2015-01-04 23:05:42
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Άκουσα αποσπασματικά την συνέντευξη του τέως Προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια στην εκπομπή Τετ-α-Τετ που μεταδόθηκε/αναμεταδόθηκε στο Ραδιοφωνικό ´Ιδρυμα Κύπρου στις 4 Δεκεμβρίου 2014. Ξεχώρισα δυό τοποθετήσεις του Κύπριου ηγέτη που χρήζουν σχολιασμό.
Η μιά αφορούσε στο ζήτημα της ασφάλειας του τόπου και η άλλη στην οικονομία. Ασφάλεια και οικονομία αποτελούν συνθήκες “εκ των ων ούκ άνευ” για την επιβίωση κράτους και λαού. Χωρίς αυτόνομο κράτος, με μόνους περιορισμούς αυτούς που προκύπτουν απο την έννομη διεθνή τάξη και όχι απο καταναγκασμούς και νταΐλίκια, και μια οικονομία (με συναφή οικονομική πολιτική) που να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους κύκλους ενός καπιταλιστικού δήθεν οικονομικό-χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου το “αόρατο χέρι” της ελεύθερης αγοράς είναι και βρώμικο και χειραγωγημένο, το μέλλον είναι προδιαγραμμένο. Είναι αυτό της ανελευθερίας και της αναξιοπρέπειας. Του ραγιαδισμού και της ειλωτείας.
Ρωτήθηκε ο τ. Πρόεδρος για το Οχι του ΑΚΕΛ το 2004. Και απάντησε ως εξής: ” η μεγαλύτερη αδυναμία του Σχεδίου Ανάν ήταν ότι στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας είχαμε σοβαρότατο πρόβλημα”. Και προχώρησε υπογραμμίζοντας ότι με το Σχέδιο Αναν “η Τουρκία δεν έφευγε απο την Κύπρο”. Στο άλλο μείζων ζήτημα δεν συγκράτησα την ακριβή του διατύπωση αλλά η ουσία ήταν πως την οικονομία την “κατέστρεψαν οι τραπεζίτες” του τόπου.
Και στα δυό αυτά ζήτηματα ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει απόλυτο δίκιο. Χίλια τοις εκατό για το ζήτημα την ασφάλειας και εκατό τοις εκατό για αυτό της οικονομίας.
Θα αρχίσω με το πιό πρόσφατο που είναι η οικονομία, η καταστροφή της οποίας έκανε ακόμη πιο ευάλωτο τον τόπο στην βουλιμία της ´Αγκυρας όπως και πιό εύκολο τον ρόλο των αυτόκλητων και προθύμων συνηγόρων της μέσα και έξω απο την Κύπρο.
Την οικονομία η διακυβέρνηση Χριστόφια την έφερε στο χείλος του κρεμού λόγω κυρίως ιδεοληπτικών αγκυλώσεων, λόγω ανεπάρκειας πολιτικού προσωπικού αλλά και λόγω της ιδιωτείας υψηλόβαθμων προσώπων που κατείχαν κρίσιμες θέσεις στην διακυβέρνηση. ´Ομως μέσα στον κρεμό την οικονομία την έριξαν οι φαύλοι τραπεζίτες, κυρίως αυτοί της “δεύτερης γενιάς” τραπεζιτών, μετά την ανεξαρτησία. Η πρώτη γενιά τραπεζιτών, κυρίως οι τραπεζίτες-μέτοχοι, ήταν συντηρητικοί. Χειραγωγούσαν βέβαια το σύστημα, είχαν τους δικους του κανόνες, “ξέχωρα” απο αυτούς για τους πολλούς (τους hoi polloi) πλούτιζαν, έκαναν την καλή ζωή, βόλευαν το συγγενολόϊ τους αλλά γνώριζαν να “προσέχουν” την κότα που τους γεννούσε τα χρυσά αυγά. Είχαν και μια “αποικιακή” παιδεία που περιόριζε τις αυθαιρεσίες και την βουλιμική συμπεριφορά. Επι πλέον είχαν και μια επίγνωση για το “γενικό καλό”.
