2014-12-26 10:14:10
"Respekt, aber keine Wiedergutmachung: der deutsche Präsident Joachim Gauck im vergangenen März im griechischen Dorf Lingiades. Die Wehrmacht brachte dort 82 Bewohner um, 34 waren noch Kinder."
Σεβασμός, αλλά καμία αποζημίωση: ο Γερμανός Πρόεδρος Joachim Gauck το περασμένο Μάρτιο στο ελληνικό χωριό Λιγκιάδες . Η Wehrmacht σκότωσε εκεί 82 κατοίκους, 34 ήταν ακόμα παιδιά.
Εκτενή αναφορά στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, κυρίως από το αναγκαστικό δάνειο αλλά και από τις πολεμικές αποζημιώσεις, για την επί 3,5 χρόνια γερμανοναζιστική κατοχή, κάνει η αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ» στη χριστουγεννιάτικη έκδοσή της, με αφορμή την επικείμενη κατάθεση της σχετικής εμπιστευτικής έκθεσης, από την ειδική ομάδα εργασίας στον υπουργό Οικονομικών.
«Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και την μνήμη σε πείνα, σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις, η προγιαγιά του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε την ημέρα κατά την οποία εισέβαλε στην Αθήνα η «Βέρμαχτ», σημειώνεται στο δημοσίευμα, με τίτλο «Η οργή της Αθήνας για το αναγκαστικό δάνειο με τα δεκαπέντε μηδενικά», στο οποίο φιλοξενείται συνομιλία με τον επικεφαλής της ομάδας εργασίας, Παναγιώτη Καρακούση.
Ο ίδιος, που, όπως σημειώνει η εφημερίδα « με την ομάδα εργασίας επί δύο χρόνια ερεύνησαν και υπολόγισαν τί οφείλει η Γερμανία στους Ελληνες μέχρι σήμερα», εκφράζει θλίψη βλέποντας, όπως λέει, μερικούς στη Γερμανία και αλλού να αμφισβητούν το προφανές, δηλαδή τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα, καθώς αρκεί και μόνον να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, με το 19 ο/ο του πληθυσμού της εκείνη την εποχή, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια Ελληνες, να έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί.
Όπως εξηγεί, πρόκειται για ομάδα τεχνοκρατών και ο ίδιος έχει παραμερίσει την οργή του και προσπάθησε να υπολογίσει τα πάντα αντικειμενικά, χωρίς οι έρευνες της ομάδας να έχουν κανένα πολιτικό στόχο και να σχετίζονται με τη δανειακή βοήθεια προς την Ελλάδα.
Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να αναφέρθηκε σε ενημέρωση της ειδικής επιτροπής της Βουλής είναι κατά πολύ μικρότερο από τα 162 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία ζητάει ο Μανώλης Γλέζος «ο λαικός ήρωας που ως νεαρός μαζί με έναν φίλο του το Μάιο του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και ο οποίος σήμερα, 92 χρονος, βρίσκεται στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο για το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ».
Η εφημερίδα παρατηρεί ότι τα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ είναι το πολλαπλάσιο εκείνου που κατέβαλε το 1960 η Δυτική Γερμανία στους Ελληνες ως «αποζημίωση» για τα θύματα του ναζισμού στα τριάμισι χρόνια κατοχής, όταν η Βέρμαχτ είχε μεταφέρει στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης 70.000 Εβραίους από την Ελλάδα από τους οποίους δεν επέστρεψε σχεδόν κανείς και όταν είχε εκτελέσει 130.000 άμαχους στη χώρα.
Συμπληρώνει δε, ότι η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη, όπως επισημαίνουν επανειλημμένα Γερμανοί ιστορικοί όπως οι Χάγκεν Φλάισερ και Αλμπρεχτ Ριτσλ, διότι μετά το 1945 η Βόννη «παρηγορούσε» τους Ελληνες πως όταν η Γερμανία θα έχει επανενωθεί θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα των αποζημιώσεων
. Ωστόσο όταν έγινε πραγματικά η επανένωση ήταν ήδη αργά, καθώς οι Γερμανοί στην «Συνθήκη των δύο συν τέσσερις» του 1990 περιέλαβαν προληπτικές διατάξεις για να αποτρέψουν περαιτέρω αξιώσεις για αποζημιώσεις.
