2012-03-10 20:22:27
ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
σπάνια βιώνουμε μια τόσο βαθιά εθνική κρίση, μια τόσο ρευστή ευρωπαϊκή συγκυρία, μια κορυφαία στιγμή στην διαδρομή της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Και σίγουρα, το ότι ζούμε σήμερα αυτές τις οριακές στιγμές, πρέπει ν’ αποτελέσει ένα ισχυρό ράπισμα αφύπνισης για όλους.
Στα 2,5 χρόνια που προηγήθηκαν, στο Κίνημά μας και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, κληθήκαμε να σηκώσουμε βάρη που δεν μας αναλογούσαν. Γιατί... αναγκαστήκαμε να διαχειριστούμε τα 5,5 ζοφερά χρόνια μιας καταστροφικής πολιτικής της Δεξιάς, επιλέγοντας συνειδητά να είμαστε μια Κυβέρνηση για τις ανάγκες του τόπου και όχι μια Κυβέρνηση για τις ανάγκες του εαυτού της.
Γιατί αναγκαστήκαμε να διαχειριστούμε την μιζέρια που φόρτωσε στην χώρα η Νέα Δημοκρατία, επιλέγοντας να πέσουμε εμείς στην δίνη του πολιτικού κόστους, από το να πέσει η Ελλάδα θύμα του γενιτσαρισμού των αγορών
. Και είναι γεγονός, ότι αντισταθήκαμε σ’ ένα μείγμα ανεπάρκειας της εγχώριας πολιτικής τάξης, απληστίας από τα κατεστημένα, παράλογων διαθέσεων από τις διεθνείς αγορές και έντονης κακοφωνίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και επειδή η αλήθεια είναι κέρδος για όλους, οφείλουμε στην ιστορική μας διαδρομή, η αξιολόγηση της πορείας μας να έχει έντιμη αυτοκριτική.
Επί δύο χρόνια λοιπόν, με μια πρωτόγνωρη Κοινοβουλευτική συνοχή για την σκληρότητα των στιγμών, το ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου, αντιστάθηκε σθεναρά στην οικονομική, κοινωνική και θεσμική κατάρρευση του τόπου.
Πείσαμε την συντηρητική Ευρώπη για την αναγκαιότητα δημιουργίας του Μηχανισμού Στήριξης, που σήμερα βοηθάει και άλλες χώρες. Αμυνθήκαμε στις ορέξεις των αγορών και αγωνιστήκαμε για τη δημιουργία ενός μετώπου δημοκρατικών δυνάμεων. Καλέσαμε τους εταίρους, να χτυπήσουμε τους φορολογικούς παραδείσους.
Τονίσαμε την ανάγκη να ελεγχθούν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, που μετατρέπουν σε έρμαια ολόκληρα κράτη και εθνικούς προϋπολογισμούς. Και η μάχη μας αυτή, ενάντια στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού που απειλεί την φερεγγυότητα των κρατών και υπονομεύει τα οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα των ανθρώπων, ήταν μια ομολογημένη διαφορά κοινωνικών στόχων και μια βαθιά πολιτική μάχη, όπως αυτές που πάντα έδινε το Κίνημά μας. Και σε αυτή την μάχη Σύντροφοι, ποιοι μας στήριξαν; Σχεδόν κανείς! Μόνοι μας σε μια Ευρώπη που έπασχε από έλλειμμα ηγεσίας, δώσαμε ευρωπαϊκή διάσταση στο ελληνικό ζήτημα.
Μόνοι μας σε μια κοινωνία μ’ ελάχιστα αποθέματα υπομονής. Μόνοι μας απέναντι σε μια Δεξιά με νεκρωμένη μνήμη για την φαυλότητα της πολιτικής της και νοσηρή υπεροψία στις εθνικές μάχες που δίναμε. Και μόνοι μας απέναντι στη συντήρηση μιας παρωχημένης Αριστεράς, αντισταθήκαμε στην καταστροφική της επιπολαιότητα.
Γιατί αντίσταση σημαίνει ν’ αντιπαλεύεις κάτι προκειμένου να το αλλάξεις και όχι να συμπορεύεσαι μαζί του ή να το αγνοείς. Και η πραγματικότητα είναι, πως κάναμε πολλές τομές κόντρα στην εποχή του μηδενισμού των πάντων και με αντίπαλο έναν αχαλίνωτο λαϊκισμό.
Αλλά πραγματικότητα είναι επίσης, πως δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε το έργο μας, γιατί τα κατεστημένα είναι εδραιωμένα και γιατί η προσπάθεια απαιτεί χρόνο.
Κάναμε όμως την σημαντική αρχή, για να ξεπλύνουμε την γάγγραινα των έκνομων συμφερόντων και για ν’ αποποιηθούμε κάθε αχρείαστη κληρονομιά για την πατρίδα μας και τους πολίτες. Αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε και ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας δημόσια ονοματεπώνυμο στην ποταπή ιδιοτέλεια και σε κάθε έναν που επιδιώκει να ωφεληθεί εις βάρος του συνόλου.
