2012-05-01 20:53:28
Γράφει ο Χρήστος Η.Χαλαζιάς
Ένα χτυπητό παράδειγμα είναι η Γερμανία όπου άλλοτε υπήρχε μια ζωηρή επιθυμία από τους νέους να κάνουν παιδία. Τώρα η επιθυμία αυτή σβήνει, ο θεσμός της οικογένειας κλονίζεται, αλλά ταυτόχρονα σβήνει και η δημιουργικότητα και η εργατικότητα των νέων. Γιατί η επιθυμία τους είναι να μην παντρεύονται αλλά απλώς και μόνο να απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς να έχουν τη φιλοδοξία να γίνουν γονείς.
Η παρουσία πολλών εγχρώμων κατοίκων από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου στα ευρωπαϊκά κράτη, κυρίως μάλιστα στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Ιταλία και την Ελλάδα δημιούργησε όχι μόνο κοινωνικά προβλήματα αλλά και πολιτικά. Είναι γεγονός ότι πολιτικοί παράγοντες που ανήκουν στην Άκρα Δεξιά ύψωσαν τη σημαία του φυλετισμού και θέλουν να εκδιωχθούν όλοι αυτοί οι έγχρωμοι και να σταλούν στην πατρίδα τους. Αυτό όμως είναι αντίθετο με τη νομοθεσία που ισχύει στις χώρες αυτές, αλλά επίσης και με τις αντιλήψεις που επικρατούν στην εποχή μας. Ασφαλείς δεν ζούμε στον καιρό της αποικιοκρατίας. Ωστόσο ένα τμήμα του πληθυσμού ασπάζεται τις φυλετικές αυτές θεωρίες και δεν πιστεύει ότι είναι δυνατή η συνύπαρξη με τους μαύρους. Για το λόγο αυτό θα επιθυμούσε να εγκαταλείψουν τη χώρα τους.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι η ενίσχυση μερικών κομμάτων της Άκρας Δεξιάς στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες οφείλεται σε αυτό το φυλετικό πρόβλημα, όπως παρουσιάζεται τώρα. Και πρέπει να αναφερθεί το Εθνικό κόμμα του Λε Πέν στη Γαλλία ή το Εθνικό Μέτωπο στην Αγγλία καθώς και το Νεοφασιστικό κόμμα της Ιταλίας. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλαίν Τουράιν, διευθυντής της σχολής ανωτάτων επιστημόνων στο Παρίσι λέει ότι υπάρχει μια φοβία στους Ευρωπαίους οι οποία οφείλεται στο γεγονός ότι βλέπουν πως η παρουσία των εγχρώμων γίνεται διαρκώς όλο και πιο έντονη και φοβούνται τελικά μήπως αλλάξει ο συσχετισμός του πληθυσμού και οι έγχρωμοι τόσο από τις αφρικανικές χώρες, όσο και από τα αραβικά κράτη επικρατήσουν τελικά στην Ευρώπη.
Βέβαια αυτοί οι φόβοι είναι υπερβολικοί διότι σε καμία περίπτωση η μειονότητα των εγχρώμων δεν πρόκειται να επιβαρύνει την οικονομία στις χώρες της Ευρώπης. Εκτός αυτού δεν περιμένει κανείς ότι θα γίνει «εισβολή εγχρώμων» στην Ευρώπη. Στις Η.Π.Α υπάρχει το πρόβλημα και μάλιστα μπορεί να πει κανείς ότι έχει δημιουργηθεί προτού καν ιδρυθεί το αμερικανικό κράτος. Αλλά στην Ευρώπη πρέπει να ξέρουμε και κάτι άλλο, ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ουσιωδώς, δηλαδή η Ευρώπη δεν είναι πλέον το κέντρο του κόσμου και αυτή η πικρή διαπίστωση γίνεται ύστερα από τρεις αιώνες ευρωπαϊκής κυριαρχίας στον κόσμο.(16)
Η λογική λέει ότι μπορεί να σταθεί φυλετισμός στην Ευρώπη σήμερα, αφού όλος ο κόσμος αναγνώρισε και παραδέχθηκε μέσω των Ηνωμένων Εθνών τις αρχές της φυλετικής ισότητας και διακήρυξε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα. Χωρίς αμφιβολία αυτή είναι η ακλόνητη αλήθεια σαν φιλοσοφία και σαν θεωρία αλλά σαν πρακτική απέχουμε ακόμη πολύ από την ισότητα.
