2015-05-30 13:30:15
Με μία πρόταση - σταθμό το «Τούνελ» ανάβει το φως της ελπίδας για τα παιδιά της Ελλάδας που χάθηκαν μυστηριωδώς. Την Αννούλα, τον Νεκτάριο και τον Γιωργάκη Μετά τον Μπεν και την παρουσία των Βρετανών Επιθεωρητών στο «Τούνελ», η Αγγελική Νικολούλη πήρε την πρωτοβουλία να συνενώσει τις δυνάμεις αρμόδιων φορέων όπως το «Χαμόγελο του παιδιού» και έμπειρων Απόστρατων Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας. Στόχος να ανοίξουν ξανά οι φάκελοι των ανεξιχνίαστων υποθέσεων, όπως έγινε και με τον Μπεν.
Σε ζωντανή σύνδεση μέσω Skype ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του παιδιού» κ. Κώστας Γιαννόπουλος, είπε πως ανάλογες πρωτοβουλίες έχουν αποδώσει τα μέγιστα σε άλλες χώρες. Ομάδες αποτελούμενες από απόστρατους αστυνομικούς, κοινωνικούς φορείς, εθελοντές και έμπειρους εξειδικευμένους επιστήμονες, μπορούν να εξιχνιάσουν υποθέσεις που είναι ξεχασμένες για χρόνια υπό την εποπτεία των Αρχών.
Αμέσως μόλις ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη πρόταση, άμεση ήταν η ανταπόκριση των τηλεθεατών που έδειξαν το ενδιαφέρον τους αλλά και τη διάθεση τους να υποστηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Ικανοποιημένοι εμφανίστηκαν και οι συγγενείς της αγνοούμενης Αννούλας Τριανταφυλλίδη που βρίσκονταν στο στούντιο. Εξέφρασαν την ελπίδα η πρόταση αυτή να υλοποιηθεί σύντομα και να πάρουν επιτέλους τις απαντήσεις μετά από 34 χρόνια.
Τα θρίλερ των τριών παιδιών…
Τα θρίλερ των χαμένων παιδιών που το «Τούνελ» έφερε πάλι στην επικαιρότητα, σόκαραν και πάγωσαν την κοινή γνώμη.
«Ας κάνουν και οι Έλληνες αυτό που έκαναν οι Άγγλοι»
Κάθε χρόνο την Παγκόσμια Ημέρα για τα εξαφανισμένα παιδιά στις 25 Μαΐου, οι πληγές κάποιων οικογενειών στην Ελλάδα ξαναματώνουν. Η Χρυσούλα Παρασκευοπούλου παρακολούθησε με τεράστιο ενδιαφέρον την προσπάθεια της οικογένειας Νήνταμ και των Βρετανών αξιωματικών που ζήτησαν τη βοήθεια του «Τούνελ» για να συγκεντρώσουν νέες πληροφορίες για τον Μπεν. Για 23 χρόνια ζει την ίδια αγωνία και κάθε μέρα ελπίζει ότι θα μάθει κάτι για την τύχη του δικού της παιδιού, του Γιωργάκη που χάθηκε 10 χρονών.
«Η Ελλάδα σε τέτοια θέματα είναι πολύ πίσω» είπε στο «Τούνελ». «Δεν ξέρω αν οι δικοί μας έχουν ανάλογη δυνατότητα να ξεκινήσουν μια νέα έρευνα για τον Γιωργάκη. Αν υπήρχε μια έμπειρη ομάδα αξιωματικών στην Ελλάδα να ασχολούνται μόνο με τις εξαφανίσεις των παιδιών, ίσως να μην περνούσαν τόσα χρόνια χωρίς μια απάντηση. Παρακάλεσα κι εγώ από υπουργούς μέχρι έμπειρους αξιωματικούς να με βοηθήσουν, αλλά κανείς δεν ανέλαβε την έρευνα. Άμα δεν ψάχνουν οι έμπειροι, οι άπειροι πώς να τα καταφέρουν;» αναρωτιέται με πικρία.
