2015-03-30 23:38:27
Μοναδικό επίτευγμα πέτυχε η οικογένεια Παπαπέτρου, με τρία μέλη της να αγωνίζονται στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ.
Ο πατέρας, Αργύρης Παπαπέτρου, παλαίμαχος διεθνής φόργουορντ/σέντερ, είχε χθες (29/03) την ευκαιρία στο κλειστό του Δήμου Ήλιδας να παρακολουθήσει τους δυο γιους του, Ιωάννη και Γιώργο, αγωνιζόμενους στον Ολυμπιακό και τον Κόροιβο Αμαλιάδας αντίστοιχα.
Ο ίδιος, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ, δεν έκρυψε τα αισθήματα υπερηφάνειας που τον πλημμύρισαν σε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για την οικογένειά του και όχι μόνο: «Ήτα περίεργο, πρωτόγνωρο, αλλά βέβαια και ευχάριστο συναίσθημα για εμένα και τη σύζυγό μου. Είδαμε τα παιδιά μας να χαιρετιούνται, να εύχεται ο ένας στον άλλον καλή επιτυχία και μέσα στο παρκέ να κάνουν το καλύτερο για την ομάδα τους. Έτσι είδαμε για ακόμη μία φορά να χρησιμοποιούν τις αρχές που τους δώσαμε στο σπίτι. Ήταν βέβαια ένα ξεχωριστό παιχνίδι για εμάς, γιατί ήταν η πρώτη φορά που τους είδαμε να παίζουν ως αντίπαλοι! Δεν έτυχε ποτέ στο παρελθόν να παίξουν μαζί, παρά μόνο όταν ήταν μικροί, τα καλοκαίρια. Από την άλλη πλευρά, βλέποντας και τα δύο παιδιά μας στο παρκέ καταλάβαμε ότι... μεγάλωσαν».
Είπε ακόμα Για το πώς τους είδε χθες (29/03), ως αντίπαλους: «Στο παρκέ βρέθηκαν για λίγο αντίπαλοι, αλλά ήταν ευχάριστο το συναίσθημα. Αυτή η ιδιαιτερότητα βέβαια επηρέασε και τους ίδιους, παρότι δεν μάρκαρε ο ένας τον άλλον».
Για τις συμβουλές που θα ήθελε να τους δώσει: «Μετά το τέλος του παιχνιδιού και εγώ και η μητέρα τους τούς αγκαλιάσαμε, αλλά δεν κάναμε μπασκετική κουβέντα. Μερικές ημέρες πριν από το παιχνίδι απλώς τους είπα ότι θα έπρεπε όπως πάντα να αντιμετωπίσουν αυτό το ιδιαίτερο για αυτούς παιχνίδι σοβαρά κι επαγγελματικά. Γενικότερα, έχω εγκαταλείψει το ρόλο του συμβούλου τους σε θέματα μπάσκετ. Σε αυτό εκπαιδευτήκαμε τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου, όταν τα παιδιά βρέθηκαν, έζησαν και σπούδασαν πολύ μακριά μας, στις ΗΠΑ. Δεν είναι ότι δεν ενδιαφερόμαστε για τη δουλειά τους, η μοίρα όμως τα έφερε έτσι. Προσωπικά, έχω την εμπειρία και τους μετέφερα την πραγματικότητα με πιο σκληρό τρόπο. Για αυτό και η συμβουλή μου στους γονείς είναι να εμπιστεύονται τα παιδιά τους, να πιστεύουν τις επιλογές τους».
Για την οικογένεια Παπαπέτρου: «Αντιμετωπίσαμε τις δυσκολίες σαν οικογένεια. Το διάστημα που πέρασε ήταν όντως δύσκολο για εμάς. Το σημαντικό για τον Ιωάννη είναι ότι μπόρεσε κυρίως ψυχολογικά να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει το σοβαρό τραυματισμό του. Έδωσε μάχη κι εμείς τον στηρίξαμε. Ο Γιώργος, από την πλευρά του, είναι ρούκι στην κατηγορία και προερχόμενος από τον πιο physical τρόπο παιχνιδιού του κολεγιακού πρωταθλήματος των ΗΠΑ θέλει κάποιο χρόνο προσαρμογής».
Για το άτυπο ρεκόρ τους, ως πατέρας, γιοι και αδέρφια που έχουν αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα: «Ασφαλώς και δεν θέλαμε να κάνουμε ρεκόρ ως οικογένεια. Όμως, είναι σημαντικό να βλέπεις τα δύο παιδιά σου στο υψηλότερο επίπεδο, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι οι κόποι σου επιβραβεύονται. Είναι ακόμα πολύ νωρίς και τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν μια μεγάλη διαδρομή για να κάνουν, στο τέλος της, το ταμείο. Με κάνει χαρούμενο, όμως, το ότι η νοοτροπία που τους εμφυσήσαμε από το σπίτι, η πειθαρχία, η σκληρή δουλειά έχουν βρει εφαρμογή στη ζωή τους. Αυτό με κάνει από μόνο του υπερήφανο και το ίδιο θα συνέβαινε ακόμα κι αν δεν έπαιζαν τα δύο μου παιδιά στη μεγάλη κατηγορία».
olympiacos-blog
Ο πατέρας, Αργύρης Παπαπέτρου, παλαίμαχος διεθνής φόργουορντ/σέντερ, είχε χθες (29/03) την ευκαιρία στο κλειστό του Δήμου Ήλιδας να παρακολουθήσει τους δυο γιους του, Ιωάννη και Γιώργο, αγωνιζόμενους στον Ολυμπιακό και τον Κόροιβο Αμαλιάδας αντίστοιχα.
