2015-06-13 03:36:05
Ο ειδικευόμενος γιατρός φτάνει πρώτος για μια γρήγορη εκτίμηση της κατάστασης. Δυστυχώς, τα νέα δεν είναι ευχάριστα Μέσα σε λίγα λεπτά καταφτάνει δίπλα σου μια στρατιά από γιατρούς και νοσοκόμους μαζί με ένα περίεργο μηχάνημα, που ονομάζεται απινιδωτής. Τοποθετούν τα καλώδια στο στήθος σου τάχιστα και στη συνέχεια ακολουθούν απανωτά τραντάγματα. Τίποτα.
Οι προσπάθειες συνεχίζονται με ενέσεις αδρεναλίνης, ατροπίνης, μαγνησίου και ό,τι άλλο κρίνεται απαραίτητο. Και πάλι τίποτα. Συνεχίζουν να το παλεύουν για λίγη ώρα ακόμη. Το παράδοξο της όλης υπόθεσης όμως είναι ότι ενώ ο παλμογράφος δείχνει μια ευθεία γραμμή, όλα αυτά τα κρίσιμα λεπτά κι ενώ γύρω σου επικρατεί πανικός, εσύ παρακολουθείς με απόλυτη ηρεμία αυτές τις σκηνές... από το ταβάνι. Με το που σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά σου, βγήκες από το σώμα σου και άρχισες να αιωρείσαι στο χώρο, λουσμένος στο φως, με μια παράξενη αίσθηση γαλήνης. Δίπλα σου έχουν αρχίσει να μαζεύονται και κάποιοι από τους αποθανόντες συγγενείς σου, ενώ ακριβώς πίσω σου βρίσκεται ένα φωτεινό τούνελ. Ισως μάλιστα να διακρίνεις και τον Ιησού στο τέλος του!
Τι σου συμβαίνει τέλος πάντων; Οχι κάτι ασυνήθιστο, όπως κρίνουν οι ειδικοί. Οι επιθανάτιες εμπειρίες είναι ένα άκρως συνηθισμένο φαινόμενο. Σχετικές μαρτυρίες μάλιστα υπάρχουν καταγεγραμμένες εδώ και αιώνες σε όλους τους πολιτισμούς. Στις μέρες μας ωστόσο, επειδή οι τεχνικές ανάνηψης που εφαρμόζονται στα σύγχρονα νοσοκομεία είναι απίστευτα εξελιγμένες, το 15% των ασθενών με καρδιακή προσβολή σώζεται κι έτσι μπορεί να διηγηθεί με λεπτομέρεια την παράξενη εμπειρία που έζησε. Τα καταγεγραμμένα περιστατικά είναι άπειρα. Οι δύο πιο «διάσημες» περιπτώσεις επιθανάτιας εμπειρίας όμως είναι αυτές της Παμ Ρέινολντς και της Μαρίας που έχει μείνει στα χρονικά με την κωδική ονομασία «το παπούτσι της Μαρίας». Η Ρέινολντς, Αμερικανίδα τραγουδίστρια, αφού συνήλθε, ανέφερε με εξαιρετική ακρίβεια όλες τις τεχνικές και όλα τα χειρουργικά εργαλεία που χρησιμοποίησαν οι γιατροί κατά τη διάρκεια επέμβασης που της έκαναν στο κρανίο, προκαλώντας ανατριχίλα ακόμη και στους χειρουργούς.
