2015-03-12 22:41:58
Η θεωρία που θέλει την εξαφάνιση των δεινοσαύρων να προκλήθηκε από μια... τεραστίων διαστάσεων και καταστροφική πυρκαγιά, μετά από τη σύγκρουση ενός αστεροειδούς με τη Γη, μάλλον δεν είναι σωστή, υποστηρίζει μια νέα έρευνα επιστημόνων από τη Μ. Βρετανία.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται, ότι η θερμότητα που προέκυψε κοντά στο σημείο της σύγκρουσης δεν ήταν αρκετή για να «πυροδοτήσει» τα φυτά. Ακόμη, προσθέτουν ότι η κατανόησή μας για το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης, που «έσβησε» από προσώπου Γης τους δεινόσαυρους, μπορεί να μην είναι πλήρης.
Η ομάδα των ερευνητών από τα πανεπιστήμια του Έξετερ, του Εδιμβούργου και από το Imperial College του Λονδίνου, αναδημιούργησαν την τεράστια ενέργεια που θα είχε απελευθερωθεί από την πρόσκρουση του αστεροειδούς 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Βρήκαν, ότι το ξαφνικό –αλλά βραχύβιο- κύμα θερμότητας κοντά στο σημείο της πρόσκρουσης δε θα μπορούσε να πυροδοτήσει τα φυτά, αμφισβητώντας την ιδέα ότι θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταστροφική πυρκαγιά παγκοσμίων διαστάσεων.
Έως τώρα οι ειδικοί θεωρούσαν πως αυτές οι πυρκαγιές αποτελούσαν κομμάτια-κλειδιά στο παζλ του τι προκάλεσε τη μαζική εξαφάνιση της ζωής στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Το σημείο της σύγκρουσης πιστεύεται ότι είναι ένας κρατήρας 200 χιλιομέτρων, που βρίσκεται θαμμένος κάτω από τη χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, επικαλούμενο την έρευνα αυτή, το κύμα θερμότητας που ακολούθησε τη σύγκρουση πρέπει να διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό. Κι ενώ το διάστημα αυτό ήταν πολύ μικρό για να πυροδοτήσει τα ζωντανά φυτά στη γύρω περιοχή, οι επιδράσεις της σύγκρουσης θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες σε πιο μακρινές αποστάσεις. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, το κύμα θερμότητας σε περιοχές όπως η Νέα Ζηλανδία μπορεί μεν να ήταν λιγότερο έντονο, ωστόσο μεγαλύτερης διάρκειας, θερμαίνοντας το έδαφος για επτά λεπτά, κάτι που θα μπορούσε να πυροδοτήσει τα φυτά.
Πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο, έδειξαν ότι τα ξηρά φυτά μπορούσαν να πυροδοτηθούν, όμως τα ζωντανά φυτά όχι.
«Τα πειράματα μας αποδεικνύουν ότι η θερμότητα ήταν πιο πιθανό να επηρεάσει τα οικοσυστήματα σε μεγαλύτερες αποστάσεις, όπως τα δάση της Νέας Ζηλανδίας, αυξάνοντας τις πιθανότητες να προκληθούν σοβαρές δασικές πυρκαγιές εκεί, παρά στα δάση της Βόρειας Αμερικής, που ήταν πιο κοντά στο σημείο της σύγκρουσης» σχολίασε η Dr Claire Belcher από το πανεπιστήμιο του Έξετερ.
Τα φυτά και τα ζώα είναι σε γενικές γραμμές ανθεκτικά στα τοπικά περιστατικά πυρκαγιών. Τα ζώα μπορούν να κρυφτούν ή να διαχειμάσουν και τα φυτά να αποικίσουν από άλλες περιοχές, πράγμα που σημαίνει ότι οι πυρκαγιές είναι απίθανο να είναι άμεσα σε θέση να προκαλέσουν εξαφανίσεις. Αν, ωστόσο, κάποιες ομάδες ζώων –ιδιαίτερα τα μεγαλόσωμα ζώα- δεν ήταν σε θέση να βρουν καταφύγιο, ή να προστατευτούν από τη θερμότητα, μπορεί να υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Και πάλι όμως δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική εξαφάνιση ειδών. Tromaktiko
Οι ερευνητές ισχυρίζονται, ότι η θερμότητα που προέκυψε κοντά στο σημείο της σύγκρουσης δεν ήταν αρκετή για να «πυροδοτήσει» τα φυτά. Ακόμη, προσθέτουν ότι η κατανόησή μας για το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης, που «έσβησε» από προσώπου Γης τους δεινόσαυρους, μπορεί να μην είναι πλήρης.
