2015-04-10 04:58:05
Ξημερώνει η Λαμπρή κι εσείς βρίσκεστε στην Αθήνα με διάθεση για γρήγορη και... εύκολη εκδρομή; Ακολουθούν 5 ιδέες για να περάσετε την ημέρα όσο... λαμπρά της αξίζει!
Με πικνίκ στη Λίμνη Δόξα
Αυτό το σενάριο έχει ως εξής: Ξυπνάτε το πρωί της Κυριακής, πακετάρετε στα γρήγορα κόκκινα αβγά, κάποιο κρεατικό που σίγουρα έχει περισσέψει από το προηγούμενο βράδυ, λίγο τυρί, κρασιά και μπίρες, δεν ξεχνάτε το καρό τραπεζομάντιλο και ξεχύνεστε στην Εθνική Οδό Αθηνών-Κορίνθου, την οποία εγκαταλείπετε στο ύψος του Κιάτου. Στη Στυμφαλία οι μυρωδιές από γουρουνοπούλες θα σας σπάσουν τη μύτη, αλλά εσείς πιάνετε απτόητοι την ανηφόρα προς Καστανιά. Στο φυσιολατρικό mood της εκδρομής θα σας βάλει λίγο μετά η πρώτη βίστα στο γαλήνιο κάμπο του Φενεού, που αυτή την εποχή θα απλώνεται μπροστά σας σαν ατέλειωτος καταπράσινος χλοοτάπητας. Φτάνοντας ελάχιστη ώρα αργότερα στη λίμνη Δόξα, σχεδόν δεν θα πιστεύετε το αλπικό πανόραμα που θα έχετε μπροστά σας
. Τριγύρω οι επιβλητικές βουνοκορφές της Ζήριας, του Χελμού και της Ντουρντουβάνας. Περιμετρικά μια πράσινη αγκαλιά από πανύψηλα έλατα, δρυς, πεύκα και φουντουκιές. Και στο κέντρο τα πανέμορφα νερά της λίμνης, τα οποία μακάρι να πετύχετε ατάραχα, γιατί η αντανάκλαση του υπέροχου τοπίου είναι σκέτη μαγεία. Περπατήστε στα γρήγορα στη στενή λωρίδα γης που οδηγεί στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου (αν παρεμπιπτόντως οι παραγωγοί έχουν στήσει τους πάγκους τους δοκιμάστε το απίθανο μέλι της περιοχής ) και κυκλώστε τη λίμνη με το αυτοκίνητο για να εντοπίσετε το ιδανικό μέρος για να... στρώσετε. Μην παραλείψετε να ατενίσετε τον φενεάτικο κάμπο από ψηλά!
Υπάρχουν αρκετές γρασιδένιες απλωσιές, όπως και κάποια τραπέζια, τα οποία όμως είναι λίγα και καταλαμβάνονται νωρίς. Αν πάλι ήρθατε μέχρις εδώ άνευ προμηθειών, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, γιατί η περιοχή είναι γεμάτη ταβέρνες με νοστιμότατα ντόπια κρέατα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον «Μιχάλη», πάνω στο δρόμο από Αρχαία Φενεό προς Λυκούρια και τα «Τρίκρηνα» στο Μεσινό που έχουν και δικό τους κρεοπωλείο (6948507238 ). Οι αποστάσεις στην ορεινή Κορινθία είναι κοντινές και εύκολες, οπότε ο επίλογος της βόλτας μπορεί πολύ εύκολα να γραφτεί με καφεδάκι στην πλατεία της Γκούρας ή, αν είστε σε κοσμοπολίτικο mood, σε κάποια από τις καφετέριες των Μεσαίων Τρικάλων.
