2015-03-14 17:05:08
Αρχικά, στην Αθήνα η νέα διετής παράταση που έλαβε η Γαλλία για τη μείωση του ελλείμματός της ερμηνεύτηκε ως άλλο ένα «δείγμα» ενίσχυσης της τάσης χαλάρωσης της οικονομικής πολιτικής και η οποία, κατά συνέπεια, θα διευκολύνει... την Ελλάδα. Η τάση αυτή -σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις- έχει αρχίσει να διαφαίνεται στην Ευρωζώνη με αφορμή την έναρξη του προγράμματος «ποσοτικής χαλάρωσης» από την ΕΚΤ.
Λάθος, πολύ λάθος... Η αλήθεια, κατά πώς φαίνεται, είναι εντελώς διαφορετική. Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες ερμηνεύουν, με βάση τους... «βυζαντινούς» κώδικες συνεννόησης των ιερατείων της Ευρωζώνης, ότι η διετής παράταση για τη μείωση του ελλείμματος της Γαλλίας όσον αφορά την Ελλάδα πρέπει να ερμηνευτεί στην αντίθετη κατεύθυνση.
«Πρέπει να γνωρίζετε ότι από το περασμένο φθινόπωρο το πώς θα διευθετηθεί το θέμα Γαλλίας-Ιταλίας ήταν πιο ψηλά στην ατζέντα της Ευρώπης από ό,τι η Ελλάδα και το πρόβλημά της».
Το ότι ο κ. Ολάντ πήρε δύο χρόνια παράταση, μέχρι το 2017, για να καλύψει το έλλειμμά του σε επίπεδα κάτω του 3% ήταν ένα πολύ δύσκολο θέμα διαπραγμάτευσης. Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, ήταν τόσο δύσκολο, που, για να λυθεί με παροχή επιπλέον δύο χρόνων παράτασης, κάποια ανταλλάγματα «πρέπει να αναζητήσει κανείς...».
Στη λογική αυτή, τώρα, το Παρίσι θα πρέπει να... ανταποδώσει στο Βερολίνο σε διάφορα επίπεδα. Και ένα εξ αυτών, όχι το σημαντικότερο, αφορά τη στάση της Ευρωζώνης απέναντι στην Ελλάδα...
Ιταλοί και Βέλγοι
Το ενδιαφέρον είναι ότι τη «χαλαρή» στάση απέναντι στη Γαλλία ακολούθησε μια σχεδόν ανάλογη στάση έναντι της Ιταλίας και του Βελγίου, αυτήν τη φορά όχι για το έλλειμμα, αλλά το επίπεδο χρέους τους. Το χρέος της Ιταλίας, κατά την εκτίμηση της Κομισιόν, ήδη έχει ξεπεράσει το 133% του ΑΕΠ και, σε απόλυτους αριθμούς, κινείται πάνω από τα 2 τρισ. ευρώ με σταθερά ανοδική τάση, τη σημασία της οποίας επιδεινώνει ο αποπληθωρισμός της Ευρωζώνης.
Μόνο για το 2015, η Ιταλία πρέπει να αναχρηματοδοτήσει μέσω των αγορών ένα ποσό της τάξης των 330 δισ. ευρώ, ήτοι λίγο μεγαλύτερο από το σύνολο του ελληνικού χρέους!
Το ίδιο και το χρέος του Βελγίου, που έχει ξεπεράσει το 120% του ΑΕΠ, όριο το οποίο, ως ποσοστό, έχει τεθεί ως «κόκκινη γραμμή» για να χαρακτηριστεί το χρέος της Ελλάδας βιώσιμο ή όχι...
Η Κομισιόν, παρ΄ όλα αυτά, στην εξαμηνιαία έκθεσή της, ενώ επισήμανε το πρόβλημα, απέφυγε να ανακοινώσει οποιαδήποτε απόφαση και για τις δύο χώρες, παρακάμπτοντας το πρόβλημα, που μαζί με το έλλειμμα της Γαλλίας θεωρούνταν από τον κ. Γιούνκερ ως ένα από τα τρία σημαντικότερα (μαζί με την Ελλάδα) που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Κομισιόν ήδη από το φθινόπωρο.
Το θέμα έπρεπε να αντιμετωπιστεί τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά το είχαν αναβάλει, καθώς η υπόθεση της Ελλάδας είχε προκύψει νωρίτερα από ό,τι αρχικά είχε υπολογιστεί...