Στη συνέχεια σημειώνεται πως κατά την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γιόαχιμ Γκάουκ την περασμένη άνοιξη στην Ελλάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας είχε ζητήσει να αρχίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η αποπληρωμή των αποζημιώσεων από τη Γερμανία, κάτι στο οποίο ο Γιόαχιμ Γάουκ είχε αντιτάξει χαρακτηριστικά «Ξέρετε τι πρέπει να απαντήσω: η νομική οδός για αυτό έχει κλείσει».
Η «Ντερ Στάνταρντ» αναφέρει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τους υπαλλήλους στο υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα και για τον Παναγιώτη Καρακούση που για πρώτη φορά συγκέντρωσε τα διασκορπισμένα αρχεία και ο οποίος στο σημειωματάριο του σημειώνει έναν δεκαπενταψήφιο αριθμό, δηλαδή 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που αφαιρέθηκαν και είναι καταγεγραμμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας, ως καταναγκαστικό δάνειο, το οποίο απέσπασαν το Μάρτιο του 1942 από τους Ελληνες, το γερμανικό Ράιχ και η Ιταλία.
Σημειώνει επιπλέον πως οι υπάλληλοι σε αυτούς τους υπολογισμούς τους δεν συμπεριέλαβαν καν τα δισεκατομμύρια δραχμών που ήταν τα μηνιαία έξοδα των κατοχικών δυνάμεων, ενώ, όπως παρατηρεί ο Παναγιώτης Καρακούσης, το δάνειο παραμένει ανοικτό και υπάρχουν οι υπογραφές των κατακτητών που μάλιστα λίγο πριν από το τέλος του Πολέμου είχαν πληρώσει δύο δόσεις του, κάτι που αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα δάνειο.
Δ. Δημητρακούδης, ANA-MPA
mignatiou.com
Athens Wut über den Zwangskredit mit 15 NullenMarkus Bernath aus Athen23. Dezember 2014, 17:18
Am 30. Dezember erhält Griechenlands Finanzminister den Bericht zu Deutschlands Reparationsforderungen
Manches sitzt im Kopf und geht nicht mehr weg. Eine ganze Bevölkerung beschäftigt es, immer noch, irgendwo tief im Inneren. Und die offensichtlich verwirrte Frau, die nun wild mit dem Armen rudernd auf die Fußgänger einredet - sie ist nur ein Spiegel dieser griechischen Seele.
"Es ist Krieg!", ruft die Frau, "es ist Krieg, und ihr sagt nichts. Ihr schaut nur zu. Es ist Krieg, die Deutschen sind gekommen!" Kaum jemand scheint Notiz zu nehmen von der alten Frau mit der Baskenmütze. Es ist Büroschluss, nicht Krieg. Wenn die Ampel auf Grün schaltet, hasten Hunderte über den Boulevard zum U-Bahn-Eingang am Syntagma-Platz im Zentrum von Athen, vorbei an der düsteren Prophetin.
Die deutschen Soldaten waren schon im Land, von April 1941 bis September 1944, und sie hinterließen nichts als verbrannte Erde und die Erinnerung an Hunger, sadistisch ausgeführte Massaker und Deportationen. Die Urgroßmutter des heutigen Premiers Antonis Samaras, die Schriftstellerin Penelope Delta, brachte sich an dem Tag um, an dem die Wehrmacht in Athen einmarschierte.
1,4 Millionen OpferNach einer Stunde Interview im Büro lässt sich Paniagotis Karakousis dann doch zu einer persönlichen Bemerkung hinreißen. Er wird sogar laut, so sehr bringt ihn die ganze Angelegenheit in Wahrheit auf. "Es macht mich traurig zu sehen, dass einige Leute in Deutschland oder anderswo das Offensichtliche bezweifeln. Sie zweifeln an den Schäden, die Griechenland erlitten hat. Dabei reicht es doch schon, sich vor Augen zu halten, dass Griechenland die größten Verluste erlitten hat: 19 Prozent der Bevölkerung zu jener Zeit, 1,4 Millionen Griechen, sind gestorben oder wurden verwundet."