Οι εντολοδόχοι τους, οι τραπεζίτες της καθημερινότητας, ήταν κυρίως απόφοιτοι των σχολείων που είχαν “όνομα” την περίοδο της αποικιοκρατίας και, λόγω κυρίως γλώσσας, η μεγάλη πλειοψηφία απο αυτούς υπήρξαν απόφοιτοι του Mitsi School της Λεμύθου, του English School και της Αμερικανικής Ακαδημίας. Έκαναν και αυτοί τα “παλούκια τους χρυσά” αφού ανήλθαν στη τραπεζική ιεραρχία λόγω του ότι κρατούσαν την στρόφιγγα των δανείων. Δάνεια σημαίνει λεφτά και λεφτά σημαίνει δύναμη και επιρροή. Και η εξαργύρωση ιδίως μετά την εισβολή, που έφερε τα πάνω κάτω και μαζί και την παρασιτική γενιά των ντηβέλοπερς, ήταν τα “πακσήσια”με την μορφή “μαύρων λεφτών” σε όλο το κύκλωμα της οικοδομής και “συμμετοχές” στα κτιριακά συγκροτήματα- στα βουνά, στις παραλίες και στις πολυκατοικίες.
Μια έρευνα (που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ) και η οποία κατ´με θα τεκμηρίωνε αυτά που υποστηρίζω, θα ήταν να ερευνηθεί το “πρώτο” ιδιοκτησιακό καθεστώς επιλεγμένων κτιριακών συγκροτημάτων σε επιλεγμένες περιοχές ως προς τα τραπεζικά ιδρύματα που παραχώρησαν τα σχετικά δάνεια και τους τραπεζίτες (και τους πρώτου βαθμού συγγενείς τους) που τα ενέκριναν. (Μια άλλη συναφή, όπως και επίκαιρη, θα ήταν με επιλεγμένα δημόσια έργα, κρατικά ή δημοτικά). Θα βρεθεί συσχετισμός ή όχι;
´Ομως και αυτή η γενιά των “εντολοδόχων” τραπεζιτών ήταν στη μεγάλη τους πλειοψηφία “συντηρητικοί” και με περιορισμένες φιλοδοξίες αλλά και δυνατότητες. Ήταν και “ολιγαρκείς”. Εφόσον βολεύονταν αυτοί και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον, ήταν ευχαριστημένοι.
Είναι αυτοί που τους ακολούθησαν που “τούμπαραν” την οικονομία και έριξαν τον κόσμο στα τάρταρα. Είναι αυτοί με τα πολλά πτυχία του εξωτερικού, με τα πτυχία στο μπίζνες, στο μάνετζιεμεντ, στο μάρκετινγκ και …στα οικονομετρικά. Είναι αυτοί που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ισότιμους των μεγάλων τραπεζιτών του Σίτυ και της Γουόλ Στριτ αλλά και των μεγάλων καθηγητών στα πανεπιστήμια που σπούδασαν. Που απαιτούσαν και έπαιρναν στη Κύπρο μισθούς αντίστοιχους. Που απαιτούσαν και έπαιρναν “μπόνους” αλλά ανεξάρτητα, ως “κυπριακη ιδιομορφία”, απο το αποτέλεσμα. Είναι αυτοί που αυτοπαραμυθιάζονταν ότι η παγκοσμιοποίηση ήταν του χεριού τους και ότι μπορούσαν και αυτοί να παράξουν πλούτο απο τον “αέρα” και με τοξικά παράγωγα… αλλά και με θαλασσοδάνεια στον κάθε κρατικοδίαιτο αποτυχημένο “επιχειρηματία”, δήθεν. Τους περιγράφει σχεδόν όλους ο Γ. Βαρουφάκης στο εμβληματικό του έργο “Παγκόσμιος Μινώταυρος” (ελληνική έκδοση Λιβάνης 2011).
Ανήκουν όλοι στη ίδια συνομοταξία. Οι λίγοι που “ξέκοψαν”, που κατάγγειλαν το φαγοπότι, έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε όταν καταγγέλλεται η αυθαιρεσία και η κατάχρηση της εξουσίας οποιασδήποτε μορφής.
Ως προς το ζήτημα της ασφάλειας αυτό είναι κυρίαρχο. Και κάθε “σχέδιο” που αδιαφορεί για το ζήτημα αυτό θα έχει και θα πρέπει να έχει την τύχη του κρατοκτόνου Σχεδίου Ανάν. Το 2004 το ΑΚΕΛ αφουγκράστηκε τον λαό και έπραξε ανάλογα. ´Αλλά ναι μεν ο Δημήτρης Χριστόφιας κατανόησε οτι “η Τουρκία δεν έφευγε απο την Κυπρο” όμως στις συνομιλίες, με διαχειριστή τον ίδιο, δεν πρόταξε το ζήτημα της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων και της ταυτόχρονης ακύρωσης κάθε μορφής ξένων εγγυήσεων. Το είχε πολύ χαμηλά στη ατζέντα, πιστεύοντας πως αυτό θα επιλυθεί από …μόνο του ή απο τους “συνήθεις ύποπτους” αλλά τούτη την φορα με… ανιδιοτέλεια. Και αυτή συνεχίζεται να είναι η θέση του ΑΚΕΛ σήμερα, υπο την ηγεσία του κ. ´Αντρου Κυπριανού, μια θέση που συμμερίζονται και οι ταγοί του ΔΥΣΥ, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη.