«Ελπίζω να βρεθεί ο Μπεν, όπως πιστεύω ότι θα έρθει η στιγμή που θα μάθω και για το δικό μου παιδί. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, δεν πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε…»
Στη Δήμητρα Γορτυνίας εξαφάνισαν τον Γιωργάκη…
Τα ίχνη του 10χρονου αγοριού της χάθηκαν στις 24 Ιουνίου 1992, στο χωριό Δήμητρα στην ορεινή Γορτυνία. Η οικογένεια του που μένει στην Κρήτη, τον είχε στείλει για διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς. Εκεί θα τον φρόντιζε η θεία του, η αδελφή του πατέρα του. Τη μοιραία εκείνη μέρα ο παππούς είχε πυρετό και η θεία είπε στον μικρό Γιωργάκη να τον συνοδέψει στο βουνό που είχε τη στάνη του, για να του δώσει τα φάρμακα του.
Ο παππούς τον άφησε στην πηγή του βουνού να γεμίσει τα παγουράκια του και πήγε στα πρόβατά του. Όταν γύρισε δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο μικρός θα είχε επιστρέψει στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν ούτε ανέφερε το περιστατικό σε συγγενή του που τον επισκέφτηκε την ίδια μέρα στη στάνη.
Όπως είπε στην Αγγελική Νικολούλη η μητέρα του Γιωργάκη, χάθηκε εξαιρετικά πολύτιμος χρόνος, γιατί η εξαφάνιση του παιδιού της έγινε γνωστή το επόμενο βράδυ όταν ο παππούς επέστρεψε στο χωριό μόνος του.
Παρά τις έρευνες στις οποίες συμμετείχε και ειδική ομάδα ερευνητών από την Ελβετία, το παιδί δεν βρέθηκε. Λίγες μέρες αργότερα εντοπίστηκαν τα παγουράκια του σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού. Τα στόματα στο χωριό παρέμεναν ερμητικά κλειστά. Ο Μητροπολίτης της περιοχής απείλησε με αφορισμό όσους ήξεραν κάτι και δεν μιλούσαν. Πέρασαν σαράντα μέρες για να εμφανιστεί ένας κάτοικος από το διπλανό χωριό που ισχυρίστηκε ότι είχε δει ένα αγοράκι που έμοιαζε στον Γιωργάκη. Όπως είπε, περνούσε με το φορτηγό του από τον επαρχιακό δρόμο και είδε να κατεβαίνει από το βουνό ένα αγόρι. Δεν κατάλαβε ότι χρειαζόταν βοήθεια, ούτε του έκανε σήμα να σταματήσει και έτσι το προσπέρασε χωρίς να δώσει σημασία.
Χρόνια αργότερα ένας βοσκός βρήκε στο βουνό ένα αθλητικό παπούτσι που ταίριαζε με το νούμερο που φορούσε όταν χάθηκε. Από τότε πέρασαν είκοσι τρία χρόνια και καμία πληροφορία δεν βγήκε στο φως για την τύχη του μικρού Γιωργάκη.
Στην περιοχή της Πύλου εξαφάνισαν τον Νεκτάριο…
Αν και έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε που κυριολεκτικά άνοιξε η γη και κατάπιε τον αδελφό της, οι μνήμες παραμένουν νωπές. Η Αντωνία Κορδού μίλησε στο «Τούνελ» για τη μέρα που σημάδεψε την οικογένεια της για πάντα.