Σήμερα Σύντροφοι, συνεχίζουμε την μάχη υπέρ της Δημοκρατίας και κατά των αγορών, με ανοιχτά μέτωπα εντός και εκτός συνόρων. Με πρώτο και βασικό μας στόχο, να κάνουμε το δημόσιο χρέος βιώσιμο με τη νέα σύμβαση που πρέπει ν’ αποτελέσει την απαρχή μιας δύσκολης εθνικής προσπάθειας και την τελευταία πράξη
μιας περιόδου ανασφάλειας. Γι’ αυτήν όμως την ευκαιρία που κρατάμε ακόμα ζωντανή, αναμετρηθήκαμε σκληρά με τον εαυτό μας, αναμετρηθήκαμε με δομές και νοοτροπίες και βεβαίως αναμετρηθήκαμε με όσους πρώτα κατήγγελλαν τις επιλογές μας αλλά τώρα προσυπογράφουν και αγωνιούν να υλοποιήσουν όσα στην αρχή απέρριπταν. Τρανό παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία και ο Αρχηγός της, που ενώ υπονόμευε τον αγώνα μας σε Ελλάδα και Ευρώπη που ενώ καλλιεργούσε την ψευδαίσθηση στην κοινωνία ότι θ’ αλλάξει τους συσχετισμούς με αντίθετη πολιτική, τώρα υπογράφει την δανειακή σύμβαση ως μόνη επιλογή σωτηρίας. Τώρα, σε μια πρωτοφανή πολιτική ακροβασία, αποκαλεί «τσάμπα μάγκες» τους Βουλευτές του που δεν ψήφισαν την δεύτερη δανειακή σύμβαση.
Άραγε, ποιος τους έδωσε πρώτος το παράδειγμα του «τσάμπα μάγκα» κύριε Σαμαρά;
Γιατί εχτές, όταν εμείς ματώναμε για να φέρουμε την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου στη χώρα, κάποιοι με θεόρατες γλώσσες εμπάθειας την χαρακτήριζαν απόφαση «κατοχική» και «προδοτική». Αλλά μετά την αποχώρησή σας Πρόεδρε, η ίδια απόφαση παρουσιάστηκε ως ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο που πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχτεί και να εφαρμοστεί. Αυτή η μανιασμένη εμπάθεια, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στο πρόσωπό σας, ξεχειλίζει από σκοπιμότητες συμφερόντων με ανύπαρκτο ανάστημα και σοβαρό έλλειμμα δημόσιου ήθους.
Γιατί η σημαία του πατριωτισμού, δεν ανεμίζει εκ του ασφαλούς μέσα στην κοινωνική και οικονομική νηνεμία. Ανεμίζει εκεί που τα συμφέροντα εναλλάσσονται.
εκεί που οι χρόνοι είναι ασφυκτικοί, εκεί που για το σύνολο θυσιάζεται το «εγώ». Ας ψάξουν λοιπόν όσοι τους αναζητούν, αλλού για προδότες! Όσο όμως ψάχνουν, οφείλουν να έχουν κρυστάλλινο βλέμμα. Να δουν γιατί λιθοβόλησαν την απόφαση για δημοψήφισμα, γιατί δεν εμπιστεύθηκαν τον λαό, γιατί φοβήθηκαν την δεσμευτική έκφρασή του; Να δουν γιατί πλημμύρισαν την κοινωνία με προπαγάνδα, αποκρύβοντας διεθνή δημοσιεύματα που στήριζαν τον Γιώργο Παπανδρέου στην απόφασή του. Μήπως γιατί τελικά, η απόφαση αυτή θα γινόταν ο καταλύτης για την ενεργοποίηση της συλλογικής συνείδησης, ανοίγοντας τον δρόμο στους λαούς να ορίσουν οι ίδιοι την μοίρα τους; Γι’ αυτό Σύντροφοι, το δημοψήφισμα τάραξε τα νερά της συντηρητικής Ευρώπης!
Γι’ αυτό και πιστεύω ακράδαντα, πως η βούλησή μας Σύντροφοι, να προχωρήσουμε τις αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα, μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο Ευρώ, παραμερίζοντας το κάθε μορφής προσωπικό κόστος, θα καταλήξει σε ιστορική δικαίωση. Ας είναι αυτή, η αδιαπραγμάτευτη θέση μας.
Ασφαλώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο διάστημα αυτό, έκανε λάθη. Και είναι δείγμα πολιτικής υγείας ότι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για τα λάθη αυτά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θ’ ανεχθούμε την όποια προσπάθεια ακύρωσης, της μεγάλης προοδευτικής συμβολής μας. Γιατί υπάρχει η κρίση μέσα στην οποία και για την οποία κάνουμε την αυτοκριτική μας, αλλά υπάρχουν και οι πρωταίτιοι της κρίσης αυτής, για τους οποίους επίσης οφείλουμε να κάνουμε κριτική. Και πρωταίτιοι της κρίσης είναι η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός της, με τα πολιτικά τους τερατουργήματα και τις οδυνηρές συνέπειες που ζούμε όλοι σήμερα. Ιστορικές ευθύνες που δεν εξηγήσαμε όσο έπρεπε στον κόσμο, για να υπάρξει βαθιά επίγνωση της πραγματικότητας.
Γιατί αντί της ήπιας προσαρμογής που είχε εξαγγείλει η Νέα Δημοκρατία, μέσα από ένα σύστημα φαυλότητας και με ανενδοίαστη σωρεία δαπανών, οδήγησε την χώρα σε παγκόσμιο ρεκόρ χρέους. Και ούτε καταγγείλαμε αρκετά, πως η «επανίδρυση του κράτους» που ευαγγελίζονταν, ήταν μια τεράστια ψηφοθηρική κοροϊδία που κράτησε 5,5 ολόκληρα χρόνια. Και ήρθαμε αντιμέτωποι από την πρώτη ημέρα που Κυβερνήσαμε, με μια θεσμοποιημένη διαφθορά και ένα αχυρένιο κράτος που δεν μπορούσε να υποστηρίξει καμιά πολιτική, πόσο μάλλον μια άμεση δημοσιονομική προσαρμογή.