Περιοριζόμενος ωστόσο στο ΑΚΕΛ, θέλω να πιστεύω πως με τον καινούργιο χρόνο θα υπάρξει και ένα καινούργιος στρατηγικός αναστοχασμός. Η οικονομία αργά ή γρήγορα θα διορθωθεί και η θεραπεία όσων έγιναν θα προκύψει απο τις αντίστοιχες κυρώσεις και παραδειγματικές τιμωρίες. Ωστόσο στο ζήτημα της ασφάλειας δεν υπάρχει θεραπεία, αν παρθούν λανθασμένες στρατηγικές αποφάσεις. Κανένας ξένος στρατιώτης και κανένας εγγυητής δεν μπορεί να έχει λόγο στην Κύπρο. Αυτό έγινε αντιληπτό το 2004 απο την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Και μας το υπενθύμισε, όχι τυχαία ο Δ.Χ. στην συνέντευξη του. Αν μή τι άλλο, η επιθετικότητα και η βουλιμία της Τουρκίας είναι πλέον ξεκάθαρη. Έπεσαν και οι μάσκες, με το τζιχατιστικό δίδυμο Έρτονγάν -Νταβούτογλου, πάνω στο οποίο οι νεοποχιτιστές της Κύπρου επένδυσαν φαιά ουσία. Η πραγματικότητα δεν κρύβεται πλέον. Η ´Αγκυρα δεν αποδέχεται συκροτημένο και αυτόνομο κράτος στη Κύπρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάθε καινούργια στρατηγική και προσέγγιση πρέπει να εδράζεται σε τούτη την παραδοχή.
mignatiou.com
Άκουσα αποσπασματικά την συνέντευξη του τέως Προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια στην εκπομπή Τετ-α-Τετ που μεταδόθηκε/αναμεταδόθηκε στο Ραδιοφωνικό ´Ιδρυμα Κύπρου στις 4 Δεκεμβρίου 2014. Ξεχώρισα δυό τοποθετήσεις του Κύπριου ηγέτη που χρήζουν σχολιασμό.
Η μιά αφορούσε στο ζήτημα της ασφάλειας του τόπου και η άλλη στην οικονομία. Ασφάλεια και οικονομία αποτελούν συνθήκες “εκ των ων ούκ άνευ” για την επιβίωση κράτους και λαού. Χωρίς αυτόνομο κράτος, με μόνους περιορισμούς αυτούς που προκύπτουν απο την έννομη διεθνή τάξη και όχι απο καταναγκασμούς και νταΐλίκια, και μια οικονομία (με συναφή οικονομική πολιτική) που να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους κύκλους ενός καπιταλιστικού δήθεν οικονομικό-χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου το “αόρατο χέρι” της ελεύθερης αγοράς είναι και βρώμικο και χειραγωγημένο, το μέλλον είναι προδιαγραμμένο. Είναι αυτό της ανελευθερίας και της αναξιοπρέπειας. Του ραγιαδισμού και της ειλωτείας.
Ρωτήθηκε ο τ. Πρόεδρος για το Οχι του ΑΚΕΛ το 2004. Και απάντησε ως εξής: ” η μεγαλύτερη αδυναμία του Σχεδίου Ανάν ήταν ότι στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας είχαμε σοβαρότατο πρόβλημα”. Και προχώρησε υπογραμμίζοντας ότι με το Σχέδιο Αναν “η Τουρκία δεν έφευγε απο την Κύπρο”. Στο άλλο μείζων ζήτημα δεν συγκράτησα την ακριβή του διατύπωση αλλά η ουσία ήταν πως την οικονομία την “κατέστρεψαν οι τραπεζίτες” του τόπου.
Και στα δυό αυτά ζήτηματα ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει απόλυτο δίκιο. Χίλια τοις εκατό για το ζήτημα την ασφάλειας και εκατό τοις εκατό για αυτό της οικονομίας.
Θα αρχίσω με το πιό πρόσφατο που είναι η οικονομία, η καταστροφή της οποίας έκανε ακόμη πιο ευάλωτο τον τόπο στην βουλιμία της ´Αγκυρας όπως και πιό εύκολο τον ρόλο των αυτόκλητων και προθύμων συνηγόρων της μέσα και έξω απο την Κύπρο.
