2015-01-16 13:45:10
Γράφει ο Βλάσης Αγτζίδης
Σπάνια στην ιστορία των λαών εμφανίζονται τέτοια διλήμματα, όπως αυτά που χαρακτηρίζουν τις εκλογές που έρχονται. Διλήμματα που διαμορφώνονται από την οικονομική κατάρρευση της χώρας, την εξάρτηση από ξένες δυνάμεις, την κατάπτωση του πολιτικού λόγου, την ανυποληψία των πολιτικών και της πολιτικής, την διαφθορά των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, που διοικούν αυτή τη χώρα και την λεηλατούν μαζί με τους «δανειστές» της, την υποθήκευση του μέλλοντος των επόμενων γενεών Μπορεί οι εκλογές του 2015 να είναι μια ουσιαστική ευκαιρία αντίστασης και ύστατης προσπάθειας ανασυγκρότησης;
Στο δίλημμα αυτό προσπάθησα να απαντήσω με προσωπικό τρόπο, τόσο ως πολίτης που υφίσταται τα δεινά της κρίσης, όσο και ως ιστορικός που ασχολούμενος με την ιστορία του ελληνισμού της Ανατολής (ποντιακού-μικρασιατικού) προσπάθησε να εντοπίσει τις δυσπλασίες που επέφεραν τα δεινά επί της νεοελληνικής μας κοινωνίας
. Δεινά που ολοκληρώθηκαν με τη χρεωκοπία του ελληνικού δημοσίου στα τέλη του 2009. Η απαρχή και η αιτία αυτών των δεινών, δεν είναι άλλη από τη σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένων και παρασιτικών ελίτ που διοίκησαν αυτή τη χώρα με κύριο οδηγό τα κυνικά τους συμφέροντα. Είναι οι ίδιες ελίτ, με άλλη όμως μορφή και όρους, που 9 δεκαετίες πριν οδήγησαν στη μεγαλύτερη Καταστροφή που έζησε ποτέ ο ελληνικός κόσμος, τη Μικρασιατική Καταστροφή…
Τότε, με κορύφωση τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι ένοχοι κυβερνήτες –εξαρτημένοι από τους ξένους αφέντες τους- είχαν επιλέξει να παίξουν στα ζάρια τον ελληνισμό της Ανατολής, να περιφρονήσουν τους Πόντιους που έδιναν το μεγάλο εθνικοαπελευθερωτικό τους αγώνα, να απορρίψουν τις προτάσεις της Μικρασιατικής Άμυνας που διεκδικούσε την Αυτονομία της Ιωνίας, να αφοπλίσουν τους Μικρασιάτες και να τους παραδώσουν άοπλους στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ, που είχαν πρωτοναζιστική ιδεολογία και οργάνωση.
Σήμερα, υποτάχθηκαν στις εντολές των ξένων επικυρίαρχων. Αρνήθηκαν να διεκδικήσουν την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους –που οι ίδιοι είχαν προκαλέσει- και επέλεξαν να αποδεχτούν την ουσιαστική χρεωκοπία. Επέλεξαν να καταφύγουν σε τρομακτικό δανεισμό για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Το δάνειο που δόθηκε στην Ελλάδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δάνεια στην ανθρώπινη ιστορία. Και δόθηκε σε μια χώρα που έχει μια επώδυνη προϊστορία δανεισμών. Πάρθηκε με στόχο τη συνέχιση των αποπληρωμών των δόσεών μας, φέρνοντας την οικονομική περιθωριοποίηση στον ελληνικό λαό και οδηγώντας στη φυγή, στο εξωτερικό, τα καλύτερα μυαλά αυτού του τόπου.
Είναι προφανές ότι αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά…
Η μόνη δύναμη που μπορεί να επιχειρήσει την έξοδο από το αδιέξοδο και την παγίδα που όλοι βιώνουμε σήμερα, προέρχεται από ένα φιλο-ευρωπαϊκό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κουβαλά τα βάρη του παρελθόντος. Το διακύβευμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, αλλά όλη τη δημοκρατική Ευρώπη. Η συζήτηση που θα ανοίξει με τις δημιουργικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου, αφορά τη διάσωση όλου του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Γιατί ο δρόμος που επέβαλε η Γερμανία είναι επί της ουσίας αντι-ευρωπαϊκός. Γιατί οι «τοξικές πολιτικές» που δοκιμάστηκαν στη χώρα μας επιχειρούν να εξαχθούν σε όλη την Ευρώπη, σκορπίζοντας παντού ύφεση και οδηγώντας στον αποπληθωρισμό. Και η απάντηση που πρέπει να δοθεί ξεπερνά σε μεγάλο βαθμό τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς σε Δεξιά ή Αριστερά.
