2012-05-03 09:27:26
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Όσοι θεωρούν σιγουράντζα το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ας το ξανασκεφθούν. Για τον Βενιζέλο δεν υπάρχει πιο σύντομος δρόμος προς την πολιτική του αυτοχειρία από μία ακόμη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ η οποία θα γίνει αναγκαστικά, χωρίς πρόγραμμα και κυρίως χωρίς κοινό όραμα εξόδου από τη κρίση.
Άλλωστε πως είναι δυνατόν να συνεργασθούν πολιτικοί με τόσo διαφορετικές κοσμοθεωρίες, όταν μάλιστα ο ένας εκ των δύο βρίσκεται τουλάχιστο δύο δεκαετίες πίσω, όσο αφορά τις αντιλήψεις του για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Κι αν ο Βενιζέλος έβαλε το πολιτικό του κεφάλαιο στην υπηρεσία της πατρίδας μια φορά, δεν έχει λόγο να το επαναλάβει σε μια συγκυβέρνηση εκ των προτέρων καταδικασμένη.
Ο Σαμαράς μ’ ένα ποσοστό κοντά στο 24-25% θα είναι μονίμως ένας νευρικός συνεταίρος μια και θα κινδυνεύει με πολιτικό αφανισμό αναγκασμένος να εφαρμόσει τα μέτρα που αποκάλυψε ο Γιάννης Αντύπας στο «Πρώτο Θέμα» και για τα οποία η Τρόικα δεν δέχεται κουβέντα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει η συγκεκριμένη κυβέρνηση. Αλλά ακόμη κι αν Βενιζέλος-Σαμαράς εξαναγκασθούν, κάτω από πιέσεις, να συγκυβερνήσουν θα βρεθούν αντιμέτωποι με δύο υπαρξιακά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση της χώρας και κυρίως των Ελλήνων πολιτών.
Το πρώτο ζήτημα είναι η κοινή σχεδόν αποδοχή της αποτυχίας του Μνημονίου. Αυτό από μόνο του είναι σοκαριστικό μια και απαιτείς από έναν λαό θυσίες ακολουθώντας ένα πρόγραμμα καταστροφικό που δεν οδηγεί πουθενά.
Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία της ίδιας της χώρας. Η Ελλάδα είναι ένα κατ’ επίφαση κράτος την διακυβέρνηση του οποίου έχει αναλάβει, στο σκότος του παρασκηνίου, η Μαφία. Είτε πρόκειται για την «μαμά» ιταλική Μαφία, είτε για ντόπιες συμμορίες που στελεχώνουν μέλη του «κανονικού» υποκόσμου αλλά και στελέχη του κρατικού μηχανισμού που οργανώνονται στα πρότυπα της Μαφίας. Όταν για παράδειγμα μια χώρα πληρώνει 200-300.000 μαιμού τυφλούς, η συντάξεις σε ανθρώπους που έχουν πεθάνει, πως μπορεί να την ανταγωνισθεί η πραγματική Μαφία; Κανονικά η Ελλάδα θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο σεμιναρίου για τους κορυφαίους μαφιόζους του κόσμου.
Τα δύο αυτά ζητήματα είναι καίρια και αφορούν στην κυριολεξία την επιβίωσή μας. Τόσο της χώρας όσο και των ανθρώπων.
Πάμε παρακάτω. Τι πρέπει να γίνει για να τη βγάλει καθαρή η Ελλάδα και ίσως και η Ευρώπη; Η «λύση» είναι μία και εμπεριέχει την επανάσταση. Είτε θα έχουμε μια λαική επανάσταση που θα ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμά της, είτε θα έχουμε μια πολιτική εξουσία αποφασισμένη για έναν επαναστατικό τρόπο διακυβέρνησης. Το δεύτερο σενάριο που είναι και το λιγότερο αιματηρό-μη φοβάστε τη λέξη έχουμε ήδη χιλιάδες νεκρούς, αυτοκτονίες- απαιτεί μια πολιτική ηγεσία η οποία θα πρέπει να προκαλέσει τέτοιου είδους ολοκληρωτικά χτυπήματα στους παρωχημένους θεσμούς και στο παρακράτος που τους συντηρεί τα οποία θα ήταν εφάμιλλα με το αποτέλεσμα μιας λαικής επανάστασης.
Το ίδιο σενάριο βέβαια προυποθέτει και μια φωτισμένη ηγεσία η οποία θα έστηνε στρατηγικές συμμαχίες επαναστατικής μορφής στο διεθνές περιβάλλον.
Μπορεί αυτή η φωτισμένη ηγεσία να προκύψει από ένα αγχωμένο πάντρεμα Βενιζέλου-Σαμαρά; Σε καμία περίπτωση.
Γι αυτό και θεωρούμε πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ο Βενιζέλος –που δεν κόβει φλέβες να γίνει πρωθυπουργός, όπως ο Σαμαράς-να αρνηθεί τη συγκυβέρνηση ώστε να κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο προετοιμασίας για μια επαναστατική διακυβέρνηση, όταν ο Σαμαράς θα εγκαταλείπει με το ελικόπτερο το Μαξίμου όπως ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Φερνάντο Ντε Λα Ρούα Πηγή / http://kourdistoportocali.com
Όσοι θεωρούν σιγουράντζα το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ας το ξανασκεφθούν. Για τον Βενιζέλο δεν υπάρχει πιο σύντομος δρόμος προς την πολιτική του αυτοχειρία από μία ακόμη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ η οποία θα γίνει αναγκαστικά, χωρίς πρόγραμμα και κυρίως χωρίς κοινό όραμα εξόδου από τη κρίση.
