2012-05-04 17:41:55
By Tony Barber
Οι σύμβουλοι του Francois Hollande, του σοσιαλιστή υποψηφίου και επικρατέστερου νικητή των εκλογών της Κυριακής για τη γαλλική προεδρία, τονίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι ο επιχειρηματικός κλάδος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την επικείμενη νίκη του. Είναι γεγονός ότι κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στον κόσμο της χρηματαγοράς, ότι δεσμεύθηκε να αυξήσει τον φόρο επί των επιχειρηματικών κερδών, επί των κερδών των τραπεζών, και πως ζητά την επιβολή φορολογικού συντελεστή 75% για τα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια. Τι πειράζει όμως λίγη προεκλογική ρητορική μεταξύ φίλων;
Η προοπτική της προεδρίας Hollande γεννά αμφιβολίες, αλλά όχι πανικό στη γαλλική επιχειρηματική κοινότητα. Η αβεβαιότητα ως προς το τι μέλλει γενέσθαι είναι ο βασικός παράγοντας για τον οποίο οι περισσότερες επιχειρήσεις αναβάλλουν επενδύσεις μέχρις ότου ολοκληρωθεί η εκλογική αναμέτρηση. Ο επιχειρηματικός κόσμος, άλλωστε, έχει δύο οδυνηρές αναμνήσεις από την επικράτηση της Αριστεράς στην πολιτική αρένα: η πρώτη ήταν την περίοδο 1936-1938 την εποχή του Λαϊκού Μετώπου και η δεύτερη ήταν επί προεδρίας Francois Mitterand.
Ο Mitterand κρατικοποίησε βιομηχανικούς ομίλους, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, επέβαλε φόρο πλούτου, μείωσε το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας στις 39 ώρες, αύξησε τους μισθούς και τα κοινωνικά επιδόματα. Μέσα σε δύο χρόνια, το πείραμά του «σοσιαλισμός σε μία χώρα» κατέρρευσε. Στη συνέχεια, υιοθέτησε εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική, βασιζόμενος στο ισχυρό φράγκο και στη συμμαχία με τη Γερμανία, που τελικά οδήγησε και στη δημιουργία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης.
Ο Francois Hollande ανήκε στο επιτελείο του Mitterand. Σημειώνεται, όμως, ότι στήριξε τη φιλευρωπαϊκή πολιτική στα τελευταία χρόνια της προεδρίας Mitterand και δεν σχετίστηκε με την αριστερή παράταξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Παρά ταύτα, υπάρχει μία μυρωδιά παρεμβατισμού στην πολιτική φιλοσοφία του. Οι κλάδοι που θα πρέπει να προσέχουμε εφόσον νικήσει είναι η ενέργεια και οι τράπεζες.
Τον προηγούμενο Νοέμβριο, ο κ. Hollande δεσμεύθηκε να μειώσει σημαντικά το ποσοστό της ηλεκτροδότησης που παράγεται από πυρηνική ενέργεια στη Γαλλία, από τα δύο τρίτα στο 50% μέχρι το 2025. Παράλληλα, δεσμεύθηκε ότι θα κλείσει 24 από τους 58 πυρηνικούς αντιδραστήρες της χώρας. Η είδηση αυτή οδήγησε σε απότομη βουτιά τη μετοχή της EDF, του κρατικά ελεγχόμενου ταμείου που έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για την ενίσχυση της ασφάλειας.
Εξαρχής υπήρχε η υποψία ότι αυτή η προεκλογική του υπόσχεση διατυπώθηκε για να εξευμενιστούν οι ψηφοφόροι του κόμματος των Πρασίνων. Θα πρέπει να ανακουφίστηκε όταν η Eva Jolly, η υποψήφια των Πρασίνων, αποσύρθηκε από την εκλογική κούρσα στον πρώτο γύρο. Τα εργατικά συνδικάτα της EDF, άλλωστε, είναι από τα ισχυρότερα της Γαλλίας και θερμοί υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας. Δεν έχει νόημα για έναν υποψήφιο πρόεδρο να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά και μάλιστα για ένα θέμα που -εν αντιθέσει με όσα συμβαίνουν στη Γερμανία- δεν έχει ισχυρό έρεισμα στην κοινή γνώμη της χώρας.
Παράλληλα, όμως, θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρις ότου η Γαλλία καταφέρει να παραγάγει επαρκείς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να καλύψει το κενό της πυρηνικής. Το καλύτερο που θα μπορούσε κανείς να περιμένει είναι κάποια ήπια στροφή από την πυρηνική ενέργεια.
