2012-05-01 14:02:53
της Λώρης Κέζα
Ο λόγος της κυρίας Αλέκας Παπαρήγα είναι γεμάτος απαγορευτικά, αποτρεπτικά μόρια: «μην», «δεν». Διανθίζεται από επιρρήματα, με αγαπημένο το «έξω» και με προθέσεις όπως το «χωρίς». Ο λόγος της γραμματέως του Κομμουνιστικού Κόμματος μοιάζει αποκομμένος από τα ρήματα, δηλαδή από τους φορείς της ενέργειας. Παρακολουθώντας τις προεκλογικές ομιλίες της καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι δεν θέλει, αδυνατούμε όμως να κατανοήσουμε πώς ακριβώς φαντάζεται την ιδανική διακυβέρνηση. Τι θα έκανε δηλαδή αν ο λαός, σε κατάσταση εθνικής παράκρουσης, της παρέδιδε αυτοδύναμη εξουσία;
Διατρέχοντας τις ομιλίες της κυρίας Παπαρήγα βλέπουμε τις σταθερές της. Όλα τα κόμματα στελεχώνονται από οπορτουνιστές. Τούτο φάνηκε από τις μετακινήσεις βουλευτών κατά την τελευταία διετία, από την ίδρυση νέων σχημάτων, από αυτήν την παράξενη αντίληψη της αυτοκριτικής και της αμφιβολίας. Λέει για τους δικούς της: «Δεν είμαστε αγωνιστές εκ μεταγραφής, ούτε του γλυκού νερού» αρνούμενη το δικαίωμα της αναθεώρησης. Στο δικό της κόμμα η ιδεολογική καθαρότητα αποκτά γενετικά χαρακτηριστικά. Ο κομμουνιστής δεν μπορεί να υπήρξε κάτι άλλο.
Το ΚΚΕ έχει δεσμευτεί ότι δεν θα κυβερνήσει, δεν το θέλει, δεν θέλει να δοκιμαστεί στα δύσκολα. Έτσι έχει κάθε δικαίωμα σε αρνητικές προφητείες: «με τα σημερινά δεδομένα στις 7 του Μάη θα υπάρχει κυβέρνηση αντεργατική και αντιλαϊκή, ή το πολύ να υπάρξει μια άχρηστη κυβέρνηση έτοιμη να σκύψει το κεφάλι στην πρώτη δυσκολία». Λέει ότι το κράτος θα δίνει λεφτά από τις τσέπες του λαού σε μεγαλοεργολάβους και εφοπλιστές, ότι οι νέοι θα γίνουν δούλοι και οι εργαζόμενες εγκυμονούσες θα δουλεύουν μέχρι να γεννήσουν. Οι εικόνες της Αποκάλυψης πιθανώς είναι κοντά στην πραγματικότητα όμως δεν ακούμε καμία αντιπρόταση. Να, για παράδειγμα θα μπορούσε να μας πει τι θα κάνει με τους εγκληματίες εφοπλιστές. Θα κρατικοποιήσει άραγε τα βαπόρια ή θα δώσει την εκμετάλλευσή τους στην ένωση πληρωμάτων «Στέφενσων»;
Η σημερινή πρωτομαγιάτικη απεργία στα λιμάνια είναι χαρακτηριστική της αντίληψης που έχει το κομμουνιστικό κόμμα για τη συλλογικότητα. Οι εργαζόμενοι στην ακτοπλοΐα εκπροσωπούνται από 14 σωματεία που όλα μαζί συγκροτούν το ανώτατο όργανο, την περίφημη ΠΝΟ. Από τα σωματεία 2 ελέγχονται από τους κομμουνιστές και όταν αυτή η ισχνή μειοψηφία το αποφασίζει, σταματούν όλοι να δουλεύουν υποχρεωτικά. Αν τολμήσει κανείς να αρθρώσει αντίρρηση ή να προσέλθει στην εργασία, θα φάει το ξύλο της χρονιάς του στους καταπέλτες. Θα έλθει αντιμέτωπος με τους τραμπούκους άλλων επαγγελμάτων που αναλαμβάνουν την περιφρούρηση της απεργίας. Για τον κακό ξενοδόχο και τον καταπιεστή εστιάτορα το ΚΚΕ επιφυλάσσει κι άλλες τιμωρίες πλην του περιορισμού της τουριστικής κίνησης. Προτείνει οι επιχειρήσεις να φορολογηθούν με 45%, δηλαδή το κράτος να γίνει συνέταιρος εκ του ασφαλούς σε κάθε ατομική πρωτοβουλία.
