Χθεσινό παράδειγμα (ένα από τα πολλά) είναι και η «απειλή» Λοβέρδου ότι, αν δεν είμαστε καλά παιδιά και μας τιμωρήσουν οι Ευρωπαίοι, θα κλείσουν οριστικά καμιά τριανταριά νοσοκομεία το 2013.
Αλλά και οι συχνότατες παρεμβάσεις στην ελληνική εκλογική διαδικασία εκ μέρους ισχυρών παραγόντων της ευρωζώνης (π.χ. Ρεν), της Γερμανίας και του ΔΝΤ (Λαγκάρντ!), οι οποίες αναμένεται να ενταθούν τις τελευταίες δέκα μέρες πριν από τις εκλογές, δίνουν το στίγμα του «ενδιαφέροντος» δανειστών και επιτηρητών για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Τι σημασία έχει που η κρίση στην ευρωζώνη βρίσκεται πάλι στο «κόκκινο»;Τι σημασία έχει που η ένταση της κρίσης υποχρεώνει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να κάνουν στροφή προς τις εθνικές πολιτικές βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τη γερμανικής έμπνευσης ευρω-«συνεννόηση» και την επιβληθείσα από τη Γερμανία παράλογη και καταστροφική λιτότητα;Τι σημασία έχει που η μοίρα της Ελλάδας και το μέλλον της στο ευρώ δεν σχετίζονται πλέον τόσο με τα (τιναγμένα στον αέρα) δημοσιονομικά της και τις διαβόητες «μεταρρυθμίσεις» όσο με την πορεία της ευρωζώνης στο σύνολό της;Και οι «δικοί μας» και οι ξένοι, τον χαβά τους
Φωτιά στον πυρήνα του ευρώ
Ο συναγερμός που έχει χτυπήσει στην Ευρώπη και η πολιτική κρίση που αρχίζει να διαφαίνεται στις λεγόμενες σκληροπυρηνικές χώρες της ζώνης του ευρώ έχουν άμεσο αντίκτυπο στη χώρα μας. Οι πολιτικοί αρχηγοί δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται το τσουνάμι των εξελίξεων που μας περιμένει και θεωρούν – λανθασμένα – ότι, εάν υπάρξει συγκυβέρνηση της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ, εάν λαμβάνονται συνεχώς μέτρα και συνεχίσουμε να λέμε «ναι σε όλα» στην τρόικα, «θα τη βγάζουμε καθαρή».
Μόνο που η παραίτηση της κυβέρνησης της Ολλανδίας δείχνει άλλα: ότι από εδώ και πέρα δεν θα υπάρχει μια ενιαία φωνή ούτε μέσα στο μπλοκ των αυστηρών χωρών, οι οποίες, έστω και με διάφορα τερτίπια, υποχωρούσαν στην παραχώρηση βοήθειας προς τον Νότο και ιδιαίτερα προς την Ελλάδα, για το καλό της ενότητας της ευρωζώνης. Τώρα η φωτιά βρίσκεται στον πυρήνα του ευρώ και υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αγορές, μέσω των διαβόητων οίκων αξιολόγησης, στοχεύουν να αποδομήσουν τα «τρία Α». Μετά τη Γαλλία, η Ολλανδία είναι η επόμενη και παραμένουν μόνο η Γερμανία, η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο και η Αυστρία με άριστη πιστοληπτική ικανότητα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σημάνει συναγερμός και υπάρχουν φόβοι ότι η κρίση χρέους αναζωπυρώνεται πριν καν καταλαγιάσει και χτυπάει όλα τα μέτωπα. Οι δανειακές ανάγκες της Ισπανίας δεν είναι πλέον το μόνο ζητούμενο και ο πανικός είναι τόσο έκδηλος, ώστε οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών έχουν ανασύρει από τα συρτάρια τους την πρόταση έκδοσης ευρωομολόγου.
Εποχή... προμνημονίου!