Την οικονομία η διακυβέρνηση Χριστόφια την έφερε στο χείλος του κρεμού λόγω κυρίως ιδεοληπτικών αγκυλώσεων, λόγω ανεπάρκειας πολιτικού προσωπικού αλλά και λόγω της ιδιωτείας υψηλόβαθμων προσώπων που κατείχαν κρίσιμες θέσεις στην διακυβέρνηση. ´Ομως μέσα στον κρεμό την οικονομία την έριξαν οι φαύλοι τραπεζίτες, κυρίως αυτοί της “δεύτερης γενιάς” τραπεζιτών, μετά την ανεξαρτησία. Η πρώτη γενιά τραπεζιτών, κυρίως οι τραπεζίτες-μέτοχοι, ήταν συντηρητικοί. Χειραγωγούσαν βέβαια το σύστημα, είχαν τους δικους του κανόνες, “ξέχωρα” απο αυτούς για τους πολλούς (τους hoi polloi) πλούτιζαν, έκαναν την καλή ζωή, βόλευαν το συγγενολόϊ τους αλλά γνώριζαν να “προσέχουν” την κότα που τους γεννούσε τα χρυσά αυγά. Είχαν και μια “αποικιακή” παιδεία που περιόριζε τις αυθαιρεσίες και την βουλιμική συμπεριφορά. Επι πλέον είχαν και μια επίγνωση για το “γενικό καλό”.
Οι εντολοδόχοι τους, οι τραπεζίτες της καθημερινότητας, ήταν κυρίως απόφοιτοι των σχολείων που είχαν “όνομα” την περίοδο της αποικιοκρατίας και, λόγω κυρίως γλώσσας, η μεγάλη πλειοψηφία απο αυτούς υπήρξαν απόφοιτοι του Mitsi School της Λεμύθου, του English School και της Αμερικανικής Ακαδημίας. Έκαναν και αυτοί τα “παλούκια τους χρυσά” αφού ανήλθαν στη τραπεζική ιεραρχία λόγω του ότι κρατούσαν την στρόφιγγα των δανείων. Δάνεια σημαίνει λεφτά και λεφτά σημαίνει δύναμη και επιρροή. Και η εξαργύρωση ιδίως μετά την εισβολή, που έφερε τα πάνω κάτω και μαζί και την παρασιτική γενιά των ντηβέλοπερς, ήταν τα “πακσήσια”με την μορφή “μαύρων λεφτών” σε όλο το κύκλωμα της οικοδομής και “συμμετοχές” στα κτιριακά συγκροτήματα- στα βουνά, στις παραλίες και στις πολυκατοικίες.
Μια έρευνα (που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ) και η οποία κατ´με θα τεκμηρίωνε αυτά που υποστηρίζω, θα ήταν να ερευνηθεί το “πρώτο” ιδιοκτησιακό καθεστώς επιλεγμένων κτιριακών συγκροτημάτων σε επιλεγμένες περιοχές ως προς τα τραπεζικά ιδρύματα που παραχώρησαν τα σχετικά δάνεια και τους τραπεζίτες (και τους πρώτου βαθμού συγγενείς τους) που τα ενέκριναν. (Μια άλλη συναφή, όπως και επίκαιρη, θα ήταν με επιλεγμένα δημόσια έργα, κρατικά ή δημοτικά). Θα βρεθεί συσχετισμός ή όχι;
´Ομως και αυτή η γενιά των “εντολοδόχων” τραπεζιτών ήταν στη μεγάλη τους πλειοψηφία “συντηρητικοί” και με περιορισμένες φιλοδοξίες αλλά και δυνατότητες. Ήταν και “ολιγαρκείς”. Εφόσον βολεύονταν αυτοί και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον, ήταν ευχαριστημένοι.