Ήταν 14 Αυγούστου 1989, εποχή τρύγου. Η οικογένεια Κορδού ο πατέρας , η μάνα και τα δύο μεγαλύτερα κορίτσια, δούλευαν από τα ξημερώματα στα κτήματα στους Κάτω Αμπελόκηπους Μεσσηνίας. Ο μικρότερος γιος της οικογένειας ο 7χρονος Νεκτάριος, καθόταν παράμερα κι έπαιζε με τα παιχνίδια του. Γύρω στις 11 το πρωί τον αναζήτησαν για να φύγουν. Εκείνος άφαντος. Κανείς από την οικογένεια, τους εργάτες και τους άλλους χωρικούς, δεν είδε κάτι. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος μέχρι η Αστυνομία να κινητοποιηθεί. Παρά τις έρευνες δεν βρέθηκε κανένα ίχνος του Νεκτάριου. Ο πατέρας του πέθανε από τον καημό του έξι μήνες αργότερα. Η ηλικιωμένη μητέρα του ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να διαχειριστεί αυτή την απώλεια.
«Είναι σα να σε κυνηγάει μια ζωή ένα φάντασμα.» είπε χαρακτηριστικά η αδελφή του, και συνέχισε . «Η τελευταία εικόνα που έχω από το Νεκτάριο είναι η εικόνα ενός γλυκού και χαμογελαστού παιδιού. Πρέπει όλοι οι αρμόδιοι φορείς να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι και να έχουν πιο έντονη δράση. Κάθε περιστατικό εξαφάνισης παιδιού παλιό ή νέο πρέπει να ανακινείται συνεχώς. Να μην ξεχνιέται. Δεν γίνεται έτσι απλά μια εξαφάνιση. Είναι βέβαιο πως κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν και πρέπει να μιλήσουν.»
Στο Σκουτάρι της Μάνης εξαφάνισαν την Αννούλα…
Στις 19 Αυγούστου του 1981 στην παραλία Αγιά στο Σκουτάρι της Μάνης, οι παραθεριστές απολάμβαναν τις διακοπές τους. Ανάμεσα τους ένα κοριτσάκι μόλις δύο ετών έπαιζε αμέριμνα με τα κουβαδάκια του δίπλα στο κύμα. Κανείς δεν φανταζόταν το θρίλερ που θα ακολουθούσε και θα απασχολούσε έντονα την κοινή γνώμη μέχρι και σήμερα.
Η οικογένεια Τριανταφυλλίδη εδώ και 34 χρόνια περιμένει μια απάντηση για την τύχη της Αννούλας. Της μικρής τους κόρης και αδελφής που εξαφανίστηκε εκείνη τη μοιραία μέρα. Σύμφωνα με μαρτυρίες λουόμενων η μικρούλα κατευθύνθηκε ξυπόλητη από την παραλία σε ένα σημείο που βρίσκονταν τροχόσπιτα παραθεριστών. Μια γυναίκα είχε ισχυριστεί στην κάμερα του «Τούνελ» πως είχε δει το κοριτσάκι και όταν το ρώτησε που πάει εκείνο της απάντησε «στη μαμά μου». Κάποιος παρατήρησε ίχνη από τροχούς αυτοκινήτου αλλά και πατημασιές παιδιού κοντά σε μια βρύση που υπήρχε σε μικρή απόσταση από την παραλία. Όλοι πίστεψαν πως η μικρή Αννούλα έπεσε θύμα απαγωγής.
Ο πρόεδρος του χωριού χτυπούσε τις καμπάνες για να κινητοποιήσει τον κόσμο να ψάξει. Οι συγγενείς απελπισμένοι προσεύχονταν για ένα θαύμα. Και σ΄αυτήν περίπτωση είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. Οι έρευνες που ακολούθησαν σε στεριά και θάλασσα δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Η μητέρα της Αννούλας και τα αδέλφια της ακόμα ελπίζουν πως θα τη βρουν.