Δεν πετύχαμε να φωτίσουμε όλες τις πτυχές της σήψης που ανέχθηκε, που ενθάρρυνε
και που σήμερα αποποιείται η Νέα Δημοκρατία. Όλες εκείνες τις υποθέσεις που έζεαν που αφορούσαν τους Υπουργούς της και που άρον-άρον σφράγισαν την Βουλή για να παραγραφούν. Για να παραγραφούν τα αδικήματα των εμπρηστών, με την τυφλή πολιτική ιδιοτέλεια, που για 5,5 χρόνια λαμπάδιασαν την εθνική μας αξιοπρέπεια, αφήνοντας την οικονομία μας καμένη γη. Και σήμερα σε μια Ελλάδα αφυδατωμένη, από την μία κατηγορούν τον πυροσβέστη και από την άλλη βγαίνουν σεργιάνι τάζοντας μια νέα πολιτική άνοιξη. Όμως η καταγωγική τους ανεπάρκεια, είναι εμπειρικά επαληθευμένη και δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί παρά μόνο από πολιτικά νήπια. Στις ρίζες αυτών των δεινών, βρίσκεται σήμερα η γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος. Βρίσκεται μια κοινωνία με καταρρακωμένο ηθικό, που όσο βλέπει οι πρωταίτιοι της κρίσης να μεταμορφώνονται σε εγγυητές της εξόδου από αυτή, θα στρέφεται με μανία επί δικαίων και αδίκων.
Όμως η πατρίδα μας, έχει μια μεγάλη και κρίσιμη μάζα έντιμων πολιτών, που διαθέτουν πολιτικό βάθος και πολιτική λογική και όταν βρεθούν μπροστά στην κάλπη θα τολμήσουν ν’ αναμετρηθούν με την ευθύνη. Αποστρέφονται όμως, συγκεκριμένες παθογένειες που κορυφώνουν τον θυμό τους. Και αποκωδικοποιώντας τον θυμό αυτόν, υπάρχει η βαθιά αίσθηση της προσβολής από την δραματική άρνηση ορισμένων από εμάς, να σεβαστούμε τα όνειρά τους, από πολιτικές «του ποδαριού» που υποβαθμίζουν την καθημερινότητά τους, από τον «καισαρισμό» ορισμένων και το «αλάθητο» κάποιον άλλων.
Όσο αυτά διαιωνίζονται, τόσο η δημοκρατία μας θα δηλητηριάζεται, με πιθανά θύματα ακόμα και αυτούς που δεν έφταιξαν.
ή που πάλεψαν για κάτι καλύτερο.
Όμως, ούτε ο διχασμός,
ούτε η τυφλή εκδίκηση,
υπηρετούν την Δημοκρατία.
Και μάλιστα,
ενάντια στον θεσμό του Κοινοβουλίου
που είναι εγγύηση για το πολίτευμα
και για τις αναγκαίες αλλαγές.
Εμείς, στα δύο χρόνια της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, δεν χαριστήκαμε
ούτε σε «βαρόνους» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ούτε σε επώνυμους με μυθώδεις οφειλές στο δημόσιο, ούτε σε κανένα καθεστώς ατιμωρησίας, για το οποίο βέβαια δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης.
Όμως, παρόλα αυτά, την αναμφισβήτητη αλήθεια για την εθνική ισοπέδωση που είχε συντελεστεί πριν το 2009, δεν καταφέραμε ποτέ να τη φωτίσουμε όσο έπρεπε. Τ’ αποτέλεσμα σήμερα είναι:
- ένας άφαντος Καραμανλής να «νίπτει τας χείρας του»,
- ένας κραυγάζων Σαμαράς να τάζει «λαγούς με πετραχήλια» και να χρυσοστολίζεται για την καρέκλα,
- μια Αριστερά να περιφρουρεί την ετικέτα του «προοδευτικού»
- και ένα ΠΑΣΟΚ να κατηγορείται για τα πάντα.
Ασφαλώς και εμείς φταίμε. Και γεννάει αίσθημα εμπιστοσύνης να ομολογούμε τα λάθη μας.
Να ομολογήσουμε ότι σαστίσαμε μπροστά στο χάος των προβλημάτων με αποτέλεσμα να προβούμε σε λάθους χειρισμούς, σε καθυστερήσεις, και σε άτακτη ιεράρχηση των στόχων μας.
Και το τίμημα βαρύ. Αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε προτεραιότητες διαφορετικές από τις προεκλογικές μας εξαγγελίες, ξένες με την ιστορία μας και τους ανθρώπους της εργασίας που ήταν πάντα ο μεγάλος μας σύμμαχος. Και παρόλο που το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν επίπονο και συχνά άδικο, επιτρέψαμε να συνδεθούν οι μεγάλες τομές με τους όρους του δανείου, και αφήσαμε να επισκιαστούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις από τα έκτακτα μέτρα για την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Την ίδια στιγμή και δικά μας στελέχη, άρχισαν να επικοινωνούν μόνο τους όρους της δανειακής σύμβασης, αμφισβητώντας τον σκοπό της αλλά χωρίς να ξεκαθαρίζουν στον λαό πως όλα τα δάνεια του κόσμου να πάρουμε δεν θα φτάσουν ποτέ αν δεν διορθώσουμε από μόνοι μας, όσα μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Με τα κόμματα της αντιπολίτευσης άλλοτε με εθνικολεβέντικη προπαγάνδα, και άλλοτε με αριστερόφρονα αερολογία, προχωρήσαμε ολομόναχοι. Προχωρήσαμε αδυνατίζοντας την ηθική βάση της πολιτικής μας και αποκλίνοντας από τις παραδοσιακές κοινωνικές μας συμμαχίες.
