2015-01-18 10:30:32
Ένα κείμενο «με πολλούς αποδέκτες» έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ΝΟΔΕ Ν.Δ. Αχαΐας με το οποίο αναφέρεται στο θέμα του δημόσιου χρέους. Ειδικότερα αναφέρει τα εξής:
Να μιλήσουμε για το Δημόσιο χρέος και να πούμε αλήθειες. Πως δημιουργήθηκε, τι έγινε και τι δεν έγινε, πως φθάσαμε σήμερα ώστε να εμφανίζεται σε δυσθεώρητα ύψη, πώς αντιμετωπίζεται και τι προοπτικές υπάρχουν.
Αφορμή του άρθρου αυτού, είναι ότι ακούμε, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, διάφορες απόψεις από οικονομολόγους και μη, αλλά καθώς οι περισσότερες υποκρύπτουν σκοπιμότητα και κυρίως αβαντάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι πολλές συνιστώσες του, που ακόμη και τώρα δεν έχουν βρει κοινό βηματισμό, μπερδεύουν χειρότερα τον κόσμο.
Θα πούμε λοιπόν αλήθειες με απλά λόγια!
Το Δημόσιο χρέος (εσωτερικό και εξωτερικό) εκτοξεύτηκε στα ύψη την οκταετία 1981-1989, που οι αλόγιστες παροχές και η υπέρμετρη διόγκωση του δημοσίου τομέα παράλληλα με την λανθάνουσα… κοινωνική πολιτική, μπορεί να έκτισε στρατιές ικανοποιημένων ψηφοφόρων, ταυτόχρονα όμως καταχρέωσε την χώρα.
Ο δημόσιος τομέας διευρύνθηκε εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 αυξήθηκαν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις έφθασαν τις 640.000. Σύμφωνα με τα στοιχεία του τότε Υπουργείου Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 έφθασαν το 1989 στο 26,1%(δηλαδή διπλασιάστηκαν). Τα ελλείμματα αυτά καλύφθηκαν κατά 106% από δανεισμό.
Τι σημαίνει αυτό. Το κράτος δαπανούσε πολύ περισσότερα από τα έσοδα που είχε, με αποτέλεσμα η διαφορά να καλύπτεται με δανεισμό εξωτερικό και εσωτερικό (εύκολη και απλή λύση, όσο υπάρχουν ακόμη πιστωτές που σε δανείζουν).
Αποτέλεσμα ήταν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) από 24% που ήταν το 1981, να εκτιναχθεί κοντά στο 90% το 1989.
Εν συνεχεία, είχαμε ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης που ήταν την περίοδο 1990-2007 με μέσο όρο στο 4% και οφειλόταν κυρίως στα κονδύλια που εισέρεαν στην χώρα μας από τα Κοινοτικά πλαίσια στήριξης και τα οποία έφθασαν συνολικά 70 δις ευρω. Το δημόσιο χρέος είχε ήδη εκτοξευθεί και παρά τις συνεχείς προσπάθειες όλων των κυβερνήσεων αυτής της περιόδου, εμφάνιζαν αδυναμίες συγκράτησης καθώς τα τοκοχρεολύσια ήδη κάλπαζαν και αποδυνάμωναν τις προσπάθειες.
Η εισαγόμενη οικονομική κρίση του 2009 και η σταδιακή ύφεση που αγκάλιαζε όλη την Ευρώπη, ανέδειξε στην επιφάνεια το τεράστιο πρόβλημα του Δημοσίου Χρέους και σταδιακά άρχιζε ο λαός μας να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό. Είναι γνωστό πλέον με ποιόν τρόπο, η χώρα μας οδηγήθηκε στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της αυστηρής επιτήρησης. Μπαίναμε σε πόλεμο και αντί η τότε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση να καλέσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν από κοινού το πρόβλημα με ουσιαστικές αλλά απόλυτα αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, προτίμησε να καλέσει επιτηρητές με αποτέλεσμα την συγκρότηση της Τρόικα.
Ο λαός μας αντιλήφθηκε ότι η χώρα μας ήταν ήδη χρεωκοπημένη και αναγνωρίζοντας το πρόβλημα στο πραγματικό του μέγεθος εμπιστεύθηκε, τη Νέα δημοκρατία, της ανέθεσε δε την εντολή, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, να διαχειριστούν τα τεράστια προβλήματα της χώρας μας για μία τετραετία και να μας επαναφέρουν στην ομαλότητα.
