2015-05-23 15:52:06
Στις 2 Φλεβάρη του 2013, ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλης και μερικοί ακόμη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεταν μια Ερώτηση στον τότε υπουργό Ι. Βρούτση, με την οποία ζητούσαν την κατάργηση της μνημονιακής διάταξης που αύξησε το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση από τα 65 στα 67 χρόνια, επικαλούμενοι το ελληνικό σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ (Διεθνής Σύμβαση Εργασίας).
Ηταν μια Ερώτηση που δεν την πίστευαν, αλλά αναγκάστηκαν να την κάνουν μετά από δική μας πίεση (όχι μόνο μέσω της αρθρογραφίας μας στην «Κόντρα», αλλά και με προσωπικές παρεμβάσεις προς τον Δ. Στρατούλη. Επειδή ως αντιπολίτευση «δε χαλούσαν καρδιές», αποφάσισαν να κινηθούν στο κατώτατο κοινοβουλευτικό επίπεδο (μια Ερώτηση δεν συζητιέται, αλλά απαντά γραπτά –αν απαντήσει- ο υπουργός). Για να δείξουν και στην τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν φασαρία πάνω σ’ αυτό το μείζονος σημασίας ασφαλιστικό ζήτημα, δεν έδωσαν καμιά δημοσιότητα στην Ερώτηση. Δεν την ανήρτησαν καν στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναρτούσαν όλες τις Επερωτήσεις και Ερωτήσεις που έκαναν.
Εμείς δεν τους χαριστήκαμε, βέβαια. Σημειώσαμε την υποβάθμιση και την υποκριτική συμπεριφορά τους. Ενα χρόνο μετά, στις 27 Γενάρη του 2014, η διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εξέδωσε πανηγυρική ανακοίνωση επειδή μειώθηκαν σημαντικά οι αιτήσεις για συνταξιοδότηση (το 2012 είχαν υποβληθεί 58.056 αιτήσεις για σύνταξη λόγω γήρατος, ενώ το 2013 υποβλήθηκαν 36.751 αιτήσεις). «Η μείωση του αριθμού των ετήσιων συνταξιοδοτήσεων, εάν συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, θα βελτιώσει τη σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους, με θετικά αποτελέσματα για την οικονομική κατάσταση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΕΤΕΑΜ», κατέληγε η πανηγυρική ανακοίνωση του Σπυρόπουλου (τον οποίο έχει διατηρήσει στο νευραλγικό πόστο του διοικητή του ΙΚΑ και η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, μολονότι στο μεταξύ έχει καταστεί κατηγορούμενος για κακούργημα).
Γράψαμε τότε στην εφημερίδα μας, αναφερόμενοι στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: «Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Δ. Στρατούλη περιορίστηκαν στην κατάθεση μιας ερώτησης, που δεν προβλήθηκε από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν από την ιστοσελίδα του. Εγινε για καθαρά τυπικούς λόγους, για να λένε ότι κάτι έκαναν γι’ αυτό το θέμα. Τώρα που ξανατίθεται το ζήτημα, μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων από το ΔΣ του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ο Δ. Στρατούλης και το κόμμα του ποιούν την νήσσαν, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Με τη σημερινή τους στάση απέναντι στο μείζον ζήτημα της αύξησης του ορίου ηλικίας στα 67πιστοποιούν ποια θα είναι η στάση τους αν γίνουν κυβέρνηση».
Σήμερα, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έχει φουντώσει ξανά η φιλολογία ενάντια στη λεγόμενη πρόωρη σύνταξη και το πιθανότερο είναι πως θα υπάρξει άμεσο σάρωμα (προβλέπεται στη «λίστα Βαρουφάκη» της 23ης Φλεβάρη). Δε γίνεται καμιά συζήτηση, όμως, για την κατάργηση της παράνομης και αντισυνταγματικής μνημονιακής διάταξης, με την οποία το όριο ηλικίας αυξήθηκε από τα 65 στα 67 χρόνια.
Κόντρα στο σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ
Στις 28 Ιούνη του 1952, το ΔΣ του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κύρωσε την 102 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΣΕ) με τίτλο «Περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας». Το άρθρο 26 αυτής της σύμβασης καθορίζει ως ανώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 65 χρόνια. Ιδού τι αναφέρει ακριβώς:
«1. Η ασφαλιστική προστασία παρέχεται από της συμπληρώσεως καθορισμένου ορίου ηλικίας και πέραν.
2. Η τοιαύτη ηλικία δεν δύναται να καθοριστεί μείζων των 65. Δύναται όμως αι αρμόδιαι αρχαί να καθορίσουν ηλικίαν, λαμβανομένης υπ’ όψιν της ικανότηταςπρος εργασίαν των ηλικιωμένων προσώπων εις την περί ης πρόκειται χώραν».