Και είναι λογικό, γιατί δεν γίνεται ούτε να μετέχεις σε μια Κυβέρνηση και την ίδια ώρα να την κατακρίνεις. Ούτε να μην αγκαλιάζεται ένα Κόμμα, από όσους καταξιώθηκαν μέσ’ από αυτό. Γιατί τέτοιες συμπεριφορές αποδοκιμάζονται ως υστερόβουλες, πρωτίστως από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Και αυτός ο κόσμος, απαιτεί σεβασμό στο πολιτικό μας σπίτι και πολύ δουλειά σε τομείς που εμείς πορευτήκαμε ανορθολογικά. Γιατί πέρα από τις κλασικές αρχές μας, η ανάπτυξη της χώρας, πρέπει να σημαδεύει τις βασικές προτεραιότητες του Κινήματός μας.
Όμως εμείς παρασυρθήκαμε σ’ ένα «υφεσιακό σπιράλ», χωρίς να χτίζουμε μια εξειδικευμένη αναπτυξιακή ταυτότητα και στις 13 Περιφέρειες, με αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις ν’ αναγκαζόμαστε ν’ ακολουθήσουμε οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων.
Αυτά μας στοίχισαν, δημιούργησαν σύγχυση γέννησαν τάσεις εσωστρέφειας, και εμφάνισαν ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς στέρεα πολιτική ταυτότητα. Το αποτέλεσμα είναι, να έχουμε σήμερα περιορισμένες κοινωνικές αναφορές, έλλειμμα οργανωμένης πολιτικής δράσης και μια πληγωμένη σχέση με τον λαό.
Γιατί κάναμε το πρώτο βασικό λάθος ν’ αντιμετωπίσουμε το ΠΑΣΟΚ ως «Κόμμα» και όχι ως «Κίνημα». Γιατί κάναμε και δεύτερο μεγάλο λάθος, ν’ αντιμετωπίσουμε το ΠΑΣΟΚ ως «κόμμα εξουσίας» και όχι ως «κόμμα κοινωνίας».
Όμως το ΠΑΣΟΚ για να έχει ψυχή, πρέπει μέσα του να θριαμβεύει η πολιτική. Να σφυρηλατείται η συνείδηση της ενότητας και να μεσουρανεί η στιβαρή αποφασιστικότητα της προσφοράς στον άνθρωπο. Γι’ αυτό, ότι δεν μας βγήκε στη σωστή διαχείριση του κράτους, ήταν όποτε παρασυρθήκαμε στη λογική του.
Γι’ αυτό, ό,τι δεν μας βγήκε στην Κυβερνητική μας προσπάθεια, ήταν όποτε είχαμε την ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ισόβιοι στην εξουσία. Όμως Σύντροφοι, οι κύκλοι της πολιτικής είναι πολύ πιο μεγάλοι από τους κύκλους των Κυβερνήσεων. Και εμείς που έχουμε συμμετάσχει στο μεγάλο οδοιπορικό της δημοκρατικής παράταξης, ξέρουμε καλά, ότι οφείλουμε να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο, ως το τελευταίο οχυρό του πολίτη και μάλιστα του πολίτη εκείνου που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη. Και επειδή ακριβώς, είμαστε η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, αναλαμβάνουμε και την μεγάλη δημοκρατική ευθύνη, να διασταυρωθούμε με την έννοια του χρέους που έχουμε ως Κίνημα, ν’ ανασυνθέσουμε την πολιτική μας και να την τοποθετήσουμε στους κοινωνικούς χώρους που κυριαρχεί η ανασφάλεια για την πολιτική του σήμερα.
Έτσι θα μπορέσουμε, να συναντηθούμε με ιστορικές αλήθειες, να εξηγήσουμε ότι δεν έφερε η δανειακή σύμβαση την κρίση, αλλά η κρίση την σύμβαση και να εμποδίσουμε τα «εγώ» και τον φόβο που σκορπά η Συντήρηση, να χειραγωγούν την κοινωνία. Γιατί αυτό το ΠΑΣΟΚ έχουν ανάγκη οι άνθρωποι. Το ΠΑΣΟΚ που στα λάθη του ψάχνει την αιτία και όχι την δικαιολογία. Το ΠΑΣΟΚ που δεν φοβάται ν’ ανανεωθεί με καταγωγική αφετηρία τις ρίζες του. Το ΠΑΣΟΚ της πολιτικής υπέρβασης, που θ’ ανταμωθεί και πάλι με τον λαό σε κοινές πολιτικές αξίες.
Και αυτό σημαίνει Σύντροφοι, πως πρέπει ν’ απαντήσουμε με ένα δυναμικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο θα διαδίδει την ιδεολογία του συνόλου, και θα υιοθετεί αυξημένα μέτρα κοινωνικής προστασίας, κάνοντας την κοινωνική ασφάλεια μέρος της λύσης για την έξοδο από την κρίση.
Αυτό σημαίνει να στηρίξουμε την παραγωγική μας βάση και ν’ ανασυγκροτήσουμε την παιδεία ως παραγωγική δύναμη με την ευρύτερη έννοια, αγκαλιάζοντας τα νέα παιδιά που σαφώς και δικαιούνται να συμπορευτούν μαζί μας για να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον. Γιατί η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον, έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν. Και εμείς τα δώσαμε όλα, για να μην λυγίσουμε στις απειλές, για να μην διακυβεύονται τα αγαθά του εισοδήματος, της περιουσίας και της ζωής, για να μην περάσουμε από την θεωρητική διάσταση της χρεοκοπίας στο αποκαρδιωτικό κατάντημά της.