Η Ιντερπόλ έψαχνε, το «Τούνελ» βρήκε…
Λίγες μέρες μετά την εξαφάνιση της μικρής Αννούλας η οικογένεια έλαβε μία ανώνυμη επιστολή από την πόλη Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Στο γράμμα μία γυναίκα ελληνικής καταγωγής ισχυριζόταν πως μια ψηλή γυναίκα περίπου 50 χρόνων τότε είχε απαγάγει την Αννούλα και ζούσε στην ίδια πόλη. Μετά από λίγο καιρό η οικογένεια έλαβε μια δεύτερη επιστολή που ρωτούσε ποιες είναι οι εξελίξεις γύρω από την υπόθεση. Τότε στο χορό των ερευνών εκτός από τις Ελληνικές Αρχές μπήκε και η Ιντερπόλ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η Αγγελική Νικολούλη ταξίδεψε στη Γερμανία για να ερευνήσει την υπόθεση. Ρωτώντας κυριολεκτικά πόρτα- πόρτα κατάφερε να εντοπίσει τη συγκεκριμένη γυναίκα που δεν είχαν βρει οι Αρχές. Εκείνη ισχυρίστηκε στη δημοσιογράφο ότι δεν σχετίζεται με την υπόθεση.
Η έρευνα του «Τούνελ» δεν σταμάτησε εκεί. Όλα αυτά τα χρόνια συνέχιζε να συγκεντρώνει στοιχεία γύρω από την υπόθεση. Μία φωτογραφία που είχε φτάσει στην εκπομπή έδειχνε ένα κοριτσάκι από ένα ελληνικό νηπιαγωγείο στη Γερμανία που έμοιαζε στην Αννούλα. Ο γρίφος λύθηκε το 2013 όταν το «Τούνελ» παρουσίασε ξανά την υπόθεση. Στην αρχή επικοινώνησε η νονά της κοπέλας της φωτογραφίας και στη συνέχεια η ίδια που δεν είχε καμία σχέση με το αγνοούμενο παιδί.
Στην ίδια εκπομπή μία άλλη κοπέλα που αναζητούσε τις ρίζες της, εξέφρασε την επιθυμία να υποβληθεί σε τεστ DNA. Η απάντηση ήταν αρνητική. Πρόσφατα μία άλλη νεαρή γυναίκα από την Κοζάνη ήρθε σε επαφή με την οικογένεια Τριανταφυλλίδη που την φιλοξένησε μέχρι να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις ταυτοποίησης γενετικού υλικού. Και σ’ αυτήν την περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό.
Πηγή: anikolouli
xespao
Σε ζωντανή σύνδεση μέσω Skype ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του παιδιού» κ. Κώστας Γιαννόπουλος, είπε πως ανάλογες πρωτοβουλίες έχουν αποδώσει τα μέγιστα σε άλλες χώρες. Ομάδες αποτελούμενες από απόστρατους αστυνομικούς, κοινωνικούς φορείς, εθελοντές και έμπειρους εξειδικευμένους επιστήμονες, μπορούν να εξιχνιάσουν υποθέσεις που είναι ξεχασμένες για χρόνια υπό την εποπτεία των Αρχών.
Αμέσως μόλις ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη πρόταση, άμεση ήταν η ανταπόκριση των τηλεθεατών που έδειξαν το ενδιαφέρον τους αλλά και τη διάθεση τους να υποστηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Ικανοποιημένοι εμφανίστηκαν και οι συγγενείς της αγνοούμενης Αννούλας Τριανταφυλλίδη που βρίσκονταν στο στούντιο. Εξέφρασαν την ελπίδα η πρόταση αυτή να υλοποιηθεί σύντομα και να πάρουν επιτέλους τις απαντήσεις μετά από 34 χρόνια.
Τα θρίλερ των τριών παιδιών…
Τα θρίλερ των χαμένων παιδιών που το «Τούνελ» έφερε πάλι στην επικαιρότητα, σόκαραν και πάγωσαν την κοινή γνώμη.
