2015-06-06 10:20:51
Η Πίστα κατασκευάστηκε το 1978 και αποτελεί μια μίξη δημόσιων δρόμων και τμημάτων αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση τα οποία βρίσκονται γύρω από το τεχνητό νησάκι (Ile de Notre Dame) στο ποτάμι St. Lawrence, όπου φιλοξενήθηκαν οι αγώνες κωπηλασίας στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1976.
Φιλοξένησε για πρώτη φορά αγώνα της Formula 1 στις 8 Οκτωβρίου του 1978 με τον ...εθνικό ήρωα, τον αείμνηστο Gilles Villeneuve (Ferrari) να παίρνει την νίκη και να ξεσηκώνει τους 73.000 συμπατριώτες του που κατέκλυσαν τις εξέδρες για να στηρίξουν την προσπάθειά του. Όταν το 1982 ο Villeneuve έχασε τη ζωή του στο Ζolder του Βελγίου, η πίστα πήρε το όνομά του.Είναι από τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού πίστες που τμήματά της είναι δημόσιοι δρόμοι.
Το 1994 μετά το θάνατο των Αyrton Senna - Roland Ratzenberger στην Ιmola, δέχθηκε κάποιες σημαντικές αλλαγές, όσον αφορά στον τομέα της ασφάλειας.
Η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΙΡΚΟΥΙ GILLES VILLENEUVE ΣΕ iGRAPHIC
Το 1996 η πίστα ανασχεδιάστηκε πλήρως, ενώ το 2005 στρώθηκε με νέα άσφαλτο. Το 2009 έμεινε εκτός προγράμματος για να επιστρέψει το 2010 με κάποιες αλλαγές. Συγκεκριμένα στρώθηκε νέα άσφαλτος σε κάποια σημεία όπου υπήρχε πρόβλημα, ενώ οι αμμοπαγίδες των στροφών 6 και 8 αντικαταστάθηκαν με ασφάλτινες εξόδους διαφυγής.
Πρόκειται για αρκετά απαιτητικό σιρκουί όπου λόγω της φύσης της ασφάλτου αλλά και της χάραξης δοκιμάζονται σκληρά το σύστημα πέδησης, οι κινητήρες, τα κιβώτια ταχυτήτων και τα ελαστικά.
Υπολογίζεται ότι κάθε πιλότος πραγματοποιεί κατά μέσο όρο 50 αλλαγές ταχυτήτων σε κάθε γύρο που σημαίνει ότι σε όλο τον αγώνα -ο οποίος διαρκεί 70 γύρους- οι αλλαγές ξεπερνούν τις 3.900 Το επίπεδο πρόσφυσης δεν είναι και το καλύτερο μέχρι να «πατηθεί» το οδόστρωμα, αφού η πίστα δεν πολυχρησιμοποιείται για αγωνιστική χρήση. Κατά τη διάρκεια του τριημέρου, όμως, οι συνθήκες βελτιώνονται...
Το πιο διάσημο σημείο της πίστας είναι ο «τοίχος των Πρωταθλητών» που βρίσκεται στην έξοδο του τελευταίου σικέην. Πάνω σε αυτόν τον τοίχο έχουν ολοκληρωθεί άδοξα οι αγώνες αρκετών Πρωταθλητών όπως ο Michael Schumacher, o Jacques Villeneuve, ο Damon Hill, o Fernando Alonso.
Στη συγκεκριμένη πίστα έχουν σημειωθεί κάποια ατυχήματα που κόβουν την ανάσα, όπως αυτό που είχε το 2007 ο Robert Kubica, αλλά και οι Alex Wurz το 1998 στην εκκίνηση και Olivier Panis ένα χρόνο νωρίτερα (1997). Ο τελευταίος, μάλιστα, έσπασε και τα δυο του πόδια με αποτέλεσμα να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης...
