2014-12-23 23:52:00
Στην εκπνοή του χρόνου και εν μέσω διακοπών και χαλαρών στιγμών, οι ταινίες με φίλους ή και χωρίς έχουν την τιμητική τους Αυτές, λοιπόν, είναι οι δέκα ταινίες - έκπληξη της χρονιάς που φεύγευ που πρέπει να δείτε.
10. Lego The Movie: Η καλύτερη κωμωδία της χρονιάς είναι ένα κάφρικο animation. Παρ' ότι είναι animation αλλά και lego, είναι αναμφίβολα μία ενήλικη ταινία. [των Phil Lord, Christopher Miller]
9. Edge of Tomorrow: Θα μπορούσε να έχει εναλλακτικό τίτλο «Η mecha της μαρμότας». Την παράσταση κλέβει η καταπληκτική Emily Blunt. [του Doug Liman]
8. Jodorowsky's Dune: Απόλυτη συγκίνηση στο ντοκιμαντέρ για την καλύτερη sci-fi ταινία που δεν έγινε ποτέ. Mία παρέλαση από ιδιοφυΐες, ο καθένας στον τομέα του, που αργότερα επηρέασαν σχεδόν κάθε καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας που είδαμε τα τελευταία 30 χρόνια. [του Frank Pavich]
7. Frank: «I love you all και theremin». Με αισθητική και σενάριο από αυτά που είναι καταδικασμένα να τα λατρέψουν σε φεστιβάλ όπως του Σάντανς, και με βασικό χαρακτήρα ό,τι πιο περίεργο είδαμε φέτος, ερμηνευμένο υπέροχα από τον Michael Fassbender. [του Lenny Abrahamson]
6. The Grand Budapest: Ακόμη και μια μέτρια ταινία του Wes Anderson είναι ένα μικρό οπτικό αριστούργημα. [του Wes Anderson]
5. Wetlands: «Nymphomaniac Adele Poulain». Ένα τολμηρό και βλάσφημο δημιούργημα από τη Γερμανία που ξάφνιασε το κοινό. [του David Wnendt]
4. Guardians of the Galaxy: Οι ταινίες που είναι αγνή ψυχαγωγία, που περνάς καλά καθ΄ όλη τη διάρκεια, και δημιουργούν ένα αίσθημα ανάτασης στο θεατή (οι λεγόμενες feelgood), είναι κομμάτι του κινηματογραφικού παρελθόντος. Χρησιμοποιώντας όμως ένα συμπαθητικό δευτεραγωνιστή μίας τηλεοπτικής σειράς (Parks & Recreation), με λίγη καθοδήγηση από τον χαρισματικό Joss Whedon (Firefly, Buffy) και ένα καστ που παίρνει ρίσκα (ο Μπράντλει Κούπερ σαν κουνάβι και ο Βιν Ντίζελ ως δέντρο με μία ατάκα) το αποτέλεσμα είναι μια πολύ διασκεδαστική σε όλα τα επίπεδα ταινία. [του James Gunn]
3. I Origins: Yπέροχο, καλογραμμένο, μια συγκινητική ιστορία αγάπης αλλά και ένα μεταφυσικό δοκίμιο περνώντας μέσα από ένα επιστημονικό μονοπάτι. Αν υπάρχει ένας τρόπος να κρυφοκοιτάξεις το μεταφυσικό και την πνευματικότητα, αυτή η ταινία το κάνει πετυχημένα. [του Mike Cahill]
2. Birdman: «Η απροσδόκητη αρετή της άγνοιας». Γυρισμένο με τρόπο που παρουσιάζεται σαν να είναι ολόκληρη η ταινία ένα μονοπλάνο, με βαθύ σενάριο και καταπληκτικές ερμηνείες απ' όλους τους πρωταγωνιστές του. [του Alejandro Innaritu]
1. Gone Girl: To έπος του Φίντσερ, άριστα κινηματογραφημένο με αργό αλλά πιεστικό ρυθμό, επιδεικνύει αρετές ενός ξεχασμένου σινεμά, αμπαλαρισμένου σε μοντέρνο πακέτο. Κινηματογράφηση με απόλυτη υπομονή, στα όρια της άβολης κινηματογραφικής διάρκειας, ο Φίντσερ προσποιείται πως κάνει μια ταινία μυστηρίου, αλλά κρύβει σε ένα δεύτερο επίπεδο ένα δοκίμιο στις οικογενειακές σχέσεις. Αφήνει να φανεί μόνη της χωρίς πολλές αναλύσεις, ο κανιβαλισμός της αστυνομίας και της κίτρινης δημοσιογραφίας που ανθεί σε τέτοιες φορτισμένες κοινωνικά υποθέσεις. Ο Άφλεκ, η Πάικ, και η Κουν είναι καταπληκτικοί. Η δυνατότητα να δεις ταυτόχρονα δύο οπτικές σου δημιουργεί μία ευχάριστη ρεαλιστική σύγχυση, όπως κάθε φορά που ακούς μία ιστορία από δύο διαφορετικές, συγκρουόμενες οπτικές γωνίες. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, δύσκολα μπορείς να δεις πιο πλήρη από αυτή μες το 2014. [του David Fincher] Tromaktiko