«Ας κάνουν και οι Έλληνες αυτό που έκαναν οι Άγγλοι»
Κάθε χρόνο την Παγκόσμια Ημέρα για τα εξαφανισμένα παιδιά στις 25 Μαΐου, οι πληγές κάποιων οικογενειών στην Ελλάδα ξαναματώνουν. Η Χρυσούλα Παρασκευοπούλου παρακολούθησε με τεράστιο ενδιαφέρον την προσπάθεια της οικογένειας Νήνταμ και των Βρετανών αξιωματικών που ζήτησαν τη βοήθεια του «Τούνελ» για να συγκεντρώσουν νέες πληροφορίες για τον Μπεν. Για 23 χρόνια ζει την ίδια αγωνία και κάθε μέρα ελπίζει ότι θα μάθει κάτι για την τύχη του δικού της παιδιού, του Γιωργάκη που χάθηκε 10 χρονών.
«Η Ελλάδα σε τέτοια θέματα είναι πολύ πίσω» είπε στο «Τούνελ». «Δεν ξέρω αν οι δικοί μας έχουν ανάλογη δυνατότητα να ξεκινήσουν μια νέα έρευνα για τον Γιωργάκη. Αν υπήρχε μια έμπειρη ομάδα αξιωματικών στην Ελλάδα να ασχολούνται μόνο με τις εξαφανίσεις των παιδιών, ίσως να μην περνούσαν τόσα χρόνια χωρίς μια απάντηση. Παρακάλεσα κι εγώ από υπουργούς μέχρι έμπειρους αξιωματικούς να με βοηθήσουν, αλλά κανείς δεν ανέλαβε την έρευνα. Άμα δεν ψάχνουν οι έμπειροι, οι άπειροι πώς να τα καταφέρουν;» αναρωτιέται με πικρία.
«Ελπίζω να βρεθεί ο Μπεν, όπως πιστεύω ότι θα έρθει η στιγμή που θα μάθω και για το δικό μου παιδί. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, δεν πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε…»
Στη Δήμητρα Γορτυνίας εξαφάνισαν τον Γιωργάκη…
Τα ίχνη του 10χρονου αγοριού της χάθηκαν στις 24 Ιουνίου 1992, στο χωριό Δήμητρα στην ορεινή Γορτυνία. Η οικογένεια του που μένει στην Κρήτη, τον είχε στείλει για διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς. Εκεί θα τον φρόντιζε η θεία του, η αδελφή του πατέρα του. Τη μοιραία εκείνη μέρα ο παππούς είχε πυρετό και η θεία είπε στον μικρό Γιωργάκη να τον συνοδέψει στο βουνό που είχε τη στάνη του, για να του δώσει τα φάρμακα του.
Ο παππούς τον άφησε στην πηγή του βουνού να γεμίσει τα παγουράκια του και πήγε στα πρόβατά του. Όταν γύρισε δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο μικρός θα είχε επιστρέψει στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν ούτε ανέφερε το περιστατικό σε συγγενή του που τον επισκέφτηκε την ίδια μέρα στη στάνη.
Όπως είπε στην Αγγελική Νικολούλη η μητέρα του Γιωργάκη, χάθηκε εξαιρετικά πολύτιμος χρόνος, γιατί η εξαφάνιση του παιδιού της έγινε γνωστή το επόμενο βράδυ όταν ο παππούς επέστρεψε στο χωριό μόνος του.
Παρά τις έρευνες στις οποίες συμμετείχε και ειδική ομάδα ερευνητών από την Ελβετία, το παιδί δεν βρέθηκε. Λίγες μέρες αργότερα εντοπίστηκαν τα παγουράκια του σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού. Τα στόματα στο χωριό παρέμεναν ερμητικά κλειστά. Ο Μητροπολίτης της περιοχής απείλησε με αφορισμό όσους ήξεραν κάτι και δεν μιλούσαν. Πέρασαν σαράντα μέρες για να εμφανιστεί ένας κάτοικος από το διπλανό χωριό που ισχυρίστηκε ότι είχε δει ένα αγοράκι που έμοιαζε στον Γιωργάκη. Όπως είπε, περνούσε με το φορτηγό του από τον επαρχιακό δρόμο και είδε να κατεβαίνει από το βουνό ένα αγόρι. Δεν κατάλαβε ότι χρειαζόταν βοήθεια, ούτε του έκανε σήμα να σταματήσει και έτσι το προσπέρασε χωρίς να δώσει σημασία.