Τεχνικές πληροφορίες:
Κατανάλωση καυσίμου: 1.8kg στο γύρο
Οι πιλότοι οδηγούν τέρμα γκάζι στο 67% του γύρου
Φθορά φρένων: Υψηλή
Αλλαγές ταχυτήτων: 56 στο γύρο / 3.920 συνολικά στον αγώνα
Μεγαλύτερη ευθεία: 1.190m
Μέγιστη ταχύτητα: 330km/h
Δύο ζώνες DRS
Μήκος pitlane: 400m
- Η πρόσφυση στον Καναδά είναι γενικά χαμηλή. Ειδικά στην αρχή του τριημέρου η πίστα δεν έχει ακόμη καθαρίσει καθώς η παλιά Ολυμπιακή εγκατάσταση δε χρησιμοποιείται συχνά κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η χαμηλή πρόσφυση διατηρείται και κατά τη διάρκεια του αγώνα, αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που πολλοί οδηγοί γνωρίζονται από κοντά με το διάσημο «τοίχο των πρωταθλητών». Επίσης, η έλλειψη πρόσφυσης προκαλεί συμβάντα που μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας.
- Τα κερμπ είναι ένας σημαντικός παράγοντας στον Καναδά καθώς τα μονοθέσια χτυπούν πάνω τους με περίπου 130km/h δοκιμάζοντας το σκελετό του ελαστικού. Κατά τη διάρκεια εργαστηριακών δοκιμών στο Μιλάνο τα ελαστικά F1, της Pirelli επιταχύνονται μέχρι τα 450km/h για να διαπιστωθεί η αντοχή τους σε συνθήκες πέρα από συνήθη όρια, ακόμη και εκεί ο σκελετός παραμένει άθικτος.
- Σε αντίθεση με το Μονακό, τα μονοθέσια έχουν διαμόρφωση χαμηλών αεροδυναμικών αντιστάσεων/απόδοσης στο Μόντρεαλ καθώς στοχεύουν στη μεγιστοποίηση της τελικής ταχύτητας που ξεπερνά τα 300km/h στις ευθείες. Δεν υπάρχουν παρατεταμένες καμπές στον Καναδά, αντίθετα όλα περιστρέφονται γύρω από την επιτάχυνση και το φρενάρισμα. Ειδικά οι απαιτήσεις από το σύστημα πέδησης έχουν φέρει σε δύσκολη θέση κάποιες ομάδες στο παρελθόν. Οι οδηγοί πρέπει επίσης να είναι προσεκτικοί για να αποφεύγουν το σπινάρισμα που επιτείνει τη φθορά των ελαστικών.
- Τα μονοθέσια συνήθως σετάρονται με μικρές κλίσεις στις αεροτομές καθώς ζητούμενο είναι η μεγιστοποίηση της τελικής ταχύτητας που πρέπει να ξεπερνά τα 300km/h στις ευθείες. Το τίμημα που πληρώνει κανείς για να το πετύχει αυτό, είναι μικρότερη αεροδυναμική απόδοση και κατ' επέκταση πρόσφυση στις στροφές. Αυτό συνεπάγεται ότι τα μονοθέσια γλιστρούν πιο πολύ και εξαρτώνται περισσότερο στη στροφή, από τη μηχανικά παραγόμενη πρόσφυση που προσφέρει η γόμα του ελαστικού.
- Το πολύ μαλακό ελαστικό έχει σχεδιαστεί για χαμηλή θερμοκρασία λειτουργίας και μπορεί να πετύχει βέλτιστη απόδοση ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Το μαλακό ελαστικό έχει σχεδιαστεί για υψηλή θερμοκρασία λειτουργίας και βολεύει καλύτερα στις υψηλές θερμοκρασίες και σε πιο επίπονες συνθήκες στην πίστα. Ο καιρός στον Καναδά είναι ευμετάβλητος, πολλές φορές αυτό οδηγεί σε διακοπές του αγώνα.
- Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τα ελαστικά στον Καναδά είναι η ανομοιομορφία που παρουσιάζει το οδόστρωμα. Ουσιαστικά πρόκειται για διαφορετικές επιφάνειες που έχουν διαφορετικά επίπεδα πρόσφυσης. Δουλειά της γόμας του ελαστικού είναι να αμβλύνει αυτές τις διαφορές και να προσφέρει όσον είναι δυνατόν πιο σταθερό επίπεδο κρατήματος.
Pirelli F1 tyres 2015
Όπως και στο Monaco, έτσι και στον Καναδά, η πολύ μαλακή γόμα P Zero Red και η μαλακή P Zero Yellow θα βρίσκονται στη διάθεση των πιλότων.
