2015-03-27 10:29:24
Αν η οικονομία είναι το ένα βαρίδι της Ελλάδας, η Χρυσή Αυγή, ενδέχεται, να αποδειχθεί στην... πορεία ακόμη μεγαλύτερο. Σε περίπτωση που μετατραπεί σε «χέρι» του Κρεμλίνου, τότε μπορούν να ανακύψουν κρίσιμα ζητήματα.
Η ανάλυση που κάνει η Χάνα Γκάις του «The Eastern Project» και αναμεταδίδει το Business Insider, εστιάζει στην παράλληλη πορεία της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και της σταδιακής προσέγγισης, από την πλευρά της Ρωσίας, των λογής ακροδεξιών κομμάτων ανά την Ευρώπη.
Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, η πρόσφατη επίσκεψη μελών της Χρυσής Αυγής στην Αγία Πετρούπολη με αφορμή ένα φόρουμ ακροδεξιών κομμάτων και η αναπτυσσόμενη υποστήριξή της προς τον Πούτιν, ενδέχεται να σηματοδοτήσουν την εξέλιξή του κόμματος σε «πυριτιδαποθήκη» που η Ευρώπη δεν έχει καταφέρει να απενεργοποιήσει. «Θα μπορούσε να αποδειχθεί μια ουσιαστικό εργαλείο για τον Πούτιν και τους συμμάχους του στην προσπάθειά τους να αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη από μέσα».
Η Γκάις σημειώνει πως η οπτική του Πούτιν είναι δεδομένη: από καιρού εις καιρόν αναπτύσσεις σχέσεις με τα ακροδεξιά κόμματα και άλλες φορές δέχεται τη συμπάθειά τους, ειδικά όταν κάνει λόγο για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας ή όταν χρησιμοποιεί εθνικιστική ρητορική.
Οι ακόλουθοί του
Ο Πούτιν έχει, ήδη, στη φαρέτρα του τον Βολέν Σιντέροφ, τον ηγέτη του βουλγαρικού ακροδεξιού κόμματος «Ataka» και τον Γκαμπόρ Βόνα, του ουγγρικού Jobbik, ενώ παράλληλα αναπτύσσει σχέσεις με τα ακροδεξιά κόμματα της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Δανίας και φυσικά της Ελλάδας. «Οι σχέσεις της Ρωσίας με την ακροδεξιά της Δυτικής Ευρώπης μπορεί να εξελιχθεί σε γάμο που θα έχει πρακτική αξία, αλλά μπορεί να εξελιχθεί και σε αγάπη. Οι στενότερες σχέσεις με κόμματα που αναδεικνύονται εντός της Ευρώπης μπορούν να δώσουν στον Πούτιν μεγαλύτερο πλεονέκτημα έναντι του ΝΑΤΟ. Από την μεριά τους τα ακροδεξιά κόμματα βλέπουν τον Πούτιν ως το άνθρωπο που μπορεί να αμυνθεί στην καταπάση της εθνικής κυριαρχίας έτσι όπως επιβάλλεται από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη », αναφέρει η Αλίνα Πολιάκοβα του διεθνούς κέντρου «Woodrow Wilson». Κάπως έτσι προέκυψε, αυτή την εβδομάδα, το φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης που διαπραγματεύτηκε τέτοιου είδους ζητήματα και οργανώθηκε από το ρωσικό κόμμα Rodina.
Ο Ντούγκιν
Ο Αλεξάνταρ Ντούγκιν
Κατά τους αναλυτές, οι γέφυρες ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και τον Πούτιν ενδέχεται να είναι το Rodina και ο ηγέτης του Αλεξέι Ζουράιλοφ. Δεν είναι τυχαίο ότι το εν λόγω κόμμα ανέβασε την ισχύ του όταν τάχθηκε υπέρ του Πούτιν, ενώ πολλά μέλη του είχαν κυβερνητικές θέσεις. Από την άλλη, δεν είναι μόνος αυτός ο δρόμος που οδηγεί στις αγκάλες του Πούτιν. Είναι και το επίσης ακραίο ρωσικό κόμμα Russky Obraz, αλλά και ο γνωστός καθηγητής Πανεπιστημίου Αλεξάνταρ Ντούγκιν που έχει αναπτύξει σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή και ιδιαιτέρως με τον Μιχαλολιάκο. Την ίδια στιγμή, αναλυτές σημειώνουν πως ο Ντούγκιν έχει σχέσεις και με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υποσημειώνονται και οι σχέσεις του Πάνου Καμμένου με Ρώσους επιχειρηματίες που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του Πούτιν. Όλο αυτό το πλαίσιο δείχνει κάτι, ενώ το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τάχθηκαν κατά των ρωσικών κυρώσεων, ενώ ολοένα και περισσότερο χρησιμοποιείται το «χαρτί» της Ρωσίας ως αντίπαλον δέος προς την Ευρώπη, δείχνει ακόμη περισσότερα. Tromaktiko
Η ανάλυση που κάνει η Χάνα Γκάις του «The Eastern Project» και αναμεταδίδει το Business Insider, εστιάζει στην παράλληλη πορεία της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και της σταδιακής προσέγγισης, από την πλευρά της Ρωσίας, των λογής ακροδεξιών κομμάτων ανά την Ευρώπη.
Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, η πρόσφατη επίσκεψη μελών της Χρυσής Αυγής στην Αγία Πετρούπολη με αφορμή ένα φόρουμ ακροδεξιών κομμάτων και η αναπτυσσόμενη υποστήριξή της προς τον Πούτιν, ενδέχεται να σηματοδοτήσουν την εξέλιξή του κόμματος σε «πυριτιδαποθήκη» που η Ευρώπη δεν έχει καταφέρει να απενεργοποιήσει. «Θα μπορούσε να αποδειχθεί μια ουσιαστικό εργαλείο για τον Πούτιν και τους συμμάχους του στην προσπάθειά τους να αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη από μέσα».
Η Γκάις σημειώνει πως η οπτική του Πούτιν είναι δεδομένη: από καιρού εις καιρόν αναπτύσσεις σχέσεις με τα ακροδεξιά κόμματα και άλλες φορές δέχεται τη συμπάθειά τους, ειδικά όταν κάνει λόγο για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας ή όταν χρησιμοποιεί εθνικιστική ρητορική.
Οι ακόλουθοί του
Ο Πούτιν έχει, ήδη, στη φαρέτρα του τον Βολέν Σιντέροφ, τον ηγέτη του βουλγαρικού ακροδεξιού κόμματος «Ataka» και τον Γκαμπόρ Βόνα, του ουγγρικού Jobbik, ενώ παράλληλα αναπτύσσει σχέσεις με τα ακροδεξιά κόμματα της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Δανίας και φυσικά της Ελλάδας. «Οι σχέσεις της Ρωσίας με την ακροδεξιά της Δυτικής Ευρώπης μπορεί να εξελιχθεί σε γάμο που θα έχει πρακτική αξία, αλλά μπορεί να εξελιχθεί και σε αγάπη. Οι στενότερες σχέσεις με κόμματα που αναδεικνύονται εντός της Ευρώπης μπορούν να δώσουν στον Πούτιν μεγαλύτερο πλεονέκτημα έναντι του ΝΑΤΟ. Από την μεριά τους τα ακροδεξιά κόμματα βλέπουν τον Πούτιν ως το άνθρωπο που μπορεί να αμυνθεί στην καταπάση της εθνικής κυριαρχίας έτσι όπως επιβάλλεται από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη », αναφέρει η Αλίνα Πολιάκοβα του διεθνούς κέντρου «Woodrow Wilson». Κάπως έτσι προέκυψε, αυτή την εβδομάδα, το φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης που διαπραγματεύτηκε τέτοιου είδους ζητήματα και οργανώθηκε από το ρωσικό κόμμα Rodina.
Ο Ντούγκιν
Ο Αλεξάνταρ Ντούγκιν
Κατά τους αναλυτές, οι γέφυρες ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και τον Πούτιν ενδέχεται να είναι το Rodina και ο ηγέτης του Αλεξέι Ζουράιλοφ. Δεν είναι τυχαίο ότι το εν λόγω κόμμα ανέβασε την ισχύ του όταν τάχθηκε υπέρ του Πούτιν, ενώ πολλά μέλη του είχαν κυβερνητικές θέσεις. Από την άλλη, δεν είναι μόνος αυτός ο δρόμος που οδηγεί στις αγκάλες του Πούτιν. Είναι και το επίσης ακραίο ρωσικό κόμμα Russky Obraz, αλλά και ο γνωστός καθηγητής Πανεπιστημίου Αλεξάνταρ Ντούγκιν που έχει αναπτύξει σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή και ιδιαιτέρως με τον Μιχαλολιάκο. Την ίδια στιγμή, αναλυτές σημειώνουν πως ο Ντούγκιν έχει σχέσεις και με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υποσημειώνονται και οι σχέσεις του Πάνου Καμμένου με Ρώσους επιχειρηματίες που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του Πούτιν. Όλο αυτό το πλαίσιο δείχνει κάτι, ενώ το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τάχθηκαν κατά των ρωσικών κυρώσεων, ενώ ολοένα και περισσότερο χρησιμοποιείται το «χαρτί» της Ρωσίας ως αντίπαλον δέος προς την Ευρώπη, δείχνει ακόμη περισσότερα. Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
