2012-05-03 12:38:03
Το debate που ανέμεναν όλοι στη Γαλλία, ανάμεσα στον Νικολά Σαρκοζί και τον Φρανσουά Ολάντ, κράτησε σχεδόν τρεις ώρες. Τελείωσε δηλαδή μετά τα μεσάνυχτα.
Παρόλαυτά, αν διαβάσει κανείς τον σημερινό ελληνικό Τύπο, τον διαχρονικά συμπολιτευόμενο το ΠΑΣΟΚ, θα διαπιστώσει ότι προλάβαμε να βγάλουμε συμπέρασμα για τη… νίκη του Φρανσουά Ολάντ, πολύ νωρίτερα από την αποτίμηση των ίδιων των Γάλλων, αναφορικά με το debate.
Δείγμα γραφής μιας νοοτροπίας που συνεχίζει να διαπερνά οριζόντια την ελληνική κοινωνία, και ουσιαστικά ανατροφοδοτεί την κρίση. «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουμε εμείς», παραφράζοντας τη γνωστή ιστορική ρήση. Ή, στην περίπτωση που η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα δικά μας «θέλω», τόσο το χειρότερο για την ίδια την πραγματικότητα.
Όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι ο Ολάντ δεν θα μπορούσε να υποστεί μια τόσο σφοδρή ήττα, όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ από το αντίστοιχο debate των προεδρικών εκλογών του 2007, με αντίπαλο πάντα τον Νικολά Σαρκοζί. Το να διαπιστώνει ωστόσο κανείς ότι κέρδισε επειδή… δεν έχασε πανηγυρικά, αγγίζει τα όρια της στρέβλωσης της κοινής λογικής.
Απλώς, ελάχιστες μέρες πριν πέσει η αυλαία της προεκλογικής περιόδου στη Γαλλία, το debate δεν θα μπορούσε να αλλάξει τόσο ριζικά τις ισορροπίες που δείχνουν να έχουν διαμορφωθεί υπέρ του Φρανσουά Ολάντ. Μονάχα να περιορίσει το εύρος της νίκης του, όπως και φαίνεται ότι θα συμβεί.
Εκείνο ωστόσο στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς, είναι η κεντρική θέση που είχε η Ελλάδα στα επιχειρήματα των δυο πολιτικών. Ο Σαρκοζί, που στάθηκε εξαρχής στο πλευρό μας, για να δει τον Γιώργο Παπανδρέου να του τραβάει το χαλί, να ακολουθεί τη δική του, όχι και τόσο… ευρωπαϊκή ατζέντα, και στη συνέχεια αναγκάστηκε να ανέβει το άρμα της Άνγκελα Μέρκελ, δεν έκρυψε την πικρία που του άφησε η διαχείριση της ελληνικής κρίσης.
Έτσι, έφερε την Ελλάδα ως το πιο εκκωφαντικό παράδειγμα προς αποφυγή, για το που μπορούν να οδηγήσουν μια χώρα ρητορικοί αποπροσανατολισμοί όπως το «λεφτά υπάρχουν», δείχνοντας στον κατεύθυνση του Φρανσουά Ολάντ ως… κλώνο του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών από την πλευρά του, δεν δίστασε να… υιοθετήσει τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκτιμώντας προφανώς ότι διαθέτει απόσταση ασφαλείας από τον Νικολά Σαρκοζί, ώστε να μπορεί να απορροφήσει τους αρνητικούς συνειρμούς από τη συγκεκριμένη δήλωση.
Ο Ολάντ κάλυψε τον πρώην πρωθυπουργό, σχολιάζοντας πως ο Γιώργος Παπανδρέου «έκανε ό, τι μπορούσε», και επέρριψε τις ευθύνες στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που έχασε τις εκλογές το 2009.