Αναμενόμενη διαφορά απόδοσης ανάμεσα στις δυο γόμες: 1.0 – 1.2 δευτερόλεπτα ανά γύρο.
Η στρατηγική που έδωσε τη νίκη πέρσι στον Ricciardo
Πέρυσι είδαμε μια ποικιλία στρατηγικών ενός ή δυο pit stop στον αγώνα που χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας δυο φορές. Ο Daniel Ricciardo κέρδισε τον αγώνα για λογαριασμό της Red Bull με στρατηγική δυο pit stop. Βρέθηκε επικεφαλής της κούρσας μόλις δυο γύρους πριν το τέλος έχοντας πιο φρέσκα ελαστικά. Οι τέσσερις πρώτοι πραγματοποίησαν όλοι από δυο αλλαγές ελαστικών ενώ απ' όσους έκαναν μια αλλαγή, πιο ψηλά τερμάτισε ο οδηγός της Force India, Nico Hulkenberg στην 5η θέση. Ο Γερμανός εκκίνησε με τη μαλακή γόμα και συμπλήρωσε 41 γύρους σε σύνολο 70 προτού βάλει την πολύ μαλακή.
Η άποψη του πιλότου
Kimi Raikkonen: «Είναι μια πίστα υψηλών απαιτήσεων καθώς το επίπεδο πρόσφυσης μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια του γύρου. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ασφαλτοτάπητα, επομένως χρειάζεται καλό σετάρισμα, ενώ θα πρέπει να γνωρίζουμε πώς λειτουργούν τα ελαστικά στα διάφορα σημεία της πίστας. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει ποικίλες καιρικές συνθήκες και θερμοκρασίες στον Καναδά. Δεν υπάρχουν στροφές υψηλών ταχυτήτων, επομένως τα ελαστικά πρέπει να ανταπεξέλθουν πρωτίστως στις απαιτήσεις φρεναρίσματος και πρόσφυσης. Το μονοθέσιο θα πρέπει να φρενάρει καλά ώστε να αποφεύγονται τοπικές φθορές στα ελαστικά».
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΟΔΗΓΩΝ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ
Με τη γλώσσα των αριθμών...
Στον Καναδά έχουν διεξαχθεί συνολικά 45 GP σε τρεις διαφορετικές πίστες: Το Mosport Park (1967, 1969, 1971-1974, 1976 και 1977), τη Mont Tremblant (1968, 1970) και το σιρκουί Gilles Villeneuve, που μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει 35 GP (1978-1986, 1988-2008, 2010-).
Ο πιο πετυχημένος πιλότος στο σιρκουϊ Gilles Villeneuve είναι ο Michael Schumacher, με 7 νίκες. Από τους εν ενεργεία οδηγούς, τρεις νίκες έχει ο Lewis Hamilton (2007 - η παρθενική του στην F1, 2010 & 2012) και από μία οι Daniel Ricciardo (2014 - παρθενική στην καριέρα του), Sebastian Vettel (2013), Jenson Button (2011), Fernando Alonso (2006), Kimi Raikkonen (2005).
Όσον αφορά στις ομάδες, η McLaren μετράει συνολικά 13 νίκες στον Καναδά και ακολουθούν η Ferrari με 11 και η Williams με 7.
Η πιο πετυχημένη ομάδα στο σιρκουί Gilles Villeneuve είναι η Ferrari με 10 νίκες. Ακολουθεί με 9 η McLaren και με 7 η Williams.
