2014-12-09 11:52:35
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Χωρίς αντίπαλο στο κόμμα αλλά και στην πολιτική σκηνή της χώρας η κυριαρχία της Μέρκελ είναι η απόλυτη αντίστιξη της απομόνωσης της χώρας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Αντίστιξη και ταυτόχρονα σχέση συγκοινωνούντων δοχείων καθώς η δημοτικότητα της καγκελαρίου στη Γερμανία είναι σε ευθεία συνάρτηση με την ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική του Βερολίνου.
Μια αυτοπεποίθηση, αυτάρκεια, που εξέφρασε πριν από λίγους μήνες ο Σόιμπλε όταν χαρακτήρισε την κριτική που δέχεται η χώρα για την πολιτική της στην Ευρωζώνη ως ζήλια σαν αυτή που εισπράττει ο πρώτος μαθητής τη τάξης από τους συμμαθητές του!
Πολιτική ελίτ και κοινή γνώμη θα ήθελαν να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ευρωζώνη και στον κόσμο να ζήσουν ανενόχλητοι τη ευτυχία της ευημερίας και της πρωτιάς τους αλληλοσυγχαιρόμενοι! Η χώρα που δύο φορές απείλησε να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και στον κόσμο ζει με την πολιτική φαντασίωση όχι της Μεγάλης Γερμανίας αλλά της Μεγάλης Ελβετίας.
Αυτή την κατάσταση πραγμάτων εκφράζουν η ρητορική και η πρακτική της Μέρκελ με τη συνυπογραφή των Σοσιαλδημοκρατών για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια. Μόνο που η ευημερία της Γερμανίας δεν οφείλεται στη συρροή τραπεζικών καταθέσεων, ούτε στα ρολόγια, ούτε στα τυριά, ούτε στον τουρισμό. Την ώρα του θριάμβου της καγκελαρίου, η Ευρωζώνη βρίσκεται σε οριακό σημείο με μεγάλους ασθενείς τη Γαλλία και την Ιταλία. Την ίδια στιγμή όλα δείχνουν ότι ο νέος Ψυχρός Πόλεμος με τη Ρωσία που άναψαν οι ΗΠΑ πάνω στην απίστευτη ελαφρότητα με την οποία πριν από έναν χρόνο κινήθηκε το Βερολίνο στην Ουκρανία θα είναι μακράς διαρκείας και συνεπώς μεγάλου κόστους και για τη Γερμανία.
Με κατεστραμμένο τον Νότο, με αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την ανάπτυξη άρα και την κατανάλωση να μειώνεται στις χώρες BRICS, εύλογα τίθεται το ερώτημα ποια θα είναι η διέξοδος της γερμανικής βιομηχανικής παραγωγής.
Η Μέρκελ κινδυνεύει να περάσει στην Ιστορία ως η καγκελάριος - σύνδικος πτωχεύσεως της Ευρωζώνης -Ε.Ε και ταυτόχρονα ως υπεύθυνη για μια μακράς διαρκείας αντιπαράθεση με τη Μόσχα. Οταν παρέλαβε από τον Σρέντερ το 2005, η Γερμανία ήταν αποδεκτή από όλους ως επικεφαλής της Ευρώπης ενώ για τη Ρωσία ήταν η Ευρώπη. Το πώς θα την παραδώσει στον διάδοχό της διαφαίνεται ήδη στον ορίζοντα ΕΘΝΟΣ
InfoGnomon
Χωρίς αντίπαλο στο κόμμα αλλά και στην πολιτική σκηνή της χώρας η κυριαρχία της Μέρκελ είναι η απόλυτη αντίστιξη της απομόνωσης της χώρας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Αντίστιξη και ταυτόχρονα σχέση συγκοινωνούντων δοχείων καθώς η δημοτικότητα της καγκελαρίου στη Γερμανία είναι σε ευθεία συνάρτηση με την ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική του Βερολίνου.
Μια αυτοπεποίθηση, αυτάρκεια, που εξέφρασε πριν από λίγους μήνες ο Σόιμπλε όταν χαρακτήρισε την κριτική που δέχεται η χώρα για την πολιτική της στην Ευρωζώνη ως ζήλια σαν αυτή που εισπράττει ο πρώτος μαθητής τη τάξης από τους συμμαθητές του!
Πολιτική ελίτ και κοινή γνώμη θα ήθελαν να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ευρωζώνη και στον κόσμο να ζήσουν ανενόχλητοι τη ευτυχία της ευημερίας και της πρωτιάς τους αλληλοσυγχαιρόμενοι! Η χώρα που δύο φορές απείλησε να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και στον κόσμο ζει με την πολιτική φαντασίωση όχι της Μεγάλης Γερμανίας αλλά της Μεγάλης Ελβετίας.
Αυτή την κατάσταση πραγμάτων εκφράζουν η ρητορική και η πρακτική της Μέρκελ με τη συνυπογραφή των Σοσιαλδημοκρατών για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια. Μόνο που η ευημερία της Γερμανίας δεν οφείλεται στη συρροή τραπεζικών καταθέσεων, ούτε στα ρολόγια, ούτε στα τυριά, ούτε στον τουρισμό. Την ώρα του θριάμβου της καγκελαρίου, η Ευρωζώνη βρίσκεται σε οριακό σημείο με μεγάλους ασθενείς τη Γαλλία και την Ιταλία. Την ίδια στιγμή όλα δείχνουν ότι ο νέος Ψυχρός Πόλεμος με τη Ρωσία που άναψαν οι ΗΠΑ πάνω στην απίστευτη ελαφρότητα με την οποία πριν από έναν χρόνο κινήθηκε το Βερολίνο στην Ουκρανία θα είναι μακράς διαρκείας και συνεπώς μεγάλου κόστους και για τη Γερμανία.
Με κατεστραμμένο τον Νότο, με αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την ανάπτυξη άρα και την κατανάλωση να μειώνεται στις χώρες BRICS, εύλογα τίθεται το ερώτημα ποια θα είναι η διέξοδος της γερμανικής βιομηχανικής παραγωγής.
Η Μέρκελ κινδυνεύει να περάσει στην Ιστορία ως η καγκελάριος - σύνδικος πτωχεύσεως της Ευρωζώνης -Ε.Ε και ταυτόχρονα ως υπεύθυνη για μια μακράς διαρκείας αντιπαράθεση με τη Μόσχα. Οταν παρέλαβε από τον Σρέντερ το 2005, η Γερμανία ήταν αποδεκτή από όλους ως επικεφαλής της Ευρώπης ενώ για τη Ρωσία ήταν η Ευρώπη. Το πώς θα την παραδώσει στον διάδοχό της διαφαίνεται ήδη στον ορίζοντα ΕΘΝΟΣ
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τις 20.000 έχουν φτάσει οι αιτήσεις για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