Το σημαντικό εδώ είναι ότι και στην περίπτωση των δύο αυτών χωρών «η χάρη» από την Κομισιόν θα πρέπει να ανταποδοθεί... Η στάση τους απέναντι στην Ελλάδα, χωρίς να είναι το σημαντικότερο (το θέμα της στάσης της Ευρωζώνης στην Ουκρανία θεωρείται ως σημαντικότερο, όπως και το ενεργειακό), εντούτοις αναμένεται να αποτυπωθεί στις συναντήσεις του Eurogroup, όπως, άλλωστε, έχει ήδη αρχίσει να γίνεται, ειδικά με το Βέλγιο.
Χαλάρωση με ανταλλάγματα
Είναι χαρακτηριστικό ότι αξιωματούχοι του Βελγίου που εμπλέκονται στις λειτουργίες του Συμβουλίου ήδη είχαν αρχίσει να εκφράζονται «επιθετικά» ενάντια στην Αθήνα, παίρνοντας θέση στο πλευρό του Βερολίνου με το που άρχισε το «πανηγύρι» στα Eurogroup. Ο κ. Παντόαν, πάντως, από τη Ρώμη καθυστέρησε να πάρει θέση ενάντια στην Αθήνα, αλλά στο τελευταίο Eurοgroup ξεκαθάρισε και αυτός τη θέση του, χωρίς να χαρίσει... γραβάτες στον κ. Βαρουφάκη.
Πλέον, για τα 18 από τα 19 μέλη του Συμβουλίου η Ελλάδα πρέπει «να δώσει γη και ύδωρ» και να εφαρμόσει τα προβλεπόμενα από το MoU, «που δεν έχει ημερομηνία λήξης...».
Όσο, δε, για τις χώρες που έχουν ήδη περάσει από προγράμματα, έστω και χαλαρότερα από εκείνα της Ελλάδας, η «εχθρότητα» ήταν εξαρχής δεδομένη και συνεχής, για δύο βασικούς λόγους: έναν οικονομικό και έναν πολιτικό.
Ο οικονομικός είναι αποτυπωμένος στους πίνακες των spreads. Για την Πορτογαλία, όσο περισσότερο αυστηρή εμφανίζεται απέναντι στην Ελλάδα και «πειθαρχική» στο δικό της πρόγραμμα, τόσο συρρικνώνονται τα spreads.
Η Πορτογαλία αυτήν τη στιγμή αναχρηματοδοτεί το χρέος της με 1,5% χαμηλότερο επιτόκιο από όσο δανείζεται από το ΔΝΤ. Με αποτέλεσμα τόσο αυτή όσο και η Ιρλανδία να συρρικνώνουν το ποσοστό χρέους τους όχι με την αποπληρωμή του, αλλά μέσω της ανακύκλωσής του στις αγορές. Το ίδιο, βέβαια, και η Ιταλία ή η Ισπανία.
Ο πολιτικός λόγος είναι επίσης προφανής. Κανένα από τα σημερινά κυβερνητικά σχήματα σε Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία ή ακόμα και σε μικρότερες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης δεν θα άντεχε περισσότερο από έναν χρόνο ακόμη στην εξουσία, αν η Αθήνα είχε καταφέρει να απογαλακτιστεί χωρίς πολιτικό και οικονομικό κόστος από το Μνημόνιο και το χρέος της...
Δύο χρόνια περίοδος χάριτος
Με την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν, η γαλλική κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της δύο επιπλέον χρόνια, μέχρι το τέλος του 2017, για να μειώσει το ονομαστικό δημοσιονομικό της έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Βέβαια, για να σωθούν τα προσχήματα, η Κομισιόν απαιτεί από τη Γαλλία να μειώνει το έλλειμμά της κάθε χρόνο κατά 0,5% του ΑΕΠ, αλλά αυτό αναμένεται ότι, με την πτώση των τιμών ενέργειας και το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, δεν θα είναι, για φέτος τουλάχιστον, πρόβλημα.
Από το 2001, η Γαλλία μόνο δύο χρονιές έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που δίνεται παράταση στη Γαλλία. Η πρώτη παράταση για έναν χρόνο είχε δοθεί στον κ. Σαρκοζί, ενώ η δεύτερη διετής παράταση δόθηκε το 2013 και έληγε φέτος. Η νέα διετής παράταση λήγει στο τέλος του 2017, αν και το Παρίσι αρχικά είχε ζητήσει τριετή, μέχρι το 2018.