Αναλυτικά, η λίστα με τους νικητές στον Καναδά από το 2000 και έπειτα:
2014: Daniel Ricciardo (Red Bull)
2013: Sebastian Vettel (Red Bull)
2012: Lewis Hamilton (McLaren Mercedes)
2011: Jenson Button (McLaren Mercedes)
2010: Lewis Hamilton (McLaren Mercedes)
2009: ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΓΩΝΑΣ
2008: Robert Kubica (Renault)
2007: Lewis Hamilton (McLaren Mercedes)
2006: Fernando Alonso (Renault)
2005: Kimi Raikkonen (McLaren Mercedes)
2004: Michael Schumacher (Ferrari)
2003: Michael Schumacher (Ferrari)
2002: Michael Schumacher (Ferrari)
2001: Ralf Schumacher (Williams BMW)
2000: Michael Schumacher (Ferrari)
kartgr
Φιλοξένησε για πρώτη φορά αγώνα της Formula 1 στις 8 Οκτωβρίου του 1978 με τον ...εθνικό ήρωα, τον αείμνηστο Gilles Villeneuve (Ferrari) να παίρνει την νίκη και να ξεσηκώνει τους 73.000 συμπατριώτες του που κατέκλυσαν τις εξέδρες για να στηρίξουν την προσπάθειά του. Όταν το 1982 ο Villeneuve έχασε τη ζωή του στο Ζolder του Βελγίου, η πίστα πήρε το όνομά του.Είναι από τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού πίστες που τμήματά της είναι δημόσιοι δρόμοι.
Το 1994 μετά το θάνατο των Αyrton Senna - Roland Ratzenberger στην Ιmola, δέχθηκε κάποιες σημαντικές αλλαγές, όσον αφορά στον τομέα της ασφάλειας.
Η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΙΡΚΟΥΙ GILLES VILLENEUVE ΣΕ iGRAPHIC
Το 1996 η πίστα ανασχεδιάστηκε πλήρως, ενώ το 2005 στρώθηκε με νέα άσφαλτο. Το 2009 έμεινε εκτός προγράμματος για να επιστρέψει το 2010 με κάποιες αλλαγές. Συγκεκριμένα στρώθηκε νέα άσφαλτος σε κάποια σημεία όπου υπήρχε πρόβλημα, ενώ οι αμμοπαγίδες των στροφών 6 και 8 αντικαταστάθηκαν με ασφάλτινες εξόδους διαφυγής.
Πρόκειται για αρκετά απαιτητικό σιρκουί όπου λόγω της φύσης της ασφάλτου αλλά και της χάραξης δοκιμάζονται σκληρά το σύστημα πέδησης, οι κινητήρες, τα κιβώτια ταχυτήτων και τα ελαστικά.
Υπολογίζεται ότι κάθε πιλότος πραγματοποιεί κατά μέσο όρο 50 αλλαγές ταχυτήτων σε κάθε γύρο που σημαίνει ότι σε όλο τον αγώνα -ο οποίος διαρκεί 70 γύρους- οι αλλαγές ξεπερνούν τις 3.900 Το επίπεδο πρόσφυσης δεν είναι και το καλύτερο μέχρι να «πατηθεί» το οδόστρωμα, αφού η πίστα δεν πολυχρησιμοποιείται για αγωνιστική χρήση. Κατά τη διάρκεια του τριημέρου, όμως, οι συνθήκες βελτιώνονται...
Το πιο διάσημο σημείο της πίστας είναι ο «τοίχος των Πρωταθλητών» που βρίσκεται στην έξοδο του τελευταίου σικέην. Πάνω σε αυτόν τον τοίχο έχουν ολοκληρωθεί άδοξα οι αγώνες αρκετών Πρωταθλητών όπως ο Michael Schumacher, o Jacques Villeneuve, ο Damon Hill, o Fernando Alonso.
Στη συγκεκριμένη πίστα έχουν σημειωθεί κάποια ατυχήματα που κόβουν την ανάσα, όπως αυτό που είχε το 2007 ο Robert Kubica, αλλά και οι Alex Wurz το 1998 στην εκκίνηση και Olivier Panis ένα χρόνο νωρίτερα (1997). Ο τελευταίος, μάλιστα, έσπασε και τα δυο του πόδια με αποτέλεσμα να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης...
Τεχνικές πληροφορίες:
Κατανάλωση καυσίμου: 1.8kg στο γύρο
Οι πιλότοι οδηγούν τέρμα γκάζι στο 67% του γύρου
Φθορά φρένων: Υψηλή
Αλλαγές ταχυτήτων: 56 στο γύρο / 3.920 συνολικά στον αγώνα
Μεγαλύτερη ευθεία: 1.190m
Μέγιστη ταχύτητα: 330km/h
Δύο ζώνες DRS
Μήκος pitlane: 400m
- Η πρόσφυση στον Καναδά είναι γενικά χαμηλή. Ειδικά στην αρχή του τριημέρου η πίστα δεν έχει ακόμη καθαρίσει καθώς η παλιά Ολυμπιακή εγκατάσταση δε χρησιμοποιείται συχνά κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η χαμηλή πρόσφυση διατηρείται και κατά τη διάρκεια του αγώνα, αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που πολλοί οδηγοί γνωρίζονται από κοντά με το διάσημο «τοίχο των πρωταθλητών». Επίσης, η έλλειψη πρόσφυσης προκαλεί συμβάντα που μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας.