Ο κανόνας, λοιπόν, είναι ότι απαγορεύεται να οριστούν γενικά όρια ηλικίαςπάνω από τα 65, ενώ η εξαίρεση που εισάγεται με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 2 αφορά μόνο περιπτώσεις ηλικιωμένων που είναι ικανοί για εργασία. Τέτοιες περιπτώσεις εξαίρεσης υπήρχαν και στην μέχρι τώρα ασφαλιστική νομοθεσία, όπως π.χ. οι καθηγητές των ΑΕΙ και κάποιες άλλες που καταργήθηκαν πρόσφατα. Ολες ήταν εξαιρέσεις στις οποίες οι ηλικιωμένοι ασφαλισμένοι εντάσσονταν εθελοντικά, με στόχο ν’ αυξήσουν λίγο τη χαμηλή (ιδιαίτερα σε σχέση με τα χρόνια δουλειάς) σύνταξή τους. Μ’ άλλα λόγια, η παράταση του ασφαλιστικού βίου πέραν των 65 χρόνων ήταν εθελοντική και αφορούσε στην πράξη ένα μικρό κομμάτι του συνόλου των εργαζόμενων.
Ολες οι προ-μνημονιακές κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να στραφούν κατά της 102 ΔΣΕ, γιατί αυτό προσκρούει στο άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος, που αναφέρει: «Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου». Η 102 ΔΣΕ ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο (κυρώθηκε με το Ν. 3251/1955, ΦΕΚ 140Α και επικυρώθηκε με το νόμο 1426/1984, ΦΕΚ 32Α, που έχει τίτλο: «Για την κύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη»), υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης διάταξης νόμου και έχει αυξημένη συνταγματική ισχύ.
Ο (μακαρίτης πλέον) ειδικός στα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα και συγγραφέας πολλών βιβλίων Γ. Ψηλός διατύπωνε την ίδια άποψη σε άρθρο του στην «Καθημερινή», στις 20 Μάη του 2001, σημειώνοντας: «Διαχέονται κατά καιρούςπληροφορίες, οι περισσότερες δημοσιογραφικής προέλευσης, περί αυξήσεως του ανωτάτου ορίου ηλικίας για σύνταξη, που ισχύει σήμερα των 65 ετών (για τις γυναίκες «παλαιές» ασφαλισμένες είναι 60 ετών), στο 67ο. Για το προκείμενο θέμα, το όριο ηλικίας των 65 δεν είναι εύκολα υπερβατό, γιατίπροστατεύεται από την 102/1952/ΔΣΕ “περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας’’ (…) Η ΔΣΕ κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον 3251/55 και αποτελεί εσωτερικό δίκαιο αυξημένης τυπικής ισχύος κατά το άρθρο 28παρ. 1 του Συντάγματος. Η δέσμευση αυτή ως προς το όριο ηλικίας επιβεβαιώθηκε και με τον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη, άρθρο 12, που κύρωσε η Ελλάδα με το ν. 1426/84».
Μολονότι παραβιάστηκε ωμά η 102 ΔΣΕ, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), που είναι αρμόδια για την παρακολούθηση του σεβασμού της ΔΣΕ από τις κυβερνήσεις, δεν έκανε καμιά παρέμβαση. Εκανε πλάτες στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και ο νυν υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης, που μαζί με τον Δ. Στρατούλη συνθέτει ένα αχτύπητο δίδυμο εργατοκαπηλείας και φανφαρονισμού, δεν έθεσε κανένα τέτοιο θέμα στην επίσκεψη που έκανε πρόσφατα στην έδρα του ILO στη Γενεύη.
Φυσικά, τώρα ο Σκουρλέτης και ο Στρατούλης είναι κυβέρνηση και δεν έχουν την ανάγκη του ILO για να νομοθετήσουν. Είναι, όμως, αποφασισμένοι να συνεχίσουν τη μνημονιακή πολιτική, ειδικά στο Ασφαλιστικό που πρέπει να ετοιμάσουν νέες ανατροπές από το φθινόπωρο. Γι’ αυτό και έκαναν γαργάρα εκείνη την υποκριτική Ερώτηση του 2013, με την οποία Στρατούλης και σία ζητούσαν την επαναφορά του γενικού ορίου ηλικίας στα 65, κατ’ εφαρμογήν της 102 ΔΣΕ.
Το συμπέρασμα είναι πως από δαύτους δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Η εργατική τάξη είναι που πρέπει ν’ ανοίξει το Ασφαλιστικό με ταξικό τρόπο. Η επαναφορά του γενικού ορίου στα 65 είναι αίτημα ταξικά δίκαιο και συμβατό με την 102 ΔΣΕ και το ελληνικό σύνταγμα. Ας το βγάλουμε στο προσκήνιο, απαιτώντας την εφαρμογή του από την «πρώτη φορά Αριστερά».
