2012-05-01 13:56:00
του Σπύρου Γρομητσάρη
Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η διαδοχή του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ούτε και αδύνατη όμως. Όπως έχουμε ξαναπεί, οι αναντικατάστατοι δε ζουν ανάμεσά μας. Όχι σ' αυτόν τον κόσμο. Από την άλλη όμως, ο Ολυμπιακός και όλοι όσοι βρίσκονται μέσα και γύρω απ' αυτόν και θέλουν το καλό του, οφείλουν να εκμεταλλευτούν την προίκα που αφήνει ο Ισπανός τεχνικός φεύγοντας. Και είναι πολύ μεγάλη η προίκα.
Κατ' αρχήν υπάρχει η αγωνιστική προίκα. Ο Βαλβέρδε δούλεψε πολύ στο σώμα αλλά και το μυαλό των παικτών. Αφενός τους προπόνησε σωστά και τους έμαθε να παίζουν μοντέρνα και αφετέρου τους έδωσε να καταλάβουν ότι δεν υστερούν έναντι οποιουδήποτε στην Ευρώπη και η λέξη φόβος δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιό τους όπου κι αν παίζουν.
Άφησε κι άλλη προίκα ο Ερνέστο όμως. Κι αυτή την άφησε, κυρίως, για όλους όσοι βρίσκονται κοντά στην ομάδα. Για τον κόσμο αλλά και για μας που καλούμαστε να κρίνουμε και, πολλές φορές, είμαστε οι χειρότεροι κριτές αφού βιαζόμαστε πιο πολύ και από τον πλέον ανυπόμονο οπαδό.
«Ο προπονητής που θα έρθει θα προσπαθήσει να κάνει πράγματα που του αρέσουν. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να είσαι στάσιμος, θα πηγαίνεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Αν σταματήσεις να δουλεύεις, πας προς τα κάτω. Και όλοι θα πρέπει να βοηθήσουν τον καινούργιο προπονητή», είπε ο Ερνέστο μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Ειδικά αυτή την τελευταία του φράση, νομίζω, θα πρέπει να την κορνιζάρουμε και να την έχουμε πάνω από τα κρεβάτια μας και να τη λέμε ως προσευχή πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
Ο νέος προπονητής, όπως κι αν λέγεται, θα έχει πολύ δύσκολο έργο. Θα πρέπει, εκ των πραγμάτων, ο δικός του Ολυμπιακός να (συγ)κριθεί με τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε που ήταν απολαυστικός. Ο πήχης είναι πολύ ψηλά και αν, έστω, τον πλησιάσει θα είναι μεγάλη επιτυχία. Για να τα καταφέρει θα χρειαστεί στήριξη. Επιμονή, υπομονή και στήριξη. Ακόμη και το καλύτερο υλικό θέλει χρόνο για να... δέσει και να πάρει μπρος. Ο (περασμένος) Γενάρης δεν είναι και τόσο μακριά ώστε να ξεχάσαμε τα... μαθήματα που μας έδωσε, έτσι δεν είναι;
ΥΓ1: Μπορεί να φανούν... ιερόσυλα σε κάποιους τα παρακάτω αλλά παρακολουθώντας το ντέρμπι της Σίτι με τη Γιουνάιτεντ τα αισθάνθηκα και τα γράφω. Μερικοί παίκτες είναι πολύ τυχεροί που γεννήθηκαν Άγγλοι και κάποιοι άλλοι άτυχοι που γεννήθηκαν Έλληνες. Ο Φιλ Τζόουνς κόστισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 16,5 εκ.λίρες και αμοίβεται με 130.000 λίρες την εβδομάδα. Ο Κρις Σμόλινγκ κόστισε στην ίδια ομάδα 12 εκ. λίρες και αμοίβεται με 50.000 λίρες την εβδομάδα. Αν αυτοί οι παίκτες αξίζουν αυτά τα λεφτά τότε πόσο θα έπρεπε να κοστίζει ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Τοροσίδης, ο Γιάννης Μανιάτης ή και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος;
ΥΓ2: Σίτι (ειδικά αυτή) και Γιουνάιτεντ έχουν ξοδέψει τον... άμμο της θάλασσας σε ποδοσφαιριστές και το πολυδιαφημισμένο ντέρμπι της Premier League ήταν ό,τι καλύτερο για όσους έχουν αϋπνίες. Ούτε δύο κανονικές φάσεις δεν είδαμε σε 90 λεπτά. Το φετινό ΠΑΟ-Ολυμπιακός (παρότι οι παίκτες είχαν το νου τους στην επιβίωσή τους) καλύτερο ήταν. Μήπως, τελικά, το ξένο δεν είναι πάντα τόσο καλό (όσο το φτιάχνουμε στο μυαλό μας) και το ελληνικό τόσο κακής ποιότητας; Μήπως;
πηγή: thrylos.gr
Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η διαδοχή του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ούτε και αδύνατη όμως. Όπως έχουμε ξαναπεί, οι αναντικατάστατοι δε ζουν ανάμεσά μας. Όχι σ' αυτόν τον κόσμο. Από την άλλη όμως, ο Ολυμπιακός και όλοι όσοι βρίσκονται μέσα και γύρω απ' αυτόν και θέλουν το καλό του, οφείλουν να εκμεταλλευτούν την προίκα που αφήνει ο Ισπανός τεχνικός φεύγοντας. Και είναι πολύ μεγάλη η προίκα.