Πιο αβέβαιο, ωστόσο, είναι το εάν ο κ. Hollande επιλέξει να αντικαταστήσει τον αξιοσέβαστο Henri Proglio στο τιμόνι της EDF. Ο κ. Proglio ήταν στενός συνεργάτης του Jacques Chirac. Πέρασε, όμως, ομαλά στο στρατόπεδο του Nicolas Sarkozy. Παρ' όλα αυτά, ο κ. Hollande μάλλον δεν θα θέλει να μετατρέψει τον κ. Proglio σε εχθρό του ή ακόμη να αποκτήσει τη φήμη που προέδρου που παρεμβαίνει για λόγους πολιτικής εκδίκησης στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Εάν ο κ. Proglio αποδεχθεί την αλλαγή της κατάστασης με τη σοσιαλιστική προεδρία, τότε ο κ. Hollande μπορεί να του επιτρέψει να ολοκληρώσει την πενταετή του θητεία στην EDF που λήγει τον Νοέμβριο του 2014.
Ακόμη και για τις τράπεζες, οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Hollande δεν θα πρέπει να τρομάζουν. Σύμβουλοι της προεκλογικής του εκστρατείας όπως ο Michel Sapin, πρώην υπουργός Οικονομικών, δηλώνουν ότι η πρόταση για διάσπαση των τμημάτων λιανικής και επενδυτικής τραπεζικής στους χρηματοοικονομικούς ομίλους δεν θα προχωρήσει περισσότερο από όσο αναφέρει η έκθεση Vickers για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Βρετανίας.
Η επιφυλακτικότητα είναι δικαιολογημένη. Ο τροχός της γαλλικής οικονομίας, άλλωστε, κινείται με το γράσο των μεγάλων τραπεζών που χρησιμοποιούν τις καταθέσεις της λιανικής τραπεζικής για να χρηματοδοτήσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η διάσπαση των μεγάλων τραπεζών μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για τις γαλλικές εταιρείες που διψούν για πίστωση.
Μετά από όλα αυτά, όμως, φαίνεται ότι η προεδρία Hollande δεν θα σημάνει απότομη στροφή της Γαλλίας στην άκρα αριστερά. Κι αυτό είναι κάτι που ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας κατανοεί.
Αυτό που ζητούν οι επιχειρήσεις από τον κ. Hollande -αλλά και από τον κ. Sarkozy στην περίπτωση όπου γίνει η έκπληξη και επανεκλεγεί- είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, φιλικές προς τις επιχειρήσεις, όπως εκείνες που πέρασε στη Γερμανία πριν από μία δεκαετία ο Gerhard Schroeder, ο πρώην καγκελάριος των σοσιαλδημοκρατών, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών εταιρειών.
Όποιος κι αν νικήσει, αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για τη Γαλλία μετά την Κυριακή.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
euro2day.gr
Οι σύμβουλοι του Francois Hollande, του σοσιαλιστή υποψηφίου και επικρατέστερου νικητή των εκλογών της Κυριακής για τη γαλλική προεδρία, τονίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι ο επιχειρηματικός κλάδος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την επικείμενη νίκη του. Είναι γεγονός ότι κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στον κόσμο της χρηματαγοράς, ότι δεσμεύθηκε να αυξήσει τον φόρο επί των επιχειρηματικών κερδών, επί των κερδών των τραπεζών, και πως ζητά την επιβολή φορολογικού συντελεστή 75% για τα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια. Τι πειράζει όμως λίγη προεκλογική ρητορική μεταξύ φίλων;
Η προοπτική της προεδρίας Hollande γεννά αμφιβολίες, αλλά όχι πανικό στη γαλλική επιχειρηματική κοινότητα. Η αβεβαιότητα ως προς το τι μέλλει γενέσθαι είναι ο βασικός παράγοντας για τον οποίο οι περισσότερες επιχειρήσεις αναβάλλουν επενδύσεις μέχρις ότου ολοκληρωθεί η εκλογική αναμέτρηση. Ο επιχειρηματικός κόσμος, άλλωστε, έχει δύο οδυνηρές αναμνήσεις από την επικράτηση της Αριστεράς στην πολιτική αρένα: η πρώτη ήταν την περίοδο 1936-1938 την εποχή του Λαϊκού Μετώπου και η δεύτερη ήταν επί προεδρίας Francois Mitterand.
Ο Mitterand κρατικοποίησε βιομηχανικούς ομίλους, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, επέβαλε φόρο πλούτου, μείωσε το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας στις 39 ώρες, αύξησε τους μισθούς και τα κοινωνικά επιδόματα. Μέσα σε δύο χρόνια, το πείραμά του «σοσιαλισμός σε μία χώρα» κατέρρευσε. Στη συνέχεια, υιοθέτησε εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική, βασιζόμενος στο ισχυρό φράγκο και στη συμμαχία με τη Γερμανία, που τελικά οδήγησε και στη δημιουργία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης.
Ο Francois Hollande ανήκε στο επιτελείο του Mitterand. Σημειώνεται, όμως, ότι στήριξε τη φιλευρωπαϊκή πολιτική στα τελευταία χρόνια της προεδρίας Mitterand και δεν σχετίστηκε με την αριστερή παράταξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Παρά ταύτα, υπάρχει μία μυρωδιά παρεμβατισμού στην πολιτική φιλοσοφία του. Οι κλάδοι που θα πρέπει να προσέχουμε εφόσον νικήσει είναι η ενέργεια και οι τράπεζες.