Γιατί χωρίς τη δανειακή σύμβαση η χώρα θα έκανε ανώμαλη προσγείωση σε μια μηδενική βάση, την οποία δεν θ’ άντεχε πρωτίστως η κοινωνία, αφού με τρομερή δυσκολία αντέχει σήμερα την μικρότερη προσγείωση που επιβάλλουν τα μέτρα. Και όσοι επαίρονται ότι έχουν την λύση στο «φέσωμα» των δανειστών μας, την ίδια στιγμή να μιλήσουν για τα αντίποινα, και για τον διεθνή μας αποκλεισμό, από μια αγορά που έχει νόμους τους οποίους όποιος δεν τηρεί, αυτομάτως η αγορά τον ξεβράζει.
Γι’ αυτή την μικρονοϊκή στάση και την συντονισμένη θύελλα «αγανάκτησης» δεν έχουμε αυταπάτες. Το «αντι-ΠΑΣΟΚ» μέτωπο που διαμορφώθηκε, αποσκοπεί στην οικειοποίηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και στον εκφυλισμό της σε ψήφο διαμαρτυρίας, απέναντι στην δημοκρατική παράταξη. Όμως, το ΠΑΣΟΚ έχει και παράδοση δημοκρατικών αγώνων και παράδοση γεμάτη εθνικές νίκες.
Και όσοι σκόπιμα το ξεχνούν, θα τους το θυμίζουμε εμείς μέσα από την ενότητά μας,
και την δύναμη της πολιτικής μας. Γιατί είμαστε Σύντροφοι, ένα Κίνημα αυτόφωτο.
Δεν είμαστε μια ετερόφωτη πολιτική σύνθεση, όπως αυτές που σήμερα και κατά καιρούς δημιουργούνται στην σκιά μας. Είμαστε ένα κοινωνικό Κόμμα, δεν είμαστε ένα κοινωνικό σύμπτωμα! Το Κίνημά μας δεν είναι ούτε μικρό, ούτε χειραγωγήσιμο. Έρχεται από μακριά και θα πάει μακριά.
Και γι’ αυτό έχουμε χρέος, να φωτοδοτήσουμε ξανά την πολιτική, με την δύναμη των αξιών μας, επιστρέφοντας την ελπίδα στην κοινωνία γιατί στα μάτια της παραμένουμε η μόνη αξιόπιστη λύση για την χώρα.
Και σήμερα Σύντροφοι, παρότι η νέα πραγματικότητα, κυοφορεί νέες σκέψεις, είναι επιβεβλημένη η ενεργητική διασφάλιση της ιστορικής μας συνείδησης και των διαχρονικών μας προτεραιοτήτων, που ήταν πάντα ο πολιτικός και κοινωνικός ριζοσπαστισμός με το βλέμμα στον άνθρωπο και στις ανάγκες του. Και το ΠΑΣΟΚ οφείλει και να παραμείνει συνεπές με την ιστορία του και να είναι η ψυχή των νέων μεγάλων αλλαγών που χρειάζονται σήμερα.
Αυτές οι αλλαγές, θα είναι οι διαχωριστικές γραμμές μας με την Δεξιά. Αυτές οι αλλαγές θα προσδιορίσουν το έδαφος για ν’ αναπτυχθεί μια συμπαγής πρόταση δημοκρατικού σοσιαλισμού, που θα δώσει την μάχη ενάντια στην χειραγώγηση της πολιτικής από τα οικονομικά συμφέροντα. Μιας πολιτικής χωρίς διαμεσολαβητές και εντολοδόχους.
Μιας πολιτικής με άκαμπτη βούληση ν’ αντιδρά μπροστά σε όσα την απαξιώνουν στην συνείδηση των πολιτών. Μιας πολιτικής για την Ελλάδα των Ελλήνων και την Ευρώπη των λαών.
Γιατί η Ευρώπη που το ΠΑΣΟΚ αξιώνει, είναι μια Ευρώπη ειρηνική στην κατεύθυνση της ομοσπονδίας ισότιμων εταίρων. Αυτός πρέπει να είναι ο οραματικός μας στόχος.
Γιατί η δράση χωρίς όραμα, είναι αγώνας χωρίς ουσία. Αλλά και το όραμα χωρίς δράση, είναι μια ονειροπόληση.
Είναι χρέος μας λοιπόν, να γεμίσουμε κάθε πολιτικό κενό με ιδεολογική ηγεμονία και πεισματική δράση που θα άρει ανισότητες και αδυναμίες.
Είναι χρέος μας να οριοθετήσουμε σε νέες συνθήκες το κράτος δικαίου στο δύσκολο γήπεδο της ανάπτυξης.
Μιας Ανάπτυξης που δεν είναι ποτέ κατοχυρωμένη και που ζητά κανόνες και μαζική προσπάθεια για να κατακτήσουμε το μερίδιο που μας αντιστοιχεί στην εγχώρια και διεθνή αγορά.
Γιατί η ανάπτυξη και το βιοτικό μας επίπεδο, δεν προσδιορίζονται όπως νομίζαμε, από τις επιθυμίες μας, αλλά όπως βλέπουμε, από τις δυνατότητές μας.
Με αυτές τις αλήθειες και μιλώντας με όρους πολιτικής, μιλώντας με τόλμη για όσα χωρίζουν σήμερα την κοινωνία μας σε προνομιούχους και αποκλεισμένους, μπορούμε να συνδεθούμε ξανά με τον λαϊκό παράγοντα.