Πηγή Tromaktiko
Λάθος, πολύ λάθος... Η αλήθεια, κατά πώς φαίνεται, είναι εντελώς διαφορετική. Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες ερμηνεύουν, με βάση τους... «βυζαντινούς» κώδικες συνεννόησης των ιερατείων της Ευρωζώνης, ότι η διετής παράταση για τη μείωση του ελλείμματος της Γαλλίας όσον αφορά την Ελλάδα πρέπει να ερμηνευτεί στην αντίθετη κατεύθυνση.
«Πρέπει να γνωρίζετε ότι από το περασμένο φθινόπωρο το πώς θα διευθετηθεί το θέμα Γαλλίας-Ιταλίας ήταν πιο ψηλά στην ατζέντα της Ευρώπης από ό,τι η Ελλάδα και το πρόβλημά της».
Το ότι ο κ. Ολάντ πήρε δύο χρόνια παράταση, μέχρι το 2017, για να καλύψει το έλλειμμά του σε επίπεδα κάτω του 3% ήταν ένα πολύ δύσκολο θέμα διαπραγμάτευσης. Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, ήταν τόσο δύσκολο, που, για να λυθεί με παροχή επιπλέον δύο χρόνων παράτασης, κάποια ανταλλάγματα «πρέπει να αναζητήσει κανείς...».
Στη λογική αυτή, τώρα, το Παρίσι θα πρέπει να... ανταποδώσει στο Βερολίνο σε διάφορα επίπεδα. Και ένα εξ αυτών, όχι το σημαντικότερο, αφορά τη στάση της Ευρωζώνης απέναντι στην Ελλάδα...
Ιταλοί και Βέλγοι
Το ενδιαφέρον είναι ότι τη «χαλαρή» στάση απέναντι στη Γαλλία ακολούθησε μια σχεδόν ανάλογη στάση έναντι της Ιταλίας και του Βελγίου, αυτήν τη φορά όχι για το έλλειμμα, αλλά το επίπεδο χρέους τους. Το χρέος της Ιταλίας, κατά την εκτίμηση της Κομισιόν, ήδη έχει ξεπεράσει το 133% του ΑΕΠ και, σε απόλυτους αριθμούς, κινείται πάνω από τα 2 τρισ. ευρώ με σταθερά ανοδική τάση, τη σημασία της οποίας επιδεινώνει ο αποπληθωρισμός της Ευρωζώνης.
Μόνο για το 2015, η Ιταλία πρέπει να αναχρηματοδοτήσει μέσω των αγορών ένα ποσό της τάξης των 330 δισ. ευρώ, ήτοι λίγο μεγαλύτερο από το σύνολο του ελληνικού χρέους!
Το ίδιο και το χρέος του Βελγίου, που έχει ξεπεράσει το 120% του ΑΕΠ, όριο το οποίο, ως ποσοστό, έχει τεθεί ως «κόκκινη γραμμή» για να χαρακτηριστεί το χρέος της Ελλάδας βιώσιμο ή όχι...
Η Κομισιόν, παρ΄ όλα αυτά, στην εξαμηνιαία έκθεσή της, ενώ επισήμανε το πρόβλημα, απέφυγε να ανακοινώσει οποιαδήποτε απόφαση και για τις δύο χώρες, παρακάμπτοντας το πρόβλημα, που μαζί με το έλλειμμα της Γαλλίας θεωρούνταν από τον κ. Γιούνκερ ως ένα από τα τρία σημαντικότερα (μαζί με την Ελλάδα) που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Κομισιόν ήδη από το φθινόπωρο.
Το θέμα έπρεπε να αντιμετωπιστεί τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά το είχαν αναβάλει, καθώς η υπόθεση της Ελλάδας είχε προκύψει νωρίτερα από ό,τι αρχικά είχε υπολογιστεί...
Το σημαντικό εδώ είναι ότι και στην περίπτωση των δύο αυτών χωρών «η χάρη» από την Κομισιόν θα πρέπει να ανταποδοθεί... Η στάση τους απέναντι στην Ελλάδα, χωρίς να είναι το σημαντικότερο (το θέμα της στάσης της Ευρωζώνης στην Ουκρανία θεωρείται ως σημαντικότερο, όπως και το ενεργειακό), εντούτοις αναμένεται να αποτυπωθεί στις συναντήσεις του Eurogroup, όπως, άλλωστε, έχει ήδη αρχίσει να γίνεται, ειδικά με το Βέλγιο.