Η ουσία του γεγονότος είναι ότι ο λευκός διακατέχεται από μια φοβία απέναντι στον έγχρωμο, γιατί ακόμη δεν έχει επιτευχθεί η κοινωνική ισότητα και γιατί υπάρχει διαφορά στο κοινωνικό και πνευματικό πεδίο. Η διαφορά αυτή είναι μεγάλη χωρίς άλλο και είναι δύσκολο μέσα σε μια χρονική περίοδο σχετικά μικρή να χωνέψουν οι λευκοί άνθρωποι τη νέα πραγματικότητα όπως δημιουργείται τώρα. Θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να απαλλαγούν οι λευκοί άνθρωποι από τις προκαταλήψεις απέναντι στους έγχρωμους.
Χωρίς αμφιβολία το χρονικό αυτό διάστημα θα έχει βελτιωθεί κατά πολύ το βιοτικό και πνευματικό επίπεδο των λαών της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Το πρόβλημα πράγματι είναι πολύ σοβαρό διότι τώρα το ανθρώπινο γένος παρά το γεγονός ότι αποτελείται από πολλές φυλές ποικίλων χρωμάτων έζησε σε ξεχωριστούς γεωγραφικούς χώρους. Οι έγχρωμοι επικρατούσαν στην Αφρική, στην Ασία και στην Λατινική Αμερική. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Τώρα όμως καθώς ο κόσμος γίνεται ενιαίος και ταξιδεύει πολύ εύκολα από τη μια χώρα στην άλλη, από τη μια ήπειρο στην άλλη με το αεροπλάνο, είναι ευχερής η μετανάστευση. Και γίνεται και αυτή για οικονομικούς λόγους, για πολιτικούς αλλά και για πολιτιστικούς λόγους.
Με άλλα λόγια, όπως έχουμε αναφέρει ο κόσμος γίνεται ενιαίος, βαδίζουμε προς την πολυφυλετική κοινωνία, δηλαδή στην κοινωνία όπου όλες οι φυλές θα μπορούν να ζουν μαζί στην αρχή με ελάχιστα ποσοστά, αλλά αργότερα ανάλογα με τη διεθνή συνεργασία και τις εξελίξεις στον κόσμο. Δεν είναι βέβαια εύκολο κάθε άνθρωπος να χωνέψει ότι στον ίδιο χώρο θα συνυπάρξει με άτομα που προέρχονται από άλλες φυλές, που έχουν άλλες συνήθειες, άλλες ιδέες και άλλο βιοτικό και πνευματικό επίπεδο.
Από τη μια άποψη είναι φυσικό να υπάρχουν αντιδράσεις, από μέρους των λευκών διότι κατά βάθος οι Ευρωπαίοι-οι λευκοί- πρέπει να καταπιούν το πικρό ποτήρι μιας υποχώρησης, μιας καθίζησης η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι παύει πια η λευκή φυλή να είναι κυρίαρχη στον κόσμο και πρέπει να περιοριστεί στα εδάφη της που είναι η Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και ο Καναδάς.
Εδώ όμως πρέπει να πούμε μια άλλη αλήθεια, ότι για να κυριαρχήσει στην Αμερική ο λευκός έπρεπε να εξουδετερώσει τις άλλες έγχρωμες φυλές που υπήρχαν προηγούμενος, δηλαδή τους Ινδιάνους, τους Απάτσι, τους Ερυθρόδερμους κ.τ.λ. Όταν αυτό έγινε και επέβαλε το νόμο σε μια εποχή που η Αμερική ήταν ακόμη αποικία και συγκεκριμένα βρισκόταν στα χέρια των Άγγλων ο ίδιος ο λευκός άνθρωπος μετέφερε μαύρους από τις δυτικοαφρικανικές χώρες για να δουλέψουν στην καλλιέργεια της γης ως δούλοι και να του εξασφαλίσουν πλούσια παραγωγή, μεγάλη εκμετάλλευση και άπειρα κέρδη.(17) Από αυτό το έγκλημα της βίαιης μεταφοράς δούλων από τις αφρικανικές χώρες στην Αμερική, έγκλημα που διεπράχθη από τους Άγγλους αποικιοκράτες προέκυψαν οι σημερινοί Νέγροι των Ηνωμένων Πολιτειών και το φυλετικό πρόβλημα όπως υπάρχει ακόμη και στη σημερινή Αμερική διότι παρά τα μέτρα για την ισότητα, εξακολουθούν να υπάρχουν χάσματα στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θα ερωτήσει όμως κανείς; Δεν μπορούσαν τα ευρωπαϊκά κράτη να βάλουν από την πρώτη στιγμή φραγμό στην έλευση εγχρώμων από τις αποικιοκρατούμενες χώρες προς τη μητρόπολη; Αυτό δεν ήταν εύκολο διότι στην εξέλιξη του χρόνου διαφοροποιήθηκαν και οι σχέσεις ανάμεσα στους αποικιοκράτες και ον γηγενή πληθυσμό. Για να διατηρηθεί η αποικιοκρατία, χρειάζονταν ντόπιο στρατό και αστυνομία για τη διατήρηση της τάξης και της απρόσκοπτης εκμετάλλευσης. Χρειαζόταν να εκπαιδεύσει νέους που θα αναλάμβαναν αυτό το έργο. Και αυτοί οι νέοι σε μεγάλο βαθμό εκπαιδεύονταν στην μητρόπολη. Ταυτόχρονα όμως μια νέα τάξη δημιουργούνταν στις αποικιοκρατικές χώρες η οποία συνεργάστηκε μέχρι ενός σημείου με το αποικιοκρατικό καθεστώς και είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη και την εύνοια.