Είναι αλήθεια, πως σε μία διετία μόνο, έγινε μία μεγάλη σε έκταση και επίπονη δημοσιονομική προσαρμογή και πολλές σε πλήθος μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα μας ώστε να παραμείνει όρθια και ισχυρή. Αντιμετωπίσθηκαν δυσλειτουργίες και παθογένειες που ταλαιπωρούσαν την χώρα μας για πάρα πολλά χρόνια, καθώς το «πολιτικό κόστος» υπερίσχυε της λογικής . Για τον λόγο αυτό, παρά την οργή και τον θυμό, η πλειοψηφία του λαού μας, αναγνωρίζει ως καταλληλότερο Πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά.
Και φθάνουμε στο διά ταύτα.
Το Δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο η δεν είναι, τι πρέπει να γίνει και ποια είναι η αλήθεια;
Αρχικά να πούμε ότι βιώσιμο είναι ένα χρέος που είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί. Σύμφωνα με αντικειμενικούς οικονομολόγους αλλά και στελεχών της Ε.Ε., σήμερα ισχύουν τα ακόλουθα:
Παρά την αύξηση του λόγου χρέους-ΑΕΠ της Ελλάδας την τελευταία 5ετία, το δημόσιο χρέος της χώρας είναι σήμερα πιο βιώσιμο σε σύγκριση με το αρχικό σημείο αναφοράς (δηλ το έτος 2009) και αυτό που θα είχε προκύψει χωρίς την υλοποίηση (ή τη μερική υλοποίηση) του υφιστάμενου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η βιωσιμότητα της δημοσιονομικής θέσης της χώρας θα βελτιωθεί περαιτέρω μέσω της παροχής ενός νέου πακέτου ελάφρυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους από τους επίσημους δανειστές, θέμα για το οποίο οι επίσημες διαβουλεύσεις αναμένεται να ξεκινήσουν μετά την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής.
Σύμφωνα με μελέτες που έχουν εκπονηθεί, το εν λόγω πακέτο αναμένεται να περιλαμβάνει:
α) σημαντική επιμήκυνση του μέσου χρόνου ωρίμανσης των διμερών δανείων που έλαβε η Ελλάδα από τους εταίρους στην ευρωζώνη στο πλαίσιο του 1ου προγράμματος προσαρμογής,
β) περαιτέρω μείωση του επιτοκίου των δανείων αυτών και μετατροπή του από κυμαινόμενο σε σταθερό, και
γ) πολυετή περίοδο χάριτος στις πληρωμές τόκων επί των δανείων αυτών.
Στην διαπραγμάτευση δύο μερών, θα πρέπει αυτός που οφείλει να είναι αξιόπιστος συνομιλητής και να αισθάνεται δυνατός, όσον αφορά τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει, καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους οφείλεται σε κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Αυτά είναι που φοβήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και εκβίασαν για εκλογές, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς είναι φανερό ότι μέχρι την λήξη της θητείας της αυτή η κυβέρνηση, θα παρουσίαζε για Τρίτη συνεχή χρονιά πρωτογενές πλεόνασμα, θα εμφάνιζε και πάλι ρυθμούς ανάπτυξης και μετά την επίτευξη της οριστικής διαπραγμάτευσης, θα ασκούσε την προγραμματισμένη κοινωνική πολιτική με την επαναφορά αδικιών, που επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Άρα θα ήταν ένα αξιόπιστος και φερέγγυος συνομιλητής, για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί τη μείωση του ελληνικού χρέους και την αύξηση των δημοσίων δαπανών, αλλά δεν πρόκειται να επιτύχει συμφωνία με τους όρους αυτούς, καθώς είναι πολιτικά αδύνατο για τους πιστωτές της Ελλάδας με ολέθριες συνέπειες για την χώρα μας.
Συνεπώς χρειάζεται αξιοπιστία, σοβαρότητα και βεβαίως όχι αφορισμοί του τύπου «εμείς θα παίζουμε λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη».
Τα ιστορικά λάθη, επηρεάζουν αρνητικά τους λαούς σε παρόντα χρόνο, όταν αναγνωρίζονται όμως στο μέλλον από τους ιστορικούς, τότε πλέον είναι αργά… Για τον λόγο αυτό, σήμερα, την κρισιμότερη Ιστορική συγκυρία της Χώρας μετά την Μεταπολίτευση, οι Έλληνες πολίτες , με νομιμότητα και αίσθημα ευθύνης θα επιλέξουν, σε αυτές τις εκλογές, πολιτική σταθερότητα και οικονομική προοπτική. Θα επιλέξουν, να μείνει η Χώρα προσηλωμένη στη ζώνη του Ευρώ, θα επιλέξουν Ασφάλεια στο εσωτερικό και διατήρηση του σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας στο ασταθές γειτονικό περιβάλλον. Θα επιλέξουν τη συνέχιση της διακυβέρνησης της Πατρίδας μας από τη Νέα Δημοκρατία και τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
xespao
Να μιλήσουμε για το Δημόσιο χρέος και να πούμε αλήθειες. Πως δημιουργήθηκε, τι έγινε και τι δεν έγινε, πως φθάσαμε σήμερα ώστε να εμφανίζεται σε δυσθεώρητα ύψη, πώς αντιμετωπίζεται και τι προοπτικές υπάρχουν.