Σε τσακώνικη διάλεκτο στο Λεωνίδιο
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το Πάσχα στο Λεωνίδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το βράδυ της Ανάστασης. Είναι τότε που το «Χριστός Ανέστη» γίνεται το σύνθημα για να πλημμυρίσουν τον ουρανό της τσακώνικης πολιτείας εκατοντάδες πολύχρωμα αερόστατα, τα οποία απελευθερώνουν ταυτόχρονα οι πιστοί από τέσσερις ενορίες, βάφοντας τον περίφημο κοκκινόβραχο της πόλης στα χρώματα της πορφύρας. Όχι βέβαια πως και την Κυριακή δεν υπάρχουν εκδηλώσεις. Ίσα ίσα που φτάνοντας θα δείτε τις σούβλες στον κήπο του Δημαρχείου να γυρίζουν πυρετωδώς. Μέχρι να έρθει η ώρα να... ξεφορτώσουν τον οβελία και τα κοκορέτσια, εσείς μπορείτε να ξεγελάτε την όρεξή σας με ντόπια μεζεδάκια και κόκκινα αβγά που, όπως και το κρασί, θα κερνιούνται σε αφθονία. Αφήστε όμως για λίγο το φασαριόζικο κεντρικό δρόμο και κάντε μια βόλτα στις παραδοσιακές γειτονιές, εκεί όπου ανάμεσα σε παραδοσιακά σπίτια με κεραμιδένιες στέγες ξεπροβάλλουν κομψά αρχοντικά του 1800 με περίτεχνες εξώπορτες, αδιάψευστοι μάρτυρες της ναυτικής ακμής της πόλης. Μια τέτοια περίπτωση γειτονιάς είναι η Αγία Κυριακή.
Η Πλάκα και τα Πούλιθρα είναι δυο ήσυχα λιμανάκια σε απόσταση αναπνοής από το Λεωνίδιο, όπου οι πιο θαρρετοί θα κάνουν την πρώτη βουτιά, όσο οι υπόλοιποι βάζουν δειλά τα πόδια τους στο νερό. Αν πάντως το λέει η καρδιά (και ο χρόνος ) σας, η διαδρομή που ενώνει το Λεωνίδιο με τον Κοσμά -όλο και πιο ψηλά στο βουνό, όλο και πιο μέσα στη χαράδρα- συγκαταλέγεται στις πιο εντυπωσιακές της Πελοποννήσου. Το απόγευμα μη χάσετε την Ακολουθία της Αγάπης, κατά την οποία το Ευαγγέλιο διαβάζεται στην τσακώνικη διάλεκτο δίνοντας έτσι το έναυσμα για το αυθεντικό τσακώνικο γλέντι που θα στηθεί λίγο αργότερα στην κεντρική πλατεία, με κρασί, μεζέδες, οργανοπαίχτες και παραδοσιακούς χορούς με τοπικές ενδυμασίες, όπως οι τζουμπελούδες. Αν πάλι θέλετε κάτι πιο ήσυχο για φαγητό προτείνουμε το Μυρτώον σε ένα πανέμορφο spot στα Πούλιθρα.
Με ταχύτητα αστραπής στην Αίγινα
Ένα από τα ωραία πράγματα που έχει η Αίγινα είναι το εξής: Όποια ώρα σου έρθει να αλλάξεις τον αέρα σου, κατεβαίνεις στον Πειραιά, μπαίνεις στο ιπτάμενο δελφίνι ή κάποιο πλοίο κλειστού τύπου και σε 40 λεπτά (αν επιλέξεις την πρώτη λύση ) ή σε ακριβώς μία ώρα (αν επιλέξεις τη δεύτερη ) βρίσκεσαι ήδη... απέναντι. Έχοντας διασφαλίσει, μέρα που είναι, το εισιτήριο της επιστροφής, μπορείς να το ρίξεις άφοβα στο σορολόπ. Εν αρχή ην βεβαίως η περαντζάδα στην προκυμαία του λιμανιού. Λίγο χάζι στα νεοκλασικά, βόλτα με τα μόνιππα και μετά χάσιμο στα στενάκια πίσω από την ψαραγορά. Από εκείνες τις στάσεις που διαχρονικά αγαπάμε να επαναλαμβάνουμε είναι στο καφέ «Αιάκειον», στη μέση περίπου του παραλιακού δρόμου, για μια μόκα σπέσιαλ ή ένα ακόμα πιο καλτ παγωτό σικάγο. Η εποχή όμως ευνοεί και τις αυτοκινητάδες στη σχετικά ανεξερεύνητη ενδοχώρα του νησιού. Μήπως λοιπόν να ανέβουμε μέχρι την Παλαιοχώρα, την ερειπωμένη σήμερα μεσαιωνική πρωτεύουσα της Αίγινας που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στα απόκρημνα βράχια απέναντι από το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου; Αν σας ιντριγκάρει ένας λουλουδιασμένος περίπατος ανάμεσα σε παμπάλαια πέτρινα σπίτια και βυζαντινά εκκλησάκια, τολμήστε άφοβα.
