2014-12-02 14:10:09
Αγαπητό tromaktiko,
εδώ και τρία χρόνια περίπου έγινε γνωστός ο τρόπος που θα αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ενώ θα περίμενε κανείς μια θετική ανταπόκριση από την πλευρά των εκπαιδευτικών ή μία αρνητική έστω τοποθέτηση, μάλλον ζούμε το θέατρο του παραλόγου.
Έχει αρχίσει ένας αγώνας συγκέντρωσης τυπικών προσόντων άνευ προηγουμένου. Και να επρόκειτο για γνώσεις – δεξιότητες που προάγουν την εκπαιδευτική διαδικασία καμία αντίρρηση.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών έχει επιδοθεί σ’ ένα αγώνα συγκέντρωσης βεβαιώσεων συμμετοχής σε σεμινάρια ή ημερίδες των δύο ή τριών ωρών, αμφιβόλου χρησιμότητας και κυρίως επιστημονικής εγκυρότητας.
Τα προγράμματα στα σχολεία είναι επίσης ένα φαινόμενο αποσύνθεσης και πανικού. Κυριολεκτικά πολλοί εκπαιδευτικοί, με τη σύμφωνη γνώμη διευθυντών και προϊσταμένων, βαφτίζουν ως εκπαιδευτικά προγράμματα, δράσεις ανούσιες ή που θα ταίριαζαν, από άποψη επιπέδου, σε παιδιά του νηπιαγωγείου. Πως είναι δυνατόν όλοι να κάνουν προγράμματα, να χρησιμοποιούν μαθητές διαφορετικών τάξεων και τμημάτων και ταυτόχρονα να είναι συνεπείς στις ανάγκες της διδασκαλίας και της προετοιμασίας των μαθητών για την τράπεζα θεμάτων αλλά και τις απαιτήσεις του εξεταστικού συστήματος.
Οι μέρες αργίας είναι επίσης μια πονεμένη ιστορία. Πρέπει λέει το υπουργείο να μειωθούν. Από τη άλλη όμως θυσιάζει με τις διαταγές του, πολλές ώρες διδασκαλίας για δράσεις που έχουν σχέση με τα πουλιά , τον αθλητισμό κλπ.
Φυσικά κανείς δεν αρνείται ότι τέτοιου είδους δράσεις προάγουν την παιδεία των μαθητών, όμως έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την ανάγκη ολοκλήρωσης της εξεταστέας ύλης των μαθημάτων. Ας επιλέξουμε τελικά τι θέλουμε. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δε χωράνε, θα πέσουν και θα σπάσουν και τα δύο.
Αναγνώστης Tromaktiko
εδώ και τρία χρόνια περίπου έγινε γνωστός ο τρόπος που θα αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ενώ θα περίμενε κανείς μια θετική ανταπόκριση από την πλευρά των εκπαιδευτικών ή μία αρνητική έστω τοποθέτηση, μάλλον ζούμε το θέατρο του παραλόγου.
Έχει αρχίσει ένας αγώνας συγκέντρωσης τυπικών προσόντων άνευ προηγουμένου. Και να επρόκειτο για γνώσεις – δεξιότητες που προάγουν την εκπαιδευτική διαδικασία καμία αντίρρηση.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών έχει επιδοθεί σ’ ένα αγώνα συγκέντρωσης βεβαιώσεων συμμετοχής σε σεμινάρια ή ημερίδες των δύο ή τριών ωρών, αμφιβόλου χρησιμότητας και κυρίως επιστημονικής εγκυρότητας.
Τα προγράμματα στα σχολεία είναι επίσης ένα φαινόμενο αποσύνθεσης και πανικού. Κυριολεκτικά πολλοί εκπαιδευτικοί, με τη σύμφωνη γνώμη διευθυντών και προϊσταμένων, βαφτίζουν ως εκπαιδευτικά προγράμματα, δράσεις ανούσιες ή που θα ταίριαζαν, από άποψη επιπέδου, σε παιδιά του νηπιαγωγείου. Πως είναι δυνατόν όλοι να κάνουν προγράμματα, να χρησιμοποιούν μαθητές διαφορετικών τάξεων και τμημάτων και ταυτόχρονα να είναι συνεπείς στις ανάγκες της διδασκαλίας και της προετοιμασίας των μαθητών για την τράπεζα θεμάτων αλλά και τις απαιτήσεις του εξεταστικού συστήματος.
Οι μέρες αργίας είναι επίσης μια πονεμένη ιστορία. Πρέπει λέει το υπουργείο να μειωθούν. Από τη άλλη όμως θυσιάζει με τις διαταγές του, πολλές ώρες διδασκαλίας για δράσεις που έχουν σχέση με τα πουλιά , τον αθλητισμό κλπ.
Φυσικά κανείς δεν αρνείται ότι τέτοιου είδους δράσεις προάγουν την παιδεία των μαθητών, όμως έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την ανάγκη ολοκλήρωσης της εξεταστέας ύλης των μαθημάτων. Ας επιλέξουμε τελικά τι θέλουμε. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δε χωράνε, θα πέσουν και θα σπάσουν και τα δύο.
Αναγνώστης Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ουκρανική κρίση στην ατζέντα της συνάντησης των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
