετική διάταξη και γιατί πρέπει να αναρρυθμιστεί. Όμως, δράττομαι της ευκαιρίας να πω για το βασικό μέτοχο το εξής: Μη θεωρήσετε ότι είναι ένα παρεμπίπτον ή ένα δευτερεύον ζήτημα. Η υπόθεση του βασικού μετόχου που αφορά στη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι μεγάλο πρόβλημα λειτουργίας της δημοκρατίας. Ότι υπάρχουν πλευρές που έχουν ανάγκη εξορθολογισμού, βεβαίως υπάρχουν. Όμως, μη θεωρήσει κανείς ότι η ύπαρξη του ελέγχου της λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αναφορικά με το βασικό μέτοχο είναι ένα μόνο οικονομικό ζήτημα και ένα ζήτημα ελευθέρου ή μη ελευθέρου ανταγωνισμού.
Θα μπορούσαμε πάρα πολλά να επισημάνουμε σήμερα, αλλά η διαδικασία της επίκαιρης επερώτησης δεν το επιτρέπει. Μ’ αυτές τις θέσεις, χωρίς άλλη σκοπιμότητα, παρά μόνο με σκοπιμότητα να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, να βελτιωθεί και να αντιμετωπίσει παθογένειες, εμείς προσερχόμαστε και υποστηρίζουμε τη διαδικασία που πρέπει να δρομολογηθεί, της αναθεώρησης του Συντάγματος.
Σας ευχαριστώ."
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
![Η εξέλιξη του iPhone - Δείτε φωτογραφίες τραβηγμένες από όλα τα κινητά της Apple [photos]](https://images.newsnowgreece.com/75/757664/i-exelixi-tou-iPhone---deite-fotografies-travigmenes-apo-ola-ta-kinita-tis-Apple-photos-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