Κατ' αρχήν υπάρχει η αγωνιστική προίκα. Ο Βαλβέρδε δούλεψε πολύ στο σώμα αλλά και το μυαλό των παικτών. Αφενός τους προπόνησε σωστά και τους έμαθε να παίζουν μοντέρνα και αφετέρου τους έδωσε να καταλάβουν ότι δεν υστερούν έναντι οποιουδήποτε στην Ευρώπη και η λέξη φόβος δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιό τους όπου κι αν παίζουν.
Άφησε κι άλλη προίκα ο Ερνέστο όμως. Κι αυτή την άφησε, κυρίως, για όλους όσοι βρίσκονται κοντά στην ομάδα. Για τον κόσμο αλλά και για μας που καλούμαστε να κρίνουμε και, πολλές φορές, είμαστε οι χειρότεροι κριτές αφού βιαζόμαστε πιο πολύ και από τον πλέον ανυπόμονο οπαδό.
«Ο προπονητής που θα έρθει θα προσπαθήσει να κάνει πράγματα που του αρέσουν. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να είσαι στάσιμος, θα πηγαίνεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Αν σταματήσεις να δουλεύεις, πας προς τα κάτω. Και όλοι θα πρέπει να βοηθήσουν τον καινούργιο προπονητή», είπε ο Ερνέστο μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Ειδικά αυτή την τελευταία του φράση, νομίζω, θα πρέπει να την κορνιζάρουμε και να την έχουμε πάνω από τα κρεβάτια μας και να τη λέμε ως προσευχή πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
Ο νέος προπονητής, όπως κι αν λέγεται, θα έχει πολύ δύσκολο έργο. Θα πρέπει, εκ των πραγμάτων, ο δικός του Ολυμπιακός να (συγ)κριθεί με τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε που ήταν απολαυστικός. Ο πήχης είναι πολύ ψηλά και αν, έστω, τον πλησιάσει θα είναι μεγάλη επιτυχία. Για να τα καταφέρει θα χρειαστεί στήριξη. Επιμονή, υπομονή και στήριξη. Ακόμη και το καλύτερο υλικό θέλει χρόνο για να... δέσει και να πάρει μπρος. Ο (περασμένος) Γενάρης δεν είναι και τόσο μακριά ώστε να ξεχάσαμε τα... μαθήματα που μας έδωσε, έτσι δεν είναι;
ΥΓ1: Μπορεί να φανούν... ιερόσυλα σε κάποιους τα παρακάτω αλλά παρακολουθώντας το ντέρμπι της Σίτι με τη Γιουνάιτεντ τα αισθάνθηκα και τα γράφω. Μερικοί παίκτες είναι πολύ τυχεροί που γεννήθηκαν Άγγλοι και κάποιοι άλλοι άτυχοι που γεννήθηκαν Έλληνες. Ο Φιλ Τζόουνς κόστισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 16,5 εκ.λίρες και αμοίβεται με 130.000 λίρες την εβδομάδα. Ο Κρις Σμόλινγκ κόστισε στην ίδια ομάδα 12 εκ. λίρες και αμοίβεται με 50.000 λίρες την εβδομάδα. Αν αυτοί οι παίκτες αξίζουν αυτά τα λεφτά τότε πόσο θα έπρεπε να κοστίζει ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Τοροσίδης, ο Γιάννης Μανιάτης ή και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος;
ΥΓ2: Σίτι (ειδικά αυτή) και Γιουνάιτεντ έχουν ξοδέψει τον... άμμο της θάλασσας σε ποδοσφαιριστές και το πολυδιαφημισμένο ντέρμπι της Premier League ήταν ό,τι καλύτερο για όσους έχουν αϋπνίες. Ούτε δύο κανονικές φάσεις δεν είδαμε σε 90 λεπτά. Το φετινό ΠΑΟ-Ολυμπιακός (παρότι οι παίκτες είχαν το νου τους στην επιβίωσή τους) καλύτερο ήταν. Μήπως, τελικά, το ξένο δεν είναι πάντα τόσο καλό (όσο το φτιάχνουμε στο μυαλό μας) και το ελληνικό τόσο κακής ποιότητας; Μήπως;
πηγή: thrylos.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ήρθαν οι αδιάβλητοι σωτήρες του μνημονίου!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ Ο ΜΑΚΗΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
