2014-12-18 10:12:06
Τι διακυβεύεται όσον αφορά τη Ρωσία και την Κίνα: Ο Πούτιν θα αναζητήσει περισσότερη αυτονομία για τη Ρωσική οικονομία και περισσότερο κρατικό έλεγχο για το τραπεζικό σύστημα έτσι ώστε να το προστατέψει από ξένα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Φαίνεται ότι οι χώρες της ομάδας BRICS αποκτούν όλο και μεγαλύτερη ανεξαρτησία από το Δυτικό νεοφιλελεύθερο μπλοκ. Αυτό θα φέρει μεγαλύτερο πανικό στους Δυτικούς ολιγάρχες καθώς μια ταχέως αναπτυσσόμενη Ρωσική οικονομία θα αποτελέσει ένα νέο μοντέλο για άλλες χώρες ακόμα και της Δυτικής σφαίρας επιρροής.
Η Ουάσιγκτον, σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες, σφίγγει τον κλοιό γύρω και από την Κίνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται μετά την πρόσφατη μεγάλη συμφωνία Ρωσίας-Κίνας στον τομέα της ενέργειας. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, οι ΗΠΑ μετακινούν το 60% των ναυτικών τους δυνάμεων στην περιοχή του Ασιατικού Ειρηνικού, ενώ σχεδιάζουν μελλοντικά ένα αντίστοιχο "αντιπυραυλικό" σύστημα στην περιοχή.
Τι διακυβεύεται όσον αφορά την Ελλάδα και την Ευρώπη:
Η Γερμανία γίνεται τώρα, όσο ποτέ πριν, ο βασικός παράγοντας για την επιθυμητή ομοσπονδιοποίηση, μέσω ενός άνευ προηγουμένου "κουρέματος" του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών και των συντάξεων, στο όνομα του ανταγωνισμού και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι "υποδείξεις" Ντάισελμπλουμ προς στην Γερμανία δείχνουν με χαρακτηριστικό τρόπο ότι η ισχύς θα μεταφερθεί από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες και στους Ευρωπαϊκούς οικονομικούς μηχανισμούς που έχουν ήδη παραγκωνίσει τους πολιτικούς, μέσω των κινήσεων Ντράγκι. Με την μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης να υιοθετεί μέτρα λιτότητας, δεν θα υπάρχουν "χώρες-υποδείγματα" τις οποίες θα μπορούσε κανείς να αναφέρει ως παράδειγμα, ούτε άλλες δικαιολογίες. Το μέτωπο κατά της λιτότητας θα καταρρεύσει και η Ευρωπαϊκή πλουτοκρατία θα κηρύξει την τελική νίκη της.
Στο Ελληνικό μέτωπο, η μάχη κορυφώνεται εν όψει πιθανών εκλογών. Η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία θα υποστηρίξει την παρούσα κυβέρνηση με όλα τα μέσα, προκειμένου να τελειώσει κανονικά τη θητεία της.
Μια Αριστερή κυβέρνηση, σε μια πλήρως "νεοφιλελευθεριοποιημένη" Ευρώπη ταγμένη απόλυτα στα συμφέροντα των πλουτοκρατών, θα είναι σαν ένας "Δον Κιχώτης" που θα κυνηγά ανεμόμυλους. Η υιοθέτηση της λιτότητας και των περικοπών από την ίδια τη Γερμανία, καθώς και η καταστολή του μετώπου κατά της λιτότητας, θα απομονώσουν πλήρως μια τέτοια κυβέρνηση, εκτός και αν βιώσουμε μια γρήγορη και γενική άνοδο της Αριστεράς και των αντι-νεοφιλελεύθερων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, που θα μπορούσαν να αλλάξουν αποφασιστικά την έκβαση του ταξικού πολέμου.
Καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες σχεδόν σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα έχουν "απορροφηθεί" από την νεοφιλελεύθερη αντίληψη, βασικός φορέας της οποίας είναι η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη Δεξιά, έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πολιτικό κενό το οποίο πρέπει να συμπληρωθεί από πολιτικές δυνάμεις που θα αγωνιστούν ενάντια στην πλουτοκρατία και θα υπερασπιστούν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Στην Ελλάδα, η οποία επιλέχθηκε ως το πεδίο δοκιμών των νέων συνθηκών, η Αριστερά, μάλλον φυσιολογικά, έχει αναδειχθεί σε μια σημαντική και υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, μετά και την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες ευρωεκλογές.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα κόμμα της Αριστεράς κερδίζει εκλογική αναμέτρηση, αλλά το μήνυμα από την Ισπανία είναι ακόμα πιο ελπιδοφόρο, καθώς, το Podemos δεν προέκυψε από ολιγομελείς ομάδες πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά από το μαζικό κίνημα των ανθρώπων που διαδήλωναν στις πλατείες. Το επόμενο μεγάλο τεστ για τα Αριστερά κόμματα, θα είναι να συντονίσουν τις προσπάθειές τους ώστε να δημιουργήσουν ένα συμπαγές πανευρωπαϊκό μέτωπο, ικανό να πολεμήσει ενάντια στην νεοφιλελεύθερη καταστροφή.
Φαίνεται ότι υπάρχουν σημάδια αντίστασης στην Ευρώπη. Οι κοινωνίες κινητοποιούνται πολιτικά για να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις. Αυτό που μένει να δούμε, είναι αν αυτό θα είναι αρκετό, ώστε η Ευρώπη να αλλάξει πορεία και να επαναφέρει τις χαμένες αξίες που έχουν θυσιαστεί στο βωμό των απατηλών οικονομικών δεικτών. Μια Ευρώπη που θα λειτουργεί προς όφελος της πραγματικής Δημοκρατίας και της πλειοψηφίας και όχι προς όφελος των λόμπι και των τραπεζιτών.
Και ο συνδυασμός:
Μια δεύτερη επίπτωση για το Αμερικανικό "βαθύ κράτος", θα ήταν, ενδεχομένως, η "απώλεια" της Ευρώπης στο γεωπολιτικό πεδίο του νέου Ψυχρού Πολέμου. Εκτός από τους Βρετανούς, οι οποίοι έχουν παραδοσιακούς δεσμούς και κοινά συμφέροντα με τις ΗΠΑ, η υπόλοιπη Ευρώπη θα μπορούσε να "γείρει" προς την πλευρά του Σινο-Ρωσικού μπλοκ, το οποίο αναπτύσσεται πολύ γρήγορα, τόσο σε στρατιωτικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο, αποκτώντας όλο και περισσότερη αυτονομία από το Δυτικό οικονομικό σύστημα, προσελκύοντας και άλλες χώρες.
Πηγή Tromaktiko
Η Ουάσιγκτον, σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες, σφίγγει τον κλοιό γύρω και από την Κίνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται μετά την πρόσφατη μεγάλη συμφωνία Ρωσίας-Κίνας στον τομέα της ενέργειας. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, οι ΗΠΑ μετακινούν το 60% των ναυτικών τους δυνάμεων στην περιοχή του Ασιατικού Ειρηνικού, ενώ σχεδιάζουν μελλοντικά ένα αντίστοιχο "αντιπυραυλικό" σύστημα στην περιοχή.
Τι διακυβεύεται όσον αφορά την Ελλάδα και την Ευρώπη:
Η Γερμανία γίνεται τώρα, όσο ποτέ πριν, ο βασικός παράγοντας για την επιθυμητή ομοσπονδιοποίηση, μέσω ενός άνευ προηγουμένου "κουρέματος" του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών και των συντάξεων, στο όνομα του ανταγωνισμού και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι "υποδείξεις" Ντάισελμπλουμ προς στην Γερμανία δείχνουν με χαρακτηριστικό τρόπο ότι η ισχύς θα μεταφερθεί από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες και στους Ευρωπαϊκούς οικονομικούς μηχανισμούς που έχουν ήδη παραγκωνίσει τους πολιτικούς, μέσω των κινήσεων Ντράγκι. Με την μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης να υιοθετεί μέτρα λιτότητας, δεν θα υπάρχουν "χώρες-υποδείγματα" τις οποίες θα μπορούσε κανείς να αναφέρει ως παράδειγμα, ούτε άλλες δικαιολογίες. Το μέτωπο κατά της λιτότητας θα καταρρεύσει και η Ευρωπαϊκή πλουτοκρατία θα κηρύξει την τελική νίκη της.