Πηγή Tromaktiko
Ηταν μια Ερώτηση που δεν την πίστευαν, αλλά αναγκάστηκαν να την κάνουν μετά από δική μας πίεση (όχι μόνο μέσω της αρθρογραφίας μας στην «Κόντρα», αλλά και με προσωπικές παρεμβάσεις προς τον Δ. Στρατούλη. Επειδή ως αντιπολίτευση «δε χαλούσαν καρδιές», αποφάσισαν να κινηθούν στο κατώτατο κοινοβουλευτικό επίπεδο (μια Ερώτηση δεν συζητιέται, αλλά απαντά γραπτά –αν απαντήσει- ο υπουργός). Για να δείξουν και στην τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν φασαρία πάνω σ’ αυτό το μείζονος σημασίας ασφαλιστικό ζήτημα, δεν έδωσαν καμιά δημοσιότητα στην Ερώτηση. Δεν την ανήρτησαν καν στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναρτούσαν όλες τις Επερωτήσεις και Ερωτήσεις που έκαναν.
Εμείς δεν τους χαριστήκαμε, βέβαια. Σημειώσαμε την υποβάθμιση και την υποκριτική συμπεριφορά τους. Ενα χρόνο μετά, στις 27 Γενάρη του 2014, η διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εξέδωσε πανηγυρική ανακοίνωση επειδή μειώθηκαν σημαντικά οι αιτήσεις για συνταξιοδότηση (το 2012 είχαν υποβληθεί 58.056 αιτήσεις για σύνταξη λόγω γήρατος, ενώ το 2013 υποβλήθηκαν 36.751 αιτήσεις). «Η μείωση του αριθμού των ετήσιων συνταξιοδοτήσεων, εάν συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, θα βελτιώσει τη σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους, με θετικά αποτελέσματα για την οικονομική κατάσταση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΕΤΕΑΜ», κατέληγε η πανηγυρική ανακοίνωση του Σπυρόπουλου (τον οποίο έχει διατηρήσει στο νευραλγικό πόστο του διοικητή του ΙΚΑ και η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, μολονότι στο μεταξύ έχει καταστεί κατηγορούμενος για κακούργημα).
Γράψαμε τότε στην εφημερίδα μας, αναφερόμενοι στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: «Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Δ. Στρατούλη περιορίστηκαν στην κατάθεση μιας ερώτησης, που δεν προβλήθηκε από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν από την ιστοσελίδα του. Εγινε για καθαρά τυπικούς λόγους, για να λένε ότι κάτι έκαναν γι’ αυτό το θέμα. Τώρα που ξανατίθεται το ζήτημα, μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων από το ΔΣ του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ο Δ. Στρατούλης και το κόμμα του ποιούν την νήσσαν, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Με τη σημερινή τους στάση απέναντι στο μείζον ζήτημα της αύξησης του ορίου ηλικίας στα 67πιστοποιούν ποια θα είναι η στάση τους αν γίνουν κυβέρνηση».
Σήμερα, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έχει φουντώσει ξανά η φιλολογία ενάντια στη λεγόμενη πρόωρη σύνταξη και το πιθανότερο είναι πως θα υπάρξει άμεσο σάρωμα (προβλέπεται στη «λίστα Βαρουφάκη» της 23ης Φλεβάρη). Δε γίνεται καμιά συζήτηση, όμως, για την κατάργηση της παράνομης και αντισυνταγματικής μνημονιακής διάταξης, με την οποία το όριο ηλικίας αυξήθηκε από τα 65 στα 67 χρόνια.
Κόντρα στο σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ
Στις 28 Ιούνη του 1952, το ΔΣ του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κύρωσε την 102 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΣΕ) με τίτλο «Περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας». Το άρθρο 26 αυτής της σύμβασης καθορίζει ως ανώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 65 χρόνια. Ιδού τι αναφέρει ακριβώς:
«1. Η ασφαλιστική προστασία παρέχεται από της συμπληρώσεως καθορισμένου ορίου ηλικίας και πέραν.
2. Η τοιαύτη ηλικία δεν δύναται να καθοριστεί μείζων των 65. Δύναται όμως αι αρμόδιαι αρχαί να καθορίσουν ηλικίαν, λαμβανομένης υπ’ όψιν της ικανότηταςπρος εργασίαν των ηλικιωμένων προσώπων εις την περί ης πρόκειται χώραν».
