2015-05-28 00:14:07
Πριν λίγες μέρες στο σπίτι μου ένας φίλος βγαίνοντας από το μπάνιο μου κι ενώ του έδινα τον καφέ του μου είπε «Α, παρεμπιπτόντως, ξέρεις ότι βάζεις το χαρτί υγείας ανάποδα στη θήκη του ε;» Ευτυχώς που του είχα δώσει το φλιτζάνι γιατί θα μου έπεφτε από τα χέρια. Πρόκειται για ένα θέμα που δε φανταζόμουν καν ότι υπάρχει. Παρ’όλα αυτά και μετά από μια σύντομη έρευνα στο google διαπίστωσα ότι όχι μόνο υπάρχει αλλά έχει πολλούς και συγκεκριμένους κανόνες!
Η συζήτηση με τον συγκεκριμένο φίλο, με προβλημάτισε έντονα όλο το επόμενο διάστημα. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που προσέχουν τέτοιες λεπτομέρειες; Συνειρμικά, έφτασα να θυμηθώ κι άλλες αντίστοιχες συμπεριφορές σε ανθρώπους του περιβάλλοντός μου.
Υπάρχει φίλη μου που το πρώτο πράγμα που κάνει όταν σηκωθεί από το κρεβάτι της είναι να το στρώσει. Αν για κάποιο λόγο φύγει από το σπίτι χωρίς να το κάνει, δεν μπορεί να ησυχάσει όλη την ημέρα.
Θυμήθηκα έναν παλιό γνωστό που τα χέρια του ήταν μονίμως ερεθισμένα γιατί τα έπλενε συνεχώς ή τα καθάριζε με αντιμικροβιακά μαντηλάκια και έναν άλλον που γύριζε για να δει αν κλείδωσε το αυτοκίνητό του κάθε φορά.
Επίσης, θυμάμαι την κολλητή μου που πριν βγούμε από το σπίτι της μου έλεγε «Κοίτα με, κλείνω τον θερμοσίφωνα, οκ;» και όλη την υπόλοιπη μέρα με ρωτούσε «Τον έκλεισα τον θερμοσίφωνα;»
Επίσης, έχω πολλές φίλες που δε μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ αν ο νεροχύτης δεν είναι πεντακάθαρος και το σαλόνι τακτοποιημένο, ενώ έχω συναντήσει συναδέλφους που δεν αντέχουν να βλέπουν μισάνοιχτα συρτάρια ή μισάνοιχτες ντουλάπες.
Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που αρρωσταίνουν αν ο καθρέφτης του μπάνιου τους δεν είναι τέλεια καθαρός και άλλοι που τσεκάρουν κάθε πέντε λεπτά αν ότι το κινητό και το πορτοφόλι τους είναι στην τσέπη τους.
Στο τέλος, ήρθε στο μυαλό μου ο αγαπημένος μου ήρωας, ο Mr. Monk. Για όσους δεν τον ξέρετε είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που πάσχει από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Έχει μια ντουλάπα με τα ίδια κοστούμια και πουκάμισα, τα έπιπλα και τα διακοσμητικά είναι τοποθετημένα στην ίδια ακριβώς θέση και αν τα κουνήσεις ένα εκατοστό το καταλαβαίνει, ενώ δεν αντέχει καμία αλλαγή και όλα πρέπει να είναι όπως εκείνος θέλει.
Ανέτρεξα στη Wikipedia για να μάθω τι είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Ο ορισμός που δίνεται είναι ο εξής : «Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή περιλαμβάνεται στην ομάδα των αγχωδών διαταραχών και αυτές με τη σειρά τους στην ευρύτερη ομάδα των νευρώσεων. Χαρακτηρίζεται είτε από ιδεοληψίες, είτε από ψυχαναγκασμούς, είτε κι από τα δύο, ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις που συνιστούν πηγή δυσφορίας για το άτομο και απασχολούν σημαντικό μέρος από το χρόνο του και από την επαγγελματική, κοινωνική και την συναισθηματική του ζωή. Το άγχος συνδέεται συχνά με τους ψυχαναγκασμούς, καθώς και με την αντίσταση σε αυτούς, και υποχωρεί αμέσως μόλις το άτομο ενδώσει στον καταναγκασμό. Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνά είτε πριν την έναρξη των συμπτωμάτων είτε ταυτόχρονα με αυτά.»
