2015-03-10 22:28:13
Η Ζέτα Μακρυπούλια σε συνέντευξή της εξομολογήθηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με συνεργάτη της.
«Η μαμά μου με είχε παρακινήσει να κάνω αυτή τη δουλειά χωρίς όμως και αυτή να έχει στο νου της πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Έτυχε όλο αυτό να συμπίπτει με αυτό που ήθελα να κάνω μετά το σχολείο, να πάω δηλαδή σε δραματική σχολή. Το ότι ήμουν μικρή με βοήθησε να ξεπεράσω κάποιες αναστολές και ντροπές που είχα – ήμουν ένα πολύ κλειστό και αθόρυβο παιδί. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να έχω τρελά όνειρα. Τα πράγματα ήρθαν σιγά – σιγά στη ζωή μου. Αλλά ναι, είχα απελπιστεί, έλεγα ότι δεν θα κάνω ποτέ τίποτα. Αλλά δεν έκανα και κάτι για αυτό, παρά μόνο αυτό ήξερα: να κλείνομαι στον εαυτό μου και να στεναχωριέμαι. Είχα βέβαια μια ελπίδα ότι κάποια στιγμή κάτι μπορεί να γίνει. Είχα πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις και έχω υπάρξει σε δουλειές που δεν ήθελα να είμαι καλλιτεχνικά, δεν ήταν αυτό που ονειρευόμουν αλλά έπρεπε από κάπου να ξεκινήσω και αυτό με καταπίεζε πάρα πολύ
. Έχω δουλέψει με ανθρώπους που μου έχουν συμπεριφερθεί άσχημα, προσβλητικά, κι εγώ ήμουν μικρή, δεν έλεγα τίποτα και όλα τα ανεχόμουν. Μετά γυρνούσα σπίτι μου και ήμουν ράκος. Για παράδειγμα είχα δουλέψει σε ένα σίριαλ με κάποιον που μου δημιουργούσε τέτοια προβλήματα ώστε έφτασα στο σημείο να πω στον παραγωγό: "μπορείτε σας παρακαλώ να κάνετε κάτι και να πεθάνει η ηρωίδα που υποδύομαι;" Είχα φτάσει στο όριό μου. Έλεγα πως δεν αντέχω να δουλεύω ατελείωτα 12ωρα με έναν άνθρωπο που έβλεπα ότι δεν ήθελε να δουλέψουμε μαζί», δήλωσε στο περιοδικό «People».
Πηγή: gossip-tv
«Η μαμά μου με είχε παρακινήσει να κάνω αυτή τη δουλειά χωρίς όμως και αυτή να έχει στο νου της πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Έτυχε όλο αυτό να συμπίπτει με αυτό που ήθελα να κάνω μετά το σχολείο, να πάω δηλαδή σε δραματική σχολή. Το ότι ήμουν μικρή με βοήθησε να ξεπεράσω κάποιες αναστολές και ντροπές που είχα – ήμουν ένα πολύ κλειστό και αθόρυβο παιδί. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να έχω τρελά όνειρα. Τα πράγματα ήρθαν σιγά – σιγά στη ζωή μου. Αλλά ναι, είχα απελπιστεί, έλεγα ότι δεν θα κάνω ποτέ τίποτα. Αλλά δεν έκανα και κάτι για αυτό, παρά μόνο αυτό ήξερα: να κλείνομαι στον εαυτό μου και να στεναχωριέμαι. Είχα βέβαια μια ελπίδα ότι κάποια στιγμή κάτι μπορεί να γίνει. Είχα πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις και έχω υπάρξει σε δουλειές που δεν ήθελα να είμαι καλλιτεχνικά, δεν ήταν αυτό που ονειρευόμουν αλλά έπρεπε από κάπου να ξεκινήσω και αυτό με καταπίεζε πάρα πολύ
Πηγή: gossip-tv
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