2015-01-27 08:25:05
Από τη στιγμή που παγιώθηκε το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ και διεφάνη η προοπτική διακυβέρνησης της Κουμουνδούρου ξεκίνησε η συζήτηση για τον κυβερνητικό εταίρο που θα πλαισιώσει τη μέχρι πρότινος αξιωματική αντιπολίτευση στη διακυβέρνηση.
Και αν οι ΑΝΕΛ είχαν στηρίξει την καμπάνια τους στην κριτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί ήταν αυτοί που αναρωτήθηκαν, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν επέλεξε το Ποτάμι για την επόμενη μέρα.
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ φαίνεται λοιπόν, πως θα πορευτούν σε έναν γάμο σκοπιμότητας, χωρίς κανείς να είναι σε θέση να προδιαγράψει, πόσο θα διαρκέσει αυτός ο σύνδεσμος. Γιατί όμως ο Αλέξης Τσίπρα επιλέγει να συνεργαστεί με τον Πάνο Καμμένο. Είναι δεδομένο πως, σε αυτή την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να ρίξει νερό στο κρασί του, ιδίως στα εθνικά ζητήματα αλλά και σε ζητήματα διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, φερ ειπείν.
Η συγκεκριμένη συνεργασία όμως, έχει σε πρώτη φάση βραχυπρόθεσμο περισσότερο χαρακτήρα, στη λογική του βλέποντας και κάνοντας
. Ούτως ή άλλως, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου θα πρέπει να έχει αποκρυσταλλωθεί μια κάποια εθνική στρατηγική, με δεδομένο πως στις 28/2 λήγει το πρόγραμμα χρηματοδοτικής υποστήριξης της Ελλάδας και η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να καταλήξει σε κάποιον συμβιβασμό, ώστε να μην υπάρξει χρηματοδοτική ασφυξία. Η νέα κυβέρνηση λοιπόν ενδέχεται να έχει μια μικρή χρονική περίοδο-κάβα, ώστε να κλείσει μια συμφωνία, η οποία θα μπορεί να συνοδευτεί και από κάποια νομοσχέδια με κοινωνικό πρόσημο στο εσωτερικό.
Το σχέδιο λοιπόν έχει περίπου ως εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ενώνονται, χωρίς να αγνοούν τις διαφωνίες τους, με πρώτο στόχο τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης. Το παραδέχονταν το βράδυ της Κυριακής και στελέχη των ΑΝΕΛ, ότι δηλαδή η οικονομία θα είναι σε πρώτο πλάνο, αφήνοντας αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα άλλα ζητήματα, όπως τα κοινωνικά και τα εθνικά, κυρίως λόγω των πιεστικών συνθηκών.
Αν λοιπόν μια τέτοια κυβέρνηση δείξει θετικά δείγματα και ανταποκριθεί σε έναν βαθμό στις προσδοκίες, τότε και οι δύο εταίροι θα έχουν όφελος, καθώς αντλούν από διαφορετικές δεξαμενές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψαρεύει από την αριστερά, με την προοπτική της κυβερνώσας αριστεράς, ενώ οι ΑΝΕΛ απευθύνονται σε ένα πιο ευρύ φάσμα, από το οποίο όμως ανταποκρίνονται κυρίως αντιμνημονιακοί με πιο σκληρά, δεξιά χαρακτηριστικά. Η διαμόρφωση μιας ευτυχούς συγκυρίας για τη νέα κυβέρνηση, θα μπορούσε λοιπόν να οδηγήσει σε νέα δεδομένα, με δύο βασικές πιθανότητες: είτε την εξάντληση κατά το δυνατόν της τετραετίας είτε την προκήρυξη, κάποια στιγμή νέων εκλογών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να στοχεύει σε αυτοδυναμία, κεφαλαιοποιώντας τη συγκυρία, ενώ και οι ΑΝΕΛ θα μπορούσαν να ωφεληθούν, χωρίς όμως να αποσπάσουν ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και κάπου εκεί υπάρχει και η απάντηση, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιλέγει τη συνεργασία με το Ποτάμι. Αυτή την ώρα στον ΣΥΡΙΖΑ εγκολπώνονται και κάποιοι πολίτες κεντροαριστερής υφής, οι οποίοι θα μπορούσαν και να στηρίξουν το Ποτάμι, επέλεξαν όμως τον ΣΥΡΙΖΑ με την προοπτική του σταθερού πυλώνα διακυβέρνησης. Αν λοιπόν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ποταμιού διαμόρφωνε ενδεχόμενα θετικά δεδομένα στο εσωτερικό, πετυχαίνοντας παράλληλα και έναν συμβιβασμό στο εξωτερικό, τότε η σχέση των δύο μονομάχων δεν θα ήταν νομοτελειακά αμοιβαία επωφελής. Θα υπήρχε το ενδεχόμενο απευθείας μετακινήσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Ποτάμι, σε ενδεχόμενο νέων εκλογών, με το βλέμμα σε μια επανάληψη αυτής της-δυνητικά με τα παρόντα δεδομένα-σχετικά επιτυχημένης διακυβέρνησης, ενώ και πολίτες από το ευρύτερο πολιτικό φάσμα θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί για το Ποτάμι.