Η Μαρία πάλι, υπέστη καρδιακή προσβολή το 1977. Βγήκε έξω από το σώμα της, περιηγήθηκε στους χώρους του νοσοκομείου και καθώς αιωρούταν στο χώρο παρατήρησε ένα παπούτσι του τένις ακουμπισμένο σε ένα πρεβάζι παραθύρου. Οταν συνήλθε, ανέφερε αμέσως την ύπαρξη του παπουτσιού στους γιατρούς και όπως αποδείχτηκε, αυτό ήταν στη θέση που τους υπέδειξε. Αξίζει να σημειωθεί ότι το παπούτσι ήταν σε τέτοιο σημείο που δεν φαινόταν από το πάτωμα και η Μαρία δεν θα μπορούσε να το είχε δει σε καμία περίπτωση. Οι εξωσωματικές εμπειρίες αυτού του είδους έχουν επιβεβαιωθεί κι επιστημονικά. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον έχουν εξετάσει διεξοδικά το θέμα των εξωσωματικών εμπειριών, με την τεχνική του «κρυμμένου στόχου». Οπως εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης Σαμ Πάρνια, οι ειδικοί τοποθέτησαν στα νοσοκομεία που συμμετείχαν στο πείραμα διάφορες φωτογραφίες σε πολύ ψηλά ράφια ή σημεία των δωματίων και των χειρουργείων, που δεν ήταν ορατές από τους ασθενείς και το προσωπικό που περπατούσε στο έδαφος. Οπως αποδείχτηκε όμως, ήταν ορατές από όσους αιωρήθηκαν κοντά στα ταβάνια. Ενας αρκετά σημαντικός αριθμός ασθενών περιέγραψε με ακρίβεια τις φωτογραφίες αυτές, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την ύπαρξή τους...
ΟΤΑΝ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΒΗΝΕΙ!
Σύμφωνα με τους ειδικούς που μελετούν αυτού του είδους τα φαινόμενα, η επιθανάτια εμπειρία είναι αυτό που συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος αρχίζει να σβήνει. Ισως να είναι μια μέθοδος παρηγοριάς για την ψυχή, ώστε να μην έρθει αντιμέτωπη με το αδιανόητο, δηλαδή την οριστική παύση της ύπαρξής της. Μπορεί να μη συμβαίνει την ώρα που η καρδιά σταματάει απλώς να λειτουργεί, αλλά την ώρα που ο ασθενής μπαίνει ή βγαίνει από αυτό το στάδιο. Αλλωστε, πρόσφατες έρευνες σε ασθενείς σε κωματώδη κατάσταση έδειξαν ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει μια βαθιά εγκεφαλική δραστηριότητα, πράγμα που σημαίνει ότι ο ασθενής έχει επίγνωση των όσων συμβαίνουν γύρω του. Επιπλέον, και άλλες εμπειρίες που μοιάζουν με επιθανάτιες δεν είναι τελικά και τόσο ασυνήθιστα γεγονότα. Οι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών, για παράδειγμα, βιώνουν συχνά μια κατάσταση που ονομάζεται G-Loc και σημαίνει ουσιαστικά απώλεια συνείδησης, εξαιτίας των δυνάμεων G. Αυτό τους προκαλεί απώλεια ξεκάθαρης σκέψης, ευχάριστες ονειροπολήσεις, αίσθηση εξωσωματικής εμπειρίας, ακόμη και οράματα των στενών συγγενών και φίλων, καταστάσεις δηλαδή που θυμίζουν κατά πολύ αυτό που ονομάζουμε «επιθανάτια εμπειρία».
Η πρώτη περιγραφή επιθανάτιας εμπειρίας από επιστημονικά χείλη, ενός ειδικού καταξιωμένου νευροχειρούργου μάλιστα, είναι γεγονός. Στις 10 Νοεμβρίου 2008 ο δρ Εμπεν Αλεξάντερ ξύπνησε με πονοκέφαλο. Μέσα σε 15 λεπτά η ενόχληση μετατράπηκε σε ανυπόφορο πόνο. Και λίγες ώρες αργότερα ο νευροχειρουργός και διδάσκων της Ιατρικής του Χάρβαρντ έπεσε σε κώμα, με τους γιατρούς να επιβεβαιώνουν ότι προσβλήθηκε από μια «σπάνια μορφή μηνιγγίτιδας», με αποτέλεσμα o εγκέφαλός του να τεθεί προσωρινά εκτός λειτουργίας – ο ίδιος περιγράφει την κατάστασή του ως «completely shut down» και «totally offline».