Χαλάρωση με ανταλλάγματα
Είναι χαρακτηριστικό ότι αξιωματούχοι του Βελγίου που εμπλέκονται στις λειτουργίες του Συμβουλίου ήδη είχαν αρχίσει να εκφράζονται «επιθετικά» ενάντια στην Αθήνα, παίρνοντας θέση στο πλευρό του Βερολίνου με το που άρχισε το «πανηγύρι» στα Eurogroup. Ο κ. Παντόαν, πάντως, από τη Ρώμη καθυστέρησε να πάρει θέση ενάντια στην Αθήνα, αλλά στο τελευταίο Eurοgroup ξεκαθάρισε και αυτός τη θέση του, χωρίς να χαρίσει... γραβάτες στον κ. Βαρουφάκη.
Πλέον, για τα 18 από τα 19 μέλη του Συμβουλίου η Ελλάδα πρέπει «να δώσει γη και ύδωρ» και να εφαρμόσει τα προβλεπόμενα από το MoU, «που δεν έχει ημερομηνία λήξης...».
Όσο, δε, για τις χώρες που έχουν ήδη περάσει από προγράμματα, έστω και χαλαρότερα από εκείνα της Ελλάδας, η «εχθρότητα» ήταν εξαρχής δεδομένη και συνεχής, για δύο βασικούς λόγους: έναν οικονομικό και έναν πολιτικό.
Ο οικονομικός είναι αποτυπωμένος στους πίνακες των spreads. Για την Πορτογαλία, όσο περισσότερο αυστηρή εμφανίζεται απέναντι στην Ελλάδα και «πειθαρχική» στο δικό της πρόγραμμα, τόσο συρρικνώνονται τα spreads.
Η Πορτογαλία αυτήν τη στιγμή αναχρηματοδοτεί το χρέος της με 1,5% χαμηλότερο επιτόκιο από όσο δανείζεται από το ΔΝΤ. Με αποτέλεσμα τόσο αυτή όσο και η Ιρλανδία να συρρικνώνουν το ποσοστό χρέους τους όχι με την αποπληρωμή του, αλλά μέσω της ανακύκλωσής του στις αγορές. Το ίδιο, βέβαια, και η Ιταλία ή η Ισπανία.
Ο πολιτικός λόγος είναι επίσης προφανής. Κανένα από τα σημερινά κυβερνητικά σχήματα σε Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία ή ακόμα και σε μικρότερες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης δεν θα άντεχε περισσότερο από έναν χρόνο ακόμη στην εξουσία, αν η Αθήνα είχε καταφέρει να απογαλακτιστεί χωρίς πολιτικό και οικονομικό κόστος από το Μνημόνιο και το χρέος της...
Δύο χρόνια περίοδος χάριτος
Με την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν, η γαλλική κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της δύο επιπλέον χρόνια, μέχρι το τέλος του 2017, για να μειώσει το ονομαστικό δημοσιονομικό της έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Βέβαια, για να σωθούν τα προσχήματα, η Κομισιόν απαιτεί από τη Γαλλία να μειώνει το έλλειμμά της κάθε χρόνο κατά 0,5% του ΑΕΠ, αλλά αυτό αναμένεται ότι, με την πτώση των τιμών ενέργειας και το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, δεν θα είναι, για φέτος τουλάχιστον, πρόβλημα.
Από το 2001, η Γαλλία μόνο δύο χρονιές έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που δίνεται παράταση στη Γαλλία. Η πρώτη παράταση για έναν χρόνο είχε δοθεί στον κ. Σαρκοζί, ενώ η δεύτερη διετής παράταση δόθηκε το 2013 και έληγε φέτος. Η νέα διετής παράταση λήγει στο τέλος του 2017, αν και το Παρίσι αρχικά είχε ζητήσει τριετή, μέχρι το 2018.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Γκέκας θα έχει μεγάλη παρέα του χρόνου στη Τουρκία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συναυλία της Στρατιωτικής Μουσικής Φρουράς Αθηνών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Τι κρύβεται στα υπόγεια τούνελ κάτω από την Αγία Σοφία... [photos]](https://images.newsnowgreece.com/79/795142/ti-kryvetai-sta-ypogeia-tounel-kato-apo-tin-agia-sofia-photos-1-124x78.jpg)