Όπως είναι φυσικό, μια τέτοια εξέλιξη θα ναρκοθετούσε τα όνειρα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, μπορεί σε αυτές τις εκλογές η ευκαιρία να χάθηκε, τα στελέχη της Κουμουνδούρου όμως δεν έχουν πάψει να σκέφτονται πως, σε περίπτωση διαμόρφωσης από τον ΣΥΡΙΖΑ θετικών δεδομένων στο εσωτερικό της χώρας, θα μπορούσε να υπάρχει και μια δεύτερη ευκαιρία. Συνεπώς, η ύπαρξη του Ποταμιού στην εξίσωση, ακόμα και αν είναι πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ σε ζητήματα κοινωνικής φύσης, θα μπορούσε να γκρεμίσει το όνειρο της αυτοδυναμίας και στη δεύτερη απόπειρα.
Πηγή Tromaktiko
Και αν οι ΑΝΕΛ είχαν στηρίξει την καμπάνια τους στην κριτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί ήταν αυτοί που αναρωτήθηκαν, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν επέλεξε το Ποτάμι για την επόμενη μέρα.
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ φαίνεται λοιπόν, πως θα πορευτούν σε έναν γάμο σκοπιμότητας, χωρίς κανείς να είναι σε θέση να προδιαγράψει, πόσο θα διαρκέσει αυτός ο σύνδεσμος. Γιατί όμως ο Αλέξης Τσίπρα επιλέγει να συνεργαστεί με τον Πάνο Καμμένο. Είναι δεδομένο πως, σε αυτή την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να ρίξει νερό στο κρασί του, ιδίως στα εθνικά ζητήματα αλλά και σε ζητήματα διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, φερ ειπείν.
Η συγκεκριμένη συνεργασία όμως, έχει σε πρώτη φάση βραχυπρόθεσμο περισσότερο χαρακτήρα, στη λογική του βλέποντας και κάνοντας
Το σχέδιο λοιπόν έχει περίπου ως εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ενώνονται, χωρίς να αγνοούν τις διαφωνίες τους, με πρώτο στόχο τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης. Το παραδέχονταν το βράδυ της Κυριακής και στελέχη των ΑΝΕΛ, ότι δηλαδή η οικονομία θα είναι σε πρώτο πλάνο, αφήνοντας αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα άλλα ζητήματα, όπως τα κοινωνικά και τα εθνικά, κυρίως λόγω των πιεστικών συνθηκών.
Αν λοιπόν μια τέτοια κυβέρνηση δείξει θετικά δείγματα και ανταποκριθεί σε έναν βαθμό στις προσδοκίες, τότε και οι δύο εταίροι θα έχουν όφελος, καθώς αντλούν από διαφορετικές δεξαμενές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψαρεύει από την αριστερά, με την προοπτική της κυβερνώσας αριστεράς, ενώ οι ΑΝΕΛ απευθύνονται σε ένα πιο ευρύ φάσμα, από το οποίο όμως ανταποκρίνονται κυρίως αντιμνημονιακοί με πιο σκληρά, δεξιά χαρακτηριστικά. Η διαμόρφωση μιας ευτυχούς συγκυρίας για τη νέα κυβέρνηση, θα μπορούσε λοιπόν να οδηγήσει σε νέα δεδομένα, με δύο βασικές πιθανότητες: είτε την εξάντληση κατά το δυνατόν της τετραετίας είτε την προκήρυξη, κάποια στιγμή νέων εκλογών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να στοχεύει σε αυτοδυναμία, κεφαλαιοποιώντας τη συγκυρία, ενώ και οι ΑΝΕΛ θα μπορούσαν να ωφεληθούν, χωρίς όμως να αποσπάσουν ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και κάπου εκεί υπάρχει και η απάντηση, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιλέγει τη συνεργασία με το Ποτάμι. Αυτή την ώρα στον ΣΥΡΙΖΑ εγκολπώνονται και κάποιοι πολίτες κεντροαριστερής υφής, οι οποίοι θα μπορούσαν και να στηρίξουν το Ποτάμι, επέλεξαν όμως τον ΣΥΡΙΖΑ με την προοπτική του σταθερού πυλώνα διακυβέρνησης. Αν λοιπόν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ποταμιού διαμόρφωνε ενδεχόμενα θετικά δεδομένα στο εσωτερικό, πετυχαίνοντας παράλληλα και έναν συμβιβασμό στο εξωτερικό, τότε η σχέση των δύο μονομάχων δεν θα ήταν νομοτελειακά αμοιβαία επωφελής. Θα υπήρχε το ενδεχόμενο απευθείας μετακινήσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Ποτάμι, σε ενδεχόμενο νέων εκλογών, με το βλέμμα σε μια επανάληψη αυτής της-δυνητικά με τα παρόντα δεδομένα-σχετικά επιτυχημένης διακυβέρνησης, ενώ και πολίτες από το ευρύτερο πολιτικό φάσμα θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί για το Ποτάμι.
Όπως είναι φυσικό, μια τέτοια εξέλιξη θα ναρκοθετούσε τα όνειρα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, μπορεί σε αυτές τις εκλογές η ευκαιρία να χάθηκε, τα στελέχη της Κουμουνδούρου όμως δεν έχουν πάψει να σκέφτονται πως, σε περίπτωση διαμόρφωσης από τον ΣΥΡΙΖΑ θετικών δεδομένων στο εσωτερικό της χώρας, θα μπορούσε να υπάρχει και μια δεύτερη ευκαιρία. Συνεπώς, η ύπαρξη του Ποταμιού στην εξίσωση, ακόμα και αν είναι πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ σε ζητήματα κοινωνικής φύσης, θα μπορούσε να γκρεμίσει το όνειρο της αυτοδυναμίας και στη δεύτερη απόπειρα.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο χάρτης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: Όλα τα ονόματα που έχουν κλειδώσει!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