Γιατί σήμερα περισσότερο από ποτέ, απαιτείται ν’ αφυπνίσουμε τη δραστηριότητα των πολιτών, με την εντατικοποίηση της οργανωμένης πολιτικής δράσης, μέσα σ’ ένα πολιτικό σύστημα που θα τοποθετήσει φθαρμένες πολιτικές στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και θα μπορεί να προωθήσει πολιτικές και ανθρώπους που θα υποτάσσουν το ατομικό στο κοινωνικό συμφέρον.
Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ των ενεργών πολιτών, με πολιτική ενότητα και ιδεολογική αναφορά. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ με γερούς ηθικούς συνδέσμους ανάμεσά μας, και ιερή ελπίδα να δικαιώσουμε τον κόσμο που μας πιστεύει. Και είναι ανάγκη
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, να δημιουργήσουμε πρώτα το ΠΑΣΟΚ που μας αξίζει, για να παραδώσουμε στο λαό και την Ελλάδα που του αξίζει. Σύμμαχοί μας στον αγώνα αυτό, είναι οι κάτοχοι της ελπίδας, οι κάτοχοι της γνώσης και της ηθικής οι λειτουργοί του πολιτισμού, οι κάτοχοι του ευρωπαϊκού οράματος. Μαζί με όλους αυτούς και ενωμένοι, θ’ απευθυνθούμε με την κοινωνική μας ευαισθησία στους αδύναμους και στους αποκλεισμένους.
Όμως προϋπόθεση όλων, είναι η ενότητα του ΠΑΣΟΚ, είναι η πίστη για την νίκη σε όλα τα επίπεδα, μα πάνω απ’ όλα, για την νίκη της πολιτικής που θα βρει την γλώσσα να μιλήσει στην καρδιά των ανθρώπων. Ξεκινάμε τώρα, μια νέα πορεία ανατροπής των υπαρχόντων δεδομένων, με ουσιαστική συμμετοχή της βάσης του κινήματός μας.
Ξεκινάμε όχι κατοχυρώνοντας ρόλους, αλλά ενώνοντας δυνάμεις.
Ξεκινάμε όλα τα στελέχη που λειτουργούν στα όργανα του Κινήματος, στους μαζικούς χώρους, στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Ξεκινάμε μέσα από τις θεσμοθετημένες λειτουργίες του Κινήματός μας, με ρεαλιστικές προτάσεις και το μυαλό μας σταθερά στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους.
Γιατί η πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι δεμένη με τη συνείδηση, και την ευαισθησία των στελεχών και των μελών του.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ανήκει αποκλειστικά στους πρωταγωνιστές της κεντρική σκηνής. Το ΠΑΣΟΚ ανήκει εκεί που χτυπά η ψυχή του, στο σώμα των αγωνιστών της βάσης του.
Γιατί αυτοί πρώτοι αισθάνονται πότε η ψυχή του Κινήματος αδειάζει. Αυτοί πρώτοι νοιώθουν πότε η συνείδηση του Κινήματος γίνεται ελλειμματική, Αυτοί πρώτοι πονούν όταν υπάρχει έχει έλλειμμα ευαισθησίας. Αυτοί πρώτοι ιδρώνουν όταν το Κίνημα ζητά να βάλει μπρος τις μηχανές του. Και αυτοί είναι οι αγωνιστές που στήριξαν όλα τα χρόνια τις προσπάθειές μας. Αυτοί είναι οι αγωνιστές της ζωής και της πολιτικής γι’ αυτό και αναγνωρίζουν ακόμα τον εαυτό τους στους αγώνες και στις ρίζες του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αυτές ακριβώς τις δυνάμεις οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε και να δικαιώσουμε.
Για έναν δημοκρατικό σοσιαλισμό που εκπροσωπεί το «όλον» και όχι το «μερικό».
Για έναν δημοκρατικό σοσιαλισμό που καταρρακώνει τον εγωισμό στην πολιτική.
Γιατί η ματαιοδοξία στην πολιτική είναι επικίνδυνη για τον τόπο ακίνδυνη για τα συμφέροντα και αχρείαστη για τους ανθρώπους.
Αυτή η προοπτική μας οπλίζει με μαχητικότητα και αισιοδοξία.
Γιατί όπως έλεγε ο ιστορικός μας ηγέτης ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρέπει «να διατηρούμε την αισιοδοξία μας, ως απαραίτητη προϋπόθεση για δράση»
Έχουμε Σύντροφοι, και απύθμενη δύναμη από τις ρίζες μας και άσβεστη ελπίδα από την ιστορική μας διαδρομή πως θα τα καταφέρουμε. Στο ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσουμε μπροστά, υπερασπίζοντας το μέλλον της χώρας θωρακίζοντας την αξιοπρέπεια των Ελλήνων και προσθέτοντας στην ιστορική μας διαδρομή μια ακόμα μεγάλη πολιτική μάχη που θα κερδίσουμε.
Press-GR
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
σπάνια βιώνουμε μια τόσο βαθιά εθνική κρίση, μια τόσο ρευστή ευρωπαϊκή συγκυρία, μια κορυφαία στιγμή στην διαδρομή της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Και σίγουρα, το ότι ζούμε σήμερα αυτές τις οριακές στιγμές, πρέπει ν’ αποτελέσει ένα ισχυρό ράπισμα αφύπνισης για όλους.
