2012-04-30 19:00:08
*Άρθρο στην Καθημερινή της Κυριακής
“Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε αποφύγει το Μνημόνιο και την προσφυγή στο ΔΝΤ, αν τον Οκτώβριο του 2009 είχε λάβει μόνιμα μέτρα μείωσης του ελλείμματος κι αν στη συνέχεια είχε προωθήσει μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία.
Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε και από την πρόσφατη κατάθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, κ. Προβόπουλου, στην Εξεταστική Επιτροπή για το έλλειμμα του 2009. Ο κ. Προβόπουλος επανέλαβε με βεβαιότητα ότι αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπαιρνε γενναία μέτρα τον Οκτώβριο του 2009, θα είχαμε στείλει το σωστό μήνυμα στις αγορές και θα είχαμε αποφύγει την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ.
Δυστυχώς, η Ελλάδα εγκλωβίστηκε ανάμεσα στις ψεύτικες προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ και στους μετέπειτα καταστροφικούς χειρισμούς των κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Οι ευθύνες και των δύο αυτών προσώπων είναι τεράστιες. Γιατί, αντί να καθησυχάσουν τις αγορές, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τις προκαλέσουν. Κι από τη στιγμή που οι αγορές μας αρνήθηκαν τον δανεισμό, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να προσφύγει στο ΔΝΤ.
Βεβαίως, στη συνέχεια έγιναν και άλλα καταστροφικά λάθη. Αντί να παρουσιάσουμε ένα εθνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών αλλαγών, αφήσαμε την πρωτοβουλία κινήσεων αποκλειστικά στην τρόικα, η οποία ούτε γνώριζε την ελληνική πραγματικότητα, ούτε διέθετε τον απαιτούμενο χρόνο για να την κατανοήσει. Συνέπεια ήταν να ψηφιστεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο ένα Μνημόνιο με το οποίο ορισμένοι λένε τώρα, εκ των υστέρων, ότι διαφωνούσαν και άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν το είχαν διαβάσει. Μνημόνιο το οποίο οδήγησε στα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα. Κι αυτό εν μέρει οφείλεται και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επέλεξε να το εφαρμόσει κατά βούληση: τηρώντας πιστά τους όρους του στο σκέλος των φορολογικών αυξήσεων και των οριζόντιων μισθολογικών περικοπών, που ήταν λάθος και αγνοώντας το σκέλος των διαρθρωτικών αλλαγών.
Σε κάθε περίπτωση το πρώτο Mνημόνιο απέτυχε να επαναφέρει την Ελλάδα στον δρόμο της ανάπτυξης. Αντίθετα, την έσπρωξε πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού. Κι έτσι φτάσαμε στο δεύτερο Mνημόνιο. Η χώρα αναγκάστηκε ουσιαστικά να επιλέξει ανάμεσα στην άμεση και βέβαιη καταστροφή και την ευκαιρία να κερδίσει χρόνο εντός Eυρωζώνης για να κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές, μειώνοντας ταυτόχρονα το χρέος και βελτιώνοντας τους όρους δανεισμού.
Η Νέα Δημοκρατία είχε την υπευθυνότητα και το κουράγιο να στηρίξει τη δεύτερη επιλογή. Ανέλαβε πρωτοβουλία για να αποτρέψει την κατάρρευση της χώρας και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Στάθηκε με θάρρος απέναντι σε όσους υποστήριζαν -και εξακολουθούν δυστυχώς να υποστηρίζουν- ότι η Ελλάδα έπρεπε να κηρύξει στάση πληρωμών. Γιατί όσο εύκολη κι αν ακούγεται αυτή η λύση, οι συνέπειές της θα ήταν εφιαλτικές για όλους. Πρώτον, γιατί ένα κράτος με ελλειμματικό προϋπολογισμό, δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να κηρύξει άμεσα παύση εσωτερικών πληρωμών, με πρώτα θύματα τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Δεύτερον, γιατί μια χώρα με αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν θα είχε πλέον πόρους για να συνεχίσει να εισάγει το 70% των προϊόντων και των υπηρεσιών που καταναλώνει. Τρίτον, γιατί οι τράπεζες, οι οποίες στηρίζονται εδώ και καιρό στις εγγυήσεις που λαμβάνουν από την ΕΚΤ, θα κατέρρεαν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις καταθέσεις όλων των Ελλήνων.
Αυτό το εφιαλτικό έργο απέτρεψε η Νέα Δημοκρατία με τη στάση της. Δυστυχώς, κάποιες λαϊκίστικες δυνάμεις -τόσο από τον χώρο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς- επιμένουν και θέλουν να το ζήσουμε από την επόμενη μέρα των εκλογών. Η επιλογή βρίσκεται τώρα στα χέρια των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι πρέπει να δώσουν την απάντηση με την ψήφο τους στις 6 Μαΐου.
Μέχρι τότε, όμως, όλες οι δυνάμεις ευθύνης που διαθέτει η χώρα πρέπει να παρουσιάσουν τα σχέδιά τους για την έξοδο από την κρίση. Πρέπει να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι διαθέτουν τη σοβαρότητα, την αποφασιστικότητα, τις ιδέες, αλλά και τους ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν σ’ αυτή την προσπάθεια. Γιατί η ανάπτυξη δεν έρχεται με λόγια. Χρειάζεται ικανά χέρια και δουλειά. Χρειάζεται πολιτικούς που μπορούν και κοινωνία που θέλει αλλαγές, για ένα καλύτερο μέλλον.