Παραμένοντας στην ενδοχώρα, η Παχιά Ράχη είναι ένας όμορφος πετρόχτιστος οικισμός με αναπαλαιωμένα σπίτια από τον οποίο μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι το γειτονικό όρος Ελλάνιο, τοποθεσία λατρείας κατά την αρχαιότητα όπου διασώζεται ακόμα κομμάτι του βωμού. Ταβέρνα-έκπληξη εδώ, το Στέκι του κυνηγού σε κτίριο παλιού σχολείου, στο δρόμο προς το χωριό Ανιτσαίο. Σπεσιαλιτέ η σταβλίσια μπριζόλα σε μέγεθος που σχεδόν ταΐζει ολόκληρη παρέα (προνοήστε για κράτηση ). Μια άλλη πολύ ιδιαίτερη πρόταση είναι ο Νώντας στην Πέρδικα, στο γραφικό λιμανάκι της Πέρδικας με τα ασβεστωμένα σπιτάκια και τα νησιώτικα σοκάκια. Αν σας παίρνει ο χρόνος, πιείτε ένα ποτάκι με θέα στα ιστιοπλοϊκά και τα ψαροκάικα και κατόπιν επιστρέψτε καρφωτοί πίσω στο λιμάνι.
Βουκολικά στη Ρούμελη
Ανήμερα της Λαμπρής πυκνοί καπνοί τυλίγουν από νωρίς ολόκληρη τη Ρούμελη. Από τη Βοιωτία και τη Φωκίδα μέχρι τη Φθιώτιδα και την Ευρυτανία, οι γεροντότεροι φωνάζουν τους πάντες στο «λάκκο». Πρόκειται για το προκαθορισμένο σημείο σε κάθε γειτονιά, όπου οι κληματόβεργες γίνονται η καλύτερη θράκα για να ψηθούν δεκάδες αρνιά σε παράταξη. Τριγύρω βέβαια στήνονται φαγοπότια, χοροί και τραγούδια, με τις νοικοκυρές από κάθε σπίτι να φέρνουν ένα σωρό καλούδια, από τηγανητές συκωταριές μέχρι χειροποίητες πίτες, τρατάροντας τους πάντες. Αν σας ιντριγκάρουν λοιπόν οι αυθεντικές και έξω καρδιά καταστάσεις, βγείτε στην Εθνική το πρωί της Κυριακής και αφήστε την... τσίκνα να σας οδηγήσει..Ούτε που θα καταλάβετε πότε θα φτάσετε στην Αράχοβα. Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο τα κεράσματα με κοκορέτσι, κόκκινα αβγά και κρασί πέφτουν βροχή, ενώ δεν θα προλαβαίνετε να μετράτε λάκκους και αρνιά (κάθε λάκκος θα έχει τουλάχιστον δέκα ).
Το απόλυτο βουκολικό γλέντι στήνεται και στην περιοχή της ορεινής Παρνασσίδας, και σε χωριά όπως το Πολύδροσο (Σουβάλα ) και η πανέμορφη Βάργιανη, με τα τρεχούμενα νερά, τα περιποιημένα πέτρινα σπίτια και την όμορφη πλατεία με θέα στην Γκιώνα και την πεδιάδα της Γραβιάς. Και στις γειτονιές της Άμφισσας τα αρνιά ψήνονται σε σειρά, ενώ το κοκορέτσι τεμαχίζεται αχνιστό και επιτόπου. Η Λιβαδειά ούτως ή άλλως δεν υστερεί σε... τσίκνα, την Κυριακή του Πάσχα όμως του δίνει και καταλαβαίνει. Οι σούβλες στήνονται παραδοσιακά από τον δήμο στην ειδυλλιακή περιοχή της Κρύας με τις πηγές και τα αιωνόβια πλατάνια και όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Σχεδόν επί του πιεστηρίου μάθαμε ότι το ρουμελιώτικο Πάσχα αναβιώνει από φέτος και ο Δήμος Λαμίας. Το πασχαλινό γλέντι θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας και κατά τη διάρκειά του προβλέπεται να μπουν στα κάρβουνα 100 αρνιά και 120 μέτρα κοκορέτσι, συνοδεία ζωντανής ορχήστρας και χορευτικών από τοπικούς συλλόγους
Σαν σε νησί στην Ερμιόνη