Εκτιμώ ότι σε αυτή την ιστορική συγκυρία η μόνη δύναμη που μπορεί να εκφράσει αυτή τη διέξοδο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα Μέτωπο δυνάμεων που συσπειρώθηκαν μπροστά στην πρωτοφανή κρίση. Αυτή η εκτίμηση ήταν η αιτία που με οδήγησε να αποδεχτώ την πρόταση της Νομαρχιακής Επιτροπής Κιλκίς.
Δεν κρύβω ότι η υποψηφιότητα μου προκαλεί μια μεγάλη αγωνία. Κυρίως γιατί θα πρέπει εγώ, ένας ιστορικός του προσφυγικού ελληνισμού, να αναμετρηθώ με πολιτικούς. Ωστόσο πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε ακόμα και αυτό, ώστε ο πολιτικός μας πολιτισμός να χαρακτηρίζεται από ευπρέπεια και σεβασμό προς την άλλη άποψη και από διάθεση σύνθεσης και ανακάλυψης των κοινών σημείων..
Από την άλλη, η συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι επιτρέπει την διατύπωση ενός άλλου λόγου και ακυρώνει κάθε ισοπεδωτική και αρνητική προσέγγιση της πολιτικής.
Ειδικά εδώ στο Κιλκίς, όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες μετά την τραγωδία του 1922, είναι ένας χώρος μεγάλων προκλήσεων.
Ο τόπος αυτός, σημαδεμένος σκληρά από την ιστορία τόσο των μεγάλων ανακατατάξεων της πρώτης 25ετίας του 20ου αιώνα στα Βαλκάνια και την Εγγύς Ανατολή, όσο και από την εποχή της τριπλής ναζιστικής Κατοχής και του Εμφυλίου, αλλά και της μεταπολεμικής μετανάστευσης, μπορεί να αποτελέσει ένα εργαστήρι ιστορικής έρευνας και πράξης, βασισμένης δημιουργικά στην ιστορική Μνήμη.
«Για την επανασύνδεση της ηθικής με την πολιτική»
«Για την καταξίωση της ιστορικής Μνήμης του λαού μας»
«Για την απαλλαγή από το απεχθές πολιτικό κατεστημένο»
Θεσσαλονίκη 1988
Μελβούρνη 2000
Άντίβαρο Πηγή
InfoGnomon
Σπάνια στην ιστορία των λαών εμφανίζονται τέτοια διλήμματα, όπως αυτά που χαρακτηρίζουν τις εκλογές που έρχονται. Διλήμματα που διαμορφώνονται από την οικονομική κατάρρευση της χώρας, την εξάρτηση από ξένες δυνάμεις, την κατάπτωση του πολιτικού λόγου, την ανυποληψία των πολιτικών και της πολιτικής, την διαφθορά των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, που διοικούν αυτή τη χώρα και την λεηλατούν μαζί με τους «δανειστές» της, την υποθήκευση του μέλλοντος των επόμενων γενεών Μπορεί οι εκλογές του 2015 να είναι μια ουσιαστική ευκαιρία αντίστασης και ύστατης προσπάθειας ανασυγκρότησης;
Στο δίλημμα αυτό προσπάθησα να απαντήσω με προσωπικό τρόπο, τόσο ως πολίτης που υφίσταται τα δεινά της κρίσης, όσο και ως ιστορικός που ασχολούμενος με την ιστορία του ελληνισμού της Ανατολής (ποντιακού-μικρασιατικού) προσπάθησε να εντοπίσει τις δυσπλασίες που επέφεραν τα δεινά επί της νεοελληνικής μας κοινωνίας
Τότε, με κορύφωση τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι ένοχοι κυβερνήτες –εξαρτημένοι από τους ξένους αφέντες τους- είχαν επιλέξει να παίξουν στα ζάρια τον ελληνισμό της Ανατολής, να περιφρονήσουν τους Πόντιους που έδιναν το μεγάλο εθνικοαπελευθερωτικό τους αγώνα, να απορρίψουν τις προτάσεις της Μικρασιατικής Άμυνας που διεκδικούσε την Αυτονομία της Ιωνίας, να αφοπλίσουν τους Μικρασιάτες και να τους παραδώσουν άοπλους στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ, που είχαν πρωτοναζιστική ιδεολογία και οργάνωση.