Άλλωστε πως είναι δυνατόν να συνεργασθούν πολιτικοί με τόσo διαφορετικές κοσμοθεωρίες, όταν μάλιστα ο ένας εκ των δύο βρίσκεται τουλάχιστο δύο δεκαετίες πίσω, όσο αφορά τις αντιλήψεις του για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Κι αν ο Βενιζέλος έβαλε το πολιτικό του κεφάλαιο στην υπηρεσία της πατρίδας μια φορά, δεν έχει λόγο να το επαναλάβει σε μια συγκυβέρνηση εκ των προτέρων καταδικασμένη.
Ο Σαμαράς μ’ ένα ποσοστό κοντά στο 24-25% θα είναι μονίμως ένας νευρικός συνεταίρος μια και θα κινδυνεύει με πολιτικό αφανισμό αναγκασμένος να εφαρμόσει τα μέτρα που αποκάλυψε ο Γιάννης Αντύπας στο «Πρώτο Θέμα» και για τα οποία η Τρόικα δεν δέχεται κουβέντα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει η συγκεκριμένη κυβέρνηση. Αλλά ακόμη κι αν Βενιζέλος-Σαμαράς εξαναγκασθούν, κάτω από πιέσεις, να συγκυβερνήσουν θα βρεθούν αντιμέτωποι με δύο υπαρξιακά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση της χώρας και κυρίως των Ελλήνων πολιτών.
Το πρώτο ζήτημα είναι η κοινή σχεδόν αποδοχή της αποτυχίας του Μνημονίου. Αυτό από μόνο του είναι σοκαριστικό μια και απαιτείς από έναν λαό θυσίες ακολουθώντας ένα πρόγραμμα καταστροφικό που δεν οδηγεί πουθενά.
Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία της ίδιας της χώρας. Η Ελλάδα είναι ένα κατ’ επίφαση κράτος την διακυβέρνηση του οποίου έχει αναλάβει, στο σκότος του παρασκηνίου, η Μαφία. Είτε πρόκειται για την «μαμά» ιταλική Μαφία, είτε για ντόπιες συμμορίες που στελεχώνουν μέλη του «κανονικού» υποκόσμου αλλά και στελέχη του κρατικού μηχανισμού που οργανώνονται στα πρότυπα της Μαφίας. Όταν για παράδειγμα μια χώρα πληρώνει 200-300.000 μαιμού τυφλούς, η συντάξεις σε ανθρώπους που έχουν πεθάνει, πως μπορεί να την ανταγωνισθεί η πραγματική Μαφία; Κανονικά η Ελλάδα θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο σεμιναρίου για τους κορυφαίους μαφιόζους του κόσμου.
Τα δύο αυτά ζητήματα είναι καίρια και αφορούν στην κυριολεξία την επιβίωσή μας. Τόσο της χώρας όσο και των ανθρώπων.
Πάμε παρακάτω. Τι πρέπει να γίνει για να τη βγάλει καθαρή η Ελλάδα και ίσως και η Ευρώπη; Η «λύση» είναι μία και εμπεριέχει την επανάσταση. Είτε θα έχουμε μια λαική επανάσταση που θα ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμά της, είτε θα έχουμε μια πολιτική εξουσία αποφασισμένη για έναν επαναστατικό τρόπο διακυβέρνησης. Το δεύτερο σενάριο που είναι και το λιγότερο αιματηρό-μη φοβάστε τη λέξη έχουμε ήδη χιλιάδες νεκρούς, αυτοκτονίες- απαιτεί μια πολιτική ηγεσία η οποία θα πρέπει να προκαλέσει τέτοιου είδους ολοκληρωτικά χτυπήματα στους παρωχημένους θεσμούς και στο παρακράτος που τους συντηρεί τα οποία θα ήταν εφάμιλλα με το αποτέλεσμα μιας λαικής επανάστασης.
Το ίδιο σενάριο βέβαια προυποθέτει και μια φωτισμένη ηγεσία η οποία θα έστηνε στρατηγικές συμμαχίες επαναστατικής μορφής στο διεθνές περιβάλλον.
Μπορεί αυτή η φωτισμένη ηγεσία να προκύψει από ένα αγχωμένο πάντρεμα Βενιζέλου-Σαμαρά; Σε καμία περίπτωση.
Γι αυτό και θεωρούμε πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ο Βενιζέλος –που δεν κόβει φλέβες να γίνει πρωθυπουργός, όπως ο Σαμαράς-να αρνηθεί τη συγκυβέρνηση ώστε να κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο προετοιμασίας για μια επαναστατική διακυβέρνηση, όταν ο Σαμαράς θα εγκαταλείπει με το ελικόπτερο το Μαξίμου όπως ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Φερνάντο Ντε Λα Ρούα Πηγή / http://kourdistoportocali.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διαφήμιση της Κρήτης στη Μεγάλη Βρετανία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αν το γκρεμίσεις, δεν το πληρώνεις!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