- Τα κερμπ είναι ένας σημαντικός παράγοντας στον Καναδά καθώς τα μονοθέσια χτυπούν πάνω τους με περίπου 130km/h δοκιμάζοντας το σκελετό του ελαστικού. Κατά τη διάρκεια εργαστηριακών δοκιμών στο Μιλάνο τα ελαστικά F1, της Pirelli επιταχύνονται μέχρι τα 450km/h για να διαπιστωθεί η αντοχή τους σε συνθήκες πέρα από συνήθη όρια, ακόμη και εκεί ο σκελετός παραμένει άθικτος.
- Σε αντίθεση με το Μονακό, τα μονοθέσια έχουν διαμόρφωση χαμηλών αεροδυναμικών αντιστάσεων/απόδοσης στο Μόντρεαλ καθώς στοχεύουν στη μεγιστοποίηση της τελικής ταχύτητας που ξεπερνά τα 300km/h στις ευθείες. Δεν υπάρχουν παρατεταμένες καμπές στον Καναδά, αντίθετα όλα περιστρέφονται γύρω από την επιτάχυνση και το φρενάρισμα. Ειδικά οι απαιτήσεις από το σύστημα πέδησης έχουν φέρει σε δύσκολη θέση κάποιες ομάδες στο παρελθόν. Οι οδηγοί πρέπει επίσης να είναι προσεκτικοί για να αποφεύγουν το σπινάρισμα που επιτείνει τη φθορά των ελαστικών.
- Τα μονοθέσια συνήθως σετάρονται με μικρές κλίσεις στις αεροτομές καθώς ζητούμενο είναι η μεγιστοποίηση της τελικής ταχύτητας που πρέπει να ξεπερνά τα 300km/h στις ευθείες. Το τίμημα που πληρώνει κανείς για να το πετύχει αυτό, είναι μικρότερη αεροδυναμική απόδοση και κατ' επέκταση πρόσφυση στις στροφές. Αυτό συνεπάγεται ότι τα μονοθέσια γλιστρούν πιο πολύ και εξαρτώνται περισσότερο στη στροφή, από τη μηχανικά παραγόμενη πρόσφυση που προσφέρει η γόμα του ελαστικού.
- Το πολύ μαλακό ελαστικό έχει σχεδιαστεί για χαμηλή θερμοκρασία λειτουργίας και μπορεί να πετύχει βέλτιστη απόδοση ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Το μαλακό ελαστικό έχει σχεδιαστεί για υψηλή θερμοκρασία λειτουργίας και βολεύει καλύτερα στις υψηλές θερμοκρασίες και σε πιο επίπονες συνθήκες στην πίστα. Ο καιρός στον Καναδά είναι ευμετάβλητος, πολλές φορές αυτό οδηγεί σε διακοπές του αγώνα.
- Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τα ελαστικά στον Καναδά είναι η ανομοιομορφία που παρουσιάζει το οδόστρωμα. Ουσιαστικά πρόκειται για διαφορετικές επιφάνειες που έχουν διαφορετικά επίπεδα πρόσφυσης. Δουλειά της γόμας του ελαστικού είναι να αμβλύνει αυτές τις διαφορές και να προσφέρει όσον είναι δυνατόν πιο σταθερό επίπεδο κρατήματος.
Pirelli F1 tyres 2015
Όπως και στο Monaco, έτσι και στον Καναδά, η πολύ μαλακή γόμα P Zero Red και η μαλακή P Zero Yellow θα βρίσκονται στη διάθεση των πιλότων.
Αναμενόμενη διαφορά απόδοσης ανάμεσα στις δυο γόμες: 1.0 – 1.2 δευτερόλεπτα ανά γύρο.