Αν έχετε αντοχές για κάτι πιο μακρινό, η καρδιά της λεγόμενης και Ελληνικής Ριβιέρας χτυπά στην πάντα ζωντανή Ερμιόνη. Είτε επιλέξετε να έρθετε με δελφίνι από τον Πειραιά είτε με αυτοκίνητο (προετοιμαστείτε για αρκετές στροφές ) για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, σε τρεις περίπου ώρες θα βρίσκεστε στην πανέμορφη παραλιακή πόλη της νοτιανατολικής Αργολίδας με σήμα κατατεθέν την πανέμορφη χερσόνησο. Αγκαλιασμένη παντού από θάλασσα, αυτή η μακρόστενη λωρίδα γης έχει στη βόρεια πλευρά της το λιμάνι, ενώ στα νότια απλώνονται τα θρυλικά Μανδράκια, γεμάτα ταβερνάκια, καφετέριες και μπαράκια. Το Μπίστι, στη μύτη της χερσονήσου, είναι το αγαπημένο πευκοδάσος όλων για αγχολυτικούς περιπάτους και βουτιές στις παραλίες του, όταν ανοίγει ο καιρός. Πρόκειται όμως και για έναν open air αρχαιολογικό χώρο: στο πιο πλατύ του άνοιγμα υπάρχουν ακόμα και σήμερα απομεινάρια από ναούς της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, ενώ ίχνη από τα κυκλώπεια τείχη που κάποτε κύκλωναν το Μπίστι βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του.
Οι λάτρεις των πανοραμικών πλάνων ας ανηφορίσουν μέσα από τα σοκάκια το λόφο όπου βρίσκεται χτισμένη η Ερμιόνη. Από τη μία μεριά, στο κέντρο ενός απόλυτα γαλάζιου πλάνου βρίσκεται η Ύδρα, ενώ από την άλλη απλώνεται σε όλο του το μεγαλείο ο ερμιονίτικος κάμπος, σπαρμένος με ελιές και εσπεριδοειδή. Άλλος ένας not to be missed λόφος είναι το Κρόθι, απέναντι από το λιμάνι. Στην κορυφή του, το καφέ-μπαρ «Μύλος» είναι χρόνια τώρα κλασικό σποτ για χάζι της πόλης από ψηλά. Ιδίως όταν σουρουπώνει, με τις κεραμιδένιες στέγες των σπιτιών και τον ανοιχτό ορίζοντα να βάφονται σε αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, το θέαμα είναι μαγευτικό. Επίσης, αν δεν σας προβληματίζει η νυχτερινή οδήγηση, το έθιμο που αναβιώνει το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα στην Ερμιόνη είναι το κάψιμο του Ιούδα, ένα θέαμα εντυπωσιακό, με πυροτεχνήματα και μουσικές στο κεντρικό λιμάνι.
Tromaktiko
Με πικνίκ στη Λίμνη Δόξα
Αυτό το σενάριο έχει ως εξής: Ξυπνάτε το πρωί της Κυριακής, πακετάρετε στα γρήγορα κόκκινα αβγά, κάποιο κρεατικό που σίγουρα έχει περισσέψει από το προηγούμενο βράδυ, λίγο τυρί, κρασιά και μπίρες, δεν ξεχνάτε το καρό τραπεζομάντιλο και ξεχύνεστε στην Εθνική Οδό Αθηνών-Κορίνθου, την οποία εγκαταλείπετε στο ύψος του Κιάτου. Στη Στυμφαλία οι μυρωδιές από γουρουνοπούλες θα σας σπάσουν τη μύτη, αλλά εσείς πιάνετε απτόητοι την ανηφόρα προς Καστανιά. Στο φυσιολατρικό mood της εκδρομής θα σας βάλει λίγο μετά η πρώτη βίστα στο γαλήνιο κάμπο του Φενεού, που αυτή την εποχή θα απλώνεται μπροστά σας σαν ατέλειωτος καταπράσινος χλοοτάπητας. Φτάνοντας ελάχιστη ώρα αργότερα στη λίμνη Δόξα, σχεδόν δεν θα πιστεύετε το αλπικό πανόραμα που θα έχετε μπροστά σας
Υπάρχουν αρκετές γρασιδένιες απλωσιές, όπως και κάποια τραπέζια, τα οποία όμως είναι λίγα και καταλαμβάνονται νωρίς. Αν πάλι ήρθατε μέχρις εδώ άνευ προμηθειών, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, γιατί η περιοχή είναι γεμάτη ταβέρνες με νοστιμότατα ντόπια κρέατα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον «Μιχάλη», πάνω στο δρόμο από Αρχαία Φενεό προς Λυκούρια και τα «Τρίκρηνα» στο Μεσινό που έχουν και δικό τους κρεοπωλείο (6948507238 ). Οι αποστάσεις στην ορεινή Κορινθία είναι κοντινές και εύκολες, οπότε ο επίλογος της βόλτας μπορεί πολύ εύκολα να γραφτεί με καφεδάκι στην πλατεία της Γκούρας ή, αν είστε σε κοσμοπολίτικο mood, σε κάποια από τις καφετέριες των Μεσαίων Τρικάλων.
