2015-04-25 09:41:37
«Eίμαι φορέας του ΗΙV εδώ και 11 χρόνια», ξεκινά το status στο Facebook του Τάσου Θεοδωρόπουλου. «Το έμαθα μια μέρα μετά τα γενέθλια μου με τη μάνα μου να περιμένει από έξω από το ιατρείο. Και τη νοσοκόμα να δίνει τις εξετάσεις σε όλους τους ασθενείς, κρατώντας δύο τρεις από μας. Εντάξει, το ψυλιάστηκα από την πρώτη στιγμή. Της λέω "μαντάμ αφού ξέρετε αυτό που ξέρω δεν το τελειώνουμε? Σας υπόσχομαι δεν θα πηδήξω από το μπαλκόνι". Aπό έξω με περιμένει η μάνα. Της λέω "μάλλον έχουμε πρόβλημα". Mου απαντάει η μάνα "To μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι έχεις χεστεί από το φόβο σου". Γλυκιά Σοφία. Την επόμενη και τις άλλες μέρες συνέχιζα να δουλεύω σαν τρελός. Κάποια βράδια έπεφτα στο πάτωμα σπαράζοντας από κλάμα. Δεν επέτρεψα όμως ούτε μια στιγμή στον HIV όπως και σε ότι άλλο να με αποσπάσει από τους στόχους μου. 11 χρόνια μετά το κοινοποιώ για πολύ απλούς λόγους. 1. Με τη φαρμακολογική θεραπεία που παίρνω είναι ουσιαστικά αδύνατον να μεταδώσω τον ιό και να πάθω κάτι από αυτόν. 2. Δεν γουστάρω να φοβάμαι ή να απειλούμαι για ένα ατύχημα. 3. Εκεί έξω υπάρχουν πολλά παιδιά που τους τυχαίνει αυτό και σκέφτονται ακόμα και την αυτοκτονία. Τέρμα στον πανικό, τέρμα στη λύπηση. 4. Αν κάποιοι αύριο μετά από αυτή τη δημοσίευση δεν θέλουν να μου δώσουν το χέρι τους,
θα ξέρω ότι το δικό μου ήταν πάντα πιο καθαρό. Κοπανήθηκα στα πατώματα, ήρθε η ώρα να ξαναχορέψω πάνω τους. 5. O ρόλος μου σαν δημοσιογράφος είναι να επικοινωνώ την αλήθεια. Τη δική μου και των έξω.Αισθάνθηκα πολύ υποκριτικά και καταπιεσμένος τόσα χρόνια που δεν μίλησα ανοιχτά για αυτό. Και υπόλογος σε ανθρώπους που υποφέρουν από την ίδια καταπίεση, 6. Κοιμάμαι, ξυπνάω, γελάω, κλαίω, κάνω έρωτα, δουλεύω, λατρεύω κάθε φεγγαροηλιαχτίδα και ξέρω πως δεν θα πεθάνω από αυτό. Αυτό είναι ίσως το πιο καθαρό μήνυμα που ποστάρισα ποτέ, όποιο κι αν είναι το κόστος του. Δεν με ενδιαφέρει πλέον το πόσο κοστίζει το σαλέπι.Είμαι ο ΤΑΖ και μολονότι δεν με λες ακριβώς χαρούμενο άνθρωπο, θα διεκδικώ το δικαίωμα στη χαρά όποιου του έχει στερηθεί. Ακόμα και με μπουνιές. Απελευθέρωσα από μέσα μoυ μια φορτωμένη από άλλους ντροπή. Όχι για τη δική μου αυτοπροβολή από τη στιγμή που γνωρίζω και δεν με αφορά όμως καθ' όλου το όποιο προσωπικό ή επαγγελματικό κόστος μπορεί να πληρώσω. Μου αρκεί να κοιμάμαι ήρεμα ·και να να κάνω σεξ χαμογελώντας. Το έκανα για τη ζωή των άλλων που για μένα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δική μου. Τον ομοίων μου και φοβισμένων, Δεν ζεις αν δεν αντιμετωπίζεις το κόστος της αλήθειας σου. Κι αν δεν τη χρησιμοποιείς για να βοηθήσεις άλλους, απλά έρπεσαι. Κι αλήθεια ποτέ δεν είχες.» Η ζωή μου, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ζωές ανθρώπων που με αγαπούν και τους αγαπώ. Και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τους προκαλέσω πόνο. Γι' αυτό είμαι ευτυχισμένος και για αυτό έκανα τη δήλωση που έκανα. Για να εξαφανιστεί ο πόνος. Του μίλησα καθώς το όνομά του και η εξομολόγηση ήταν παντού - σε σάιτ, σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας, σε τηλεοπτικές εκπομπές. Δέχτηκε να απαντήσει σε όλες τις απορίες