Karakousis wird in wenigen Tagen dem Finanzminister seinen Bericht übergeben. Zwei Jahre lang haben er und seine Arbeitsgruppe geforscht und gerechnet, was Deutschland den Griechen bis heute schuldet. "Wir sind Technokraten", sagt der 66-jährige Beamte, den das Finanzministerium wieder aus der Pension geholt hat. "Ich habe meine Wut beiseitegelegt und versucht, alles objektiv zu berechnen. Und ich möchte betonen, unsere Untersuchungen haben kein politisches Ziel, und sie haben nichts zu tun mit der Kredithilfe für Griechenland."
Vertraulicher BerichtKarakousis wird keine Zahl nennen. Der Bericht sei vertraulich, entschuldigt er sich. Zehn Milliarden Euro sollen vor Wochen bei einem Briefing der Karakousis-Arbeitsgruppe für einen Parlamentsausschuss genannt worden sein. Hinter verschlossenen Türen. Es wären erheblich weniger als die 162 Milliarden Euro, die Manolis Glezos fordert, der Volksheld, der als Jugendlicher im Mai 1941 mit einem Freund auf die Akropolis ging und die Hakenkreuzfahne herunterriss. Glezos sitzt jetzt, 92-jährig, für das Linksbündnis Syriza im Europaparlament.
Doch zehn Milliarden Euro wären ein Vielfaches von dem, was Westdeutschland den Griechen 1960 zahlte: 115 Millionen D-Mark. Als Entschädigung für die NS-Opfer während der dreieinhalb Jahre Besatzungszeit. 70.000 jüdische Bürger hat die Wehrmacht aus Griechenland in die Konzentrationslager verschleppt; kaum einer kam zurück. 130.000 Zivilisten wurden exekutiert.
Erst zu früh, dann zu spätDie Argumentation der deutschen Regierungen ist einigermaßen perfide, so merken deutsche Historiker wie Hagen Fleischer oder Albrecht Ritschl immer wieder an: Nach 1945 vertröstete Bonn die Griechen auf später; erst wenn Deutschland wieder vereint sei, könne man die Reparationsfrage endgültig lösen, hieß es. Als die Wiedervereinigung tatsächlich kam, war es eben zu spät; die Deutschen hatten mit den ehemaligen Besatzungsmächten im Zwei-plus-vier-Vertrag von 1990 Vorkehrungen getroffen, um weitere Ansprüche auf Reparationen abzuwehren. Oder so dachten sie.
Deutschland solle so schnell wie möglich mit der Rückzahlung beginnen, mahnte Karolos Papoulias, das amtierende Staatsoberhaupt, als er im vergangenen Frühjahr den deutschen Präsidenten empfing. "Sie wissen, was ich antworten muss", sagte da Joachim Gauck. "Der Rechtsweg dazu ist abgeschlossen."
Nicht für Panagiotis Karakousis und die Beamten im Athener Finanzministerium, die erstmals die verstreuten Archivakten sammelten. Karakousis malt eine Zahl mit 15 Nullen auf einen Notizblock, damit es kein Missverständnis gibt: 1,5 Trillionen Drachmen. Auf diese Summe belaufen sich die Abgänge, die bei der Bank von Griechenland verzeichnet sind. Vor allem um diesen Zwangskredit geht es, eine offene Kreditlinie, die das Deutsche Reich und Italien den Griechen im März 1942 abgefordert hatte.
Interpretation als KreditDie Milliarden Drachmen an monatlichen Besatzungskosten haben die Beamten gar nicht erst einkalkuliert. "Sie waren sozusagen legal", sagt Karakousis. Doch der Kredit ist offen: "Wir haben ihre Unterschriften. Kurz vor Kriegsende haben sie sogar noch zwei Raten zurückgezahlt. Das beweist nur, dass es sich um einen Kredit handelte."
