2015-03-11 16:12:06
Ήταν τυφλός. Μυρίζε και άκουγε. Με αυτές τις αισθήσεις ο σκύλος της φωτογραφίας (που δεν είχε όνομα), ακολουθούσε παντού και πάντα τον Πατρινό Σταύρο Καϊάφα.
Και ποιός δεν ήξερε το αχώριστο δίδυμο από την περιοχή Σκαγιοπουλείου, μέχρι και την Ακτή Δυμαίων. Ψστόσο, εδώ και μερικές εβδομάδες, ο Στα΄θυρος Καϊάφας, ξεκινά μόνος το καθημερινό του οδοιπορικό στην πόλη.
Ο τυφλός του σκύλος, ο μοναδικός καθημερινός του σύντροφος δεν υπάρχει πια. "Έφυγε" χωρίς ποτέ να μπορέσει να δει το αφεντικό του, τον καθημερινό του αχώριστο σύντροφο. "Έφυγε" χωρίς να δει τον κόσμο, αλλά ήταν σαν να γτα είχε δει όλα
Έμενε μαζι με τον Σταύρο Καϊάφα στην περιοχή του Σκαγιοπουλείου. Τους έβλεπες πάντα μαζί. Ο κ. Σταύρος περπατούσε και ο τυφλός σκύλος ακολουθούσε χωρ΄ςι παρεκκλίσεις, μυρίζοντας μονάχα.
Ο Σταύρος Καϊάφας δεν του είχε βάλει ποτέ λουρί. Και δενείχε χαθεί ποτέ παρά το γεγονός ότι δεν έβλεπε. Δεν άκουγε σε διαταγές. Μύριζε όλες τις κινήσεις του αφεντικού του. Καταλάβαινε πότε ο κ. Σταύρος κινείται και πότε στέκεται.
Περίμενε μέχρι το αφεντικό του να ψωνίσει, να μιλήσει με γείτονες να κάνει οποιαδήποτε δουλειά. Όταν όλες οι υποχρεώσεις τέλειωναν, ο σκύλος ακολουθούσε το αφεντικό του και γύριζαν σπίτι.
Ο κ. Σταύρος πήρε το τυφλό σκυλί όταν ήταν μικρούλι, από ένα Μοναστήρι. Έκτοτε, ήταν αχώριστοι και μόνον ο θάνατος του τετράποδπου τους χώρισε πριν λίγο καιρό
Χωρίς να έχει δει [πτέ το αφεντικό του, ο σκύλος με τα μάτια της ψυχή του, έστεκε πάντα δίπλα στον κ. Σταύρο με ευγνωμοσύνη όπως συνηθίζουν να κάνουν τα τετράποδα χωρίς να περιμένουν πολλά ανταλλάγματα. Ζεστασιά, λίγο φαγητό, συντροφιά, αγάπη...
Πηγή Tromaktiko
Και ποιός δεν ήξερε το αχώριστο δίδυμο από την περιοχή Σκαγιοπουλείου, μέχρι και την Ακτή Δυμαίων. Ψστόσο, εδώ και μερικές εβδομάδες, ο Στα΄θυρος Καϊάφας, ξεκινά μόνος το καθημερινό του οδοιπορικό στην πόλη.
Ο τυφλός του σκύλος, ο μοναδικός καθημερινός του σύντροφος δεν υπάρχει πια. "Έφυγε" χωρίς ποτέ να μπορέσει να δει το αφεντικό του, τον καθημερινό του αχώριστο σύντροφο. "Έφυγε" χωρίς να δει τον κόσμο, αλλά ήταν σαν να γτα είχε δει όλα
Έμενε μαζι με τον Σταύρο Καϊάφα στην περιοχή του Σκαγιοπουλείου. Τους έβλεπες πάντα μαζί. Ο κ. Σταύρος περπατούσε και ο τυφλός σκύλος ακολουθούσε χωρ΄ςι παρεκκλίσεις, μυρίζοντας μονάχα.
Ο Σταύρος Καϊάφας δεν του είχε βάλει ποτέ λουρί. Και δενείχε χαθεί ποτέ παρά το γεγονός ότι δεν έβλεπε. Δεν άκουγε σε διαταγές. Μύριζε όλες τις κινήσεις του αφεντικού του. Καταλάβαινε πότε ο κ. Σταύρος κινείται και πότε στέκεται.
Περίμενε μέχρι το αφεντικό του να ψωνίσει, να μιλήσει με γείτονες να κάνει οποιαδήποτε δουλειά. Όταν όλες οι υποχρεώσεις τέλειωναν, ο σκύλος ακολουθούσε το αφεντικό του και γύριζαν σπίτι.
Ο κ. Σταύρος πήρε το τυφλό σκυλί όταν ήταν μικρούλι, από ένα Μοναστήρι. Έκτοτε, ήταν αχώριστοι και μόνον ο θάνατος του τετράποδπου τους χώρισε πριν λίγο καιρό
Χωρίς να έχει δει [πτέ το αφεντικό του, ο σκύλος με τα μάτια της ψυχή του, έστεκε πάντα δίπλα στον κ. Σταύρο με ευγνωμοσύνη όπως συνηθίζουν να κάνουν τα τετράποδα χωρίς να περιμένουν πολλά ανταλλάγματα. Ζεστασιά, λίγο φαγητό, συντροφιά, αγάπη...
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΑΡΑΠΑΠΑΣ : ΕΦΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