μου. Τάσο μπράβο για την εξομολόγηση. Ποια ήταν η αφορμή, τι σε ενέπνευσε να την κάνεις συγκεκριμένα χτες; Το χτες είναι σήμερα, το σήμερα αύριο και το αύριο χτες. Ο χρόνος είναι κυκλικός και μέσα σε αυτόν όλοι κάνουμε τους δικούς μας κύκλους. Όπως λέει και μια ατάκα από το "Κοράκι" το κόμικ, "η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο, το φεγγάρι γύρω από τη γη. Δεν πεθαίνουμε από θάνατο αλλά από ίλιγγο". Λατρεύω τον ίλιγγο αλλά όχι το θάνατο. Κι επειδή δεν είμαι πλέον 20 χρονών, απλά ήθελα να πω ζήστε τον έρωτα και τη ζωή. Κίνδυνοι θα υπάρχουν πάντα και δεν είσαι αξιωματικός για να τους προβλέψεις. Αν συμβεί η στραβή συνέβη, κι εκεί έχεις να δώσεις μια μάχη για να δικαιώσεις τις επιλογές σου. Ειδικά απέναντι σε μια ασθένεια που πλέον ανήκει στις χρόνιες και όχι τις θανατηφόρες. Χτες το βράδυ είδα ένα πολύ ωραίο αγόρι που θα ήθελα να το ερωτευτώ. Δεν τόλμησα να κάνω βήμα λόγω της "ασθένειάς μου". Επιστρέφοντας σπίτι, αποφάσισα ότι μετά από τόσα χρόνια δημόσιας και ανοιχτά gay γραφής, έπρεπε να γράψω κάτι για όποιον οροθετικό δει ένα ωραίο αγόρι ή κορίτσι, και να τολμήσει να του πει "σε θέλω". Λες πως με τη φαρμακολογική θεραπεία που παίρνεις είναι ουσιαστικά αδύνατον να μεταδόσεις τον ιό και να πάθεις κάτι από αυτόν. Αυτά τα λόγια είναι εξαιρετικά ευχάριστα.
Έχει προχωρήσει τόσο η ιατρική λοιπόν; Η αντιρετροϊκή αγωγή σε συνδυασμό με μια προσεχτική ζωή είναι πλέον σε στάδιο STAR TREK. Όταν την ξεκίνησα είχα ασθενήσει από το AIDS, με καπόζι στα χέρια μου και τα πόδια μου. Κάτι που ιατρικά θεωρείται στάδιο τέλος. Θυμάμαι τη μάνα μου τα καλοκαίρια να τρέχει για να μου καλύψει τον πόνο να μου αγοράζει μακρυμάνικα που δεν φοράω ούτε τον χειμώνα. Θυμάμαι εραστή της μιας βραδιάς να με ρωτάει από τα σημάδια στα πόδια, αν είμαι πρεζάκι. Ένα χρόνο μετά όλα αυτά είχαν εξαφανιστεί. Η υγεία μου είναι καλύτερα από ποτέ, το ιικό φορτίο που κουβαλάω είναι αρνητικό, δηλαδή μη μεταδόσιμο και ζω τη ζωή μου με το AIDS να βρίσκεται απλά σε μια ακρη του μυαλού, κυρίως όσον αφορά την δικαιολογημενη ανησυχία και τον πόνο που προκάλεσα σε ανθρώπους που αγαπώ. Από τη μάνα μου μέχρι τους φίλους μου. «Σκοπός μου είναι ακόμα και η λύπη μου να γίνεται χαρά, για μένα και για τους άλλους. Να καταρρίψω μύθους και προκαταλήψεις και να αισθανθώ όποτε μου έρθει η ώρα να φύγω από τη ζωή που τη λατρεύω, ότι αφήνω πίσω μου στρατιές χαρούμενων ανθρώπων» Πριν από 11 χρόνια, με το που το έμαθες, πώς πίστεψες πως θα ήταν η υπόλοιπη ζωή σου; Και πώς τελικά κατόρθωσες να ξανασηκωθείς και να παραμείνεις όρθιος και ευτυχισμένος; Φίλε ήταν άγριο και από την άλλη σκληρά τρυφερό. Το είχα ψυλλιαστεί - μέρα με τη μέρα κάποιος κολλητός έπαιρνε το θάρρος να μου πει ότι το έχει. Στην Αθήνα είμαστε, ένα μικρό χωριό δηλαδή και με τους μισούς που είχαν κάνει σεξ οι φίλοι μου είχα κάνει κι εγώ. Μπορώ να σου πω ότι το προκάλεσα κιόλας φουλ ερωτευμένος με έναν τύπο που μου είχε ξηγηθεί ότι είναι οροθετικός αλλά εγώ τον ήθελα μέσα μου, να μοιραστώ ακόμα και την αρρώστια του. Στο Συγγρού πήγα 12 Ιουλίου του 2004, μια μέρα μετά τα γενέθλια μου, από προτροπή ενός γκόμενου μου, επίσης οροθετικού και