Respekt, aber keine Wiedergutmachung: der deutsche Präsident Joachim Gauck im vergangenen März im griechischen Dorf Lingiades. Die Wehrmacht brachte dort 82 Bewohner um, 34 waren noch Kinder. (Markus Bernath aus Athen, DER STANDARD, 24.12.2014)
http://derstandard.at/2000009760795/Athens-Wut-ueber-den-Zwangskredit-mit-15-Nullen
InfoGnomon
Σεβασμός, αλλά καμία αποζημίωση: ο Γερμανός Πρόεδρος Joachim Gauck το περασμένο Μάρτιο στο ελληνικό χωριό Λιγκιάδες . Η Wehrmacht σκότωσε εκεί 82 κατοίκους, 34 ήταν ακόμα παιδιά.
Εκτενή αναφορά στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, κυρίως από το αναγκαστικό δάνειο αλλά και από τις πολεμικές αποζημιώσεις, για την επί 3,5 χρόνια γερμανοναζιστική κατοχή, κάνει η αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ» στη χριστουγεννιάτικη έκδοσή της, με αφορμή την επικείμενη κατάθεση της σχετικής εμπιστευτικής έκθεσης, από την ειδική ομάδα εργασίας στον υπουργό Οικονομικών.
«Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και την μνήμη σε πείνα, σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις, η προγιαγιά του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε την ημέρα κατά την οποία εισέβαλε στην Αθήνα η «Βέρμαχτ», σημειώνεται στο δημοσίευμα, με τίτλο «Η οργή της Αθήνας για το αναγκαστικό δάνειο με τα δεκαπέντε μηδενικά», στο οποίο φιλοξενείται συνομιλία με τον επικεφαλής της ομάδας εργασίας, Παναγιώτη Καρακούση.
Ο ίδιος, που, όπως σημειώνει η εφημερίδα « με την ομάδα εργασίας επί δύο χρόνια ερεύνησαν και υπολόγισαν τί οφείλει η Γερμανία στους Ελληνες μέχρι σήμερα», εκφράζει θλίψη βλέποντας, όπως λέει, μερικούς στη Γερμανία και αλλού να αμφισβητούν το προφανές, δηλαδή τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα, καθώς αρκεί και μόνον να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, με το 19 ο/ο του πληθυσμού της εκείνη την εποχή, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια Ελληνες, να έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί.
Όπως εξηγεί, πρόκειται για ομάδα τεχνοκρατών και ο ίδιος έχει παραμερίσει την οργή του και προσπάθησε να υπολογίσει τα πάντα αντικειμενικά, χωρίς οι έρευνες της ομάδας να έχουν κανένα πολιτικό στόχο και να σχετίζονται με τη δανειακή βοήθεια προς την Ελλάδα.
Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να αναφέρθηκε σε ενημέρωση της ειδικής επιτροπής της Βουλής είναι κατά πολύ μικρότερο από τα 162 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία ζητάει ο Μανώλης Γλέζος «ο λαικός ήρωας που ως νεαρός μαζί με έναν φίλο του το Μάιο του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και ο οποίος σήμερα, 92 χρονος, βρίσκεται στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο για το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ».
Η εφημερίδα παρατηρεί ότι τα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ είναι το πολλαπλάσιο εκείνου που κατέβαλε το 1960 η Δυτική Γερμανία στους Ελληνες ως «αποζημίωση» για τα θύματα του ναζισμού στα τριάμισι χρόνια κατοχής, όταν η Βέρμαχτ είχε μεταφέρει στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης 70.000 Εβραίους από την Ελλάδα από τους οποίους δεν επέστρεψε σχεδόν κανείς και όταν είχε εκτελέσει 130.000 άμαχους στη χώρα.
Συμπληρώνει δε, ότι η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη, όπως επισημαίνουν επανειλημμένα Γερμανοί ιστορικοί όπως οι Χάγκεν Φλάισερ και Αλμπρεχτ Ριτσλ, διότι μετά το 1945 η Βόννη «παρηγορούσε» τους Ελληνες πως όταν η Γερμανία θα έχει επανενωθεί θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα των αποζημιώσεων
Στη συνέχεια σημειώνεται πως κατά την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γιόαχιμ Γκάουκ την περασμένη άνοιξη στην Ελλάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας είχε ζητήσει να αρχίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η αποπληρωμή των αποζημιώσεων από τη Γερμανία, κάτι στο οποίο ο Γιόαχιμ Γάουκ είχε αντιτάξει χαρακτηριστικά «Ξέρετε τι πρέπει να απαντήσω: η νομική οδός για αυτό έχει κλείσει».