Σήμερα, υποτάχθηκαν στις εντολές των ξένων επικυρίαρχων. Αρνήθηκαν να διεκδικήσουν την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους –που οι ίδιοι είχαν προκαλέσει- και επέλεξαν να αποδεχτούν την ουσιαστική χρεωκοπία. Επέλεξαν να καταφύγουν σε τρομακτικό δανεισμό για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Το δάνειο που δόθηκε στην Ελλάδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δάνεια στην ανθρώπινη ιστορία. Και δόθηκε σε μια χώρα που έχει μια επώδυνη προϊστορία δανεισμών. Πάρθηκε με στόχο τη συνέχιση των αποπληρωμών των δόσεών μας, φέρνοντας την οικονομική περιθωριοποίηση στον ελληνικό λαό και οδηγώντας στη φυγή, στο εξωτερικό, τα καλύτερα μυαλά αυτού του τόπου.
Είναι προφανές ότι αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά…
Η μόνη δύναμη που μπορεί να επιχειρήσει την έξοδο από το αδιέξοδο και την παγίδα που όλοι βιώνουμε σήμερα, προέρχεται από ένα φιλο-ευρωπαϊκό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κουβαλά τα βάρη του παρελθόντος. Το διακύβευμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, αλλά όλη τη δημοκρατική Ευρώπη. Η συζήτηση που θα ανοίξει με τις δημιουργικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου, αφορά τη διάσωση όλου του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Γιατί ο δρόμος που επέβαλε η Γερμανία είναι επί της ουσίας αντι-ευρωπαϊκός. Γιατί οι «τοξικές πολιτικές» που δοκιμάστηκαν στη χώρα μας επιχειρούν να εξαχθούν σε όλη την Ευρώπη, σκορπίζοντας παντού ύφεση και οδηγώντας στον αποπληθωρισμό. Και η απάντηση που πρέπει να δοθεί ξεπερνά σε μεγάλο βαθμό τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς σε Δεξιά ή Αριστερά.
Εκτιμώ ότι σε αυτή την ιστορική συγκυρία η μόνη δύναμη που μπορεί να εκφράσει αυτή τη διέξοδο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα Μέτωπο δυνάμεων που συσπειρώθηκαν μπροστά στην πρωτοφανή κρίση. Αυτή η εκτίμηση ήταν η αιτία που με οδήγησε να αποδεχτώ την πρόταση της Νομαρχιακής Επιτροπής Κιλκίς.
Δεν κρύβω ότι η υποψηφιότητα μου προκαλεί μια μεγάλη αγωνία. Κυρίως γιατί θα πρέπει εγώ, ένας ιστορικός του προσφυγικού ελληνισμού, να αναμετρηθώ με πολιτικούς. Ωστόσο πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε ακόμα και αυτό, ώστε ο πολιτικός μας πολιτισμός να χαρακτηρίζεται από ευπρέπεια και σεβασμό προς την άλλη άποψη και από διάθεση σύνθεσης και ανακάλυψης των κοινών σημείων..
Από την άλλη, η συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι επιτρέπει την διατύπωση ενός άλλου λόγου και ακυρώνει κάθε ισοπεδωτική και αρνητική προσέγγιση της πολιτικής.
Ειδικά εδώ στο Κιλκίς, όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες μετά την τραγωδία του 1922, είναι ένας χώρος μεγάλων προκλήσεων.
Ο τόπος αυτός, σημαδεμένος σκληρά από την ιστορία τόσο των μεγάλων ανακατατάξεων της πρώτης 25ετίας του 20ου αιώνα στα Βαλκάνια και την Εγγύς Ανατολή, όσο και από την εποχή της τριπλής ναζιστικής Κατοχής και του Εμφυλίου, αλλά και της μεταπολεμικής μετανάστευσης, μπορεί να αποτελέσει ένα εργαστήρι ιστορικής έρευνας και πράξης, βασισμένης δημιουργικά στην ιστορική Μνήμη.
«Για την επανασύνδεση της ηθικής με την πολιτική»
«Για την καταξίωση της ιστορικής Μνήμης του λαού μας»
«Για την απαλλαγή από το απεχθές πολιτικό κατεστημένο»
Θεσσαλονίκη 1988
Μελβούρνη 2000
Άντίβαρο Πηγή
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κοιμότανε ήσυχη ότι τα χρήματά της ήταν στην τράπεζα αλλά...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο ΕΛΑΜΠΝΤΕΛΑΟΥΙ... ΑΠΑΝΤΑ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