Σε τσακώνικη διάλεκτο στο Λεωνίδιο
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το Πάσχα στο Λεωνίδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το βράδυ της Ανάστασης. Είναι τότε που το «Χριστός Ανέστη» γίνεται το σύνθημα για να πλημμυρίσουν τον ουρανό της τσακώνικης πολιτείας εκατοντάδες πολύχρωμα αερόστατα, τα οποία απελευθερώνουν ταυτόχρονα οι πιστοί από τέσσερις ενορίες, βάφοντας τον περίφημο κοκκινόβραχο της πόλης στα χρώματα της πορφύρας. Όχι βέβαια πως και την Κυριακή δεν υπάρχουν εκδηλώσεις. Ίσα ίσα που φτάνοντας θα δείτε τις σούβλες στον κήπο του Δημαρχείου να γυρίζουν πυρετωδώς. Μέχρι να έρθει η ώρα να... ξεφορτώσουν τον οβελία και τα κοκορέτσια, εσείς μπορείτε να ξεγελάτε την όρεξή σας με ντόπια μεζεδάκια και κόκκινα αβγά που, όπως και το κρασί, θα κερνιούνται σε αφθονία. Αφήστε όμως για λίγο το φασαριόζικο κεντρικό δρόμο και κάντε μια βόλτα στις παραδοσιακές γειτονιές, εκεί όπου ανάμεσα σε παραδοσιακά σπίτια με κεραμιδένιες στέγες ξεπροβάλλουν κομψά αρχοντικά του 1800 με περίτεχνες εξώπορτες, αδιάψευστοι μάρτυρες της ναυτικής ακμής της πόλης. Μια τέτοια περίπτωση γειτονιάς είναι η Αγία Κυριακή.
Η Πλάκα και τα Πούλιθρα είναι δυο ήσυχα λιμανάκια σε απόσταση αναπνοής από το Λεωνίδιο, όπου οι πιο θαρρετοί θα κάνουν την πρώτη βουτιά, όσο οι υπόλοιποι βάζουν δειλά τα πόδια τους στο νερό. Αν πάντως το λέει η καρδιά (και ο χρόνος ) σας, η διαδρομή που ενώνει το Λεωνίδιο με τον Κοσμά -όλο και πιο ψηλά στο βουνό, όλο και πιο μέσα στη χαράδρα- συγκαταλέγεται στις πιο εντυπωσιακές της Πελοποννήσου. Το απόγευμα μη χάσετε την Ακολουθία της Αγάπης, κατά την οποία το Ευαγγέλιο διαβάζεται στην τσακώνικη διάλεκτο δίνοντας έτσι το έναυσμα για το αυθεντικό τσακώνικο γλέντι που θα στηθεί λίγο αργότερα στην κεντρική πλατεία, με κρασί, μεζέδες, οργανοπαίχτες και παραδοσιακούς χορούς με τοπικές ενδυμασίες, όπως οι τζουμπελούδες. Αν πάλι θέλετε κάτι πιο ήσυχο για φαγητό προτείνουμε το Μυρτώον σε ένα πανέμορφο spot στα Πούλιθρα.
