2015-03-30 14:59:14
Σε μετά θάνατον ψυχανάλυση υποβάλλεται -και μάλιστα δημόσια- το κεντρικό πρόσωπο της αεροπορικής τραγωδίας, ο συγκυβερνήτης της μοιραίας πτήσης 4U9525 της Germanwings, Αντρέας Λούμπιτς.
Ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές από τη Γερμανία και τη Γαλλία προσπαθούν να σκιαγραφήσουν το προφίλ του ανθρώπου που φέρεται ως υπαίτιος της μαζικής ανθρωποθυσίας στις Γαλλικές Αλπεις, υλοποιώντας ένα αποτρόπαιο σχέδιο που πιθανώς είχε εξυφάνει με κάθε λεπτομέρεια.
Χαρακτηριστικά, ο Γερμανός ψυχοθεραπευτής Κρίστιαν Λούντκε δηλώνει στην εφημερίδα «Bild» ότι «το να οδηγήσει κανείς στον θάνατο 149 ανθρώπους δεν είναι μια σκέψη της στιγμής, αλλά ένα σχέδιο προμελετημένο, καλά οργανωμένο. Με τη φαντασία του, ο Λούμπιτς είχε ζήσει το ράλι του θανάτου πάνω από 100 φορές. Ατομα σαν και αυτόν έχουν απίστευτη επιθετικότητα. Πρόκειται για καταθλιπτικές προσωπικότητες. Λίγο πριν την αυτοκτονία, τα άτομα αυτά σταματούν κάθε είδους κοινωνική ζωή, αποφεύγουν ακόμα και τους φίλους τους αφού δεν εμπιστεύονται κανέναν. Αν γυμνάζονται, σταματούν την άθληση, κλείνονται τελείως στον εαυτό τους. Διακατέχονται από απέραντο άγχος».
Ο Μπερνάρ Γκρανζέρ, καθηγητής Ψυχιατρικής στο Κολλέγιο Rene Descartes των Παρισίων, θεωρεί πως, αν και είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφήσει το ψυχολογικό προφίλ του Λούμπιτς μια και δεν τον είχε συναντήσει ποτέ, μπορεί να κάνει πολλές εικασίες: «Στις περιπτώσεις της παραληρηματικής μελαγχολίας, μπορεί να υπεισέλθει η έννοια της αλτρουιστικής αυτοκτονίας. Οσοι βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση σκέφτονται ότι ο κόσμος είναι τόσο φρικτός ώστε, προκειμένου να σώσουν τους άλλους, τους σκοτώνουν και αυτούς. Αλλά το κλασικό σχήμα της αλτρουιστικής αυτοκτονίας είναι αυτό του ανθρώπου που σκοτώνει την οικογένειά του και στη συνέχεια αυτοκτονεί - κάτι που, όμως, δεν ισχύει σε αυτή την ιστορία».
Σύμφωνα με την εκτίμηση των Γερμανών εισαγγελέων που έκαναν φύλλο και φτερό την πατρική κατοικία του στο Μονταμπάουρ, αλλά και το σπίτι του στο Ντίσελντορφ, ο Λούμπιτς έπασχε από ασθένεια (πιθανότατα ψυχική) την οποία είχε κρατήσει κρυφή από την Germanwings. Μάλιστα, είχε λάβει αναρρωτική άδεια αρκετών ημερών -και για την ημέρα της συντριβής, την οποία, όπως φαίνεται, δεν χρησιμοποίησε-, καθώς το έγγραφο βρέθηκε σκισμένο στο σπίτι του. Ενας από τους εισαγγελείς υποστήριξε ότι ο Αντρέας Λούμπιτς λάμβανε φαρμακευτική αγωγή, απέφυγε όμως να αναφερθεί συγκεκριμένα στη νόσο από την οποία έπασχε. Στο σπίτι του βρέθηκαν ψυχοφάρμακα, όχι όμως σημείωμα αυτοκτονίας ή κάποιο άλλο στοιχείο που να υποδηλώνει ότι η πράξη του είχε πολιτικό ή θρησκευτικό κίνητρο.
Ωστόσο, το μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του πυκνώνει καθώς αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφουν ψυχίατροι και εισαγγελείς - ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο έτσι: ο Κλάους Ράντκε, ιδιοκτήτης της αερολέσχης από την οποία ο Λούμπιτς πριν από αρκετά χρόνια είχε πάρει την πρώτη του άδεια πτήσης ως ερασιτέχνης πιλότος, λέει: «Ο Αντρέας ήταν ένας συμπαθητικός, ευχάριστος και ευγενικός νέος».