Στα 2,5 χρόνια που προηγήθηκαν, στο Κίνημά μας και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, κληθήκαμε να σηκώσουμε βάρη που δεν μας αναλογούσαν. Γιατί... αναγκαστήκαμε να διαχειριστούμε τα 5,5 ζοφερά χρόνια μιας καταστροφικής πολιτικής της Δεξιάς, επιλέγοντας συνειδητά να είμαστε μια Κυβέρνηση για τις ανάγκες του τόπου και όχι μια Κυβέρνηση για τις ανάγκες του εαυτού της.
Γιατί αναγκαστήκαμε να διαχειριστούμε την μιζέρια που φόρτωσε στην χώρα η Νέα Δημοκρατία, επιλέγοντας να πέσουμε εμείς στην δίνη του πολιτικού κόστους, από το να πέσει η Ελλάδα θύμα του γενιτσαρισμού των αγορών
Επί δύο χρόνια λοιπόν, με μια πρωτόγνωρη Κοινοβουλευτική συνοχή για την σκληρότητα των στιγμών, το ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου, αντιστάθηκε σθεναρά στην οικονομική, κοινωνική και θεσμική κατάρρευση του τόπου.
Πείσαμε την συντηρητική Ευρώπη για την αναγκαιότητα δημιουργίας του Μηχανισμού Στήριξης, που σήμερα βοηθάει και άλλες χώρες. Αμυνθήκαμε στις ορέξεις των αγορών και αγωνιστήκαμε για τη δημιουργία ενός μετώπου δημοκρατικών δυνάμεων. Καλέσαμε τους εταίρους, να χτυπήσουμε τους φορολογικούς παραδείσους.
Τονίσαμε την ανάγκη να ελεγχθούν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, που μετατρέπουν σε έρμαια ολόκληρα κράτη και εθνικούς προϋπολογισμούς. Και η μάχη μας αυτή, ενάντια στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού που απειλεί την φερεγγυότητα των κρατών και υπονομεύει τα οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα των ανθρώπων, ήταν μια ομολογημένη διαφορά κοινωνικών στόχων και μια βαθιά πολιτική μάχη, όπως αυτές που πάντα έδινε το Κίνημά μας. Και σε αυτή την μάχη Σύντροφοι, ποιοι μας στήριξαν; Σχεδόν κανείς! Μόνοι μας σε μια Ευρώπη που έπασχε από έλλειμμα ηγεσίας, δώσαμε ευρωπαϊκή διάσταση στο ελληνικό ζήτημα.
Μόνοι μας σε μια κοινωνία μ’ ελάχιστα αποθέματα υπομονής. Μόνοι μας απέναντι σε μια Δεξιά με νεκρωμένη μνήμη για την φαυλότητα της πολιτικής της και νοσηρή υπεροψία στις εθνικές μάχες που δίναμε. Και μόνοι μας απέναντι στη συντήρηση μιας παρωχημένης Αριστεράς, αντισταθήκαμε στην καταστροφική της επιπολαιότητα.
Γιατί αντίσταση σημαίνει ν’ αντιπαλεύεις κάτι προκειμένου να το αλλάξεις και όχι να συμπορεύεσαι μαζί του ή να το αγνοείς. Και η πραγματικότητα είναι, πως κάναμε πολλές τομές κόντρα στην εποχή του μηδενισμού των πάντων και με αντίπαλο έναν αχαλίνωτο λαϊκισμό.
Αλλά πραγματικότητα είναι επίσης, πως δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε το έργο μας, γιατί τα κατεστημένα είναι εδραιωμένα και γιατί η προσπάθεια απαιτεί χρόνο.
Κάναμε όμως την σημαντική αρχή, για να ξεπλύνουμε την γάγγραινα των έκνομων συμφερόντων και για ν’ αποποιηθούμε κάθε αχρείαστη κληρονομιά για την πατρίδα μας και τους πολίτες. Αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε και ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας δημόσια ονοματεπώνυμο στην ποταπή ιδιοτέλεια και σε κάθε έναν που επιδιώκει να ωφεληθεί εις βάρος του συνόλου.
Σήμερα Σύντροφοι, συνεχίζουμε την μάχη υπέρ της Δημοκρατίας και κατά των αγορών, με ανοιχτά μέτωπα εντός και εκτός συνόρων. Με πρώτο και βασικό μας στόχο, να κάνουμε το δημόσιο χρέος βιώσιμο με τη νέα σύμβαση που πρέπει ν’ αποτελέσει την απαρχή μιας δύσκολης εθνικής προσπάθειας και την τελευταία πράξη
μιας περιόδου ανασφάλειας. Γι’ αυτήν όμως την ευκαιρία που κρατάμε ακόμα ζωντανή, αναμετρηθήκαμε σκληρά με τον εαυτό μας, αναμετρηθήκαμε με δομές και νοοτροπίες και βεβαίως αναμετρηθήκαμε με όσους πρώτα κατήγγελλαν τις επιλογές μας αλλά τώρα προσυπογράφουν και αγωνιούν να υλοποιήσουν όσα στην αρχή απέρριπταν. Τρανό παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία και ο Αρχηγός της, που ενώ υπονόμευε τον αγώνα μας σε Ελλάδα και Ευρώπη που ενώ καλλιεργούσε την ψευδαίσθηση στην κοινωνία ότι θ’ αλλάξει τους συσχετισμούς με αντίθετη πολιτική, τώρα υπογράφει την δανειακή σύμβαση ως μόνη επιλογή σωτηρίας. Τώρα, σε μια πρωτοφανή πολιτική ακροβασία, αποκαλεί «τσάμπα μάγκες» τους Βουλευτές του που δεν ψήφισαν την δεύτερη δανειακή σύμβαση.
