2015-02-19 11:55:42
Κορυφαίοι οικονομολόγοι και πανεπιστημιακοί, συνολικά 18 σε αριθμό μεταξύ των οποίων και οι Τζ. Στίγκλιτζ και Χρ. Πισσαρίδης, υπογράφουν άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα στη βρετανική οικονομική εφημερίδα Fianancial Times και ζητούν πραγματισμό στις διαπραγματεύσεις και επίτευξη συμφωνίας με την Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με ενδεχόμενη διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τονίζουν πως ανάπτυξη στην Ελλάδα, σημαίνει ανάπτυξη και στην ευρωζώνη.
Ειδικότερα, επισημαίνουν, μεταξύ άλλων ότι: “Οι δυσκολίες στη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και το Eurogroup δημιουργούν πραγματικό κίνδυνο μη επίτευξης συμφωνίας – με πιθανές σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους πολίτες της ΕΕ. Η ουσία μίας οικονομικής ένωσης είναι το δούναι και λαβείν – δίνοντας τώρα μπορείς να ωφεληθείς αργότερα -αλλά και η ανταπόκριση στα δημοκρατικά αιτήματα των πολιτών. Πράγματι, κατά την άποψη πολλών εξ ημών, οι «κατάλληλοι συμβιβασμοί» από την πλευρά των πιστωτών θα ευνοούσαν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ακόμη και εκείνους που της ζητούν τόσο αδιάλλακτα να παραμείνει στην ίδια πορεία. Χωρίς αλλαγή, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα καταρρεύσει”.
Όπως επισημαίνουν, “φοβούμαστε ότι η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης”. Κατά την άποψή τους, “είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα: οικονομική ανάκαμψη – με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ, με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των Ολιγαρχών”.
Επιπλέον, όπως επιμένει και ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Munchau, η ελληνική κυβέρνηση έχει δημοκρατική εντολή για εναλλακτική πολιτική από την αποτυχημένη στρατηγική του παρελθόντος. Για τους εταίρους της, που επί του παρόντος είναι προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο δρακόντειας δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οδηγεί σε ελλιπή ανάπτυξη, υπάρχει η πρόσκληση της ανάκαμψης, των επενδύσεων και της απασχόλησης. Βεβαίως, αυτό απαιτεί έναν βαθμό πραγματισμού. Το αντάλλαγμα όμως, είναι η υπόσχεση για μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη.
Και η ανάπτυξη – όπως λένε – είναι ούριος άνεμος για όλα τα καράβια. Ο χρόνος μπορεί να εξαντλείται, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία”.
Το άρθρο υπογράφουν οι :
Καθ. Joseph Stiglitz, Columbia University, Βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομικών
Καθ. Chris Pissarides, London School of Economics, ΒραβευμένοςμεΝόμπελΟικονομικών
Καθ. Mary Kaldor, London School of Economics
Καθ. Stephany Griffith-Jones, IPD Columbia University
Michael Burke, Economists Against Austerity
Καθ. Panicos Demetriades, University of Leicester; πρώην κυβερνήτης της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ
Καθ. Charles Goodhart, London School of Economics
Sir Richard Jolly, Emeritus Professor Institute for Development Studies
Καθ. Inge Kaul, Hertie School, Berlin
Καθ. Gustav A Horn, Macroeconomic Policy Institute (IMK)
Neil MacKinnon, VTB Capital
Καθ. Marcus Miller, Warwick University
Καθ. Jose Antonio Ocampo, Columbia University
Avinash Persaud, Peterson Institute for International Economics
Helmut Reisen, Shifting Wealth Consult
Robert Skidelsky, Emeritus Professor, University of Warwick
Hilary Wainwright, Transnational Institute, Amsterdam
Καθ. Simon Wren-Lewis, Merton College Oxford Tromaktiko
Ταυτόχρονα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με ενδεχόμενη διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τονίζουν πως ανάπτυξη στην Ελλάδα, σημαίνει ανάπτυξη και στην ευρωζώνη.
Ειδικότερα, επισημαίνουν, μεταξύ άλλων ότι: “Οι δυσκολίες στη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και το Eurogroup δημιουργούν πραγματικό κίνδυνο μη επίτευξης συμφωνίας – με πιθανές σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους πολίτες της ΕΕ. Η ουσία μίας οικονομικής ένωσης είναι το δούναι και λαβείν – δίνοντας τώρα μπορείς να ωφεληθείς αργότερα -αλλά και η ανταπόκριση στα δημοκρατικά αιτήματα των πολιτών. Πράγματι, κατά την άποψη πολλών εξ ημών, οι «κατάλληλοι συμβιβασμοί» από την πλευρά των πιστωτών θα ευνοούσαν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ακόμη και εκείνους που της ζητούν τόσο αδιάλλακτα να παραμείνει στην ίδια πορεία. Χωρίς αλλαγή, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα καταρρεύσει”.
Όπως επισημαίνουν, “φοβούμαστε ότι η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης”. Κατά την άποψή τους, “είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα: οικονομική ανάκαμψη – με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ, με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των Ολιγαρχών”.
Επιπλέον, όπως επιμένει και ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Munchau, η ελληνική κυβέρνηση έχει δημοκρατική εντολή για εναλλακτική πολιτική από την αποτυχημένη στρατηγική του παρελθόντος. Για τους εταίρους της, που επί του παρόντος είναι προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο δρακόντειας δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οδηγεί σε ελλιπή ανάπτυξη, υπάρχει η πρόσκληση της ανάκαμψης, των επενδύσεων και της απασχόλησης. Βεβαίως, αυτό απαιτεί έναν βαθμό πραγματισμού. Το αντάλλαγμα όμως, είναι η υπόσχεση για μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη.
Και η ανάπτυξη – όπως λένε – είναι ούριος άνεμος για όλα τα καράβια. Ο χρόνος μπορεί να εξαντλείται, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία”.
Το άρθρο υπογράφουν οι :
Καθ. Joseph Stiglitz, Columbia University, Βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομικών
Καθ. Chris Pissarides, London School of Economics, ΒραβευμένοςμεΝόμπελΟικονομικών
Καθ. Mary Kaldor, London School of Economics
Καθ. Stephany Griffith-Jones, IPD Columbia University
Michael Burke, Economists Against Austerity
Καθ. Panicos Demetriades, University of Leicester; πρώην κυβερνήτης της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ
Καθ. Charles Goodhart, London School of Economics
Sir Richard Jolly, Emeritus Professor Institute for Development Studies
Καθ. Inge Kaul, Hertie School, Berlin
Καθ. Gustav A Horn, Macroeconomic Policy Institute (IMK)
Neil MacKinnon, VTB Capital
Καθ. Marcus Miller, Warwick University
Καθ. Jose Antonio Ocampo, Columbia University
Avinash Persaud, Peterson Institute for International Economics
Helmut Reisen, Shifting Wealth Consult
Robert Skidelsky, Emeritus Professor, University of Warwick
Hilary Wainwright, Transnational Institute, Amsterdam
Καθ. Simon Wren-Lewis, Merton College Oxford Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