Αφορμή του άρθρου αυτού, είναι ότι ακούμε, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, διάφορες απόψεις από οικονομολόγους και μη, αλλά καθώς οι περισσότερες υποκρύπτουν σκοπιμότητα και κυρίως αβαντάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι πολλές συνιστώσες του, που ακόμη και τώρα δεν έχουν βρει κοινό βηματισμό, μπερδεύουν χειρότερα τον κόσμο.
Θα πούμε λοιπόν αλήθειες με απλά λόγια!
Το Δημόσιο χρέος (εσωτερικό και εξωτερικό) εκτοξεύτηκε στα ύψη την οκταετία 1981-1989, που οι αλόγιστες παροχές και η υπέρμετρη διόγκωση του δημοσίου τομέα παράλληλα με την λανθάνουσα… κοινωνική πολιτική, μπορεί να έκτισε στρατιές ικανοποιημένων ψηφοφόρων, ταυτόχρονα όμως καταχρέωσε την χώρα.
Ο δημόσιος τομέας διευρύνθηκε εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 αυξήθηκαν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις έφθασαν τις 640.000. Σύμφωνα με τα στοιχεία του τότε Υπουργείου Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 έφθασαν το 1989 στο 26,1%(δηλαδή διπλασιάστηκαν). Τα ελλείμματα αυτά καλύφθηκαν κατά 106% από δανεισμό.
Τι σημαίνει αυτό. Το κράτος δαπανούσε πολύ περισσότερα από τα έσοδα που είχε, με αποτέλεσμα η διαφορά να καλύπτεται με δανεισμό εξωτερικό και εσωτερικό (εύκολη και απλή λύση, όσο υπάρχουν ακόμη πιστωτές που σε δανείζουν).
Αποτέλεσμα ήταν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) από 24% που ήταν το 1981, να εκτιναχθεί κοντά στο 90% το 1989.
Εν συνεχεία, είχαμε ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης που ήταν την περίοδο 1990-2007 με μέσο όρο στο 4% και οφειλόταν κυρίως στα κονδύλια που εισέρεαν στην χώρα μας από τα Κοινοτικά πλαίσια στήριξης και τα οποία έφθασαν συνολικά 70 δις ευρω. Το δημόσιο χρέος είχε ήδη εκτοξευθεί και παρά τις συνεχείς προσπάθειες όλων των κυβερνήσεων αυτής της περιόδου, εμφάνιζαν αδυναμίες συγκράτησης καθώς τα τοκοχρεολύσια ήδη κάλπαζαν και αποδυνάμωναν τις προσπάθειες.
Η εισαγόμενη οικονομική κρίση του 2009 και η σταδιακή ύφεση που αγκάλιαζε όλη την Ευρώπη, ανέδειξε στην επιφάνεια το τεράστιο πρόβλημα του Δημοσίου Χρέους και σταδιακά άρχιζε ο λαός μας να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό. Είναι γνωστό πλέον με ποιόν τρόπο, η χώρα μας οδηγήθηκε στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της αυστηρής επιτήρησης. Μπαίναμε σε πόλεμο και αντί η τότε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση να καλέσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν από κοινού το πρόβλημα με ουσιαστικές αλλά απόλυτα αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, προτίμησε να καλέσει επιτηρητές με αποτέλεσμα την συγκρότηση της Τρόικα.
Ο λαός μας αντιλήφθηκε ότι η χώρα μας ήταν ήδη χρεωκοπημένη και αναγνωρίζοντας το πρόβλημα στο πραγματικό του μέγεθος εμπιστεύθηκε, τη Νέα δημοκρατία, της ανέθεσε δε την εντολή, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, να διαχειριστούν τα τεράστια προβλήματα της χώρας μας για μία τετραετία και να μας επαναφέρουν στην ομαλότητα.
Είναι αλήθεια, πως σε μία διετία μόνο, έγινε μία μεγάλη σε έκταση και επίπονη δημοσιονομική προσαρμογή και πολλές σε πλήθος μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα μας ώστε να παραμείνει όρθια και ισχυρή. Αντιμετωπίσθηκαν δυσλειτουργίες και παθογένειες που ταλαιπωρούσαν την χώρα μας για πάρα πολλά χρόνια, καθώς το «πολιτικό κόστος» υπερίσχυε της λογικής . Για τον λόγο αυτό, παρά την οργή και τον θυμό, η πλειοψηφία του λαού μας, αναγνωρίζει ως καταλληλότερο Πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά.
