2015-01-04 15:46:31
«Φοβήθηκα ότι μπορεί να είναι το τέλος…» με αυτά τα λόγια περιγράφει την περιπέτεια που έζησε επάνω στο... φλεγόμενο πλοίο ‘Norman Atlantic’ ο κ. Χάρης Λυκοτόμαρος από την Αμαλιάδα, ο οποίος ήταν από τους τελευταίους που διασώθηκε και μετά από πολυήμερη περιπέτεια επέστρεψε στην οικογένειά του λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος.
Ο Χάρης Λυκοτόμαρος είναι οδηγός νταλίκας και ταξιδεύει συχνά στην Ιταλία. Λόγω της δουλειάς του θα χρειαστεί να ταξιδέψει και πάλι, ωστόσο αυτά που έζησε πάνω στο πλοίο θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του.
Προσπαθεί να αφήσει πίσω του όσα έζησε και να επιστρέψει στους ρυθμούς της καθημερινότητας, ωστόσο οι εικόνες παραμένουν ζωντανές. Αυτές τις εικόνες αλλά και τα συναισθήματα, περιγράφει σήμερα στην εφημερίδα ‘Πατρίς’, από τη στιγμή που αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο πλοίο μέχρι την ώρα της επιστροφής στην Αμαλιάδα.
Το χρονικό
«Γύρω στις 4:30 τα ξημερώματα της Δευτέρας με ξύπνησε ένας συνάδελφός μου στην καμπίνα και μου είπε: ‘Χάρη, κάτι γίνεται’. Δεν είχε χτυπήσει κανένας συναγερμός, ξυπνήσαμε από τις φωνές που ακούγαμε από τις διπλανές καμπίνες. Όταν ανοίξαμε την πόρτα της καμπίνας μυρίσαμε καπνό και καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Στις 4:45 τα ξημερώματα ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και είδαμε ότι το πλοίο καιγόταν και το ήταν ακινητοποιημένο περίπου 8 ναυτικά μίλια από το πιο κοντινό λιμάνι. Και όμως ήταν ακινητοποιημένο, ενώ θα μπορούσε να προσεγγίσει χωρίς να γίνει όλο αυτό που συνέβη. Δεν υπήρχε τίποτα, ούτε σειρήνες, ούτε κάτι από τα μεγάφωνα, ούτε πυρασφάλεια, τίποτα. Είχε φουσκώσει η λαμαρίνα και έκαιγε και βλέπαμε τα ΙΧΕ αυτοκίνητα που ήταν στο επάνω κατάστρωμα να καίγονται. Μας είπαν ότι η φωτιά πρέπει να είχε εκδηλωθεί λίγο αφότου απομακρυνθήκαμε από την Κέρκυρα».
Δεν υπήρχε τίποτα
Συγκλονίζουν οι σκηνές που περιγράφει, τις ώρες που έμεινε επάνω στο κατάστρωμα περιμένοντας τη σωτηρία: «Εγώ, μαζί με άλλα 35 άτομα και δύο σκυλιά λαμπρατόρ μείναμε επάνω στο κατάστρωμα από τα ξημερώματα της Κυριακής μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, δεν υπήρχε τίποτα. Φορούσαμε τα σωσίβια και η βροχή μας μαστίγωνε, ενώ φυσούσε αέρας σχεδόν 11 μποφόρ. Βρεχόμασταν και η μόνη παρηγοριά πολλές φορές ήταν η ζεστή λαμαρίνα που καιγόταν… Φοβόμασταν μήπως γίνει έκρηξη από τα βυτία και χαθούμε όλοι. Έτρεμα γιατί είχα πάθει υποθερμία και εκείνη την ώρα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η οικογένειά μου».
«Δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε»
Ο Χάρης Λυκοτόμαρος ήταν από τους τελευταίους που βγήκε από το πλοίο, ενώ αισθάνθηκε πολλές φορές ότι οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν: «Από το μεσημέρι της Κυριακής όλοι στήνονταν στην ουρά για να ανέβουν στο ελικόπτερο. Το απόγευμα της Κυριακής δεν είχα το κουράγιο ούτε να σταθώ στην ουρά και είπα ‘άστο για αύριο’. Είχα πάθει σχεδόν αγκύλωση και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Απ’ όσο θυμάμαι έκλεισα τα μάτια μου γύρω στις 6 το απόγευμα της Κυριακής και τα άνοιξα στις 5:30 τα ξημερώματα της Δευτέρας. Άκουγα τα πάντα αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μετά βρήκα μια ζεστή γωνιά και συνήλθα κάπως. Εκεί φοβήθηκα ότι μπορεί να είναι το τέλος, γιατί και το καράβι έπαιρνε φοβερές κλίσεις. Είδα ανθρώπους να τους πετά η μάνικα από τα πυροσβεστικά στα κάγκελα, άλλοι πήδηξαν στη φυσούνα για να φθάσουν στη λέμβο. Είδα άνθρωπο που είχε βουτήξει να προσπαθεί να φτάσει στα σχοινιά και μετά χάθηκε από τα μάτια μας. Αυτοί που προσέφεραν τη μεγαλύτερη βοήθεια ήταν οι έλληνες οδηγοί. Μόνοι μας πήραμε σωσίβια, μόνοι μας προσπαθούσαμε να σωθούμε».