Στο έκανε «ό, τι μπορούσε», συμφωνούμε όλοι. Μόνο που για εμάς έχει διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που εννοεί ο Φρανσουά Ολάντ. Ο οποίος και χαρακτηρίζεται πλέον, από τη δημόσια συνηγορία προς τον πολιτικό που, κατά δήλωσή του, επέτρεψε να μετατραπεί η χώρα του σε «πειραματόζωο».
statesmen.gr
Παρόλαυτά, αν διαβάσει κανείς τον σημερινό ελληνικό Τύπο, τον διαχρονικά συμπολιτευόμενο το ΠΑΣΟΚ, θα διαπιστώσει ότι προλάβαμε να βγάλουμε συμπέρασμα για τη… νίκη του Φρανσουά Ολάντ, πολύ νωρίτερα από την αποτίμηση των ίδιων των Γάλλων, αναφορικά με το debate.
Δείγμα γραφής μιας νοοτροπίας που συνεχίζει να διαπερνά οριζόντια την ελληνική κοινωνία, και ουσιαστικά ανατροφοδοτεί την κρίση. «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουμε εμείς», παραφράζοντας τη γνωστή ιστορική ρήση. Ή, στην περίπτωση που η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα δικά μας «θέλω», τόσο το χειρότερο για την ίδια την πραγματικότητα.
Όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι ο Ολάντ δεν θα μπορούσε να υποστεί μια τόσο σφοδρή ήττα, όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ από το αντίστοιχο debate των προεδρικών εκλογών του 2007, με αντίπαλο πάντα τον Νικολά Σαρκοζί. Το να διαπιστώνει ωστόσο κανείς ότι κέρδισε επειδή… δεν έχασε πανηγυρικά, αγγίζει τα όρια της στρέβλωσης της κοινής λογικής.
Απλώς, ελάχιστες μέρες πριν πέσει η αυλαία της προεκλογικής περιόδου στη Γαλλία, το debate δεν θα μπορούσε να αλλάξει τόσο ριζικά τις ισορροπίες που δείχνουν να έχουν διαμορφωθεί υπέρ του Φρανσουά Ολάντ. Μονάχα να περιορίσει το εύρος της νίκης του, όπως και φαίνεται ότι θα συμβεί.
Εκείνο ωστόσο στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς, είναι η κεντρική θέση που είχε η Ελλάδα στα επιχειρήματα των δυο πολιτικών. Ο Σαρκοζί, που στάθηκε εξαρχής στο πλευρό μας, για να δει τον Γιώργο Παπανδρέου να του τραβάει το χαλί, να ακολουθεί τη δική του, όχι και τόσο… ευρωπαϊκή ατζέντα, και στη συνέχεια αναγκάστηκε να ανέβει το άρμα της Άνγκελα Μέρκελ, δεν έκρυψε την πικρία που του άφησε η διαχείριση της ελληνικής κρίσης.
Έτσι, έφερε την Ελλάδα ως το πιο εκκωφαντικό παράδειγμα προς αποφυγή, για το που μπορούν να οδηγήσουν μια χώρα ρητορικοί αποπροσανατολισμοί όπως το «λεφτά υπάρχουν», δείχνοντας στον κατεύθυνση του Φρανσουά Ολάντ ως… κλώνο του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών από την πλευρά του, δεν δίστασε να… υιοθετήσει τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκτιμώντας προφανώς ότι διαθέτει απόσταση ασφαλείας από τον Νικολά Σαρκοζί, ώστε να μπορεί να απορροφήσει τους αρνητικούς συνειρμούς από τη συγκεκριμένη δήλωση.
Ο Ολάντ κάλυψε τον πρώην πρωθυπουργό, σχολιάζοντας πως ο Γιώργος Παπανδρέου «έκανε ό, τι μπορούσε», και επέρριψε τις ευθύνες στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που έχασε τις εκλογές το 2009.
Στο έκανε «ό, τι μπορούσε», συμφωνούμε όλοι. Μόνο που για εμάς έχει διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που εννοεί ο Φρανσουά Ολάντ. Ο οποίος και χαρακτηρίζεται πλέον, από τη δημόσια συνηγορία προς τον πολιτικό που, κατά δήλωσή του, επέτρεψε να μετατραπεί η χώρα του σε «πειραματόζωο».
statesmen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξύλο σε ΠΑΣΟΚ και διάλυση του περιπτέρου τους στο Αιγάλεω
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η φωτογραφία της ημέρας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