Πηγή: protothema
Ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές από τη Γερμανία και τη Γαλλία προσπαθούν να σκιαγραφήσουν το προφίλ του ανθρώπου που φέρεται ως υπαίτιος της μαζικής ανθρωποθυσίας στις Γαλλικές Αλπεις, υλοποιώντας ένα αποτρόπαιο σχέδιο που πιθανώς είχε εξυφάνει με κάθε λεπτομέρεια.
Χαρακτηριστικά, ο Γερμανός ψυχοθεραπευτής Κρίστιαν Λούντκε δηλώνει στην εφημερίδα «Bild» ότι «το να οδηγήσει κανείς στον θάνατο 149 ανθρώπους δεν είναι μια σκέψη της στιγμής, αλλά ένα σχέδιο προμελετημένο, καλά οργανωμένο. Με τη φαντασία του, ο Λούμπιτς είχε ζήσει το ράλι του θανάτου πάνω από 100 φορές. Ατομα σαν και αυτόν έχουν απίστευτη επιθετικότητα. Πρόκειται για καταθλιπτικές προσωπικότητες. Λίγο πριν την αυτοκτονία, τα άτομα αυτά σταματούν κάθε είδους κοινωνική ζωή, αποφεύγουν ακόμα και τους φίλους τους αφού δεν εμπιστεύονται κανέναν. Αν γυμνάζονται, σταματούν την άθληση, κλείνονται τελείως στον εαυτό τους. Διακατέχονται από απέραντο άγχος».
Ο Μπερνάρ Γκρανζέρ, καθηγητής Ψυχιατρικής στο Κολλέγιο Rene Descartes των Παρισίων, θεωρεί πως, αν και είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφήσει το ψυχολογικό προφίλ του Λούμπιτς μια και δεν τον είχε συναντήσει ποτέ, μπορεί να κάνει πολλές εικασίες: «Στις περιπτώσεις της παραληρηματικής μελαγχολίας, μπορεί να υπεισέλθει η έννοια της αλτρουιστικής αυτοκτονίας. Οσοι βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση σκέφτονται ότι ο κόσμος είναι τόσο φρικτός ώστε, προκειμένου να σώσουν τους άλλους, τους σκοτώνουν και αυτούς. Αλλά το κλασικό σχήμα της αλτρουιστικής αυτοκτονίας είναι αυτό του ανθρώπου που σκοτώνει την οικογένειά του και στη συνέχεια αυτοκτονεί - κάτι που, όμως, δεν ισχύει σε αυτή την ιστορία».
Σύμφωνα με την εκτίμηση των Γερμανών εισαγγελέων που έκαναν φύλλο και φτερό την πατρική κατοικία του στο Μονταμπάουρ, αλλά και το σπίτι του στο Ντίσελντορφ, ο Λούμπιτς έπασχε από ασθένεια (πιθανότατα ψυχική) την οποία είχε κρατήσει κρυφή από την Germanwings. Μάλιστα, είχε λάβει αναρρωτική άδεια αρκετών ημερών -και για την ημέρα της συντριβής, την οποία, όπως φαίνεται, δεν χρησιμοποίησε-, καθώς το έγγραφο βρέθηκε σκισμένο στο σπίτι του. Ενας από τους εισαγγελείς υποστήριξε ότι ο Αντρέας Λούμπιτς λάμβανε φαρμακευτική αγωγή, απέφυγε όμως να αναφερθεί συγκεκριμένα στη νόσο από την οποία έπασχε. Στο σπίτι του βρέθηκαν ψυχοφάρμακα, όχι όμως σημείωμα αυτοκτονίας ή κάποιο άλλο στοιχείο που να υποδηλώνει ότι η πράξη του είχε πολιτικό ή θρησκευτικό κίνητρο.
Ωστόσο, το μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του πυκνώνει καθώς αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφουν ψυχίατροι και εισαγγελείς - ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο έτσι: ο Κλάους Ράντκε, ιδιοκτήτης της αερολέσχης από την οποία ο Λούμπιτς πριν από αρκετά χρόνια είχε πάρει την πρώτη του άδεια πτήσης ως ερασιτέχνης πιλότος, λέει: «Ο Αντρέας ήταν ένας συμπαθητικός, ευχάριστος και ευγενικός νέος».
Πηγή: protothema
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