Την ίδια στιγμή όμως στην Αθήνα οι μόνιμοι ελεγκτές της τρόικας, που συνεχίζουν να κάνουν φύλλο και φτερό το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στέλνουν ραβασάκια στους προϊσταμένους τους ότι η κατάσταση στα δημοσιονομικά της χώρας τείνει να ξεφύγει και να επιστρέψει σε επίπεδα προμνημονίου! Η υψηλότερη ύφεση, την οποία έχει επιβεβαιώσει και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι μόνο η αρχή.
Βρισκόμαστε στον πέμπτομήνα του 2012 και ήδη οι προβλέψεις έχουν αναθεωρηθεί προς τα πάνω μία φορά, με την ύφεση να φθάνει το 5% από 3,2% που ήταν η αρχική εκτίμηση των Βρυξελλών. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αναθεωρηθεί προς τα πάνω τον Σεπτέμβριο, όταν οι τροϊκανοί θα αντιληφθούν (άλλη μια φορά καθυστερημένα) τις επιπτώσεις των μέτρων που μας περιμένουν τον Ιούνιο.
Αυτό σημαίνει ότι τινάζεται στον αέρα το δεύτερο δάνειο πριν καν αρχίσει να εκταμιεύεται. Πολλοί τείνουν να ξεχάσουν ότι η Ελλάδα ακόμα λαμβάνει τις δόσεις του πρώτου δανείου και ότι τον Μάρτιο τα χρήματα που ελήφθησαν αφορούσαν μόνο το σκέλος στήριξης των τραπεζών. Τείνουν να ξεχάσουν επίσης ότι τα 130 δισ. ευρώ υπάρχουν ακόμα μόνο ως πολιτική απόφαση, που μπορεί να έχει υπογραφεί από την Ε.Ε., αλλά ακόμη δεν έχουν ξεκαθαρίσει οι όροι της εκταμίευσης των δόσεων.
Εδώ ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα μας. Η κρίση χρέους, η οποία τώρα μετατρέπεται σε πολιτική, δείχνει ότι η ευρωζώνη δεν θα αποφασίζει και σίγουρα δεν θαμιλάει με μια φωνή. Πλέον τα κριτήρια για τις αποφάσεις δεν θα είναι εάν λάβαμε τα μέτρα και εάν πετύχαμε τους δημοσιονομικούς στόχους (που δεν τους πετυχαίνουμε), αλλά και τι γίνεται στα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών.
Πρώτα το «σπίτι» του
Για να το πούμε με πιο απλά λόγια, ο καθένας θα σκέφτεται το σπίτι του και οι εθνικές πολιτικές θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Οι πιο απαισιόδοξοι θεωρούν ότι, εάν η Ολλανδία χάσει την πιστοληπτική ικανότητα των «τριών Α», θα μπούμε στην αρχή του τέλους του ευρώ. Οι δείκτες που δημοσιοποίησε η Eurostat δείχνουν αυξημένα χρέη σε όλες τις χώρες, παρά τα πακέτα λιτότητας, γεγονός που θα φέρει τις κυβερνήσεις αντιμέτωπες με τους λαούς τους, οι οποίοι, βλέποντας το πάθημα της Ελλάδας, θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε νέα πακέτα.
Την αρχή έκανε ο Γάλλος υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ με τις δηλώσεις του κατά των τεχνοκρατών των Βρυξελλών και ακολούθησε το ακροδεξιό ολλανδικό κόμμα, που έριξε την κυβέρνηση συνασπισμού του Μαρκ Ρούτε. Να υπενθυμίσουμε ότι οι Ολλανδοί αύξησαν το έλλειμμά τους μόλις στο 4,3% και όλο το «κακό» έγινε για πακέτο λιτότητας της τάξεως του 1,3% του ΑΕΠ, όταν στην Ελλάδα και την Ισπανία μιλάμε για «προσαρμογές» σε πολλαπλάσια ποσοστά επί του ΑΕΠ.