Με ταχύτητα αστραπής στην Αίγινα
Ένα από τα ωραία πράγματα που έχει η Αίγινα είναι το εξής: Όποια ώρα σου έρθει να αλλάξεις τον αέρα σου, κατεβαίνεις στον Πειραιά, μπαίνεις στο ιπτάμενο δελφίνι ή κάποιο πλοίο κλειστού τύπου και σε 40 λεπτά (αν επιλέξεις την πρώτη λύση ) ή σε ακριβώς μία ώρα (αν επιλέξεις τη δεύτερη ) βρίσκεσαι ήδη... απέναντι. Έχοντας διασφαλίσει, μέρα που είναι, το εισιτήριο της επιστροφής, μπορείς να το ρίξεις άφοβα στο σορολόπ. Εν αρχή ην βεβαίως η περαντζάδα στην προκυμαία του λιμανιού. Λίγο χάζι στα νεοκλασικά, βόλτα με τα μόνιππα και μετά χάσιμο στα στενάκια πίσω από την ψαραγορά. Από εκείνες τις στάσεις που διαχρονικά αγαπάμε να επαναλαμβάνουμε είναι στο καφέ «Αιάκειον», στη μέση περίπου του παραλιακού δρόμου, για μια μόκα σπέσιαλ ή ένα ακόμα πιο καλτ παγωτό σικάγο. Η εποχή όμως ευνοεί και τις αυτοκινητάδες στη σχετικά ανεξερεύνητη ενδοχώρα του νησιού. Μήπως λοιπόν να ανέβουμε μέχρι την Παλαιοχώρα, την ερειπωμένη σήμερα μεσαιωνική πρωτεύουσα της Αίγινας που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στα απόκρημνα βράχια απέναντι από το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου; Αν σας ιντριγκάρει ένας λουλουδιασμένος περίπατος ανάμεσα σε παμπάλαια πέτρινα σπίτια και βυζαντινά εκκλησάκια, τολμήστε άφοβα.
Παραμένοντας στην ενδοχώρα, η Παχιά Ράχη είναι ένας όμορφος πετρόχτιστος οικισμός με αναπαλαιωμένα σπίτια από τον οποίο μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι το γειτονικό όρος Ελλάνιο, τοποθεσία λατρείας κατά την αρχαιότητα όπου διασώζεται ακόμα κομμάτι του βωμού. Ταβέρνα-έκπληξη εδώ, το Στέκι του κυνηγού σε κτίριο παλιού σχολείου, στο δρόμο προς το χωριό Ανιτσαίο. Σπεσιαλιτέ η σταβλίσια μπριζόλα σε μέγεθος που σχεδόν ταΐζει ολόκληρη παρέα (προνοήστε για κράτηση ). Μια άλλη πολύ ιδιαίτερη πρόταση είναι ο Νώντας στην Πέρδικα, στο γραφικό λιμανάκι της Πέρδικας με τα ασβεστωμένα σπιτάκια και τα νησιώτικα σοκάκια. Αν σας παίρνει ο χρόνος, πιείτε ένα ποτάκι με θέα στα ιστιοπλοϊκά και τα ψαροκάικα και κατόπιν επιστρέψτε καρφωτοί πίσω στο λιμάνι.
Βουκολικά στη Ρούμελη
Ανήμερα της Λαμπρής πυκνοί καπνοί τυλίγουν από νωρίς ολόκληρη τη Ρούμελη. Από τη Βοιωτία και τη Φωκίδα μέχρι τη Φθιώτιδα και την Ευρυτανία, οι γεροντότεροι φωνάζουν τους πάντες στο «λάκκο». Πρόκειται για το προκαθορισμένο σημείο σε κάθε γειτονιά, όπου οι κληματόβεργες γίνονται η καλύτερη θράκα για να ψηθούν δεκάδες αρνιά σε παράταξη. Τριγύρω βέβαια στήνονται φαγοπότια, χοροί και τραγούδια, με τις νοικοκυρές από κάθε σπίτι να φέρνουν ένα σωρό καλούδια, από τηγανητές συκωταριές μέχρι χειροποίητες πίτες, τρατάροντας τους πάντες. Αν σας ιντριγκάρουν λοιπόν οι αυθεντικές και έξω καρδιά καταστάσεις, βγείτε στην Εθνική το πρωί της Κυριακής και αφήστε την... τσίκνα να σας οδηγήσει..Ούτε που θα καταλάβετε πότε θα φτάσετε στην Αράχοβα. Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο τα κεράσματα με κοκορέτσι, κόκκινα αβγά και κρασί πέφτουν βροχή, ενώ δεν θα προλαβαίνετε να μετράτε λάκκους και αρνιά (κάθε λάκκος θα έχει τουλάχιστον δέκα ).