Exofitsio
“Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε αποφύγει το Μνημόνιο και την προσφυγή στο ΔΝΤ, αν τον Οκτώβριο του 2009 είχε λάβει μόνιμα μέτρα μείωσης του ελλείμματος κι αν στη συνέχεια είχε προωθήσει μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία.
Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε και από την πρόσφατη κατάθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, κ. Προβόπουλου, στην Εξεταστική Επιτροπή για το έλλειμμα του 2009. Ο κ. Προβόπουλος επανέλαβε με βεβαιότητα ότι αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπαιρνε γενναία μέτρα τον Οκτώβριο του 2009, θα είχαμε στείλει το σωστό μήνυμα στις αγορές και θα είχαμε αποφύγει την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ.
Δυστυχώς, η Ελλάδα εγκλωβίστηκε ανάμεσα στις ψεύτικες προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ και στους μετέπειτα καταστροφικούς χειρισμούς των κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Οι ευθύνες και των δύο αυτών προσώπων είναι τεράστιες. Γιατί, αντί να καθησυχάσουν τις αγορές, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τις προκαλέσουν. Κι από τη στιγμή που οι αγορές μας αρνήθηκαν τον δανεισμό, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να προσφύγει στο ΔΝΤ.
Βεβαίως, στη συνέχεια έγιναν και άλλα καταστροφικά λάθη. Αντί να παρουσιάσουμε ένα εθνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών αλλαγών, αφήσαμε την πρωτοβουλία κινήσεων αποκλειστικά στην τρόικα, η οποία ούτε γνώριζε την ελληνική πραγματικότητα, ούτε διέθετε τον απαιτούμενο χρόνο για να την κατανοήσει. Συνέπεια ήταν να ψηφιστεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο ένα Μνημόνιο με το οποίο ορισμένοι λένε τώρα, εκ των υστέρων, ότι διαφωνούσαν και άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν το είχαν διαβάσει. Μνημόνιο το οποίο οδήγησε στα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα. Κι αυτό εν μέρει οφείλεται και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επέλεξε να το εφαρμόσει κατά βούληση: τηρώντας πιστά τους όρους του στο σκέλος των φορολογικών αυξήσεων και των οριζόντιων μισθολογικών περικοπών, που ήταν λάθος και αγνοώντας το σκέλος των διαρθρωτικών αλλαγών.
Σε κάθε περίπτωση το πρώτο Mνημόνιο απέτυχε να επαναφέρει την Ελλάδα στον δρόμο της ανάπτυξης. Αντίθετα, την έσπρωξε πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού. Κι έτσι φτάσαμε στο δεύτερο Mνημόνιο. Η χώρα αναγκάστηκε ουσιαστικά να επιλέξει ανάμεσα στην άμεση και βέβαιη καταστροφή και την ευκαιρία να κερδίσει χρόνο εντός Eυρωζώνης για να κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές, μειώνοντας ταυτόχρονα το χρέος και βελτιώνοντας τους όρους δανεισμού.
Η Νέα Δημοκρατία είχε την υπευθυνότητα και το κουράγιο να στηρίξει τη δεύτερη επιλογή. Ανέλαβε πρωτοβουλία για να αποτρέψει την κατάρρευση της χώρας και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Στάθηκε με θάρρος απέναντι σε όσους υποστήριζαν -και εξακολουθούν δυστυχώς να υποστηρίζουν- ότι η Ελλάδα έπρεπε να κηρύξει στάση πληρωμών. Γιατί όσο εύκολη κι αν ακούγεται αυτή η λύση, οι συνέπειές της θα ήταν εφιαλτικές για όλους. Πρώτον, γιατί ένα κράτος με ελλειμματικό προϋπολογισμό, δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να κηρύξει άμεσα παύση εσωτερικών πληρωμών, με πρώτα θύματα τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Δεύτερον, γιατί μια χώρα με αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν θα είχε πλέον πόρους για να συνεχίσει να εισάγει το 70% των προϊόντων και των υπηρεσιών που καταναλώνει. Τρίτον, γιατί οι τράπεζες, οι οποίες στηρίζονται εδώ και καιρό στις εγγυήσεις που λαμβάνουν από την ΕΚΤ, θα κατέρρεαν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις καταθέσεις όλων των Ελλήνων.
Αυτό το εφιαλτικό έργο απέτρεψε η Νέα Δημοκρατία με τη στάση της. Δυστυχώς, κάποιες λαϊκίστικες δυνάμεις -τόσο από τον χώρο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς- επιμένουν και θέλουν να το ζήσουμε από την επόμενη μέρα των εκλογών. Η επιλογή βρίσκεται τώρα στα χέρια των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι πρέπει να δώσουν την απάντηση με την ψήφο τους στις 6 Μαΐου.
Μέχρι τότε, όμως, όλες οι δυνάμεις ευθύνης που διαθέτει η χώρα πρέπει να παρουσιάσουν τα σχέδιά τους για την έξοδο από την κρίση. Πρέπει να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι διαθέτουν τη σοβαρότητα, την αποφασιστικότητα, τις ιδέες, αλλά και τους ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν σ’ αυτή την προσπάθεια. Γιατί η ανάπτυξη δεν έρχεται με λόγια. Χρειάζεται ικανά χέρια και δουλειά. Χρειάζεται πολιτικούς που μπορούν και κοινωνία που θέλει αλλαγές, για ένα καλύτερο μέλλον.
Exofitsio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βάλτε τη γυμναστική στη ζωή σας, οργανώντας το χρόνο σας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