Η κυρία Παπαρήγα καταγγέλλει ότι τα δυο φερόμενα ως μεγάλα κόμματα θα τα ξεπουλήσουν όλα: «τον λιγνίτη και το νερό, τον ήλιο και τον αέρα, φιλέτα γης, λιμάνια και αεροδρόμια, τα πάντα». Πράγματι, αυτή είναι η πρόθεση. Θα μας ενδιέφερε όμως να ακούσουμε τίνι τρόπω θέλει να διαχειριστεί το κομμουνιστικό κόμμα τον εθνικό πλούτο. Δίκιο έχει όταν αναφέρεται στις αυξήσεις των τιμολογίων του ρεύματος όμως στην παρούσα συγκυρία θα ήταν χρησιμότερη μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση, όπου με αριθμούς θα μας έπειθε πώς με τον βασικό μισθό που ευαγγελίζεται, τα 1.400 ευρώ, χωρίς να απολυθεί κανένας εργάτης, θα πληρώνουμε φθηνότερα το ρεύμα.
Η κυρία Παπαρήγα στηρίζει τα κινήματα «δεν πληρώνω» αλλά δεν εξηγεί πώς θα συντηρηθεί το οδικό δίκτυο αν ουδείς πληρώνει διόδια. Αναφέρεται στην ανεξαρτησία του αγρότη από τους μεσάζοντες ενώ ταυτόχρονα κοροϊδεύει το «κίνημα της πατάτας». Θυμάται το Μάαστριχ, το σχέδιο Ανάν και ως μόνιμη επωδό δηλώνει ότι ο μπάφος και η πρέζα είναι το ίδιο και το αυτό. Για μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση μαθαίνουμε τι δεν θέλει το κουκουέ. Παραμένει ασαφές το τι θέλει.
Για να κλείσουμε. Η κυρία Παπαρήγα κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους ως τυχοδιώκτες. Η ίδια δεν γνωρίζει τίποτε από τυχοδιωκτισμό (οπορτουνισμό) απλά πού και πού της ξεφεύγει κάτι τέτοιο: «Δεν απαιτούμε όσοι μας ψηφίσουν να δώσουν πράσινο φως στο σύνολο των θέσεών μας».
πηγή: tovima.gr
Ο λόγος της κυρίας Αλέκας Παπαρήγα είναι γεμάτος απαγορευτικά, αποτρεπτικά μόρια: «μην», «δεν». Διανθίζεται από επιρρήματα, με αγαπημένο το «έξω» και με προθέσεις όπως το «χωρίς». Ο λόγος της γραμματέως του Κομμουνιστικού Κόμματος μοιάζει αποκομμένος από τα ρήματα, δηλαδή από τους φορείς της ενέργειας. Παρακολουθώντας τις προεκλογικές ομιλίες της καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι δεν θέλει, αδυνατούμε όμως να κατανοήσουμε πώς ακριβώς φαντάζεται την ιδανική διακυβέρνηση. Τι θα έκανε δηλαδή αν ο λαός, σε κατάσταση εθνικής παράκρουσης, της παρέδιδε αυτοδύναμη εξουσία;
Διατρέχοντας τις ομιλίες της κυρίας Παπαρήγα βλέπουμε τις σταθερές της. Όλα τα κόμματα στελεχώνονται από οπορτουνιστές. Τούτο φάνηκε από τις μετακινήσεις βουλευτών κατά την τελευταία διετία, από την ίδρυση νέων σχημάτων, από αυτήν την παράξενη αντίληψη της αυτοκριτικής και της αμφιβολίας. Λέει για τους δικούς της: «Δεν είμαστε αγωνιστές εκ μεταγραφής, ούτε του γλυκού νερού» αρνούμενη το δικαίωμα της αναθεώρησης. Στο δικό της κόμμα η ιδεολογική καθαρότητα αποκτά γενετικά χαρακτηριστικά. Ο κομμουνιστής δεν μπορεί να υπήρξε κάτι άλλο.