συνοδευόμενος από τη μάνα μου. Ήμασταν ξέρω γω, πενήντα άτομα στο θάλαμο μα περιμένουμε τα αποτελέσματα, μετά από δύο ώρες είχαμε μείνει τρεις. Βγαίνω έξω και λέω στη μάνα "μάλλον υπάρχει πρόβλημα". Εγώ αισθανόμουν ψύχραιμος αλλά προφανώς η φάτσα μου είχε γίνει μπλε. Μια ώρα μετά ήμουν στο σπίτι στο pc μου να γράφω με μανία άρθρο που είχα να παραδώσω. Τα βράδια έπεφτα στο πάτωμα ουρλιάζοντας από κλάμα και φόβο. Όχι τόσο για μένα όσο για τον πόνο της μάνας. Τι με έκανε λοιπόν να σηκωθώ; Αφ' ενός το ότι ουσιαστικά που μου δεν μου επέτρεψα να πέσω. Και αφ' ετέρου το ότι η ζωή μου, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ζωές ανθρώπων που με αγαπούν και τους αγαπώ. Και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τους προκαλέσω πόνο. Γι' αυτό είμαι ευτυχισμένος και για αυτό έκανα τη δήλωση που έκανα. Για να εξαφανιστεί ο πόνος. Πώς νιώθεις με το όλο κίνημα των «Αρνητών του AIDS» που σε αντίθεση με σένα δεν παίρνουν τα φάρμακά τους. Τι ένιωθες όταν άκουγες πχ. την Μαίρη Παπαγιαννίδου -τη διασημότερη αρνήτρια του ΑIDS που έκτοτε έχει πεθάνει από ασθένειες που πιθανώς σχετίζονται με αυτό- να προτρέπει εμμέσως τους ασθενείς να μην ακολουθούν καμία φαρμακευτική αγωγή;
Έχω γράψει πολύ άγρια, ως και χυδαία τα λες, για την Παπαγιαννίδου, τα οποία δεν μετανιώνω μολονότι φυσικά λυπάμαι για την αναχώρηση της από τη ζωή, κάτι που όμως ήταν δικής της επιλογή. Σαφέστατα οι φαρμακευτικές εταιρείες παίζουν το δικό τους άγριο παιχνίδι και πιστεύω πως θεραπεία έχει βρεθεί απλά δεν τους συμφέρει να τη βγάλουν τώρα στην αγορά την ώρα που η φαρμακευτική αγωγή του μήνα κοστίζει ως και 2000 ευρώ. Η Μ. Παπαγιαννίδου όμως, μέσα από τα βιβλία της, την ιστοσελίδα της, την βράβευση της ως γυναίκα της χρονιάς και άλλα φαιδρά, διέπραξε ένα τεράστιο έγκλημα, παπαρολογώντας για τη φύση του ΗIV με αναφορές από επιστημονικές έρευνες των X Files, ήταν ακραία ομοφοβική με απόψεις τύπου ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να κολλήσει AIDS σε έναν άντρα και πολλά άλλα τραγελαφικά ως εγκληματικά σε σχέση με ανθρώπους που μπορεί να τα διάβασαν. Με την Μ. Παπαγιαννίδου είχαμε τον ίδιο ιατρό. Αυτή πέθανε, εγώ ζω και το βράδυ έχω ραντεβού για σεξ. Αναφέρθηκες σε «κατασκευασμένους κοινωνικά τρόμους». Μπορείς να μου πεις δυο λόγια γι' αυτό; Οι κοινωνίες συντηρούνται από τη δημιουργία τρόμων ώστε να ελέγχουν μέσα από αυτούς τη συμπεριφορά, τη σκέψη και τις αντιδράσεις του βολεμένου μικροαστού στον καναπέ που μια φορά το χρόνο γίνεται "Αγανακτισμένος" στο Σύνταγμα μπας και τον τραβήξει καμιά κάμερα να βαράει κατσαρόλες. Το AIDS, ειδικά στα σκληρά του χρόνια, ήταν το τέλειο άλλοθι για επιστροφή την αγία οικογένεια και την κατάρα του Θεού απέναντι στους "ανώμαλους." Στην Ελλάδα, το κατεξοχήν αρμόδιο όργανο, το ΚΕΕΛΠΝΟ, έκανε και κάνει την κότα μοιράζοντας φυλλάδια πρώτης δημοτικού όποτε έχουμε τη μέρα του AIDS. Εξαναγκασμένες ιερόδουλες που οι νταβάδες τους τους επέβαλλαν να κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη, γίνανε ρόμπα στα media με το ΚΕΕΛΠΝΟ να συναινεί. Χωρίς καμία αναφορά στους ανώνυμους παντρεμένους "επιβήτορες" που ήθελαν να τις πηδήξουν έτσι και