Έτσι λοιπόν αναπτύχθηκαν σχέσεις ανάμεσα στην μητρόπολη και στην αποικία που έπαιρναν διαρκώς μεγαλύτερες διαστάσεις. Γιατί σε τελευταία ανάλυση δεν ήταν μόνο η εκμετάλλευση του υπεδάφους και των προϊόντων αλλά και η ευκαιρία εργατικών χεριών. Και τα φθηνά εργατικά χέρια μόνο η αποίκα μπορούσε να τα προσφέρει. Η εργατική τάξη στις αποικιοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες χάρης στους αγώνες και τις διεκδικήσεις της κατάφερε να βελτιώσει την οικονομική θέση, να έχει ικανοποιητικό ημερομίσθιο και μισθό. Αντίθετα οι έγχρωμοι που έρχονταν στην μητρόπολη χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα, χωρίς δικαιώματα, κάλυπταν με φθηνό μεροκάματο τις δευτερεύουσες εργασίες κυρίως τις χειρονακτικές και από αυτή την άποψη η παραμονή τους στις ευρωπαϊκές χώρες εξυπηρετούσε μια κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Αγγλία ακόμη και στην Ιταλία υπάρχουν σε πολλές επιχειρήσεις έγχρωμοι που εργάζονται και που έχουν συγχωνευθεί στην εργατική δύναμη.
I-Reporter
Ένα χτυπητό παράδειγμα είναι η Γερμανία όπου άλλοτε υπήρχε μια ζωηρή επιθυμία από τους νέους να κάνουν παιδία. Τώρα η επιθυμία αυτή σβήνει, ο θεσμός της οικογένειας κλονίζεται, αλλά ταυτόχρονα σβήνει και η δημιουργικότητα και η εργατικότητα των νέων. Γιατί η επιθυμία τους είναι να μην παντρεύονται αλλά απλώς και μόνο να απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς να έχουν τη φιλοδοξία να γίνουν γονείς.
Η παρουσία πολλών εγχρώμων κατοίκων από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου στα ευρωπαϊκά κράτη, κυρίως μάλιστα στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Ιταλία και την Ελλάδα δημιούργησε όχι μόνο κοινωνικά προβλήματα αλλά και πολιτικά. Είναι γεγονός ότι πολιτικοί παράγοντες που ανήκουν στην Άκρα Δεξιά ύψωσαν τη σημαία του φυλετισμού και θέλουν να εκδιωχθούν όλοι αυτοί οι έγχρωμοι και να σταλούν στην πατρίδα τους. Αυτό όμως είναι αντίθετο με τη νομοθεσία που ισχύει στις χώρες αυτές, αλλά επίσης και με τις αντιλήψεις που επικρατούν στην εποχή μας. Ασφαλείς δεν ζούμε στον καιρό της αποικιοκρατίας. Ωστόσο ένα τμήμα του πληθυσμού ασπάζεται τις φυλετικές αυτές θεωρίες και δεν πιστεύει ότι είναι δυνατή η συνύπαρξη με τους μαύρους. Για το λόγο αυτό θα επιθυμούσε να εγκαταλείψουν τη χώρα τους.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι η ενίσχυση μερικών κομμάτων της Άκρας Δεξιάς στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες οφείλεται σε αυτό το φυλετικό πρόβλημα, όπως παρουσιάζεται τώρα. Και πρέπει να αναφερθεί το Εθνικό κόμμα του Λε Πέν στη Γαλλία ή το Εθνικό Μέτωπο στην Αγγλία καθώς και το Νεοφασιστικό κόμμα της Ιταλίας. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλαίν Τουράιν, διευθυντής της σχολής ανωτάτων επιστημόνων στο Παρίσι λέει ότι υπάρχει μια φοβία στους Ευρωπαίους οι οποία οφείλεται στο γεγονός ότι βλέπουν πως η παρουσία των εγχρώμων γίνεται διαρκώς όλο και πιο έντονη και φοβούνται τελικά μήπως αλλάξει ο συσχετισμός του πληθυσμού και οι έγχρωμοι τόσο από τις αφρικανικές χώρες, όσο και από τα αραβικά κράτη επικρατήσουν τελικά στην Ευρώπη.