Ο κανόνας, λοιπόν, είναι ότι απαγορεύεται να οριστούν γενικά όρια ηλικίαςπάνω από τα 65, ενώ η εξαίρεση που εισάγεται με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 2 αφορά μόνο περιπτώσεις ηλικιωμένων που είναι ικανοί για εργασία. Τέτοιες περιπτώσεις εξαίρεσης υπήρχαν και στην μέχρι τώρα ασφαλιστική νομοθεσία, όπως π.χ. οι καθηγητές των ΑΕΙ και κάποιες άλλες που καταργήθηκαν πρόσφατα. Ολες ήταν εξαιρέσεις στις οποίες οι ηλικιωμένοι ασφαλισμένοι εντάσσονταν εθελοντικά, με στόχο ν’ αυξήσουν λίγο τη χαμηλή (ιδιαίτερα σε σχέση με τα χρόνια δουλειάς) σύνταξή τους. Μ’ άλλα λόγια, η παράταση του ασφαλιστικού βίου πέραν των 65 χρόνων ήταν εθελοντική και αφορούσε στην πράξη ένα μικρό κομμάτι του συνόλου των εργαζόμενων.
Ολες οι προ-μνημονιακές κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να στραφούν κατά της 102 ΔΣΕ, γιατί αυτό προσκρούει στο άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος, που αναφέρει: «Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου». Η 102 ΔΣΕ ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο (κυρώθηκε με το Ν. 3251/1955, ΦΕΚ 140Α και επικυρώθηκε με το νόμο 1426/1984, ΦΕΚ 32Α, που έχει τίτλο: «Για την κύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη»), υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης διάταξης νόμου και έχει αυξημένη συνταγματική ισχύ.
Ο (μακαρίτης πλέον) ειδικός στα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα και συγγραφέας πολλών βιβλίων Γ. Ψηλός διατύπωνε την ίδια άποψη σε άρθρο του στην «Καθημερινή», στις 20 Μάη του 2001, σημειώνοντας: «Διαχέονται κατά καιρούςπληροφορίες, οι περισσότερες δημοσιογραφικής προέλευσης, περί αυξήσεως του ανωτάτου ορίου ηλικίας για σύνταξη, που ισχύει σήμερα των 65 ετών (για τις γυναίκες «παλαιές» ασφαλισμένες είναι 60 ετών), στο 67ο. Για το προκείμενο θέμα, το όριο ηλικίας των 65 δεν είναι εύκολα υπερβατό, γιατίπροστατεύεται από την 102/1952/ΔΣΕ “περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας’’ (…) Η ΔΣΕ κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον 3251/55 και αποτελεί εσωτερικό δίκαιο αυξημένης τυπικής ισχύος κατά το άρθρο 28παρ. 1 του Συντάγματος. Η δέσμευση αυτή ως προς το όριο ηλικίας επιβεβαιώθηκε και με τον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη, άρθρο 12, που κύρωσε η Ελλάδα με το ν. 1426/84».
Μολονότι παραβιάστηκε ωμά η 102 ΔΣΕ, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), που είναι αρμόδια για την παρακολούθηση του σεβασμού της ΔΣΕ από τις κυβερνήσεις, δεν έκανε καμιά παρέμβαση. Εκανε πλάτες στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και ο νυν υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης, που μαζί με τον Δ. Στρατούλη συνθέτει ένα αχτύπητο δίδυμο εργατοκαπηλείας και φανφαρονισμού, δεν έθεσε κανένα τέτοιο θέμα στην επίσκεψη που έκανε πρόσφατα στην έδρα του ILO στη Γενεύη.
Φυσικά, τώρα ο Σκουρλέτης και ο Στρατούλης είναι κυβέρνηση και δεν έχουν την ανάγκη του ILO για να νομοθετήσουν. Είναι, όμως, αποφασισμένοι να συνεχίσουν τη μνημονιακή πολιτική, ειδικά στο Ασφαλιστικό που πρέπει να ετοιμάσουν νέες ανατροπές από το φθινόπωρο. Γι’ αυτό και έκαναν γαργάρα εκείνη την υποκριτική Ερώτηση του 2013, με την οποία Στρατούλης και σία ζητούσαν την επαναφορά του γενικού ορίου ηλικίας στα 65, κατ’ εφαρμογήν της 102 ΔΣΕ.
Το συμπέρασμα είναι πως από δαύτους δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Η εργατική τάξη είναι που πρέπει ν’ ανοίξει το Ασφαλιστικό με ταξικό τρόπο. Η επαναφορά του γενικού ορίου στα 65 είναι αίτημα ταξικά δίκαιο και συμβατό με την 102 ΔΣΕ και το ελληνικό σύνταγμα. Ας το βγάλουμε στο προσκήνιο, απαιτώντας την εφαρμογή του από την «πρώτη φορά Αριστερά».
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Σύνταξη - Όρια ηλικίας: Αυτοί μπορούν να αποχωρήσουν από τα 58,5 έτη [πίνακες]](https://www.newsnowgr.com/static/gfx/nn124x78.gif)
