Μπορεί το «τυχαίο» να είναι σκόπιμο;

Είναι διαπιστωμένο πως ακόμη και ένα γεγονός που περνά απαρατήρητο, ως απειροελάχιστο επεισόδιο στη ζωή μας, μπορεί να αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα στην μετέπειτα πορεία μας. Υπάρχει μια αλυσίδα, ένα ντόμινο εξελίξεων, που μπορεί να αρχίσει αθόρυβα, τυχαία και χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε.

Αρκετοί έχασαν τη ζωή τους, διότι έτυχε να βρίσκονται μια συγκεκριμένη στιγμή σε συγκεκριμένο χώρο, και να δεχθούν αδέσποτη σφαίρα, ενώ αν δεν τους είχε καθυστερήσει ο σηματοδότης θα είχαν προσπεράσει το σημείο, πριν πέσουν οι πυροβολισμοί. Άπειρα τέτοια παραδείγματα μπορούν να παρατεθούν. Πρόκειται για καταστάσεις που δεν εξαρτώνται από εμάς, δεν μπορούν να προβλεφθούν, άρα δεν είναι στο χέρι μας να τις αποφύγουμε.

Σε μια προεκλογική περίοδο, το «τυχαίο» γεγονός μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα πολιτικών εξελίξεων. Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτά τα «τυχαία» γεγονότα είναι πράγματι τυχαία και δεν είναι καθορισμένα. Χαρακτηριστικότερο γεγονός είναι αυτό με τον Πλαστήρα, το 1952, όταν ήταν σίγουρο φαβορί στις τότε εκλογές με αντίπαλο τον Παπάγο, οι οποίες θα διεξάγονταν με αναλογική.

Όμως ο Πλαστήρας, δεν έπαιρνε αποφάσεις πριν συμβουλευθεί την… καφετζού του, η οποία λίγο πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση της Βουλής, τον έπεισε πως οι εκλογές έπρεπε να γίνουν με το πλειοψηφικό σύστημα. Ο Πλαστήρας υπάκουσε και προς μεγάλη έκπληξη των βουλευτών του, ανακοίνωσε στη Βουλή την προκήρυξη εκλογών με το πλειοψηφικό σύστημα, το οποίο απαιτούσε ο Παπάγος. Στις εκλογές που έγιναν, ο Παπάγος συγκέντρωσε 247 έδρες και ο Πλαστήρας εγκατέλειψε την πολιτική. (Σ’ εκείνες τις εκλογές με τον Παπάγο συνεργάστηκε και ο Γεώργιος Παπανδρέου).

Όταν αργότερα επιχειρήθηκε να ζητηθούν εξηγήσεις από την «καφετζού» αυτή δεν βρέθηκε, διότι -όπως αποκαλύφθηκε πολύ αργότερα- την είχε φυγαδεύσει ο Αμερικανός πρέσβης Πιουριφόι, του οποίου την εντολή εκτέλεσε παραπλανώντας τον Πλαστήρα. Το τυχαίο γεγονός, λοιπόν, της πρόβλεψης από την καφετζού, δεν ήταν καθόλου τυχαίο.

Καλό θα είναι επομένως, οι «πονηρεμένοι» αναγνώστες να είναι καχύποπτοι (αρχή μου είναι άλλωστε, που ποτέ δεν έκρυψα, καλύτερα να είμαι καχύποπτος παρά αφελής). Πολλά από τα γεγονότα που δείχνουν ότι συνέβησαν νομοτελειακά, ίσως δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Γιατί η ίδρυση κάποιου κόμματος, φερ’ ειπείν, να οφείλεται στην κάλυψη ενός κενού, και να μην είναι σκόπιμη η δημιουργία του για περιορισμό της ισχύος άλλων κομμάτων;

Κατά την δεκαετία του ’60, όπως μου διηγήθηκε απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας, η Κρατική Ασφάλεια, προκειμένου να περιορίσει τη δύναμη της νεολαίας της ΕΔΑ (και της πίσω από την ταμπέλα της, νεολαίας του ΚΚΕ) φρόντισε με δικούς της ανθρώπους να γεμίσει τον χώρο με πολλές «ακροαριστερές» ομάδες. Υπήρχαν τάσεις και τάσεις του μαρξισμού, που ικανοποιούσαν κάθε απαίτηση. Από 10-20 άτομα να προσέλκυε κάθε τέτοια ομάδα στις μεγάλες πόλεις, μείωνε αριθμητικά τη νεολαία της ΕΔΑ αλλά και της στερούσε τον δυναμισμό, διότι αυτοί που αποσκιρτούσαν ήσαν τα πιο ανήσυχα στοιχεία και πιο «θορυβώδη».

Οι εταιρίες συμβούλων των κομμάτων, πολλά από αυτά που μας φαίνονται απίθανα μπορούν να σκαρφιστούν. Ακόμη και η προφυλάκιση της οικογένειας Τσοχατζόπουλου δεν είναι βέβαιο πως έγινε τυχαία κατά την προεκλογική περίοδο. Μόνο που εκεί είναι άγνωστο αν επιδιωκόταν πολιτικό όφελος ή (και) περαιτέρω δυσφήμιση των ευρωπαϊκών και ρωσικών εταιριών οπλικών συστημάτων προς όφελος των ανταγωνιστών τους, τη στιγμή κατά την οποία καμιά έρευνα δεν γίνεται για υπουργούς με καταφανή την προτίμηση στην αμερικανική αγορά (όλα τα αποκαλυπτόμενα σκάνδαλα, αφορούν ευρωπαϊκές εταιρίες).

Όσοι πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι αυτά που φαίνονται, σίγουρα δεν έχουν ασχοληθεί σε βάθος με την πολιτική.

Ο Μακεδών