μετά να επιστρέψουν στις γυναίκες τους. Κατασκευασμένα κοινωνικά τρόμος, είναι αυτός που δικαιολογεί τις πράξεις όσων υπηρετούν το σύστημα και στοχοποιεί ή περιθωριοποιεί όσους κάνουν πλάκα με αυτό, το διασκεδάζουν ενίοτε αλλά στην ουσία το χλευάζουν. Είτε από ελεύθερη βούληση, είτε από εξαναγκασμό. Θέλω να βοηθήσω ακόμα και αν καώ ο ίδιος, τον κάθε Πέτρο, Μαρία, Γιώργο, Ελένη που να ζει σε κλειστή κοινωνία να καταπολεμήσει τον φόβο του και να σταθεί με τόλμη, όρθιος και πανέμορφος σε μια καινούργια ζωή που του ανοίγεται ακόμα και μετά από ένα ατύχημα όπως είναι ο ιός του AIDS Μεταφέροντας την εμπειρία σου για το πώς τα φάρμακα στην ουσία ακυρώνουν τον ιό δίνεις κουράγιο σε όσους είναι οροθετικοί - ταυτόχρονα όμως κάποιοι ίσως εφησυχαστούν και σκεφτούν ότι δεν έχει και πολύ νόημα το προφυλακτικό πια. Είναι σημαντική ακόμα η προφύλαξη, κατά τη γνώμη σου; Eννοείται πως είναι! Γι' αυτό και οι οργανώσεις το κάνουνε λίγο μούγκα όσον αφορά την αντιμετώπιση το AIDS (και τις ιατρικές εξελίξεις), γιατί με το που βγήκαν τα χαρμόσυνα νέα ξεσαλώσαμε όλοι μας και πήγε η σύφιλη και η ηπατίτιδα στην κορυφή. Από την άλλη σέβομαι απόλυτα την επιθυμία κάποιου να κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη αρκεί τόσο αυτός όσο και ο/η σύντροφός του, να είναι ώριμοι ως προς τι περίεργο μπορεί να επακολουθήσει. Και τέλος, τι περίμενες ότι θα συμβεί όταν έγραψες το status σου και τι τελικά συνέβη;
Τι εισέπραξε απ' τον κόσμο και τα μίντια από χτες; Το status γράφτηκε εντελώς αυθόρμητα όπως και πολλά άλλα που έχω γράψει. Πραγματικά δεν περίμενα κάτι,μια αλήθεια με έκαιγε κι έλεγα εδώ και καιρό μέσα μου, "ρε φίλε, τι τσάμπα μάγκας είσαι? Γράφεις για όλους και για όλα, είσαι ανοιχτά δηλωμένος gay και κωλώνεις να γράψεις το πιο σημαντικό? Αυτό που έχουν να ανάγκη πολλοί άνθρωποι να διαβάσουν για να πάρουν μια ανάσα και να πούνε σε κάποιον "Σε γουστάρω τρελά, θέλω να πηδηχτώ μαζί σου αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα που δεν είναι πρόβλημα, έχω AIDS". Δεν περίμενα τίποτα όταν το έγραφα. Ήταν το προσωπικό μου μεν δημόσιο δε πλυντήριο ψυχής και επανεφεύρεσης του εαυτού μου και της ελευθερίας μου. Κατάλαβα τι συνέβη σήμερα το πρωί όταν από τις 8 το πρωί με παίρνανε κανάλια για να κάνω δηλώσεις ή να εμφανιστώ.Ναι θα εμφανιστώ. Αλλά όχι για το μιντιακό παιχνίδι. Απλά για να δείξω και να πω ότι παιδάκια, μη θυμάστε το AIDS μόνο όταν συμβαίνει κάτι που μπαίνει στις κοσμικές στήλες για να πουλήσει λες και τον υπόλοιπο χρόνο δεν υπάρχει. Έχω πλήρη επίγνωση του ότι θα με χρησιμοποιούν όπως χρησιμοποιεί η τηλεόραση τα πάντα. Να είμαι δυνατός να μην το αφήσω να γίνει. Δεν πιστεύω ότι τα media νοιάζονται για κάτι που δεν πουλάει. Τώρα το AIDS πουλάει για μια δυο μέρες, εξ' αιτίας της δήλωσής μου. Ο κάθε ένας κουβαλάει τις ευθύνες του και την ηθική του. Όσο για τον κόσμο στο facebook, ναι πραγματικά σοκαρίστηκα από το πλήθος σχολίων, την ευγένεια και τη συγκίνηση των μηνυμάτων τους. Απλά εύχομαι να τα κρατάει και σαν στάση ζωής, εκεί έξω στον κόσμο, και όχι σαν άλλοθι πίσω από ένα πληκτρολόγιο.» Πηγή:www.lifo.gr
Freegr network blog- News about pc, technology.
