2012-04-30 20:43:04
Με τον Μπιλ Κλίντον στο πλευρό του, ο Μπαράκ Ομπάμα πέτυχε να συμπυκνώσει σε μια photo opportunity, το ισχυρότερο μήνυμα το οποίο θα μπορούσε να εκπέμψει, και πάνω στο οποίο να... επενδύσει σε αυτή την προεκλογική περίοδο, ενόψει της αναμέτρησης του Νοεμβρίου για τον Λευκό Οίκο, με αντίπαλο τον Ρεπουμπλικανό Μιτ Ρόμνεϊ.
Ο πολιτικός που το 1992 έστειλε σε πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση τον… σωστό Τζορτζ Μπους, τον πρεσβύτερο, έχει καταγραφεί στο ιστορικό θυμικό του μέσου Αμερικανού πολίτη, ως ο Πρόεδρος που, περισσότερο από κάθε άλλον, ασχολήθηκε με επιτυχία με τον τομέα της οικονομίας.
Σε μια εποχή μάλιστα ραγδαίων αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο, με το υπόδειγμα της οικονομικής ανάπτυξης να μεταφέρεται από τα χωράφια της παραδοσιακής παραγωγής, στην ψηφιακή επανάσταση των νέων τεχνολογιών. «It’ s the economy, stupid», όπως ανέφερε το θρυλικό πλέον, αλλά πάντα αυτοεπιβεβαιούμενο σύνθημα που είχε λανσάρει η επικοινωνιακή ομάδα του Μπιλ Κλίντον. Με chief of staff… κάποιον Τζορτζ Στεφανόπουλο, αν το όνομα σας λέει κάτι.
Στην τελική ευθεία για τις εκλογές του Νοεμβρίου, ο Μπαράκ Ομπάμα αισθάνεται ασφαλής και γεμάτος αυτοπεποίθηση, ώστε να μιλήσει και πάλι για την οικονομία. Η Ουάσινγκτον άλλωστε δείχνει να άντεξε στις μεθεόρτιες πιέσεις και παρενέργειες από την κατάρρευση της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008, μερικούς μόλις μήνες πριν η διακυβέρνηση Ομπάμα περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου.
Φυσικά, η αποφυγή της επιδείνωσης μιας κρίσης, είναι εκ των πραγμάτων συντηρητική και αμυντικογενής προσέγγιση. Λίγη σχέση έχει με τη λανθάνουσα δέσμευση της διαρκούς ρήξης με τις κατεστημένες στρεβλώσεις της Ουάσινγκτον, που είχε καλλιεργήσει ως προσδοκία ελπίδας ο Μπαράκ Ομπάμα, στις εκλογές του 2008, απέναντι στον Τζον ΜακΚέιν.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια ωστόσο, εκτός από τον ίδιο τον Μπαράκ Ομπάμα, πιθανότατα και η αμερικανική κοινωνία έκανε την ψυχικά επώδυνη μετάβαση από το όνειρο στον ρεαλισμό. Πάντοτε άλλωστε αναζητείται ένα ύστατο οχυρό ανάσχεσης του χάους και της κατάρρευσης. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο «δοκιμασμένος» πλέον Μπαράκ Ομπάμα. Εκεί, δύσκολα μπορεί να φτάσει ένας Μορμόνος εκατομμυριούχος σαν τον Μιτ Ρόμνεϊ.
statesmen.gr
Ο πολιτικός που το 1992 έστειλε σε πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση τον… σωστό Τζορτζ Μπους, τον πρεσβύτερο, έχει καταγραφεί στο ιστορικό θυμικό του μέσου Αμερικανού πολίτη, ως ο Πρόεδρος που, περισσότερο από κάθε άλλον, ασχολήθηκε με επιτυχία με τον τομέα της οικονομίας.
Σε μια εποχή μάλιστα ραγδαίων αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο, με το υπόδειγμα της οικονομικής ανάπτυξης να μεταφέρεται από τα χωράφια της παραδοσιακής παραγωγής, στην ψηφιακή επανάσταση των νέων τεχνολογιών. «It’ s the economy, stupid», όπως ανέφερε το θρυλικό πλέον, αλλά πάντα αυτοεπιβεβαιούμενο σύνθημα που είχε λανσάρει η επικοινωνιακή ομάδα του Μπιλ Κλίντον. Με chief of staff… κάποιον Τζορτζ Στεφανόπουλο, αν το όνομα σας λέει κάτι.
Στην τελική ευθεία για τις εκλογές του Νοεμβρίου, ο Μπαράκ Ομπάμα αισθάνεται ασφαλής και γεμάτος αυτοπεποίθηση, ώστε να μιλήσει και πάλι για την οικονομία. Η Ουάσινγκτον άλλωστε δείχνει να άντεξε στις μεθεόρτιες πιέσεις και παρενέργειες από την κατάρρευση της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008, μερικούς μόλις μήνες πριν η διακυβέρνηση Ομπάμα περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου.
Φυσικά, η αποφυγή της επιδείνωσης μιας κρίσης, είναι εκ των πραγμάτων συντηρητική και αμυντικογενής προσέγγιση. Λίγη σχέση έχει με τη λανθάνουσα δέσμευση της διαρκούς ρήξης με τις κατεστημένες στρεβλώσεις της Ουάσινγκτον, που είχε καλλιεργήσει ως προσδοκία ελπίδας ο Μπαράκ Ομπάμα, στις εκλογές του 2008, απέναντι στον Τζον ΜακΚέιν.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια ωστόσο, εκτός από τον ίδιο τον Μπαράκ Ομπάμα, πιθανότατα και η αμερικανική κοινωνία έκανε την ψυχικά επώδυνη μετάβαση από το όνειρο στον ρεαλισμό. Πάντοτε άλλωστε αναζητείται ένα ύστατο οχυρό ανάσχεσης του χάους και της κατάρρευσης. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο «δοκιμασμένος» πλέον Μπαράκ Ομπάμα. Εκεί, δύσκολα μπορεί να φτάσει ένας Μορμόνος εκατομμυριούχος σαν τον Μιτ Ρόμνεϊ.
statesmen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κρύβει κινδύνους το σεξ το καλοκαίρι
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
-Αλέξη, κάντο όπως ο Rafael...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