Σε μια πιο απλή γλώσσα και πριν η ψυχολογία μπει για τα καλά στη ζωή μας, τον ψυχαναγκαστικό, ή εκείνον που είχε κάποια χαρακτηριστικά ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς, τον λέγαμε τελειομανή. Ήταν εκείνος που είχε υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του και τους άλλους, που ήθελε ολα να γίνονται με τον δικό του τρόπο ο οποίος φυσικά ήταν και ο σωστότερος, που τίποτα δεν του ήταν αρκετό και που οτιδήποτε εκτός από το τέλειο δεν είναι αρκετό.
Με αυτή τη λογική, οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουμε έναν ψυχαναγκαστικό τύπο μέσα μας. Όλοι έχουμε λίγες ή περισσότερες τέτοιες συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας, ειδικά αφού ο δυτικός τρόπος ζωής τις ευνοεί και τις ενισχύει. Δεν είναι κακό ούτε είμαστε όλοι άρρωστοι.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το κατά πόσον αυτές οι συμπεριφορές δημιουργούν πρόβλημα, άγχος και μας αναστέλλουν από την καθημερινή μας δραστηριότητα.
Αν θέλουμε συνέχεια να έχουμε τον έλεγχο και δεν αντέχουμε τα πράγματα να γίνονται με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θεωρούμε εμείς σωστό, αν είμαστε συνεχώς ανικανοποίητοι, αν η αυτοεκτίμησή μας εξαρτάται μόνο από το αν γνωρίζουμε και κάνουμε όλα τα πράγματα τέλεια, αν ακούμε την φωνή του αυστηρού κριτή μέσα μας να μας επικρίνει, αν οδηγούμαστε ευκολότερα στην κατάθλιψη παρά στη χαρά τότε ίσως έχει έρθει η ώρα να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου ειδικού που θα μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε, να δούμε τι πραγματικά μας συμβαίνει και πώς θα το αντιμετωπίσουμε.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι μικροί ψυχαναγκασμοί είναι έως και χαριτωμένοι. Με διασκεδάζει να τους βλέπω στους φίλους μου και στους ανθρώπους που αγαπώ γιατί φανερώνουν την ανθρώπινη φύση μας και την ανάγκη να έχουμε τον έλεγχο.
Για το τέλος, θα σας εκμυστηρευτώ τον δικό μου ψυχαναγκασμό: πρέπει να φοράω κάθε μέρα πέντε συγκεκριμένα αγαπημένα μου βραχιολάκια, στο δεξί μου χέρι. Αν δεν το κάνω το μυαλό μου είναι σε αυτό όλη την ημέρα.
Πηγή Tromaktiko
Η συζήτηση με τον συγκεκριμένο φίλο, με προβλημάτισε έντονα όλο το επόμενο διάστημα. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που προσέχουν τέτοιες λεπτομέρειες; Συνειρμικά, έφτασα να θυμηθώ κι άλλες αντίστοιχες συμπεριφορές σε ανθρώπους του περιβάλλοντός μου.
Υπάρχει φίλη μου που το πρώτο πράγμα που κάνει όταν σηκωθεί από το κρεβάτι της είναι να το στρώσει. Αν για κάποιο λόγο φύγει από το σπίτι χωρίς να το κάνει, δεν μπορεί να ησυχάσει όλη την ημέρα.
Θυμήθηκα έναν παλιό γνωστό που τα χέρια του ήταν μονίμως ερεθισμένα γιατί τα έπλενε συνεχώς ή τα καθάριζε με αντιμικροβιακά μαντηλάκια και έναν άλλον που γύριζε για να δει αν κλείδωσε το αυτοκίνητό του κάθε φορά.
Επίσης, θυμάμαι την κολλητή μου που πριν βγούμε από το σπίτι της μου έλεγε «Κοίτα με, κλείνω τον θερμοσίφωνα, οκ;» και όλη την υπόλοιπη μέρα με ρωτούσε «Τον έκλεισα τον θερμοσίφωνα;»
Επίσης, έχω πολλές φίλες που δε μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ αν ο νεροχύτης δεν είναι πεντακάθαρος και το σαλόνι τακτοποιημένο, ενώ έχω συναντήσει συναδέλφους που δεν αντέχουν να βλέπουν μισάνοιχτα συρτάρια ή μισάνοιχτες ντουλάπες.
Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που αρρωσταίνουν αν ο καθρέφτης του μπάνιου τους δεν είναι τέλεια καθαρός και άλλοι που τσεκάρουν κάθε πέντε λεπτά αν ότι το κινητό και το πορτοφόλι τους είναι στην τσέπη τους.