Οταν, επτά ημέρες μετά, ο δρ Αλεξάντερ συνήλθε, άρχισε να μιλάει για φτερωτά πλάσματα που πετούσαν ανάμεσα σε λευκά σύννεφα, για ένα φτερό μιας γιγάντιας πεταλούδας και για ουράνιες μουσικές. Αμέσως μετά, κατέληξε σε ένα συμπέρασμα απρόσμενο για ειδήμονα της επιστήμης: Είπε ότι είχε μια απόλυτα αληθινή μεταθανάτια εμπειρία, η οποία του απέδειξε ότι όχι μόνο υπάρχει Παράδεισος, αλλά και ότι η συνείδηση είναι κάτι ανεξάρτητο από το σώμα μας. Το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek» έκανε την ιστορία του εξώφυλλο με τον τίτλο «Ο Παράδεισος είναι αληθινός», φιλοξενώντας ένα μακροσκελές άρθρο, όπου ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει γλαφυρά όσα έζησε, κρατώντας, ωστόσο, όλες τις ζουμερές λεπτομέρειες για το 208 σελίδων βιβλίο του με τίτλο «Proof of Heaven: A Neurosurgeon’s Journey into the Afterlife», το οποίο κυκλοφόρησε στις 23 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Simon & Schuster.
Ο καθηγητής περιέγραψε τις εμπειρίες του στο αμερικάνικο κανάλι ABC, σε μια εκπομπή που έσπασε ρεκόρ θεαματικότητας.
«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης. Βρέθηκα σε ένα μέρος με γαλάζιο ουρανό και μεγάλα, ροζ σύννεφα, ανάμεσα στα οποία πετούσαν διάφανα πλάσματα. Από ψηλά ερχόταν ένας ήχος από δυνατές ψαλμωδίες, ο οποίος σου έδινε την αίσθηση μιας βροχής που σε ακουμπάει, αλλά δεν σε μουσκεύει. Ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνος.
Μια νέα γυναίκα με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια πετούσε μαζί μου επάνω στο φτερό μιας γιγάντιας πεταλούδας. Αν και δεν μου μίλησε, μέσα από το βλέμμα της μου μετέδωσε μηνύματα που με γέμισαν με ένα απίστευτο αίσθημα ανακούφισης. “Θα σου δείξουμε πολλά, αλλά πρέπει να γυρίσεις πίσω” είπε, δίχως να χρησιμοποιήσει κανονικές λέξεις. Τότε φύσηξε ένα ζεστό αεράκι, όπως αυτά του καλοκαιριού, αλλάζοντας τα πάντα τριγύρω μου με θεϊκό τρόπο. Καθώς το μυαλό μου κατακλυζόταν από ερωτήσεις, άρχισα να κινούμαι προς τα κάτω, μέσα σε ένα σκοτεινό, απέραντο κενό, που ταυτόχρονα με καθησύχαζε. Στο βάθος του, τρεμόπαιζε μια φωτεινή σφαίρα και ένιωσα πως ξαναγεννιέμαι».
Ο ίδιος, εξηγεί ότι όλα αυτά αποκλείεται να αποτελούν παραίσθηση: «..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι έχει συμβεί, αλλά έξω από το μυαλό μου. Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 - 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».
Ο Εμπεν Αλεξάντερ στηρίζει την αλήθεια της εμπειρίας του στο γεγονός ότι την έζησε ενώ βρισκόταν σε κώμα και, όπως υποστηρίζει, ο νεοφλοιός του ήταν τελείως ανενεργός και όχι απλώς δυσλειτουργικός. «Αν και θεωρούσα τον εαυτό μου πιστό χριστιανό, ήμουν περισσότερο κατ’ όνομα, παρά κυριολεκτικά» τονίζει στο άρθρο του, θέλοντας να προλάβει όσους χαμογέλασαν ειρωνικά όταν διάβασαν τις «επουράνιες» περιγραφές του. Παρ’ ότι θιασώτης της ψυχρής επιστήμης, ο νευροχειρουργός γράφει ότι έκανε στροφή 180 μοιρών στη ζωή του, γιατί οι αποδείξεις ήταν πολύ ισχυρές για να τις αγνοήσει. «Δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για το γεγονός ότι, ενώ ήμουν σε κώμα, το μυαλό μου – ο συνειδητός, εσωτερικός εαυτός μου – ήταν ζωντανό και σε καλή κατάσταση» περιγράφει.
Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός: «Ο Θεός ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»
Τα συμπεράσμα του ίδιου, μετά από την εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή, είναι ότι η επιστήμη θα πρέπει να αλλάξει και να... διευρύνει τους ορίζοντες της: «Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά. Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν. Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός...»
«Ηταν ένα όνειρο»
Εκτοτε, αρκετοί άλλοι επιστήμονες, όπως γιατροί, νευρολόγοι και ερευνητές, έσπευσαν να καταρρίψουν πολλά τα επιχειρήματά του. Για τον Αλεξάντερ, το γεγονός ότι βίωσε μια τόσο έντονη εμπειρία ενόσω είχε μηδαμινή εγκεφαλική λειτουργία, όπως υποστηρίζει, αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη ότι η συνείδησή του συνέχισε να υφίσταται και χωρίς την υποβοήθηση του εγκεφάλου. «Πώς είναι δυνατόν, όμως, να γνωρίζει πότε είδε όλες αυτές τις “παραδεισένιες” εικόνες;» ρωτούν οι σκεπτικιστές. Η απάντηση που δίνουν είναι ότι η όλη εμπειρία έλαβε χώρα είτε την ώρα που έπεφτε σε κώμα είτε καθώς συνερχόταν από αυτό. Το ίδιο πιστεύουν και οι Έλληνες επιστήμονες, όπως ο Παύλος Σακκάς, που μίλησε στο ΒΗΜΑ: «Αυτό που αναφέρει ως μεταθανάτια εμπειρία δεν ήταν παρά κάτι ανάλογο με τα όνειρα που βλέπουμε. Το στάδιο του ύπνου κατά το οποίο βλέπουμε όνειρα, το στάδιο REM δηλαδή, διαρκεί ελάχιστα λεπτά, όμως ένα όνειρο μπορεί να περιλαμβάνει σενάριο με χρονική έκταση ωρών ή και ημερών. Ετσι και στην περίπτωσή του, όταν ξύπνησε, θυμήθηκε μια εμπειρία μεγάλης διάρκειας». Tromaktiko
Οι προσπάθειες συνεχίζονται με ενέσεις αδρεναλίνης, ατροπίνης, μαγνησίου και ό,τι άλλο κρίνεται απαραίτητο. Και πάλι τίποτα. Συνεχίζουν να το παλεύουν για λίγη ώρα ακόμη. Το παράδοξο της όλης υπόθεσης όμως είναι ότι ενώ ο παλμογράφος δείχνει μια ευθεία γραμμή, όλα αυτά τα κρίσιμα λεπτά κι ενώ γύρω σου επικρατεί πανικός, εσύ παρακολουθείς με απόλυτη ηρεμία αυτές τις σκηνές... από το ταβάνι. Με το που σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά σου, βγήκες από το σώμα σου και άρχισες να αιωρείσαι στο χώρο, λουσμένος στο φως, με μια παράξενη αίσθηση γαλήνης. Δίπλα σου έχουν αρχίσει να μαζεύονται και κάποιοι από τους αποθανόντες συγγενείς σου, ενώ ακριβώς πίσω σου βρίσκεται ένα φωτεινό τούνελ. Ισως μάλιστα να διακρίνεις και τον Ιησού στο τέλος του!