Χρόνια αργότερα ένας βοσκός βρήκε στο βουνό ένα αθλητικό παπούτσι που ταίριαζε με το νούμερο που φορούσε όταν χάθηκε. Από τότε πέρασαν είκοσι τρία χρόνια και καμία πληροφορία δεν βγήκε στο φως για την τύχη του μικρού Γιωργάκη.
Στην περιοχή της Πύλου εξαφάνισαν τον Νεκτάριο…
Αν και έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε που κυριολεκτικά άνοιξε η γη και κατάπιε τον αδελφό της, οι μνήμες παραμένουν νωπές. Η Αντωνία Κορδού μίλησε στο «Τούνελ» για τη μέρα που σημάδεψε την οικογένεια της για πάντα.
Ήταν 14 Αυγούστου 1989, εποχή τρύγου. Η οικογένεια Κορδού ο πατέρας , η μάνα και τα δύο μεγαλύτερα κορίτσια, δούλευαν από τα ξημερώματα στα κτήματα στους Κάτω Αμπελόκηπους Μεσσηνίας. Ο μικρότερος γιος της οικογένειας ο 7χρονος Νεκτάριος, καθόταν παράμερα κι έπαιζε με τα παιχνίδια του. Γύρω στις 11 το πρωί τον αναζήτησαν για να φύγουν. Εκείνος άφαντος. Κανείς από την οικογένεια, τους εργάτες και τους άλλους χωρικούς, δεν είδε κάτι. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος μέχρι η Αστυνομία να κινητοποιηθεί. Παρά τις έρευνες δεν βρέθηκε κανένα ίχνος του Νεκτάριου. Ο πατέρας του πέθανε από τον καημό του έξι μήνες αργότερα. Η ηλικιωμένη μητέρα του ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να διαχειριστεί αυτή την απώλεια.
«Είναι σα να σε κυνηγάει μια ζωή ένα φάντασμα.» είπε χαρακτηριστικά η αδελφή του, και συνέχισε . «Η τελευταία εικόνα που έχω από το Νεκτάριο είναι η εικόνα ενός γλυκού και χαμογελαστού παιδιού. Πρέπει όλοι οι αρμόδιοι φορείς να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι και να έχουν πιο έντονη δράση. Κάθε περιστατικό εξαφάνισης παιδιού παλιό ή νέο πρέπει να ανακινείται συνεχώς. Να μην ξεχνιέται. Δεν γίνεται έτσι απλά μια εξαφάνιση. Είναι βέβαιο πως κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν και πρέπει να μιλήσουν.»
Στο Σκουτάρι της Μάνης εξαφάνισαν την Αννούλα…
Στις 19 Αυγούστου του 1981 στην παραλία Αγιά στο Σκουτάρι της Μάνης, οι παραθεριστές απολάμβαναν τις διακοπές τους. Ανάμεσα τους ένα κοριτσάκι μόλις δύο ετών έπαιζε αμέριμνα με τα κουβαδάκια του δίπλα στο κύμα. Κανείς δεν φανταζόταν το θρίλερ που θα ακολουθούσε και θα απασχολούσε έντονα την κοινή γνώμη μέχρι και σήμερα.