θα ξέρω ότι το δικό μου ήταν πάντα πιο καθαρό. Κοπανήθηκα στα πατώματα, ήρθε η ώρα να ξαναχορέψω πάνω τους. 5. O ρόλος μου σαν δημοσιογράφος είναι να επικοινωνώ την αλήθεια. Τη δική μου και των έξω.Αισθάνθηκα πολύ υποκριτικά και καταπιεσμένος τόσα χρόνια που δεν μίλησα ανοιχτά για αυτό. Και υπόλογος σε ανθρώπους που υποφέρουν από την ίδια καταπίεση, 6. Κοιμάμαι, ξυπνάω, γελάω, κλαίω, κάνω έρωτα, δουλεύω, λατρεύω κάθε φεγγαροηλιαχτίδα και ξέρω πως δεν θα πεθάνω από αυτό. Αυτό είναι ίσως το πιο καθαρό μήνυμα που ποστάρισα ποτέ, όποιο κι αν είναι το κόστος του. Δεν με ενδιαφέρει πλέον το πόσο κοστίζει το σαλέπι.Είμαι ο ΤΑΖ και μολονότι δεν με λες ακριβώς χαρούμενο άνθρωπο, θα διεκδικώ το δικαίωμα στη χαρά όποιου του έχει στερηθεί. Ακόμα και με μπουνιές. Απελευθέρωσα από μέσα μoυ μια φορτωμένη από άλλους ντροπή. Όχι για τη δική μου αυτοπροβολή από τη στιγμή που γνωρίζω και δεν με αφορά όμως καθ' όλου το όποιο προσωπικό ή επαγγελματικό κόστος μπορεί να πληρώσω. Μου αρκεί να κοιμάμαι ήρεμα ·και να να κάνω σεξ χαμογελώντας. Το έκανα για τη ζωή των άλλων που για μένα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δική μου. Τον ομοίων μου και φοβισμένων, Δεν ζεις αν δεν αντιμετωπίζεις το κόστος της αλήθειας σου. Κι αν δεν τη χρησιμοποιείς για να βοηθήσεις άλλους, απλά έρπεσαι. Κι αλήθεια ποτέ δεν είχες.» Η ζωή μου, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ζωές ανθρώπων που με αγαπούν και τους αγαπώ. Και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τους προκαλέσω πόνο. Γι' αυτό είμαι ευτυχισμένος και για αυτό έκανα τη δήλωση που έκανα. Για να εξαφανιστεί ο πόνος. Του μίλησα καθώς το όνομά του και η εξομολόγηση ήταν παντού - σε σάιτ, σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας, σε τηλεοπτικές εκπομπές. Δέχτηκε να απαντήσει σε όλες τις απορίες μου. Τάσο μπράβο για την εξομολόγηση. Ποια ήταν η αφορμή, τι σε ενέπνευσε να την κάνεις συγκεκριμένα χτες; Το χτες είναι σήμερα, το σήμερα αύριο και το αύριο χτες. Ο χρόνος είναι κυκλικός και μέσα σε αυτόν όλοι κάνουμε τους δικούς μας κύκλους. Όπως λέει και μια ατάκα από το "Κοράκι" το κόμικ, "η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο, το φεγγάρι γύρω από τη γη. Δεν πεθαίνουμε από θάνατο αλλά από ίλιγγο". Λατρεύω τον ίλιγγο αλλά όχι το θάνατο. Κι επειδή δεν είμαι πλέον 20 χρονών, απλά ήθελα να πω ζήστε τον έρωτα και τη ζωή. Κίνδυνοι θα υπάρχουν πάντα και δεν είσαι αξιωματικός για να τους προβλέψεις. Αν συμβεί η στραβή συνέβη, κι εκεί έχεις να δώσεις μια μάχη για να δικαιώσεις τις επιλογές σου. Ειδικά απέναντι σε μια ασθένεια που πλέον ανήκει στις χρόνιες και όχι τις θανατηφόρες. Χτες το βράδυ είδα ένα πολύ ωραίο αγόρι που θα ήθελα να το ερωτευτώ. Δεν τόλμησα να κάνω βήμα λόγω της "ασθένειάς μου". Επιστρέφοντας σπίτι, αποφάσισα ότι μετά από τόσα χρόνια δημόσιας και ανοιχτά gay γραφής, έπρεπε να γράψω κάτι για όποιον οροθετικό δει ένα ωραίο αγόρι ή κορίτσι, και να τολμήσει να του πει "σε θέλω". Λες πως με τη φαρμακολογική θεραπεία που παίρνεις είναι ουσιαστικά αδύνατον να μεταδόσεις τον ιό και να πάθεις κάτι από αυτόν. Αυτά τα λόγια είναι εξαιρετικά ευχάριστα.