Τι σου συμβαίνει τέλος πάντων; Οχι κάτι ασυνήθιστο, όπως κρίνουν οι ειδικοί. Οι επιθανάτιες εμπειρίες είναι ένα άκρως συνηθισμένο φαινόμενο. Σχετικές μαρτυρίες μάλιστα υπάρχουν καταγεγραμμένες εδώ και αιώνες σε όλους τους πολιτισμούς. Στις μέρες μας ωστόσο, επειδή οι τεχνικές ανάνηψης που εφαρμόζονται στα σύγχρονα νοσοκομεία είναι απίστευτα εξελιγμένες, το 15% των ασθενών με καρδιακή προσβολή σώζεται κι έτσι μπορεί να διηγηθεί με λεπτομέρεια την παράξενη εμπειρία που έζησε. Τα καταγεγραμμένα περιστατικά είναι άπειρα. Οι δύο πιο «διάσημες» περιπτώσεις επιθανάτιας εμπειρίας όμως είναι αυτές της Παμ Ρέινολντς και της Μαρίας που έχει μείνει στα χρονικά με την κωδική ονομασία «το παπούτσι της Μαρίας». Η Ρέινολντς, Αμερικανίδα τραγουδίστρια, αφού συνήλθε, ανέφερε με εξαιρετική ακρίβεια όλες τις τεχνικές και όλα τα χειρουργικά εργαλεία που χρησιμοποίησαν οι γιατροί κατά τη διάρκεια επέμβασης που της έκαναν στο κρανίο, προκαλώντας ανατριχίλα ακόμη και στους χειρουργούς.
Η Μαρία πάλι, υπέστη καρδιακή προσβολή το 1977. Βγήκε έξω από το σώμα της, περιηγήθηκε στους χώρους του νοσοκομείου και καθώς αιωρούταν στο χώρο παρατήρησε ένα παπούτσι του τένις ακουμπισμένο σε ένα πρεβάζι παραθύρου. Οταν συνήλθε, ανέφερε αμέσως την ύπαρξη του παπουτσιού στους γιατρούς και όπως αποδείχτηκε, αυτό ήταν στη θέση που τους υπέδειξε. Αξίζει να σημειωθεί ότι το παπούτσι ήταν σε τέτοιο σημείο που δεν φαινόταν από το πάτωμα και η Μαρία δεν θα μπορούσε να το είχε δει σε καμία περίπτωση. Οι εξωσωματικές εμπειρίες αυτού του είδους έχουν επιβεβαιωθεί κι επιστημονικά. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον έχουν εξετάσει διεξοδικά το θέμα των εξωσωματικών εμπειριών, με την τεχνική του «κρυμμένου στόχου». Οπως εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης Σαμ Πάρνια, οι ειδικοί τοποθέτησαν στα νοσοκομεία που συμμετείχαν στο πείραμα διάφορες φωτογραφίες σε πολύ ψηλά ράφια ή σημεία των δωματίων και των χειρουργείων, που δεν ήταν ορατές από τους ασθενείς και το προσωπικό που περπατούσε στο έδαφος. Οπως αποδείχτηκε όμως, ήταν ορατές από όσους αιωρήθηκαν κοντά στα ταβάνια. Ενας αρκετά σημαντικός αριθμός ασθενών περιέγραψε με ακρίβεια τις φωτογραφίες αυτές, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την ύπαρξή τους...
ΟΤΑΝ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΒΗΝΕΙ!
Σύμφωνα με τους ειδικούς που μελετούν αυτού του είδους τα φαινόμενα, η επιθανάτια εμπειρία είναι αυτό που συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος αρχίζει να σβήνει. Ισως να είναι μια μέθοδος παρηγοριάς για την ψυχή, ώστε να μην έρθει αντιμέτωπη με το αδιανόητο, δηλαδή την οριστική παύση της ύπαρξής της. Μπορεί να μη συμβαίνει την ώρα που η καρδιά σταματάει απλώς να λειτουργεί, αλλά την ώρα που ο ασθενής μπαίνει ή βγαίνει από αυτό το στάδιο. Αλλωστε, πρόσφατες έρευνες σε ασθενείς σε κωματώδη κατάσταση έδειξαν ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει μια βαθιά εγκεφαλική δραστηριότητα, πράγμα που σημαίνει ότι ο ασθενής έχει επίγνωση των όσων συμβαίνουν γύρω του. Επιπλέον, και άλλες εμπειρίες που μοιάζουν με επιθανάτιες δεν είναι τελικά και τόσο ασυνήθιστα γεγονότα. Οι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών, για παράδειγμα, βιώνουν συχνά μια κατάσταση που ονομάζεται G-Loc και σημαίνει ουσιαστικά απώλεια συνείδησης, εξαιτίας των δυνάμεων G. Αυτό τους προκαλεί απώλεια ξεκάθαρης σκέψης, ευχάριστες ονειροπολήσεις, αίσθηση εξωσωματικής εμπειρίας, ακόμη και οράματα των στενών συγγενών και φίλων, καταστάσεις δηλαδή που θυμίζουν κατά πολύ αυτό που ονομάζουμε «επιθανάτια εμπειρία».