Η «Ντερ Στάνταρντ» αναφέρει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τους υπαλλήλους στο υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα και για τον Παναγιώτη Καρακούση που για πρώτη φορά συγκέντρωσε τα διασκορπισμένα αρχεία και ο οποίος στο σημειωματάριο του σημειώνει έναν δεκαπενταψήφιο αριθμό, δηλαδή 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που αφαιρέθηκαν και είναι καταγεγραμμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας, ως καταναγκαστικό δάνειο, το οποίο απέσπασαν το Μάρτιο του 1942 από τους Ελληνες, το γερμανικό Ράιχ και η Ιταλία.
Σημειώνει επιπλέον πως οι υπάλληλοι σε αυτούς τους υπολογισμούς τους δεν συμπεριέλαβαν καν τα δισεκατομμύρια δραχμών που ήταν τα μηνιαία έξοδα των κατοχικών δυνάμεων, ενώ, όπως παρατηρεί ο Παναγιώτης Καρακούσης, το δάνειο παραμένει ανοικτό και υπάρχουν οι υπογραφές των κατακτητών που μάλιστα λίγο πριν από το τέλος του Πολέμου είχαν πληρώσει δύο δόσεις του, κάτι που αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα δάνειο.
Δ. Δημητρακούδης, ANA-MPA
mignatiou.com
Athens Wut über den Zwangskredit mit 15 NullenMarkus Bernath aus Athen23. Dezember 2014, 17:18
Am 30. Dezember erhält Griechenlands Finanzminister den Bericht zu Deutschlands Reparationsforderungen
Manches sitzt im Kopf und geht nicht mehr weg. Eine ganze Bevölkerung beschäftigt es, immer noch, irgendwo tief im Inneren. Und die offensichtlich verwirrte Frau, die nun wild mit dem Armen rudernd auf die Fußgänger einredet - sie ist nur ein Spiegel dieser griechischen Seele.
"Es ist Krieg!", ruft die Frau, "es ist Krieg, und ihr sagt nichts. Ihr schaut nur zu. Es ist Krieg, die Deutschen sind gekommen!" Kaum jemand scheint Notiz zu nehmen von der alten Frau mit der Baskenmütze. Es ist Büroschluss, nicht Krieg. Wenn die Ampel auf Grün schaltet, hasten Hunderte über den Boulevard zum U-Bahn-Eingang am Syntagma-Platz im Zentrum von Athen, vorbei an der düsteren Prophetin.
Die deutschen Soldaten waren schon im Land, von April 1941 bis September 1944, und sie hinterließen nichts als verbrannte Erde und die Erinnerung an Hunger, sadistisch ausgeführte Massaker und Deportationen. Die Urgroßmutter des heutigen Premiers Antonis Samaras, die Schriftstellerin Penelope Delta, brachte sich an dem Tag um, an dem die Wehrmacht in Athen einmarschierte.
1,4 Millionen OpferNach einer Stunde Interview im Büro lässt sich Paniagotis Karakousis dann doch zu einer persönlichen Bemerkung hinreißen. Er wird sogar laut, so sehr bringt ihn die ganze Angelegenheit in Wahrheit auf. "Es macht mich traurig zu sehen, dass einige Leute in Deutschland oder anderswo das Offensichtliche bezweifeln. Sie zweifeln an den Schäden, die Griechenland erlitten hat. Dabei reicht es doch schon, sich vor Augen zu halten, dass Griechenland die größten Verluste erlitten hat: 19 Prozent der Bevölkerung zu jener Zeit, 1,4 Millionen Griechen, sind gestorben oder wurden verwundet."
Karakousis wird in wenigen Tagen dem Finanzminister seinen Bericht übergeben. Zwei Jahre lang haben er und seine Arbeitsgruppe geforscht und gerechnet, was Deutschland den Griechen bis heute schuldet. "Wir sind Technokraten", sagt der 66-jährige Beamte, den das Finanzministerium wieder aus der Pension geholt hat. "Ich habe meine Wut beiseitegelegt und versucht, alles objektiv zu berechnen. Und ich möchte betonen, unsere Untersuchungen haben kein politisches Ziel, und sie haben nichts zu tun mit der Kredithilfe für Griechenland."