Η οικογένεια Τριανταφυλλίδη εδώ και 34 χρόνια περιμένει μια απάντηση για την τύχη της Αννούλας. Της μικρής τους κόρης και αδελφής που εξαφανίστηκε εκείνη τη μοιραία μέρα. Σύμφωνα με μαρτυρίες λουόμενων η μικρούλα κατευθύνθηκε ξυπόλητη από την παραλία σε ένα σημείο που βρίσκονταν τροχόσπιτα παραθεριστών. Μια γυναίκα είχε ισχυριστεί στην κάμερα του «Τούνελ» πως είχε δει το κοριτσάκι και όταν το ρώτησε που πάει εκείνο της απάντησε «στη μαμά μου». Κάποιος παρατήρησε ίχνη από τροχούς αυτοκινήτου αλλά και πατημασιές παιδιού κοντά σε μια βρύση που υπήρχε σε μικρή απόσταση από την παραλία. Όλοι πίστεψαν πως η μικρή Αννούλα έπεσε θύμα απαγωγής.
Ο πρόεδρος του χωριού χτυπούσε τις καμπάνες για να κινητοποιήσει τον κόσμο να ψάξει. Οι συγγενείς απελπισμένοι προσεύχονταν για ένα θαύμα. Και σ΄αυτήν περίπτωση είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. Οι έρευνες που ακολούθησαν σε στεριά και θάλασσα δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Η μητέρα της Αννούλας και τα αδέλφια της ακόμα ελπίζουν πως θα τη βρουν.
Η Ιντερπόλ έψαχνε, το «Τούνελ» βρήκε…
Λίγες μέρες μετά την εξαφάνιση της μικρής Αννούλας η οικογένεια έλαβε μία ανώνυμη επιστολή από την πόλη Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Στο γράμμα μία γυναίκα ελληνικής καταγωγής ισχυριζόταν πως μια ψηλή γυναίκα περίπου 50 χρόνων τότε είχε απαγάγει την Αννούλα και ζούσε στην ίδια πόλη. Μετά από λίγο καιρό η οικογένεια έλαβε μια δεύτερη επιστολή που ρωτούσε ποιες είναι οι εξελίξεις γύρω από την υπόθεση. Τότε στο χορό των ερευνών εκτός από τις Ελληνικές Αρχές μπήκε και η Ιντερπόλ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η Αγγελική Νικολούλη ταξίδεψε στη Γερμανία για να ερευνήσει την υπόθεση. Ρωτώντας κυριολεκτικά πόρτα- πόρτα κατάφερε να εντοπίσει τη συγκεκριμένη γυναίκα που δεν είχαν βρει οι Αρχές. Εκείνη ισχυρίστηκε στη δημοσιογράφο ότι δεν σχετίζεται με την υπόθεση.
Η έρευνα του «Τούνελ» δεν σταμάτησε εκεί. Όλα αυτά τα χρόνια συνέχιζε να συγκεντρώνει στοιχεία γύρω από την υπόθεση. Μία φωτογραφία που είχε φτάσει στην εκπομπή έδειχνε ένα κοριτσάκι από ένα ελληνικό νηπιαγωγείο στη Γερμανία που έμοιαζε στην Αννούλα. Ο γρίφος λύθηκε το 2013 όταν το «Τούνελ» παρουσίασε ξανά την υπόθεση. Στην αρχή επικοινώνησε η νονά της κοπέλας της φωτογραφίας και στη συνέχεια η ίδια που δεν είχε καμία σχέση με το αγνοούμενο παιδί.
Στην ίδια εκπομπή μία άλλη κοπέλα που αναζητούσε τις ρίζες της, εξέφρασε την επιθυμία να υποβληθεί σε τεστ DNA. Η απάντηση ήταν αρνητική. Πρόσφατα μία άλλη νεαρή γυναίκα από την Κοζάνη ήρθε σε επαφή με την οικογένεια Τριανταφυλλίδη που την φιλοξένησε μέχρι να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις ταυτοποίησης γενετικού υλικού. Και σ’ αυτήν την περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό.
Πηγή: anikolouli
xespao
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![«Στο Σικάγο όταν πηγαίνω να τραγουδήσω κλαίνε όταν με βλέπουν» [photo]](https://images.newsnowgreece.com/81/819953/sto-sikago-otan-pigaino-na-tragoudiso-klaine-otan-me-vlepoun-photo-1-124x78.jpg)