Η πρώτη περιγραφή επιθανάτιας εμπειρίας από επιστημονικά χείλη, ενός ειδικού καταξιωμένου νευροχειρούργου μάλιστα, είναι γεγονός. Στις 10 Νοεμβρίου 2008 ο δρ Εμπεν Αλεξάντερ ξύπνησε με πονοκέφαλο. Μέσα σε 15 λεπτά η ενόχληση μετατράπηκε σε ανυπόφορο πόνο. Και λίγες ώρες αργότερα ο νευροχειρουργός και διδάσκων της Ιατρικής του Χάρβαρντ έπεσε σε κώμα, με τους γιατρούς να επιβεβαιώνουν ότι προσβλήθηκε από μια «σπάνια μορφή μηνιγγίτιδας», με αποτέλεσμα o εγκέφαλός του να τεθεί προσωρινά εκτός λειτουργίας – ο ίδιος περιγράφει την κατάστασή του ως «completely shut down» και «totally offline».
Οταν, επτά ημέρες μετά, ο δρ Αλεξάντερ συνήλθε, άρχισε να μιλάει για φτερωτά πλάσματα που πετούσαν ανάμεσα σε λευκά σύννεφα, για ένα φτερό μιας γιγάντιας πεταλούδας και για ουράνιες μουσικές. Αμέσως μετά, κατέληξε σε ένα συμπέρασμα απρόσμενο για ειδήμονα της επιστήμης: Είπε ότι είχε μια απόλυτα αληθινή μεταθανάτια εμπειρία, η οποία του απέδειξε ότι όχι μόνο υπάρχει Παράδεισος, αλλά και ότι η συνείδηση είναι κάτι ανεξάρτητο από το σώμα μας. Το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek» έκανε την ιστορία του εξώφυλλο με τον τίτλο «Ο Παράδεισος είναι αληθινός», φιλοξενώντας ένα μακροσκελές άρθρο, όπου ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει γλαφυρά όσα έζησε, κρατώντας, ωστόσο, όλες τις ζουμερές λεπτομέρειες για το 208 σελίδων βιβλίο του με τίτλο «Proof of Heaven: A Neurosurgeon’s Journey into the Afterlife», το οποίο κυκλοφόρησε στις 23 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Simon & Schuster.
Ο καθηγητής περιέγραψε τις εμπειρίες του στο αμερικάνικο κανάλι ABC, σε μια εκπομπή που έσπασε ρεκόρ θεαματικότητας.
«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης. Βρέθηκα σε ένα μέρος με γαλάζιο ουρανό και μεγάλα, ροζ σύννεφα, ανάμεσα στα οποία πετούσαν διάφανα πλάσματα. Από ψηλά ερχόταν ένας ήχος από δυνατές ψαλμωδίες, ο οποίος σου έδινε την αίσθηση μιας βροχής που σε ακουμπάει, αλλά δεν σε μουσκεύει. Ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνος.
Μια νέα γυναίκα με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια πετούσε μαζί μου επάνω στο φτερό μιας γιγάντιας πεταλούδας. Αν και δεν μου μίλησε, μέσα από το βλέμμα της μου μετέδωσε μηνύματα που με γέμισαν με ένα απίστευτο αίσθημα ανακούφισης. “Θα σου δείξουμε πολλά, αλλά πρέπει να γυρίσεις πίσω” είπε, δίχως να χρησιμοποιήσει κανονικές λέξεις. Τότε φύσηξε ένα ζεστό αεράκι, όπως αυτά του καλοκαιριού, αλλάζοντας τα πάντα τριγύρω μου με θεϊκό τρόπο. Καθώς το μυαλό μου κατακλυζόταν από ερωτήσεις, άρχισα να κινούμαι προς τα κάτω, μέσα σε ένα σκοτεινό, απέραντο κενό, που ταυτόχρονα με καθησύχαζε. Στο βάθος του, τρεμόπαιζε μια φωτεινή σφαίρα και ένιωσα πως ξαναγεννιέμαι».