Στο τέλος, ήρθε στο μυαλό μου ο αγαπημένος μου ήρωας, ο Mr. Monk. Για όσους δεν τον ξέρετε είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που πάσχει από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Έχει μια ντουλάπα με τα ίδια κοστούμια και πουκάμισα, τα έπιπλα και τα διακοσμητικά είναι τοποθετημένα στην ίδια ακριβώς θέση και αν τα κουνήσεις ένα εκατοστό το καταλαβαίνει, ενώ δεν αντέχει καμία αλλαγή και όλα πρέπει να είναι όπως εκείνος θέλει.
Ανέτρεξα στη Wikipedia για να μάθω τι είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Ο ορισμός που δίνεται είναι ο εξής : «Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή περιλαμβάνεται στην ομάδα των αγχωδών διαταραχών και αυτές με τη σειρά τους στην ευρύτερη ομάδα των νευρώσεων. Χαρακτηρίζεται είτε από ιδεοληψίες, είτε από ψυχαναγκασμούς, είτε κι από τα δύο, ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις που συνιστούν πηγή δυσφορίας για το άτομο και απασχολούν σημαντικό μέρος από το χρόνο του και από την επαγγελματική, κοινωνική και την συναισθηματική του ζωή. Το άγχος συνδέεται συχνά με τους ψυχαναγκασμούς, καθώς και με την αντίσταση σε αυτούς, και υποχωρεί αμέσως μόλις το άτομο ενδώσει στον καταναγκασμό. Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνά είτε πριν την έναρξη των συμπτωμάτων είτε ταυτόχρονα με αυτά.»
Σε μια πιο απλή γλώσσα και πριν η ψυχολογία μπει για τα καλά στη ζωή μας, τον ψυχαναγκαστικό, ή εκείνον που είχε κάποια χαρακτηριστικά ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς, τον λέγαμε τελειομανή. Ήταν εκείνος που είχε υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του και τους άλλους, που ήθελε ολα να γίνονται με τον δικό του τρόπο ο οποίος φυσικά ήταν και ο σωστότερος, που τίποτα δεν του ήταν αρκετό και που οτιδήποτε εκτός από το τέλειο δεν είναι αρκετό.
Με αυτή τη λογική, οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουμε έναν ψυχαναγκαστικό τύπο μέσα μας. Όλοι έχουμε λίγες ή περισσότερες τέτοιες συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας, ειδικά αφού ο δυτικός τρόπος ζωής τις ευνοεί και τις ενισχύει. Δεν είναι κακό ούτε είμαστε όλοι άρρωστοι.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το κατά πόσον αυτές οι συμπεριφορές δημιουργούν πρόβλημα, άγχος και μας αναστέλλουν από την καθημερινή μας δραστηριότητα.
Αν θέλουμε συνέχεια να έχουμε τον έλεγχο και δεν αντέχουμε τα πράγματα να γίνονται με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θεωρούμε εμείς σωστό, αν είμαστε συνεχώς ανικανοποίητοι, αν η αυτοεκτίμησή μας εξαρτάται μόνο από το αν γνωρίζουμε και κάνουμε όλα τα πράγματα τέλεια, αν ακούμε την φωνή του αυστηρού κριτή μέσα μας να μας επικρίνει, αν οδηγούμαστε ευκολότερα στην κατάθλιψη παρά στη χαρά τότε ίσως έχει έρθει η ώρα να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου ειδικού που θα μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε, να δούμε τι πραγματικά μας συμβαίνει και πώς θα το αντιμετωπίσουμε.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι μικροί ψυχαναγκασμοί είναι έως και χαριτωμένοι. Με διασκεδάζει να τους βλέπω στους φίλους μου και στους ανθρώπους που αγαπώ γιατί φανερώνουν την ανθρώπινη φύση μας και την ανάγκη να έχουμε τον έλεγχο.
Για το τέλος, θα σας εκμυστηρευτώ τον δικό μου ψυχαναγκασμό: πρέπει να φοράω κάθε μέρα πέντε συγκεκριμένα αγαπημένα μου βραχιολάκια, στο δεξί μου χέρι. Αν δεν το κάνω το μυαλό μου είναι σε αυτό όλη την ημέρα.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στήριξη Κουρουμπλή στα αιτήματα των συνταξιούχων
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Αφεντικό" η Σεβίλλη στο Europa League
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
