2015-03-03 15:32:14
Φθινόπωρο του 1911 ήταν, όταν ξαφνικά διαδόθηκε στην πόλη του Πύργου πως κάποιος,Βαρβαρέσος το επώνυμον, που είχε πεθάνει πριν από λίγες μέρες και τον είχαν θάψει στη βορειοανατολική γωνία του νεκροταφείου… βρυκολάκιασε!
Κάθε νύχτα σχεδόν, κι από το μέρος όπου βρίσκουνταν θαμμένος τούτος ο ανίδεος του… βρυκολακιασμού του χριστιανός, -έλεγαν όμως πως η ζωή του δεν ήταν και τόσο καθαρή- εξορμούσαν πέτρες, που σφεντονιζόμενες, έπεφταν αποκλειστικά στα κεραμίδια κάποιου γειτονικού σπιτιού, του οποίου οι νοικοκυραίοι δεν έδωσαν και τόση σημασία στον λιθοβολισμό.
Το κακό όμως μάκραινε, το τί γίνονταν διαδόθηκε στην πόλη, οι Πυργιώτες από περιέργεια επισκέπτουνταν τον τάφο του… βρυκολακιασμένου, οι γρηούλες σταυροκοπιούνταν και τον λιβάνιζαν, ο παππάς του νεκροταφείου βρήκε δουλειά διαβάζοντας τρισάγια και εξορκισμούς και οι δύστυχοι συγγενείς βάλθηκαν να ζητούν να τους επιτραπή να τον …ξεθάψουν, για να τον θάψουν κάπου αλλού, ξαναδιαβάζοντάς τον, αφού εκεί ο τόπος δεν τον χωρούσε Η Αστυνομία όμως είχε κάπως λίγο διαφορετική αντίληψη και παραφύλαξε. Κι ένα νυχτερινό έπιασε τον …βρυκόλα.
Ηταν ο Βαγγέλης Π…, πολύ γνωστός στην κοινωνία του Πύργου λόγω του επαγγέλματός του, στ’ αλήθια ομορφονιός, που’χε σκαρώσει και διαδόσει τούτο τον βρυκολακιασμό του αθώου της πονηρίας του Βαρβαρέσου, προφανώς για να μην τον υποψιασθούν.
Ο Βαγγέλης πετροβολούσε το σπίτι, γιατί ο ιδιοκτήτης και πατέρας ενός όμορφου κοριτσιού, μολονότι φτωχός και οξωμάχος, αρνιόταν να τον κάμη γαμπρό του, θεωρώντας το επάγγελμά του ασήμαντον και ευτελές.
Πού κατέληξε τούτο το ειδύλλιον του συμπαθεστάτου Βαγγέλη, δεν θυμούμαι. Υποπτεύομαι ότι ο ζόρικος πεθερός υποχώρησε προ της ομορφιάς του Βαγγελάκη, με το τσακίρικο ξανθό μουστακάκι.
Του Γιάννη Νικολόπουλου
Πηγή: patrisnews.com
Κάθε νύχτα σχεδόν, κι από το μέρος όπου βρίσκουνταν θαμμένος τούτος ο ανίδεος του… βρυκολακιασμού του χριστιανός, -έλεγαν όμως πως η ζωή του δεν ήταν και τόσο καθαρή- εξορμούσαν πέτρες, που σφεντονιζόμενες, έπεφταν αποκλειστικά στα κεραμίδια κάποιου γειτονικού σπιτιού, του οποίου οι νοικοκυραίοι δεν έδωσαν και τόση σημασία στον λιθοβολισμό.
Το κακό όμως μάκραινε, το τί γίνονταν διαδόθηκε στην πόλη, οι Πυργιώτες από περιέργεια επισκέπτουνταν τον τάφο του… βρυκολακιασμένου, οι γρηούλες σταυροκοπιούνταν και τον λιβάνιζαν, ο παππάς του νεκροταφείου βρήκε δουλειά διαβάζοντας τρισάγια και εξορκισμούς και οι δύστυχοι συγγενείς βάλθηκαν να ζητούν να τους επιτραπή να τον …ξεθάψουν, για να τον θάψουν κάπου αλλού, ξαναδιαβάζοντάς τον, αφού εκεί ο τόπος δεν τον χωρούσε Η Αστυνομία όμως είχε κάπως λίγο διαφορετική αντίληψη και παραφύλαξε. Κι ένα νυχτερινό έπιασε τον …βρυκόλα.
Ηταν ο Βαγγέλης Π…, πολύ γνωστός στην κοινωνία του Πύργου λόγω του επαγγέλματός του, στ’ αλήθια ομορφονιός, που’χε σκαρώσει και διαδόσει τούτο τον βρυκολακιασμό του αθώου της πονηρίας του Βαρβαρέσου, προφανώς για να μην τον υποψιασθούν.
Ο Βαγγέλης πετροβολούσε το σπίτι, γιατί ο ιδιοκτήτης και πατέρας ενός όμορφου κοριτσιού, μολονότι φτωχός και οξωμάχος, αρνιόταν να τον κάμη γαμπρό του, θεωρώντας το επάγγελμά του ασήμαντον και ευτελές.
Πού κατέληξε τούτο το ειδύλλιον του συμπαθεστάτου Βαγγέλη, δεν θυμούμαι. Υποπτεύομαι ότι ο ζόρικος πεθερός υποχώρησε προ της ομορφιάς του Βαγγελάκη, με το τσακίρικο ξανθό μουστακάκι.
Του Γιάννη Νικολόπουλου
Πηγή: patrisnews.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