Το απόλυτο βουκολικό γλέντι στήνεται και στην περιοχή της ορεινής Παρνασσίδας, και σε χωριά όπως το Πολύδροσο (Σουβάλα ) και η πανέμορφη Βάργιανη, με τα τρεχούμενα νερά, τα περιποιημένα πέτρινα σπίτια και την όμορφη πλατεία με θέα στην Γκιώνα και την πεδιάδα της Γραβιάς. Και στις γειτονιές της Άμφισσας τα αρνιά ψήνονται σε σειρά, ενώ το κοκορέτσι τεμαχίζεται αχνιστό και επιτόπου. Η Λιβαδειά ούτως ή άλλως δεν υστερεί σε... τσίκνα, την Κυριακή του Πάσχα όμως του δίνει και καταλαβαίνει. Οι σούβλες στήνονται παραδοσιακά από τον δήμο στην ειδυλλιακή περιοχή της Κρύας με τις πηγές και τα αιωνόβια πλατάνια και όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Σχεδόν επί του πιεστηρίου μάθαμε ότι το ρουμελιώτικο Πάσχα αναβιώνει από φέτος και ο Δήμος Λαμίας. Το πασχαλινό γλέντι θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας και κατά τη διάρκειά του προβλέπεται να μπουν στα κάρβουνα 100 αρνιά και 120 μέτρα κοκορέτσι, συνοδεία ζωντανής ορχήστρας και χορευτικών από τοπικούς συλλόγους
Σαν σε νησί στην Ερμιόνη
Αν έχετε αντοχές για κάτι πιο μακρινό, η καρδιά της λεγόμενης και Ελληνικής Ριβιέρας χτυπά στην πάντα ζωντανή Ερμιόνη. Είτε επιλέξετε να έρθετε με δελφίνι από τον Πειραιά είτε με αυτοκίνητο (προετοιμαστείτε για αρκετές στροφές ) για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, σε τρεις περίπου ώρες θα βρίσκεστε στην πανέμορφη παραλιακή πόλη της νοτιανατολικής Αργολίδας με σήμα κατατεθέν την πανέμορφη χερσόνησο. Αγκαλιασμένη παντού από θάλασσα, αυτή η μακρόστενη λωρίδα γης έχει στη βόρεια πλευρά της το λιμάνι, ενώ στα νότια απλώνονται τα θρυλικά Μανδράκια, γεμάτα ταβερνάκια, καφετέριες και μπαράκια. Το Μπίστι, στη μύτη της χερσονήσου, είναι το αγαπημένο πευκοδάσος όλων για αγχολυτικούς περιπάτους και βουτιές στις παραλίες του, όταν ανοίγει ο καιρός. Πρόκειται όμως και για έναν open air αρχαιολογικό χώρο: στο πιο πλατύ του άνοιγμα υπάρχουν ακόμα και σήμερα απομεινάρια από ναούς της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, ενώ ίχνη από τα κυκλώπεια τείχη που κάποτε κύκλωναν το Μπίστι βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του.
Οι λάτρεις των πανοραμικών πλάνων ας ανηφορίσουν μέσα από τα σοκάκια το λόφο όπου βρίσκεται χτισμένη η Ερμιόνη. Από τη μία μεριά, στο κέντρο ενός απόλυτα γαλάζιου πλάνου βρίσκεται η Ύδρα, ενώ από την άλλη απλώνεται σε όλο του το μεγαλείο ο ερμιονίτικος κάμπος, σπαρμένος με ελιές και εσπεριδοειδή. Άλλος ένας not to be missed λόφος είναι το Κρόθι, απέναντι από το λιμάνι. Στην κορυφή του, το καφέ-μπαρ «Μύλος» είναι χρόνια τώρα κλασικό σποτ για χάζι της πόλης από ψηλά. Ιδίως όταν σουρουπώνει, με τις κεραμιδένιες στέγες των σπιτιών και τον ανοιχτό ορίζοντα να βάφονται σε αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, το θέαμα είναι μαγευτικό. Επίσης, αν δεν σας προβληματίζει η νυχτερινή οδήγηση, το έθιμο που αναβιώνει το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα στην Ερμιόνη είναι το κάψιμο του Ιούδα, ένα θέαμα εντυπωσιακό, με πυροτεχνήματα και μουσικές στο κεντρικό λιμάνι.
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λουκουμάδες μήλου με μέλι και κανέλα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