Τον προηγούμενο Νοέμβριο, ο κ. Hollande δεσμεύθηκε να μειώσει σημαντικά το ποσοστό της ηλεκτροδότησης που παράγεται από πυρηνική ενέργεια στη Γαλλία, από τα δύο τρίτα στο 50% μέχρι το 2025. Παράλληλα, δεσμεύθηκε ότι θα κλείσει 24 από τους 58 πυρηνικούς αντιδραστήρες της χώρας. Η είδηση αυτή οδήγησε σε απότομη βουτιά τη μετοχή της EDF, του κρατικά ελεγχόμενου ταμείου που έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για την ενίσχυση της ασφάλειας.
Εξαρχής υπήρχε η υποψία ότι αυτή η προεκλογική του υπόσχεση διατυπώθηκε για να εξευμενιστούν οι ψηφοφόροι του κόμματος των Πρασίνων. Θα πρέπει να ανακουφίστηκε όταν η Eva Jolly, η υποψήφια των Πρασίνων, αποσύρθηκε από την εκλογική κούρσα στον πρώτο γύρο. Τα εργατικά συνδικάτα της EDF, άλλωστε, είναι από τα ισχυρότερα της Γαλλίας και θερμοί υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας. Δεν έχει νόημα για έναν υποψήφιο πρόεδρο να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά και μάλιστα για ένα θέμα που -εν αντιθέσει με όσα συμβαίνουν στη Γερμανία- δεν έχει ισχυρό έρεισμα στην κοινή γνώμη της χώρας.
Παράλληλα, όμως, θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρις ότου η Γαλλία καταφέρει να παραγάγει επαρκείς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να καλύψει το κενό της πυρηνικής. Το καλύτερο που θα μπορούσε κανείς να περιμένει είναι κάποια ήπια στροφή από την πυρηνική ενέργεια.
Πιο αβέβαιο, ωστόσο, είναι το εάν ο κ. Hollande επιλέξει να αντικαταστήσει τον αξιοσέβαστο Henri Proglio στο τιμόνι της EDF. Ο κ. Proglio ήταν στενός συνεργάτης του Jacques Chirac. Πέρασε, όμως, ομαλά στο στρατόπεδο του Nicolas Sarkozy. Παρ' όλα αυτά, ο κ. Hollande μάλλον δεν θα θέλει να μετατρέψει τον κ. Proglio σε εχθρό του ή ακόμη να αποκτήσει τη φήμη που προέδρου που παρεμβαίνει για λόγους πολιτικής εκδίκησης στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Εάν ο κ. Proglio αποδεχθεί την αλλαγή της κατάστασης με τη σοσιαλιστική προεδρία, τότε ο κ. Hollande μπορεί να του επιτρέψει να ολοκληρώσει την πενταετή του θητεία στην EDF που λήγει τον Νοέμβριο του 2014.
Ακόμη και για τις τράπεζες, οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Hollande δεν θα πρέπει να τρομάζουν. Σύμβουλοι της προεκλογικής του εκστρατείας όπως ο Michel Sapin, πρώην υπουργός Οικονομικών, δηλώνουν ότι η πρόταση για διάσπαση των τμημάτων λιανικής και επενδυτικής τραπεζικής στους χρηματοοικονομικούς ομίλους δεν θα προχωρήσει περισσότερο από όσο αναφέρει η έκθεση Vickers για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Βρετανίας.
Η επιφυλακτικότητα είναι δικαιολογημένη. Ο τροχός της γαλλικής οικονομίας, άλλωστε, κινείται με το γράσο των μεγάλων τραπεζών που χρησιμοποιούν τις καταθέσεις της λιανικής τραπεζικής για να χρηματοδοτήσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η διάσπαση των μεγάλων τραπεζών μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για τις γαλλικές εταιρείες που διψούν για πίστωση.
Μετά από όλα αυτά, όμως, φαίνεται ότι η προεδρία Hollande δεν θα σημάνει απότομη στροφή της Γαλλίας στην άκρα αριστερά. Κι αυτό είναι κάτι που ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας κατανοεί.
Αυτό που ζητούν οι επιχειρήσεις από τον κ. Hollande -αλλά και από τον κ. Sarkozy στην περίπτωση όπου γίνει η έκπληξη και επανεκλεγεί- είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, φιλικές προς τις επιχειρήσεις, όπως εκείνες που πέρασε στη Γερμανία πριν από μία δεκαετία ο Gerhard Schroeder, ο πρώην καγκελάριος των σοσιαλδημοκρατών, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών εταιρειών.
Όποιος κι αν νικήσει, αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για τη Γαλλία μετά την Κυριακή.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
euro2day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΧΑΜΙΛΤΟΝ: ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΓΩΝΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζευγάρι είχε βγάλει στο... κλαρί 40χρονη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