Η ομάδα των ερευνητών από τα πανεπιστήμια του Έξετερ, του Εδιμβούργου και από το Imperial College του Λονδίνου, αναδημιούργησαν την τεράστια ενέργεια που θα είχε απελευθερωθεί από την πρόσκρουση του αστεροειδούς 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Βρήκαν, ότι το ξαφνικό –αλλά βραχύβιο- κύμα θερμότητας κοντά στο σημείο της πρόσκρουσης δε θα μπορούσε να πυροδοτήσει τα φυτά, αμφισβητώντας την ιδέα ότι θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταστροφική πυρκαγιά παγκοσμίων διαστάσεων.
Έως τώρα οι ειδικοί θεωρούσαν πως αυτές οι πυρκαγιές αποτελούσαν κομμάτια-κλειδιά στο παζλ του τι προκάλεσε τη μαζική εξαφάνιση της ζωής στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Το σημείο της σύγκρουσης πιστεύεται ότι είναι ένας κρατήρας 200 χιλιομέτρων, που βρίσκεται θαμμένος κάτω από τη χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, επικαλούμενο την έρευνα αυτή, το κύμα θερμότητας που ακολούθησε τη σύγκρουση πρέπει να διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό. Κι ενώ το διάστημα αυτό ήταν πολύ μικρό για να πυροδοτήσει τα ζωντανά φυτά στη γύρω περιοχή, οι επιδράσεις της σύγκρουσης θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες σε πιο μακρινές αποστάσεις. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, το κύμα θερμότητας σε περιοχές όπως η Νέα Ζηλανδία μπορεί μεν να ήταν λιγότερο έντονο, ωστόσο μεγαλύτερης διάρκειας, θερμαίνοντας το έδαφος για επτά λεπτά, κάτι που θα μπορούσε να πυροδοτήσει τα φυτά.
Πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο, έδειξαν ότι τα ξηρά φυτά μπορούσαν να πυροδοτηθούν, όμως τα ζωντανά φυτά όχι.
«Τα πειράματα μας αποδεικνύουν ότι η θερμότητα ήταν πιο πιθανό να επηρεάσει τα οικοσυστήματα σε μεγαλύτερες αποστάσεις, όπως τα δάση της Νέας Ζηλανδίας, αυξάνοντας τις πιθανότητες να προκληθούν σοβαρές δασικές πυρκαγιές εκεί, παρά στα δάση της Βόρειας Αμερικής, που ήταν πιο κοντά στο σημείο της σύγκρουσης» σχολίασε η Dr Claire Belcher από το πανεπιστήμιο του Έξετερ.
Τα φυτά και τα ζώα είναι σε γενικές γραμμές ανθεκτικά στα τοπικά περιστατικά πυρκαγιών. Τα ζώα μπορούν να κρυφτούν ή να διαχειμάσουν και τα φυτά να αποικίσουν από άλλες περιοχές, πράγμα που σημαίνει ότι οι πυρκαγιές είναι απίθανο να είναι άμεσα σε θέση να προκαλέσουν εξαφανίσεις. Αν, ωστόσο, κάποιες ομάδες ζώων –ιδιαίτερα τα μεγαλόσωμα ζώα- δεν ήταν σε θέση να βρουν καταφύγιο, ή να προστατευτούν από τη θερμότητα, μπορεί να υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Και πάλι όμως δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική εξαφάνιση ειδών. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ... ΑΡΑΒΙΔΗ! (ΡΗΟΤΟ)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν υπάρχει σωτηρία για τον ΟΦΗ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