Βέβαια αυτοί οι φόβοι είναι υπερβολικοί διότι σε καμία περίπτωση η μειονότητα των εγχρώμων δεν πρόκειται να επιβαρύνει την οικονομία στις χώρες της Ευρώπης. Εκτός αυτού δεν περιμένει κανείς ότι θα γίνει «εισβολή εγχρώμων» στην Ευρώπη. Στις Η.Π.Α υπάρχει το πρόβλημα και μάλιστα μπορεί να πει κανείς ότι έχει δημιουργηθεί προτού καν ιδρυθεί το αμερικανικό κράτος. Αλλά στην Ευρώπη πρέπει να ξέρουμε και κάτι άλλο, ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ουσιωδώς, δηλαδή η Ευρώπη δεν είναι πλέον το κέντρο του κόσμου και αυτή η πικρή διαπίστωση γίνεται ύστερα από τρεις αιώνες ευρωπαϊκής κυριαρχίας στον κόσμο.(16)
Η λογική λέει ότι μπορεί να σταθεί φυλετισμός στην Ευρώπη σήμερα, αφού όλος ο κόσμος αναγνώρισε και παραδέχθηκε μέσω των Ηνωμένων Εθνών τις αρχές της φυλετικής ισότητας και διακήρυξε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα. Χωρίς αμφιβολία αυτή είναι η ακλόνητη αλήθεια σαν φιλοσοφία και σαν θεωρία αλλά σαν πρακτική απέχουμε ακόμη πολύ από την ισότητα.
Η ουσία του γεγονότος είναι ότι ο λευκός διακατέχεται από μια φοβία απέναντι στον έγχρωμο, γιατί ακόμη δεν έχει επιτευχθεί η κοινωνική ισότητα και γιατί υπάρχει διαφορά στο κοινωνικό και πνευματικό πεδίο. Η διαφορά αυτή είναι μεγάλη χωρίς άλλο και είναι δύσκολο μέσα σε μια χρονική περίοδο σχετικά μικρή να χωνέψουν οι λευκοί άνθρωποι τη νέα πραγματικότητα όπως δημιουργείται τώρα. Θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να απαλλαγούν οι λευκοί άνθρωποι από τις προκαταλήψεις απέναντι στους έγχρωμους.
Χωρίς αμφιβολία το χρονικό αυτό διάστημα θα έχει βελτιωθεί κατά πολύ το βιοτικό και πνευματικό επίπεδο των λαών της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Το πρόβλημα πράγματι είναι πολύ σοβαρό διότι τώρα το ανθρώπινο γένος παρά το γεγονός ότι αποτελείται από πολλές φυλές ποικίλων χρωμάτων έζησε σε ξεχωριστούς γεωγραφικούς χώρους. Οι έγχρωμοι επικρατούσαν στην Αφρική, στην Ασία και στην Λατινική Αμερική. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Τώρα όμως καθώς ο κόσμος γίνεται ενιαίος και ταξιδεύει πολύ εύκολα από τη μια χώρα στην άλλη, από τη μια ήπειρο στην άλλη με το αεροπλάνο, είναι ευχερής η μετανάστευση. Και γίνεται και αυτή για οικονομικούς λόγους, για πολιτικούς αλλά και για πολιτιστικούς λόγους.
Με άλλα λόγια, όπως έχουμε αναφέρει ο κόσμος γίνεται ενιαίος, βαδίζουμε προς την πολυφυλετική κοινωνία, δηλαδή στην κοινωνία όπου όλες οι φυλές θα μπορούν να ζουν μαζί στην αρχή με ελάχιστα ποσοστά, αλλά αργότερα ανάλογα με τη διεθνή συνεργασία και τις εξελίξεις στον κόσμο. Δεν είναι βέβαια εύκολο κάθε άνθρωπος να χωνέψει ότι στον ίδιο χώρο θα συνυπάρξει με άτομα που προέρχονται από άλλες φυλές, που έχουν άλλες συνήθειες, άλλες ιδέες και άλλο βιοτικό και πνευματικό επίπεδο.