Vertraulicher BerichtKarakousis wird keine Zahl nennen. Der Bericht sei vertraulich, entschuldigt er sich. Zehn Milliarden Euro sollen vor Wochen bei einem Briefing der Karakousis-Arbeitsgruppe für einen Parlamentsausschuss genannt worden sein. Hinter verschlossenen Türen. Es wären erheblich weniger als die 162 Milliarden Euro, die Manolis Glezos fordert, der Volksheld, der als Jugendlicher im Mai 1941 mit einem Freund auf die Akropolis ging und die Hakenkreuzfahne herunterriss. Glezos sitzt jetzt, 92-jährig, für das Linksbündnis Syriza im Europaparlament.
Doch zehn Milliarden Euro wären ein Vielfaches von dem, was Westdeutschland den Griechen 1960 zahlte: 115 Millionen D-Mark. Als Entschädigung für die NS-Opfer während der dreieinhalb Jahre Besatzungszeit. 70.000 jüdische Bürger hat die Wehrmacht aus Griechenland in die Konzentrationslager verschleppt; kaum einer kam zurück. 130.000 Zivilisten wurden exekutiert.
Erst zu früh, dann zu spätDie Argumentation der deutschen Regierungen ist einigermaßen perfide, so merken deutsche Historiker wie Hagen Fleischer oder Albrecht Ritschl immer wieder an: Nach 1945 vertröstete Bonn die Griechen auf später; erst wenn Deutschland wieder vereint sei, könne man die Reparationsfrage endgültig lösen, hieß es. Als die Wiedervereinigung tatsächlich kam, war es eben zu spät; die Deutschen hatten mit den ehemaligen Besatzungsmächten im Zwei-plus-vier-Vertrag von 1990 Vorkehrungen getroffen, um weitere Ansprüche auf Reparationen abzuwehren. Oder so dachten sie.
Deutschland solle so schnell wie möglich mit der Rückzahlung beginnen, mahnte Karolos Papoulias, das amtierende Staatsoberhaupt, als er im vergangenen Frühjahr den deutschen Präsidenten empfing. "Sie wissen, was ich antworten muss", sagte da Joachim Gauck. "Der Rechtsweg dazu ist abgeschlossen."
Nicht für Panagiotis Karakousis und die Beamten im Athener Finanzministerium, die erstmals die verstreuten Archivakten sammelten. Karakousis malt eine Zahl mit 15 Nullen auf einen Notizblock, damit es kein Missverständnis gibt: 1,5 Trillionen Drachmen. Auf diese Summe belaufen sich die Abgänge, die bei der Bank von Griechenland verzeichnet sind. Vor allem um diesen Zwangskredit geht es, eine offene Kreditlinie, die das Deutsche Reich und Italien den Griechen im März 1942 abgefordert hatte.
Interpretation als KreditDie Milliarden Drachmen an monatlichen Besatzungskosten haben die Beamten gar nicht erst einkalkuliert. "Sie waren sozusagen legal", sagt Karakousis. Doch der Kredit ist offen: "Wir haben ihre Unterschriften. Kurz vor Kriegsende haben sie sogar noch zwei Raten zurückgezahlt. Das beweist nur, dass es sich um einen Kredit handelte."
Respekt, aber keine Wiedergutmachung: der deutsche Präsident Joachim Gauck im vergangenen März im griechischen Dorf Lingiades. Die Wehrmacht brachte dort 82 Bewohner um, 34 waren noch Kinder. (Markus Bernath aus Athen, DER STANDARD, 24.12.2014)
http://derstandard.at/2000009760795/Athens-Wut-ueber-den-Zwangskredit-mit-15-Nullen
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κάποτε οι άνθρωποι γιόρταζαν Χριστούγεννα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![- Γιατί πλάνταξαν στο ΚΛΑΜΑ Στεφανίδου και Πλάκα; [video]](https://images.newsnowgreece.com/76/767429/--giati-plantaxan-sto-klama-stefanidou-kai-plaka-video-1-124x78.jpg)