Έχει προχωρήσει τόσο η ιατρική λοιπόν; Η αντιρετροϊκή αγωγή σε συνδυασμό με μια προσεχτική ζωή είναι πλέον σε στάδιο STAR TREK. Όταν την ξεκίνησα είχα ασθενήσει από το AIDS, με καπόζι στα χέρια μου και τα πόδια μου. Κάτι που ιατρικά θεωρείται στάδιο τέλος. Θυμάμαι τη μάνα μου τα καλοκαίρια να τρέχει για να μου καλύψει τον πόνο να μου αγοράζει μακρυμάνικα που δεν φοράω ούτε τον χειμώνα. Θυμάμαι εραστή της μιας βραδιάς να με ρωτάει από τα σημάδια στα πόδια, αν είμαι πρεζάκι. Ένα χρόνο μετά όλα αυτά είχαν εξαφανιστεί. Η υγεία μου είναι καλύτερα από ποτέ, το ιικό φορτίο που κουβαλάω είναι αρνητικό, δηλαδή μη μεταδόσιμο και ζω τη ζωή μου με το AIDS να βρίσκεται απλά σε μια ακρη του μυαλού, κυρίως όσον αφορά την δικαιολογημενη ανησυχία και τον πόνο που προκάλεσα σε ανθρώπους που αγαπώ. Από τη μάνα μου μέχρι τους φίλους μου. «Σκοπός μου είναι ακόμα και η λύπη μου να γίνεται χαρά, για μένα και για τους άλλους. Να καταρρίψω μύθους και προκαταλήψεις και να αισθανθώ όποτε μου έρθει η ώρα να φύγω από τη ζωή που τη λατρεύω, ότι αφήνω πίσω μου στρατιές χαρούμενων ανθρώπων» Πριν από 11 χρόνια, με το που το έμαθες, πώς πίστεψες πως θα ήταν η υπόλοιπη ζωή σου; Και πώς τελικά κατόρθωσες να ξανασηκωθείς και να παραμείνεις όρθιος και ευτυχισμένος; Φίλε ήταν άγριο και από την άλλη σκληρά τρυφερό. Το είχα ψυλλιαστεί - μέρα με τη μέρα κάποιος κολλητός έπαιρνε το θάρρος να μου πει ότι το έχει. Στην Αθήνα είμαστε, ένα μικρό χωριό δηλαδή και με τους μισούς που είχαν κάνει σεξ οι φίλοι μου είχα κάνει κι εγώ. Μπορώ να σου πω ότι το προκάλεσα κιόλας φουλ ερωτευμένος με έναν τύπο που μου είχε ξηγηθεί ότι είναι οροθετικός αλλά εγώ τον ήθελα μέσα μου, να μοιραστώ ακόμα και την αρρώστια του. Στο Συγγρού πήγα 12 Ιουλίου του 2004, μια μέρα μετά τα γενέθλια μου, από προτροπή ενός γκόμενου μου, επίσης οροθετικού και συνοδευόμενος από τη μάνα μου. Ήμασταν ξέρω γω, πενήντα άτομα στο θάλαμο μα περιμένουμε τα αποτελέσματα, μετά από δύο ώρες είχαμε μείνει τρεις. Βγαίνω έξω και λέω στη μάνα "μάλλον υπάρχει πρόβλημα". Εγώ αισθανόμουν ψύχραιμος αλλά προφανώς η φάτσα μου είχε γίνει μπλε. Μια ώρα μετά ήμουν στο σπίτι στο pc μου να γράφω με μανία άρθρο που είχα να παραδώσω. Τα βράδια έπεφτα στο πάτωμα ουρλιάζοντας από κλάμα και φόβο. Όχι τόσο για μένα όσο για τον πόνο της μάνας. Τι με έκανε λοιπόν να σηκωθώ; Αφ' ενός το ότι ουσιαστικά που μου δεν μου επέτρεψα να πέσω. Και αφ' ετέρου το ότι η ζωή μου, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ζωές ανθρώπων που με αγαπούν και τους αγαπώ. Και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τους προκαλέσω πόνο. Γι' αυτό είμαι ευτυχισμένος και για αυτό έκανα τη δήλωση που έκανα. Για να εξαφανιστεί ο πόνος. Πώς νιώθεις με το όλο κίνημα των «Αρνητών του AIDS» που σε αντίθεση με σένα δεν παίρνουν τα φάρμακά τους. Τι ένιωθες όταν άκουγες πχ. την Μαίρη Παπαγιαννίδου -τη διασημότερη αρνήτρια του ΑIDS που έκτοτε έχει πεθάνει από ασθένειες που πιθανώς σχετίζονται με αυτό- να προτρέπει εμμέσως τους ασθενείς να μην ακολουθούν καμία φαρμακευτική αγωγή;