Ο ίδιος, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ, δεν έκρυψε τα αισθήματα υπερηφάνειας που τον πλημμύρισαν σε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για την οικογένειά του και όχι μόνο: «Ήτα περίεργο, πρωτόγνωρο, αλλά βέβαια και ευχάριστο συναίσθημα για εμένα και τη σύζυγό μου. Είδαμε τα παιδιά μας να χαιρετιούνται, να εύχεται ο ένας στον άλλον καλή επιτυχία και μέσα στο παρκέ να κάνουν το καλύτερο για την ομάδα τους. Έτσι είδαμε για ακόμη μία φορά να χρησιμοποιούν τις αρχές που τους δώσαμε στο σπίτι. Ήταν βέβαια ένα ξεχωριστό παιχνίδι για εμάς, γιατί ήταν η πρώτη φορά που τους είδαμε να παίζουν ως αντίπαλοι! Δεν έτυχε ποτέ στο παρελθόν να παίξουν μαζί, παρά μόνο όταν ήταν μικροί, τα καλοκαίρια. Από την άλλη πλευρά, βλέποντας και τα δύο παιδιά μας στο παρκέ καταλάβαμε ότι... μεγάλωσαν».
Είπε ακόμα Για το πώς τους είδε χθες (29/03), ως αντίπαλους: «Στο παρκέ βρέθηκαν για λίγο αντίπαλοι, αλλά ήταν ευχάριστο το συναίσθημα. Αυτή η ιδιαιτερότητα βέβαια επηρέασε και τους ίδιους, παρότι δεν μάρκαρε ο ένας τον άλλον».
Για τις συμβουλές που θα ήθελε να τους δώσει: «Μετά το τέλος του παιχνιδιού και εγώ και η μητέρα τους τούς αγκαλιάσαμε, αλλά δεν κάναμε μπασκετική κουβέντα. Μερικές ημέρες πριν από το παιχνίδι απλώς τους είπα ότι θα έπρεπε όπως πάντα να αντιμετωπίσουν αυτό το ιδιαίτερο για αυτούς παιχνίδι σοβαρά κι επαγγελματικά. Γενικότερα, έχω εγκαταλείψει το ρόλο του συμβούλου τους σε θέματα μπάσκετ. Σε αυτό εκπαιδευτήκαμε τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου, όταν τα παιδιά βρέθηκαν, έζησαν και σπούδασαν πολύ μακριά μας, στις ΗΠΑ. Δεν είναι ότι δεν ενδιαφερόμαστε για τη δουλειά τους, η μοίρα όμως τα έφερε έτσι. Προσωπικά, έχω την εμπειρία και τους μετέφερα την πραγματικότητα με πιο σκληρό τρόπο. Για αυτό και η συμβουλή μου στους γονείς είναι να εμπιστεύονται τα παιδιά τους, να πιστεύουν τις επιλογές τους».
Για την οικογένεια Παπαπέτρου: «Αντιμετωπίσαμε τις δυσκολίες σαν οικογένεια. Το διάστημα που πέρασε ήταν όντως δύσκολο για εμάς. Το σημαντικό για τον Ιωάννη είναι ότι μπόρεσε κυρίως ψυχολογικά να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει το σοβαρό τραυματισμό του. Έδωσε μάχη κι εμείς τον στηρίξαμε. Ο Γιώργος, από την πλευρά του, είναι ρούκι στην κατηγορία και προερχόμενος από τον πιο physical τρόπο παιχνιδιού του κολεγιακού πρωταθλήματος των ΗΠΑ θέλει κάποιο χρόνο προσαρμογής».
Για το άτυπο ρεκόρ τους, ως πατέρας, γιοι και αδέρφια που έχουν αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα: «Ασφαλώς και δεν θέλαμε να κάνουμε ρεκόρ ως οικογένεια. Όμως, είναι σημαντικό να βλέπεις τα δύο παιδιά σου στο υψηλότερο επίπεδο, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι οι κόποι σου επιβραβεύονται. Είναι ακόμα πολύ νωρίς και τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν μια μεγάλη διαδρομή για να κάνουν, στο τέλος της, το ταμείο. Με κάνει χαρούμενο, όμως, το ότι η νοοτροπία που τους εμφυσήσαμε από το σπίτι, η πειθαρχία, η σκληρή δουλειά έχουν βρει εφαρμογή στη ζωή τους. Αυτό με κάνει από μόνο του υπερήφανο και το ίδιο θα συνέβαινε ακόμα κι αν δεν έπαιζαν τα δύο μου παιδιά στη μεγάλη κατηγορία».
olympiacos-blog
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