Από τη μια άποψη είναι φυσικό να υπάρχουν αντιδράσεις, από μέρους των λευκών διότι κατά βάθος οι Ευρωπαίοι-οι λευκοί- πρέπει να καταπιούν το πικρό ποτήρι μιας υποχώρησης, μιας καθίζησης η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι παύει πια η λευκή φυλή να είναι κυρίαρχη στον κόσμο και πρέπει να περιοριστεί στα εδάφη της που είναι η Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και ο Καναδάς.
Εδώ όμως πρέπει να πούμε μια άλλη αλήθεια, ότι για να κυριαρχήσει στην Αμερική ο λευκός έπρεπε να εξουδετερώσει τις άλλες έγχρωμες φυλές που υπήρχαν προηγούμενος, δηλαδή τους Ινδιάνους, τους Απάτσι, τους Ερυθρόδερμους κ.τ.λ. Όταν αυτό έγινε και επέβαλε το νόμο σε μια εποχή που η Αμερική ήταν ακόμη αποικία και συγκεκριμένα βρισκόταν στα χέρια των Άγγλων ο ίδιος ο λευκός άνθρωπος μετέφερε μαύρους από τις δυτικοαφρικανικές χώρες για να δουλέψουν στην καλλιέργεια της γης ως δούλοι και να του εξασφαλίσουν πλούσια παραγωγή, μεγάλη εκμετάλλευση και άπειρα κέρδη.(17) Από αυτό το έγκλημα της βίαιης μεταφοράς δούλων από τις αφρικανικές χώρες στην Αμερική, έγκλημα που διεπράχθη από τους Άγγλους αποικιοκράτες προέκυψαν οι σημερινοί Νέγροι των Ηνωμένων Πολιτειών και το φυλετικό πρόβλημα όπως υπάρχει ακόμη και στη σημερινή Αμερική διότι παρά τα μέτρα για την ισότητα, εξακολουθούν να υπάρχουν χάσματα στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θα ερωτήσει όμως κανείς; Δεν μπορούσαν τα ευρωπαϊκά κράτη να βάλουν από την πρώτη στιγμή φραγμό στην έλευση εγχρώμων από τις αποικιοκρατούμενες χώρες προς τη μητρόπολη; Αυτό δεν ήταν εύκολο διότι στην εξέλιξη του χρόνου διαφοροποιήθηκαν και οι σχέσεις ανάμεσα στους αποικιοκράτες και ον γηγενή πληθυσμό. Για να διατηρηθεί η αποικιοκρατία, χρειάζονταν ντόπιο στρατό και αστυνομία για τη διατήρηση της τάξης και της απρόσκοπτης εκμετάλλευσης. Χρειαζόταν να εκπαιδεύσει νέους που θα αναλάμβαναν αυτό το έργο. Και αυτοί οι νέοι σε μεγάλο βαθμό εκπαιδεύονταν στην μητρόπολη. Ταυτόχρονα όμως μια νέα τάξη δημιουργούνταν στις αποικιοκρατικές χώρες η οποία συνεργάστηκε μέχρι ενός σημείου με το αποικιοκρατικό καθεστώς και είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη και την εύνοια.
Έτσι λοιπόν αναπτύχθηκαν σχέσεις ανάμεσα στην μητρόπολη και στην αποικία που έπαιρναν διαρκώς μεγαλύτερες διαστάσεις. Γιατί σε τελευταία ανάλυση δεν ήταν μόνο η εκμετάλλευση του υπεδάφους και των προϊόντων αλλά και η ευκαιρία εργατικών χεριών. Και τα φθηνά εργατικά χέρια μόνο η αποίκα μπορούσε να τα προσφέρει. Η εργατική τάξη στις αποικιοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες χάρης στους αγώνες και τις διεκδικήσεις της κατάφερε να βελτιώσει την οικονομική θέση, να έχει ικανοποιητικό ημερομίσθιο και μισθό. Αντίθετα οι έγχρωμοι που έρχονταν στην μητρόπολη χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα, χωρίς δικαιώματα, κάλυπταν με φθηνό μεροκάματο τις δευτερεύουσες εργασίες κυρίως τις χειρονακτικές και από αυτή την άποψη η παραμονή τους στις ευρωπαϊκές χώρες εξυπηρετούσε μια κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Αγγλία ακόμη και στην Ιταλία υπάρχουν σε πολλές επιχειρήσεις έγχρωμοι που εργάζονται και που έχουν συγχωνευθεί στην εργατική δύναμη.
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
9 tips για να είσαι έτοιμος στο πρώτο ραντεβού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