Περιπέτεια και στην Ιταλία
Η περιπέτεια για τον κ. Λυκοτόμαρο όμως δεν τελείωσε ούτε μετά τη διάσωση, όπως μας περιγράφει: «Ανέβηκα στο ελικόπτερο στις 12:50 το μεσημέρι της Δευτέρας, μαζί με άλλα 18 άτομα. Μάλιστα είπα τότε: ‘Έχε γούστο να πέσει το ελικόπτερο!’΄. Τότε βρήκα σήμα και στο κινητό μου και πήρα τηλέφωνο τη γυναίκα μου. Στη συνέχεια μας πήγαν στη φρεγάτα Saint George και μπήκαμε στα αμπάρια και μας έδωσαν κουβέρτες. Μας έβγαλαν την Τρίτη το βράδυ στην Ιταλία στο Πρίντεζι και μάλιστα υπήρξε και μια μικρή ένταση εκεί, γιατί οι φαντάροι από την Ιταλία μας ζητούσαν να μαζέψουμε όλα τα πράγματα και να καθαρίσουμε! Μας έκλεισαν τον καταπέλτη και θέλανε να καταθέσουμε και να υπογράψουμε λευκά χαρτιά. Εκεί αντιδράσαμε και ζητήσαμε τον πρέσβη. Πράγματι ήρθε και έτσι βγήκαμε από το πλοίο. Μετά μας επιβίβασαν σε λεωφορεία και πέσαμε σε χιονοθύελλα μέχρι να φθάσουμε στο ξενοδοχείο. Το πρωί της Τετάρτης μας είπαν ότι δεν μπορούμε να πετάξουμε γιατί δεν είχε καλό καιρό, τελικά όμως πετάξαμε Τετάρτη μεσημέρι και μετά από μία ώρα ήμασταν στο ‘Ελευθέριος Βενιζέλος’».
Φυσικά, με το που έφθασε στην Αθήνα επέστρεψε αμέσως στην Αμαλιάδα, κοντά στην οικογένειά του και υποδέχτηκε το 2015 στο σπίτι του, με την ευχή να μην ξανασυμβεί σε κανέναν κάτι παρόμοιο Μαρία Καραμπάτση
Πηγή
Tromaktiko
Ο Χάρης Λυκοτόμαρος είναι οδηγός νταλίκας και ταξιδεύει συχνά στην Ιταλία. Λόγω της δουλειάς του θα χρειαστεί να ταξιδέψει και πάλι, ωστόσο αυτά που έζησε πάνω στο πλοίο θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του.
Προσπαθεί να αφήσει πίσω του όσα έζησε και να επιστρέψει στους ρυθμούς της καθημερινότητας, ωστόσο οι εικόνες παραμένουν ζωντανές. Αυτές τις εικόνες αλλά και τα συναισθήματα, περιγράφει σήμερα στην εφημερίδα ‘Πατρίς’, από τη στιγμή που αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο πλοίο μέχρι την ώρα της επιστροφής στην Αμαλιάδα.
Το χρονικό
«Γύρω στις 4:30 τα ξημερώματα της Δευτέρας με ξύπνησε ένας συνάδελφός μου στην καμπίνα και μου είπε: ‘Χάρη, κάτι γίνεται’. Δεν είχε χτυπήσει κανένας συναγερμός, ξυπνήσαμε από τις φωνές που ακούγαμε από τις διπλανές καμπίνες. Όταν ανοίξαμε την πόρτα της καμπίνας μυρίσαμε καπνό και καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Στις 4:45 τα ξημερώματα ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και είδαμε ότι το πλοίο καιγόταν και το ήταν ακινητοποιημένο περίπου 8 ναυτικά μίλια από το πιο κοντινό λιμάνι. Και όμως ήταν ακινητοποιημένο, ενώ θα μπορούσε να προσεγγίσει χωρίς να γίνει όλο αυτό που συνέβη. Δεν υπήρχε τίποτα, ούτε σειρήνες, ούτε κάτι από τα μεγάφωνα, ούτε πυρασφάλεια, τίποτα. Είχε φουσκώσει η λαμαρίνα και έκαιγε και βλέπαμε τα ΙΧΕ αυτοκίνητα που ήταν στο επάνω κατάστρωμα να καίγονται. Μας είπαν ότι η φωτιά πρέπει να είχε εκδηλωθεί λίγο αφότου απομακρυνθήκαμε από την Κέρκυρα».