10. Lego The Movie: Η καλύτερη κωμωδία της χρονιάς είναι ένα κάφρικο animation. Παρ' ότι είναι animation αλλά και lego, είναι αναμφίβολα μία ενήλικη ταινία. [των Phil Lord, Christopher Miller]
9. Edge of Tomorrow: Θα μπορούσε να έχει εναλλακτικό τίτλο «Η mecha της μαρμότας». Την παράσταση κλέβει η καταπληκτική Emily Blunt. [του Doug Liman]
8. Jodorowsky's Dune: Απόλυτη συγκίνηση στο ντοκιμαντέρ για την καλύτερη sci-fi ταινία που δεν έγινε ποτέ. Mία παρέλαση από ιδιοφυΐες, ο καθένας στον τομέα του, που αργότερα επηρέασαν σχεδόν κάθε καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας που είδαμε τα τελευταία 30 χρόνια. [του Frank Pavich]
7. Frank: «I love you all και theremin». Με αισθητική και σενάριο από αυτά που είναι καταδικασμένα να τα λατρέψουν σε φεστιβάλ όπως του Σάντανς, και με βασικό χαρακτήρα ό,τι πιο περίεργο είδαμε φέτος, ερμηνευμένο υπέροχα από τον Michael Fassbender. [του Lenny Abrahamson]
6. The Grand Budapest: Ακόμη και μια μέτρια ταινία του Wes Anderson είναι ένα μικρό οπτικό αριστούργημα. [του Wes Anderson]
5. Wetlands: «Nymphomaniac Adele Poulain». Ένα τολμηρό και βλάσφημο δημιούργημα από τη Γερμανία που ξάφνιασε το κοινό. [του David Wnendt]
4. Guardians of the Galaxy: Οι ταινίες που είναι αγνή ψυχαγωγία, που περνάς καλά καθ΄ όλη τη διάρκεια, και δημιουργούν ένα αίσθημα ανάτασης στο θεατή (οι λεγόμενες feelgood), είναι κομμάτι του κινηματογραφικού παρελθόντος. Χρησιμοποιώντας όμως ένα συμπαθητικό δευτεραγωνιστή μίας τηλεοπτικής σειράς (Parks & Recreation), με λίγη καθοδήγηση από τον χαρισματικό Joss Whedon (Firefly, Buffy) και ένα καστ που παίρνει ρίσκα (ο Μπράντλει Κούπερ σαν κουνάβι και ο Βιν Ντίζελ ως δέντρο με μία ατάκα) το αποτέλεσμα είναι μια πολύ διασκεδαστική σε όλα τα επίπεδα ταινία. [του James Gunn]
3. I Origins: Yπέροχο, καλογραμμένο, μια συγκινητική ιστορία αγάπης αλλά και ένα μεταφυσικό δοκίμιο περνώντας μέσα από ένα επιστημονικό μονοπάτι. Αν υπάρχει ένας τρόπος να κρυφοκοιτάξεις το μεταφυσικό και την πνευματικότητα, αυτή η ταινία το κάνει πετυχημένα. [του Mike Cahill]
2. Birdman: «Η απροσδόκητη αρετή της άγνοιας». Γυρισμένο με τρόπο που παρουσιάζεται σαν να είναι ολόκληρη η ταινία ένα μονοπλάνο, με βαθύ σενάριο και καταπληκτικές ερμηνείες απ' όλους τους πρωταγωνιστές του. [του Alejandro Innaritu]
1. Gone Girl: To έπος του Φίντσερ, άριστα κινηματογραφημένο με αργό αλλά πιεστικό ρυθμό, επιδεικνύει αρετές ενός ξεχασμένου σινεμά, αμπαλαρισμένου σε μοντέρνο πακέτο. Κινηματογράφηση με απόλυτη υπομονή, στα όρια της άβολης κινηματογραφικής διάρκειας, ο Φίντσερ προσποιείται πως κάνει μια ταινία μυστηρίου, αλλά κρύβει σε ένα δεύτερο επίπεδο ένα δοκίμιο στις οικογενειακές σχέσεις. Αφήνει να φανεί μόνη της χωρίς πολλές αναλύσεις, ο κανιβαλισμός της αστυνομίας και της κίτρινης δημοσιογραφίας που ανθεί σε τέτοιες φορτισμένες κοινωνικά υποθέσεις. Ο Άφλεκ, η Πάικ, και η Κουν είναι καταπληκτικοί. Η δυνατότητα να δεις ταυτόχρονα δύο οπτικές σου δημιουργεί μία ευχάριστη ρεαλιστική σύγχυση, όπως κάθε φορά που ακούς μία ιστορία από δύο διαφορετικές, συγκρουόμενες οπτικές γωνίες. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, δύσκολα μπορείς να δεις πιο πλήρη από αυτή μες το 2014. [του David Fincher] Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Κλειστή η δημοτική πινακοθήκη και το μουσείο λαϊκής τέχνης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