Έχω γράψει πολύ άγρια, ως και χυδαία τα λες, για την Παπαγιαννίδου, τα οποία δεν μετανιώνω μολονότι φυσικά λυπάμαι για την αναχώρηση της από τη ζωή, κάτι που όμως ήταν δικής της επιλογή. Σαφέστατα οι φαρμακευτικές εταιρείες παίζουν το δικό τους άγριο παιχνίδι και πιστεύω πως θεραπεία έχει βρεθεί απλά δεν τους συμφέρει να τη βγάλουν τώρα στην αγορά την ώρα που η φαρμακευτική αγωγή του μήνα κοστίζει ως και 2000 ευρώ. Η Μ. Παπαγιαννίδου όμως, μέσα από τα βιβλία της, την ιστοσελίδα της, την βράβευση της ως γυναίκα της χρονιάς και άλλα φαιδρά, διέπραξε ένα τεράστιο έγκλημα, παπαρολογώντας για τη φύση του ΗIV με αναφορές από επιστημονικές έρευνες των X Files, ήταν ακραία ομοφοβική με απόψεις τύπου ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να κολλήσει AIDS σε έναν άντρα και πολλά άλλα τραγελαφικά ως εγκληματικά σε σχέση με ανθρώπους που μπορεί να τα διάβασαν. Με την Μ. Παπαγιαννίδου είχαμε τον ίδιο ιατρό. Αυτή πέθανε, εγώ ζω και το βράδυ έχω ραντεβού για σεξ. Αναφέρθηκες σε «κατασκευασμένους κοινωνικά τρόμους». Μπορείς να μου πεις δυο λόγια γι' αυτό; Οι κοινωνίες συντηρούνται από τη δημιουργία τρόμων ώστε να ελέγχουν μέσα από αυτούς τη συμπεριφορά, τη σκέψη και τις αντιδράσεις του βολεμένου μικροαστού στον καναπέ που μια φορά το χρόνο γίνεται "Αγανακτισμένος" στο Σύνταγμα μπας και τον τραβήξει καμιά κάμερα να βαράει κατσαρόλες. Το AIDS, ειδικά στα σκληρά του χρόνια, ήταν το τέλειο άλλοθι για επιστροφή την αγία οικογένεια και την κατάρα του Θεού απέναντι στους "ανώμαλους." Στην Ελλάδα, το κατεξοχήν αρμόδιο όργανο, το ΚΕΕΛΠΝΟ, έκανε και κάνει την κότα μοιράζοντας φυλλάδια πρώτης δημοτικού όποτε έχουμε τη μέρα του AIDS. Εξαναγκασμένες ιερόδουλες που οι νταβάδες τους τους επέβαλλαν να κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη, γίνανε ρόμπα στα media με το ΚΕΕΛΠΝΟ να συναινεί. Χωρίς καμία αναφορά στους ανώνυμους παντρεμένους "επιβήτορες" που ήθελαν να τις πηδήξουν έτσι και μετά να επιστρέψουν στις γυναίκες τους. Κατασκευασμένα κοινωνικά τρόμος, είναι αυτός που δικαιολογεί τις πράξεις όσων υπηρετούν το σύστημα και στοχοποιεί ή περιθωριοποιεί όσους κάνουν πλάκα με αυτό, το διασκεδάζουν ενίοτε αλλά στην ουσία το χλευάζουν. Είτε από ελεύθερη βούληση, είτε από εξαναγκασμό. Θέλω να βοηθήσω ακόμα και αν καώ ο ίδιος, τον κάθε Πέτρο, Μαρία, Γιώργο, Ελένη που να ζει σε κλειστή κοινωνία να καταπολεμήσει τον φόβο του και να σταθεί με τόλμη, όρθιος και πανέμορφος σε μια καινούργια ζωή που του ανοίγεται