Η εικόνα δείχνει ότι δυναμώνουν τα αντιευρωπαϊκά μέτωπα, κινήματα και κόμματα, τη στιγμή που το μέτωπο του χρέους παραμένει ανοικτό, όπως και αυτό της παγκόσμιας αμφισβήτησης για το αν υπάρχουν στην Ε.Ε. πολιτικοί ηγέτες ικανοί να λάβουν ορθές αποφάσεις και να διαχειριστούν την κρίση.
Μάλιστα στην Ουάσιγκτον, την περασμένη εβδομάδα, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών «τα άκουσαν» για τα καλά από τους εκπροσώπους των αναπτυσσόμενων χωρών, με τις ΗΠΑ να χαμογελούν με ικανοποίηση για την τάση που δημιουργείται να δοθούν αυξημένες εξουσίες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εποπτεία εντός της Ε.Ε.
Στον κόσμο τους
Σε όλα αυτά η Ελλάδα δείχνει να κωφεύει. Η παρουσία στα συμβούλια και τα κέντρα των αποφάσεων είναι ανύπαρκτη. Ακόμη και ο πρωθυπουργός
Λουκάς Παπαδήμος είναι απών. Προφανώς τηρεί σιγή ιχθύος και κρατά χαμηλό προφίλ περιμένοντας να δει το αποτέλεσμα της κάλπης. Ελπίζει σε μια περίοπτη θέση μετεκλογικά και, για να μην δυσαρεστήσει τα δύο μεγάλα κόμματα, μένει στο περιθώριο, αφανής. Εις βάρος της χώρας όμως.
Ο κίνδυνος μιας απόφασης «ξαφνικού θανάτου» (suddent death) δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ιδιαίτερα μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της ΤτΕ. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, οι αριθμοί που παρουσίασε ο Γ. Προβόπουλος μάλλον δείχνουν ότι το περιθώριο για ανάκαμψη της Ελλάδας χάθηκε. Σε αυτό το συμπέρασμα, αργά ή γρήγορα, θα φτάσουν – αν δεν έχουν ήδη φτάσει – όχι μόνο οι δανειστές, αλλά και οι αγορές:
Η ύφεση δεν πρόκειται να επιτρέψει πρωτογενή πλεονάσματα το 2013 – όρος στον οποίο βασίστηκε η δεύτερη δανειακή σύμβαση. Επιπλέον η ύφεση είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους, επίσης βασικός όρος του δεύτερου δανείου.Η μείωση του ελλείμματος το 2011 στο 9,1% έγινε ύστερα από διάφορες λογιστικές αλχημείες και νέο φούσκωμα του ελλείμματος του 2009 και του 2010. Διαφορετικά θα είχε κλείσει κοντά στο 10%.Το γεγονός πέρασε στα ψιλά της ειδησεογραφίας, όμως η παταγώδης αποτυχία της δημοσιονομικής προσαρμογής παραμένει και θα φανεί εκ νέου όταν θα υπάρξει νέα αναπροσαρμογή των μεγεθών τον Σεπτέμβριο από την Eurostat. Κοινώς, ύστερα από όλες τις περικοπές, προκοπή δεν βλέπουμε ούτε στους αριθμούς.Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τείνει να οδηγηθεί σε φιάσκο, ενώ οι συνέπειες από το «κούρεμα»δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί πλήρως. Επιπλέον το τραπεζικό σύστημα της χώρας μας δεν φαίνεται να μπορεί να ανακάμψει άμεσα. Συνεπώς νοσεί και η επιχείρηση... ανάπτυξης, για την οποία όλοι μιλούν, αλλά κανείς δεν μπορεί να περιγράψει πώς θα γίνει πράξη.Όλα αυτά θα φέρουν μια παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής μέχρι το 2015 ή και το 2016, την οποία έχει ήδη αποφασίσει η τρόικα. Η παράταση όμως δεν σημαίνει ότι γλιτώνουμε τα μέτρα, τα οποία θα λάβουμε μέχρι... κεραίας. Μήπως όμως πρόκειται για μια προσωρινή απόφαση μέχρι να δουν τι θα κάνουν με τη χώρα μας; Μένει να το δούμε...
Πηγή
kostasxan.blogspot.com