Δεν υπήρχε τίποτα
Συγκλονίζουν οι σκηνές που περιγράφει, τις ώρες που έμεινε επάνω στο κατάστρωμα περιμένοντας τη σωτηρία: «Εγώ, μαζί με άλλα 35 άτομα και δύο σκυλιά λαμπρατόρ μείναμε επάνω στο κατάστρωμα από τα ξημερώματα της Κυριακής μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, δεν υπήρχε τίποτα. Φορούσαμε τα σωσίβια και η βροχή μας μαστίγωνε, ενώ φυσούσε αέρας σχεδόν 11 μποφόρ. Βρεχόμασταν και η μόνη παρηγοριά πολλές φορές ήταν η ζεστή λαμαρίνα που καιγόταν… Φοβόμασταν μήπως γίνει έκρηξη από τα βυτία και χαθούμε όλοι. Έτρεμα γιατί είχα πάθει υποθερμία και εκείνη την ώρα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η οικογένειά μου».
«Δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε»
Ο Χάρης Λυκοτόμαρος ήταν από τους τελευταίους που βγήκε από το πλοίο, ενώ αισθάνθηκε πολλές φορές ότι οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν: «Από το μεσημέρι της Κυριακής όλοι στήνονταν στην ουρά για να ανέβουν στο ελικόπτερο. Το απόγευμα της Κυριακής δεν είχα το κουράγιο ούτε να σταθώ στην ουρά και είπα ‘άστο για αύριο’. Είχα πάθει σχεδόν αγκύλωση και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Απ’ όσο θυμάμαι έκλεισα τα μάτια μου γύρω στις 6 το απόγευμα της Κυριακής και τα άνοιξα στις 5:30 τα ξημερώματα της Δευτέρας. Άκουγα τα πάντα αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μετά βρήκα μια ζεστή γωνιά και συνήλθα κάπως. Εκεί φοβήθηκα ότι μπορεί να είναι το τέλος, γιατί και το καράβι έπαιρνε φοβερές κλίσεις. Είδα ανθρώπους να τους πετά η μάνικα από τα πυροσβεστικά στα κάγκελα, άλλοι πήδηξαν στη φυσούνα για να φθάσουν στη λέμβο. Είδα άνθρωπο που είχε βουτήξει να προσπαθεί να φτάσει στα σχοινιά και μετά χάθηκε από τα μάτια μας. Αυτοί που προσέφεραν τη μεγαλύτερη βοήθεια ήταν οι έλληνες οδηγοί. Μόνοι μας πήραμε σωσίβια, μόνοι μας προσπαθούσαμε να σωθούμε».
Περιπέτεια και στην Ιταλία
Η περιπέτεια για τον κ. Λυκοτόμαρο όμως δεν τελείωσε ούτε μετά τη διάσωση, όπως μας περιγράφει: «Ανέβηκα στο ελικόπτερο στις 12:50 το μεσημέρι της Δευτέρας, μαζί με άλλα 18 άτομα. Μάλιστα είπα τότε: ‘Έχε γούστο να πέσει το ελικόπτερο!’΄. Τότε βρήκα σήμα και στο κινητό μου και πήρα τηλέφωνο τη γυναίκα μου. Στη συνέχεια μας πήγαν στη φρεγάτα Saint George και μπήκαμε στα αμπάρια και μας έδωσαν κουβέρτες. Μας έβγαλαν την Τρίτη το βράδυ στην Ιταλία στο Πρίντεζι και μάλιστα υπήρξε και μια μικρή ένταση εκεί, γιατί οι φαντάροι από την Ιταλία μας ζητούσαν να μαζέψουμε όλα τα πράγματα και να καθαρίσουμε! Μας έκλεισαν τον καταπέλτη και θέλανε να καταθέσουμε και να υπογράψουμε λευκά χαρτιά. Εκεί αντιδράσαμε και ζητήσαμε τον πρέσβη. Πράγματι ήρθε και έτσι βγήκαμε από το πλοίο. Μετά μας επιβίβασαν σε λεωφορεία και πέσαμε σε χιονοθύελλα μέχρι να φθάσουμε στο ξενοδοχείο. Το πρωί της Τετάρτης μας είπαν ότι δεν μπορούμε να πετάξουμε γιατί δεν είχε καλό καιρό, τελικά όμως πετάξαμε Τετάρτη μεσημέρι και μετά από μία ώρα ήμασταν στο ‘Ελευθέριος Βενιζέλος’».
Φυσικά, με το που έφθασε στην Αθήνα επέστρεψε αμέσως στην Αμαλιάδα, κοντά στην οικογένειά του και υποδέχτηκε το 2015 στο σπίτι του, με την ευχή να μην ξανασυμβεί σε κανέναν κάτι παρόμοιο Μαρία Καραμπάτση
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σεμινάριο Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής στην Ξηροκρήνη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