Και φθάνουμε στο διά ταύτα.
Το Δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο η δεν είναι, τι πρέπει να γίνει και ποια είναι η αλήθεια;
Αρχικά να πούμε ότι βιώσιμο είναι ένα χρέος που είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί. Σύμφωνα με αντικειμενικούς οικονομολόγους αλλά και στελεχών της Ε.Ε., σήμερα ισχύουν τα ακόλουθα:
Παρά την αύξηση του λόγου χρέους-ΑΕΠ της Ελλάδας την τελευταία 5ετία, το δημόσιο χρέος της χώρας είναι σήμερα πιο βιώσιμο σε σύγκριση με το αρχικό σημείο αναφοράς (δηλ το έτος 2009) και αυτό που θα είχε προκύψει χωρίς την υλοποίηση (ή τη μερική υλοποίηση) του υφιστάμενου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η βιωσιμότητα της δημοσιονομικής θέσης της χώρας θα βελτιωθεί περαιτέρω μέσω της παροχής ενός νέου πακέτου ελάφρυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους από τους επίσημους δανειστές, θέμα για το οποίο οι επίσημες διαβουλεύσεις αναμένεται να ξεκινήσουν μετά την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής.
Σύμφωνα με μελέτες που έχουν εκπονηθεί, το εν λόγω πακέτο αναμένεται να περιλαμβάνει:
α) σημαντική επιμήκυνση του μέσου χρόνου ωρίμανσης των διμερών δανείων που έλαβε η Ελλάδα από τους εταίρους στην ευρωζώνη στο πλαίσιο του 1ου προγράμματος προσαρμογής,
β) περαιτέρω μείωση του επιτοκίου των δανείων αυτών και μετατροπή του από κυμαινόμενο σε σταθερό, και
γ) πολυετή περίοδο χάριτος στις πληρωμές τόκων επί των δανείων αυτών.
Στην διαπραγμάτευση δύο μερών, θα πρέπει αυτός που οφείλει να είναι αξιόπιστος συνομιλητής και να αισθάνεται δυνατός, όσον αφορά τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει, καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους οφείλεται σε κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Αυτά είναι που φοβήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και εκβίασαν για εκλογές, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς είναι φανερό ότι μέχρι την λήξη της θητείας της αυτή η κυβέρνηση, θα παρουσίαζε για Τρίτη συνεχή χρονιά πρωτογενές πλεόνασμα, θα εμφάνιζε και πάλι ρυθμούς ανάπτυξης και μετά την επίτευξη της οριστικής διαπραγμάτευσης, θα ασκούσε την προγραμματισμένη κοινωνική πολιτική με την επαναφορά αδικιών, που επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Άρα θα ήταν ένα αξιόπιστος και φερέγγυος συνομιλητής, για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί τη μείωση του ελληνικού χρέους και την αύξηση των δημοσίων δαπανών, αλλά δεν πρόκειται να επιτύχει συμφωνία με τους όρους αυτούς, καθώς είναι πολιτικά αδύνατο για τους πιστωτές της Ελλάδας με ολέθριες συνέπειες για την χώρα μας.
Συνεπώς χρειάζεται αξιοπιστία, σοβαρότητα και βεβαίως όχι αφορισμοί του τύπου «εμείς θα παίζουμε λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη».
Τα ιστορικά λάθη, επηρεάζουν αρνητικά τους λαούς σε παρόντα χρόνο, όταν αναγνωρίζονται όμως στο μέλλον από τους ιστορικούς, τότε πλέον είναι αργά… Για τον λόγο αυτό, σήμερα, την κρισιμότερη Ιστορική συγκυρία της Χώρας μετά την Μεταπολίτευση, οι Έλληνες πολίτες , με νομιμότητα και αίσθημα ευθύνης θα επιλέξουν, σε αυτές τις εκλογές, πολιτική σταθερότητα και οικονομική προοπτική. Θα επιλέξουν, να μείνει η Χώρα προσηλωμένη στη ζώνη του Ευρώ, θα επιλέξουν Ασφάλεια στο εσωτερικό και διατήρηση του σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας στο ασταθές γειτονικό περιβάλλον. Θα επιλέξουν τη συνέχιση της διακυβέρνησης της Πατρίδας μας από τη Νέα Δημοκρατία και τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανοιχτά τα καταστήματα σήμερα - Το ωράριο λειτουργίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