Είναι αυτοί που τους ακολούθησαν που “τούμπαραν” την οικονομία και έριξαν τον κόσμο στα τάρταρα. Είναι αυτοί με τα πολλά πτυχία του εξωτερικού, με τα πτυχία στο μπίζνες, στο μάνετζιεμεντ, στο μάρκετινγκ και …στα οικονομετρικά. Είναι αυτοί που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ισότιμους των μεγάλων τραπεζιτών του Σίτυ και της Γουόλ Στριτ αλλά και των μεγάλων καθηγητών στα πανεπιστήμια που σπούδασαν. Που απαιτούσαν και έπαιρναν στη Κύπρο μισθούς αντίστοιχους. Που απαιτούσαν και έπαιρναν “μπόνους” αλλά ανεξάρτητα, ως “κυπριακη ιδιομορφία”, απο το αποτέλεσμα. Είναι αυτοί που αυτοπαραμυθιάζονταν ότι η παγκοσμιοποίηση ήταν του χεριού τους και ότι μπορούσαν και αυτοί να παράξουν πλούτο απο τον “αέρα” και με τοξικά παράγωγα… αλλά και με θαλασσοδάνεια στον κάθε κρατικοδίαιτο αποτυχημένο “επιχειρηματία”, δήθεν. Τους περιγράφει σχεδόν όλους ο Γ. Βαρουφάκης στο εμβληματικό του έργο “Παγκόσμιος Μινώταυρος” (ελληνική έκδοση Λιβάνης 2011).
Ανήκουν όλοι στη ίδια συνομοταξία. Οι λίγοι που “ξέκοψαν”, που κατάγγειλαν το φαγοπότι, έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε όταν καταγγέλλεται η αυθαιρεσία και η κατάχρηση της εξουσίας οποιασδήποτε μορφής.
Ως προς το ζήτημα της ασφάλειας αυτό είναι κυρίαρχο. Και κάθε “σχέδιο” που αδιαφορεί για το ζήτημα αυτό θα έχει και θα πρέπει να έχει την τύχη του κρατοκτόνου Σχεδίου Ανάν. Το 2004 το ΑΚΕΛ αφουγκράστηκε τον λαό και έπραξε ανάλογα. ´Αλλά ναι μεν ο Δημήτρης Χριστόφιας κατανόησε οτι “η Τουρκία δεν έφευγε απο την Κυπρο” όμως στις συνομιλίες, με διαχειριστή τον ίδιο, δεν πρόταξε το ζήτημα της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων και της ταυτόχρονης ακύρωσης κάθε μορφής ξένων εγγυήσεων. Το είχε πολύ χαμηλά στη ατζέντα, πιστεύοντας πως αυτό θα επιλυθεί από …μόνο του ή απο τους “συνήθεις ύποπτους” αλλά τούτη την φορα με… ανιδιοτέλεια. Και αυτή συνεχίζεται να είναι η θέση του ΑΚΕΛ σήμερα, υπο την ηγεσία του κ. ´Αντρου Κυπριανού, μια θέση που συμμερίζονται και οι ταγοί του ΔΥΣΥ, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη.
Περιοριζόμενος ωστόσο στο ΑΚΕΛ, θέλω να πιστεύω πως με τον καινούργιο χρόνο θα υπάρξει και ένα καινούργιος στρατηγικός αναστοχασμός. Η οικονομία αργά ή γρήγορα θα διορθωθεί και η θεραπεία όσων έγιναν θα προκύψει απο τις αντίστοιχες κυρώσεις και παραδειγματικές τιμωρίες. Ωστόσο στο ζήτημα της ασφάλειας δεν υπάρχει θεραπεία, αν παρθούν λανθασμένες στρατηγικές αποφάσεις. Κανένας ξένος στρατιώτης και κανένας εγγυητής δεν μπορεί να έχει λόγο στην Κύπρο. Αυτό έγινε αντιληπτό το 2004 απο την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Και μας το υπενθύμισε, όχι τυχαία ο Δ.Χ. στην συνέντευξη του. Αν μή τι άλλο, η επιθετικότητα και η βουλιμία της Τουρκίας είναι πλέον ξεκάθαρη. Έπεσαν και οι μάσκες, με το τζιχατιστικό δίδυμο Έρτονγάν -Νταβούτογλου, πάνω στο οποίο οι νεοποχιτιστές της Κύπρου επένδυσαν φαιά ουσία. Η πραγματικότητα δεν κρύβεται πλέον. Η ´Αγκυρα δεν αποδέχεται συκροτημένο και αυτόνομο κράτος στη Κύπρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάθε καινούργια στρατηγική και προσέγγιση πρέπει να εδράζεται σε τούτη την παραδοχή.
mignatiou.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΞΕΠΕΡΑΣΕ... ΕΦΕΣ Η ΛΑΜΠΟΡΑΛ
![ΣΟΚ: Κορυφαίος Βρετανός γιατρός κάνει χρήση ναρκωτικών πριν χειρουργήσει [photos]](https://images.newsnowgreece.com/77/770295/sok-koryfaios-vretanos-giatros-kanei-xrisi-narkotikon-prin-xeirourgisei-photos-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