Στο Ελληνικό μέτωπο, η μάχη κορυφώνεται εν όψει πιθανών εκλογών. Η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία θα υποστηρίξει την παρούσα κυβέρνηση με όλα τα μέσα, προκειμένου να τελειώσει κανονικά τη θητεία της.
Μια Αριστερή κυβέρνηση, σε μια πλήρως "νεοφιλελευθεριοποιημένη" Ευρώπη ταγμένη απόλυτα στα συμφέροντα των πλουτοκρατών, θα είναι σαν ένας "Δον Κιχώτης" που θα κυνηγά ανεμόμυλους. Η υιοθέτηση της λιτότητας και των περικοπών από την ίδια τη Γερμανία, καθώς και η καταστολή του μετώπου κατά της λιτότητας, θα απομονώσουν πλήρως μια τέτοια κυβέρνηση, εκτός και αν βιώσουμε μια γρήγορη και γενική άνοδο της Αριστεράς και των αντι-νεοφιλελεύθερων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, που θα μπορούσαν να αλλάξουν αποφασιστικά την έκβαση του ταξικού πολέμου.
Καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες σχεδόν σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα έχουν "απορροφηθεί" από την νεοφιλελεύθερη αντίληψη, βασικός φορέας της οποίας είναι η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη Δεξιά, έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πολιτικό κενό το οποίο πρέπει να συμπληρωθεί από πολιτικές δυνάμεις που θα αγωνιστούν ενάντια στην πλουτοκρατία και θα υπερασπιστούν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Στην Ελλάδα, η οποία επιλέχθηκε ως το πεδίο δοκιμών των νέων συνθηκών, η Αριστερά, μάλλον φυσιολογικά, έχει αναδειχθεί σε μια σημαντική και υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, μετά και την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες ευρωεκλογές.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα κόμμα της Αριστεράς κερδίζει εκλογική αναμέτρηση, αλλά το μήνυμα από την Ισπανία είναι ακόμα πιο ελπιδοφόρο, καθώς, το Podemos δεν προέκυψε από ολιγομελείς ομάδες πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά από το μαζικό κίνημα των ανθρώπων που διαδήλωναν στις πλατείες. Το επόμενο μεγάλο τεστ για τα Αριστερά κόμματα, θα είναι να συντονίσουν τις προσπάθειές τους ώστε να δημιουργήσουν ένα συμπαγές πανευρωπαϊκό μέτωπο, ικανό να πολεμήσει ενάντια στην νεοφιλελεύθερη καταστροφή.
Φαίνεται ότι υπάρχουν σημάδια αντίστασης στην Ευρώπη. Οι κοινωνίες κινητοποιούνται πολιτικά για να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις. Αυτό που μένει να δούμε, είναι αν αυτό θα είναι αρκετό, ώστε η Ευρώπη να αλλάξει πορεία και να επαναφέρει τις χαμένες αξίες που έχουν θυσιαστεί στο βωμό των απατηλών οικονομικών δεικτών. Μια Ευρώπη που θα λειτουργεί προς όφελος της πραγματικής Δημοκρατίας και της πλειοψηφίας και όχι προς όφελος των λόμπι και των τραπεζιτών.
Και ο συνδυασμός:
Μια δεύτερη επίπτωση για το Αμερικανικό "βαθύ κράτος", θα ήταν, ενδεχομένως, η "απώλεια" της Ευρώπης στο γεωπολιτικό πεδίο του νέου Ψυχρού Πολέμου. Εκτός από τους Βρετανούς, οι οποίοι έχουν παραδοσιακούς δεσμούς και κοινά συμφέροντα με τις ΗΠΑ, η υπόλοιπη Ευρώπη θα μπορούσε να "γείρει" προς την πλευρά του Σινο-Ρωσικού μπλοκ, το οποίο αναπτύσσεται πολύ γρήγορα, τόσο σε στρατιωτικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο, αποκτώντας όλο και περισσότερη αυτονομία από το Δυτικό οικονομικό σύστημα, προσελκύοντας και άλλες χώρες.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συμβουλές για κομψές εμφανίσεις τις ημέρες των γιορτών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