ακόμα και μετά από ένα ατύχημα όπως είναι ο ιός του AIDS Μεταφέροντας την εμπειρία σου για το πώς τα φάρμακα στην ουσία ακυρώνουν τον ιό δίνεις κουράγιο σε όσους είναι οροθετικοί - ταυτόχρονα όμως κάποιοι ίσως εφησυχαστούν και σκεφτούν ότι δεν έχει και πολύ νόημα το προφυλακτικό πια. Είναι σημαντική ακόμα η προφύλαξη, κατά τη γνώμη σου; Eννοείται πως είναι! Γι' αυτό και οι οργανώσεις το κάνουνε λίγο μούγκα όσον αφορά την αντιμετώπιση το AIDS (και τις ιατρικές εξελίξεις), γιατί με το που βγήκαν τα χαρμόσυνα νέα ξεσαλώσαμε όλοι μας και πήγε η σύφιλη και η ηπατίτιδα στην κορυφή. Από την άλλη σέβομαι απόλυτα την επιθυμία κάποιου να κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη αρκεί τόσο αυτός όσο και ο/η σύντροφός του, να είναι ώριμοι ως προς τι περίεργο μπορεί να επακολουθήσει. Και τέλος, τι περίμενες ότι θα συμβεί όταν έγραψες το status σου και τι τελικά συνέβη;
Τι εισέπραξε απ' τον κόσμο και τα μίντια από χτες; Το status γράφτηκε εντελώς αυθόρμητα όπως και πολλά άλλα που έχω γράψει. Πραγματικά δεν περίμενα κάτι,μια αλήθεια με έκαιγε κι έλεγα εδώ και καιρό μέσα μου, "ρε φίλε, τι τσάμπα μάγκας είσαι? Γράφεις για όλους και για όλα, είσαι ανοιχτά δηλωμένος gay και κωλώνεις να γράψεις το πιο σημαντικό? Αυτό που έχουν να ανάγκη πολλοί άνθρωποι να διαβάσουν για να πάρουν μια ανάσα και να πούνε σε κάποιον "Σε γουστάρω τρελά, θέλω να πηδηχτώ μαζί σου αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα που δεν είναι πρόβλημα, έχω AIDS". Δεν περίμενα τίποτα όταν το έγραφα. Ήταν το προσωπικό μου μεν δημόσιο δε πλυντήριο ψυχής και επανεφεύρεσης του εαυτού μου και της ελευθερίας μου. Κατάλαβα τι συνέβη σήμερα το πρωί όταν από τις 8 το πρωί με παίρνανε κανάλια για να κάνω δηλώσεις ή να εμφανιστώ.Ναι θα εμφανιστώ. Αλλά όχι για το μιντιακό παιχνίδι. Απλά για να δείξω και να πω ότι παιδάκια, μη θυμάστε το AIDS μόνο όταν συμβαίνει κάτι που μπαίνει στις κοσμικές στήλες για να πουλήσει λες και τον υπόλοιπο χρόνο δεν υπάρχει. Έχω πλήρη επίγνωση του ότι θα με χρησιμοποιούν όπως χρησιμοποιεί η τηλεόραση τα πάντα. Να είμαι δυνατός να μην το αφήσω να γίνει. Δεν πιστεύω ότι τα media νοιάζονται για κάτι που δεν πουλάει. Τώρα το AIDS πουλάει για μια δυο μέρες, εξ' αιτίας της δήλωσής μου. Ο κάθε ένας κουβαλάει τις ευθύνες του και την ηθική του. Όσο για τον κόσμο στο facebook, ναι πραγματικά σοκαρίστηκα από το πλήθος σχολίων, την ευγένεια και τη συγκίνηση των μηνυμάτων τους. Απλά εύχομαι να τα κρατάει και σαν στάση ζωής, εκεί έξω στον κόσμο, και όχι σαν άλλοθι πίσω από ένα πληκτρολόγιο.» Πηγή:www.lifo.gr
Freegr network blog- News about pc, technology.
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H NASA λανσάρει νέο τηλεσκόπιο το 2018
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