Η στρατηγική που έδωσε τη νίκη πέρσι στον Ricciardo
Πέρυσι είδαμε μια ποικιλία στρατηγικών ενός ή δυο pit stop στον αγώνα που χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας δυο φορές. Ο Daniel Ricciardo κέρδισε τον αγώνα για λογαριασμό της Red Bull με στρατηγική δυο pit stop. Βρέθηκε επικεφαλής της κούρσας μόλις δυο γύρους πριν το τέλος έχοντας πιο φρέσκα ελαστικά. Οι τέσσερις πρώτοι πραγματοποίησαν όλοι από δυο αλλαγές ελαστικών ενώ απ' όσους έκαναν μια αλλαγή, πιο ψηλά τερμάτισε ο οδηγός της Force India, Nico Hulkenberg στην 5η θέση. Ο Γερμανός εκκίνησε με τη μαλακή γόμα και συμπλήρωσε 41 γύρους σε σύνολο 70 προτού βάλει την πολύ μαλακή.
Η άποψη του πιλότου
Kimi Raikkonen: «Είναι μια πίστα υψηλών απαιτήσεων καθώς το επίπεδο πρόσφυσης μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια του γύρου. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ασφαλτοτάπητα, επομένως χρειάζεται καλό σετάρισμα, ενώ θα πρέπει να γνωρίζουμε πώς λειτουργούν τα ελαστικά στα διάφορα σημεία της πίστας. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει ποικίλες καιρικές συνθήκες και θερμοκρασίες στον Καναδά. Δεν υπάρχουν στροφές υψηλών ταχυτήτων, επομένως τα ελαστικά πρέπει να ανταπεξέλθουν πρωτίστως στις απαιτήσεις φρεναρίσματος και πρόσφυσης. Το μονοθέσιο θα πρέπει να φρενάρει καλά ώστε να αποφεύγονται τοπικές φθορές στα ελαστικά».
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΟΔΗΓΩΝ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ
Με τη γλώσσα των αριθμών...
Στον Καναδά έχουν διεξαχθεί συνολικά 45 GP σε τρεις διαφορετικές πίστες: Το Mosport Park (1967, 1969, 1971-1974, 1976 και 1977), τη Mont Tremblant (1968, 1970) και το σιρκουί Gilles Villeneuve, που μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει 35 GP (1978-1986, 1988-2008, 2010-).
Ο πιο πετυχημένος πιλότος στο σιρκουϊ Gilles Villeneuve είναι ο Michael Schumacher, με 7 νίκες. Από τους εν ενεργεία οδηγούς, τρεις νίκες έχει ο Lewis Hamilton (2007 - η παρθενική του στην F1, 2010 & 2012) και από μία οι Daniel Ricciardo (2014 - παρθενική στην καριέρα του), Sebastian Vettel (2013), Jenson Button (2011), Fernando Alonso (2006), Kimi Raikkonen (2005).
Όσον αφορά στις ομάδες, η McLaren μετράει συνολικά 13 νίκες στον Καναδά και ακολουθούν η Ferrari με 11 και η Williams με 7.
Η πιο πετυχημένη ομάδα στο σιρκουί Gilles Villeneuve είναι η Ferrari με 10 νίκες. Ακολουθεί με 9 η McLaren και με 7 η Williams.
Αναλυτικά, η λίστα με τους νικητές στον Καναδά από το 2000 και έπειτα:
2014: Daniel Ricciardo (Red Bull)
2013: Sebastian Vettel (Red Bull)
2012: Lewis Hamilton (McLaren Mercedes)
2011: Jenson Button (McLaren Mercedes)
2010: Lewis Hamilton (McLaren Mercedes)
2009: ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΓΩΝΑΣ
2008: Robert Kubica (Renault)
2007: Lewis Hamilton (McLaren Mercedes)
2006: Fernando Alonso (Renault)
2005: Kimi Raikkonen (McLaren Mercedes)
2004: Michael Schumacher (Ferrari)
2003: Michael Schumacher (Ferrari)
2002: Michael Schumacher (Ferrari)
2001: Ralf Schumacher (Williams BMW)
2000: Michael Schumacher (Ferrari)
kartgr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η... ΔΙΑΦΟΡΑ ΒΑΛΕΝΘΙΑ - ΡΟΜΠΕΡΤΟ!» (ΡΗΟΤΟ)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