Το ΚΚΕ έχει δεσμευτεί ότι δεν θα κυβερνήσει, δεν το θέλει, δεν θέλει να δοκιμαστεί στα δύσκολα. Έτσι έχει κάθε δικαίωμα σε αρνητικές προφητείες: «με τα σημερινά δεδομένα στις 7 του Μάη θα υπάρχει κυβέρνηση αντεργατική και αντιλαϊκή, ή το πολύ να υπάρξει μια άχρηστη κυβέρνηση έτοιμη να σκύψει το κεφάλι στην πρώτη δυσκολία». Λέει ότι το κράτος θα δίνει λεφτά από τις τσέπες του λαού σε μεγαλοεργολάβους και εφοπλιστές, ότι οι νέοι θα γίνουν δούλοι και οι εργαζόμενες εγκυμονούσες θα δουλεύουν μέχρι να γεννήσουν. Οι εικόνες της Αποκάλυψης πιθανώς είναι κοντά στην πραγματικότητα όμως δεν ακούμε καμία αντιπρόταση. Να, για παράδειγμα θα μπορούσε να μας πει τι θα κάνει με τους εγκληματίες εφοπλιστές. Θα κρατικοποιήσει άραγε τα βαπόρια ή θα δώσει την εκμετάλλευσή τους στην ένωση πληρωμάτων «Στέφενσων»;
Η σημερινή πρωτομαγιάτικη απεργία στα λιμάνια είναι χαρακτηριστική της αντίληψης που έχει το κομμουνιστικό κόμμα για τη συλλογικότητα. Οι εργαζόμενοι στην ακτοπλοΐα εκπροσωπούνται από 14 σωματεία που όλα μαζί συγκροτούν το ανώτατο όργανο, την περίφημη ΠΝΟ. Από τα σωματεία 2 ελέγχονται από τους κομμουνιστές και όταν αυτή η ισχνή μειοψηφία το αποφασίζει, σταματούν όλοι να δουλεύουν υποχρεωτικά. Αν τολμήσει κανείς να αρθρώσει αντίρρηση ή να προσέλθει στην εργασία, θα φάει το ξύλο της χρονιάς του στους καταπέλτες. Θα έλθει αντιμέτωπος με τους τραμπούκους άλλων επαγγελμάτων που αναλαμβάνουν την περιφρούρηση της απεργίας. Για τον κακό ξενοδόχο και τον καταπιεστή εστιάτορα το ΚΚΕ επιφυλάσσει κι άλλες τιμωρίες πλην του περιορισμού της τουριστικής κίνησης. Προτείνει οι επιχειρήσεις να φορολογηθούν με 45%, δηλαδή το κράτος να γίνει συνέταιρος εκ του ασφαλούς σε κάθε ατομική πρωτοβουλία.
Η κυρία Παπαρήγα καταγγέλλει ότι τα δυο φερόμενα ως μεγάλα κόμματα θα τα ξεπουλήσουν όλα: «τον λιγνίτη και το νερό, τον ήλιο και τον αέρα, φιλέτα γης, λιμάνια και αεροδρόμια, τα πάντα». Πράγματι, αυτή είναι η πρόθεση. Θα μας ενδιέφερε όμως να ακούσουμε τίνι τρόπω θέλει να διαχειριστεί το κομμουνιστικό κόμμα τον εθνικό πλούτο. Δίκιο έχει όταν αναφέρεται στις αυξήσεις των τιμολογίων του ρεύματος όμως στην παρούσα συγκυρία θα ήταν χρησιμότερη μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση, όπου με αριθμούς θα μας έπειθε πώς με τον βασικό μισθό που ευαγγελίζεται, τα 1.400 ευρώ, χωρίς να απολυθεί κανένας εργάτης, θα πληρώνουμε φθηνότερα το ρεύμα.
Η κυρία Παπαρήγα στηρίζει τα κινήματα «δεν πληρώνω» αλλά δεν εξηγεί πώς θα συντηρηθεί το οδικό δίκτυο αν ουδείς πληρώνει διόδια. Αναφέρεται στην ανεξαρτησία του αγρότη από τους μεσάζοντες ενώ ταυτόχρονα κοροϊδεύει το «κίνημα της πατάτας». Θυμάται το Μάαστριχ, το σχέδιο Ανάν και ως μόνιμη επωδό δηλώνει ότι ο μπάφος και η πρέζα είναι το ίδιο και το αυτό. Για μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση μαθαίνουμε τι δεν θέλει το κουκουέ. Παραμένει ασαφές το τι θέλει.
Για να κλείσουμε. Η κυρία Παπαρήγα κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους ως τυχοδιώκτες. Η ίδια δεν γνωρίζει τίποτε από τυχοδιωκτισμό (οπορτουνισμό) απλά πού και πού της ξεφεύγει κάτι τέτοιο: «Δεν απαιτούμε όσοι μας ψηφίσουν να δώσουν πράσινο φως στο σύνολο των θέσεών μας».
πηγή: tovima.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
O ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ 40%
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Μαδρίτη φωνάζει για βοήθεια – ακούει η Γερμανία;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