Ο ίδιος, εξηγεί ότι όλα αυτά αποκλείεται να αποτελούν παραίσθηση: «..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι έχει συμβεί, αλλά έξω από το μυαλό μου. Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 - 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».
Ο Εμπεν Αλεξάντερ στηρίζει την αλήθεια της εμπειρίας του στο γεγονός ότι την έζησε ενώ βρισκόταν σε κώμα και, όπως υποστηρίζει, ο νεοφλοιός του ήταν τελείως ανενεργός και όχι απλώς δυσλειτουργικός. «Αν και θεωρούσα τον εαυτό μου πιστό χριστιανό, ήμουν περισσότερο κατ’ όνομα, παρά κυριολεκτικά» τονίζει στο άρθρο του, θέλοντας να προλάβει όσους χαμογέλασαν ειρωνικά όταν διάβασαν τις «επουράνιες» περιγραφές του. Παρ’ ότι θιασώτης της ψυχρής επιστήμης, ο νευροχειρουργός γράφει ότι έκανε στροφή 180 μοιρών στη ζωή του, γιατί οι αποδείξεις ήταν πολύ ισχυρές για να τις αγνοήσει. «Δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για το γεγονός ότι, ενώ ήμουν σε κώμα, το μυαλό μου – ο συνειδητός, εσωτερικός εαυτός μου – ήταν ζωντανό και σε καλή κατάσταση» περιγράφει.
Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός: «Ο Θεός ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»
Τα συμπεράσμα του ίδιου, μετά από την εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή, είναι ότι η επιστήμη θα πρέπει να αλλάξει και να... διευρύνει τους ορίζοντες της: «Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά. Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν. Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός...»
«Ηταν ένα όνειρο»
Εκτοτε, αρκετοί άλλοι επιστήμονες, όπως γιατροί, νευρολόγοι και ερευνητές, έσπευσαν να καταρρίψουν πολλά τα επιχειρήματά του. Για τον Αλεξάντερ, το γεγονός ότι βίωσε μια τόσο έντονη εμπειρία ενόσω είχε μηδαμινή εγκεφαλική λειτουργία, όπως υποστηρίζει, αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη ότι η συνείδησή του συνέχισε να υφίσταται και χωρίς την υποβοήθηση του εγκεφάλου. «Πώς είναι δυνατόν, όμως, να γνωρίζει πότε είδε όλες αυτές τις “παραδεισένιες” εικόνες;» ρωτούν οι σκεπτικιστές. Η απάντηση που δίνουν είναι ότι η όλη εμπειρία έλαβε χώρα είτε την ώρα που έπεφτε σε κώμα είτε καθώς συνερχόταν από αυτό. Το ίδιο πιστεύουν και οι Έλληνες επιστήμονες, όπως ο Παύλος Σακκάς, που μίλησε στο ΒΗΜΑ: «Αυτό που αναφέρει ως μεταθανάτια εμπειρία δεν ήταν παρά κάτι ανάλογο με τα όνειρα που βλέπουμε. Το στάδιο του ύπνου κατά το οποίο βλέπουμε όνειρα, το στάδιο REM δηλαδή, διαρκεί ελάχιστα λεπτά, όμως ένα όνειρο μπορεί να περιλαμβάνει σενάριο με χρονική έκταση ωρών ή και ημερών. Ετσι και στην περίπτωσή του, όταν ξύπνησε, θυμήθηκε μια εμπειρία μεγάλης διάρκειας». Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί οι άνθρωποι αγαπούν την τηλεόραση;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θεραπεία με βλαστοκύτταρα βελτιώνει την όραση τυφλών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Άνοιξαν μούμια 2.500 ετών! Δείτε τι βρήκαν μέσα... [photos]](https://images.newsnowgreece.com/82/824574/anoixan-moumia-2500-eton-deite-ti-vrikan-mesa-photos-1-124x78.jpg)