Άραγε, ποιος τους έδωσε πρώτος το παράδειγμα του «τσάμπα μάγκα» κύριε Σαμαρά;
Γιατί εχτές, όταν εμείς ματώναμε για να φέρουμε την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου στη χώρα, κάποιοι με θεόρατες γλώσσες εμπάθειας την χαρακτήριζαν απόφαση «κατοχική» και «προδοτική». Αλλά μετά την αποχώρησή σας Πρόεδρε, η ίδια απόφαση παρουσιάστηκε ως ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο που πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχτεί και να εφαρμοστεί. Αυτή η μανιασμένη εμπάθεια, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στο πρόσωπό σας, ξεχειλίζει από σκοπιμότητες συμφερόντων με ανύπαρκτο ανάστημα και σοβαρό έλλειμμα δημόσιου ήθους.
Γιατί η σημαία του πατριωτισμού, δεν ανεμίζει εκ του ασφαλούς μέσα στην κοινωνική και οικονομική νηνεμία. Ανεμίζει εκεί που τα συμφέροντα εναλλάσσονται.
εκεί που οι χρόνοι είναι ασφυκτικοί, εκεί που για το σύνολο θυσιάζεται το «εγώ». Ας ψάξουν λοιπόν όσοι τους αναζητούν, αλλού για προδότες! Όσο όμως ψάχνουν, οφείλουν να έχουν κρυστάλλινο βλέμμα. Να δουν γιατί λιθοβόλησαν την απόφαση για δημοψήφισμα, γιατί δεν εμπιστεύθηκαν τον λαό, γιατί φοβήθηκαν την δεσμευτική έκφρασή του; Να δουν γιατί πλημμύρισαν την κοινωνία με προπαγάνδα, αποκρύβοντας διεθνή δημοσιεύματα που στήριζαν τον Γιώργο Παπανδρέου στην απόφασή του. Μήπως γιατί τελικά, η απόφαση αυτή θα γινόταν ο καταλύτης για την ενεργοποίηση της συλλογικής συνείδησης, ανοίγοντας τον δρόμο στους λαούς να ορίσουν οι ίδιοι την μοίρα τους; Γι’ αυτό Σύντροφοι, το δημοψήφισμα τάραξε τα νερά της συντηρητικής Ευρώπης!
Γι’ αυτό και πιστεύω ακράδαντα, πως η βούλησή μας Σύντροφοι, να προχωρήσουμε τις αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα, μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο Ευρώ, παραμερίζοντας το κάθε μορφής προσωπικό κόστος, θα καταλήξει σε ιστορική δικαίωση. Ας είναι αυτή, η αδιαπραγμάτευτη θέση μας.
Ασφαλώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο διάστημα αυτό, έκανε λάθη. Και είναι δείγμα πολιτικής υγείας ότι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για τα λάθη αυτά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θ’ ανεχθούμε την όποια προσπάθεια ακύρωσης, της μεγάλης προοδευτικής συμβολής μας. Γιατί υπάρχει η κρίση μέσα στην οποία και για την οποία κάνουμε την αυτοκριτική μας, αλλά υπάρχουν και οι πρωταίτιοι της κρίσης αυτής, για τους οποίους επίσης οφείλουμε να κάνουμε κριτική. Και πρωταίτιοι της κρίσης είναι η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός της, με τα πολιτικά τους τερατουργήματα και τις οδυνηρές συνέπειες που ζούμε όλοι σήμερα. Ιστορικές ευθύνες που δεν εξηγήσαμε όσο έπρεπε στον κόσμο, για να υπάρξει βαθιά επίγνωση της πραγματικότητας.
Γιατί αντί της ήπιας προσαρμογής που είχε εξαγγείλει η Νέα Δημοκρατία, μέσα από ένα σύστημα φαυλότητας και με ανενδοίαστη σωρεία δαπανών, οδήγησε την χώρα σε παγκόσμιο ρεκόρ χρέους. Και ούτε καταγγείλαμε αρκετά, πως η «επανίδρυση του κράτους» που ευαγγελίζονταν, ήταν μια τεράστια ψηφοθηρική κοροϊδία που κράτησε 5,5 ολόκληρα χρόνια. Και ήρθαμε αντιμέτωποι από την πρώτη ημέρα που Κυβερνήσαμε, με μια θεσμοποιημένη διαφθορά και ένα αχυρένιο κράτος που δεν μπορούσε να υποστηρίξει καμιά πολιτική, πόσο μάλλον μια άμεση δημοσιονομική προσαρμογή.
Δεν πετύχαμε να φωτίσουμε όλες τις πτυχές της σήψης που ανέχθηκε, που ενθάρρυνε
και που σήμερα αποποιείται η Νέα Δημοκρατία. Όλες εκείνες τις υποθέσεις που έζεαν που αφορούσαν τους Υπουργούς της και που άρον-άρον σφράγισαν την Βουλή για να παραγραφούν. Για να παραγραφούν τα αδικήματα των εμπρηστών, με την τυφλή πολιτική ιδιοτέλεια, που για 5,5 χρόνια λαμπάδιασαν την εθνική μας αξιοπρέπεια, αφήνοντας την οικονομία μας καμένη γη. Και σήμερα σε μια Ελλάδα αφυδατωμένη, από την μία κατηγορούν τον πυροσβέστη και από την άλλη βγαίνουν σεργιάνι τάζοντας μια νέα πολιτική άνοιξη. Όμως η καταγωγική τους ανεπάρκεια, είναι εμπειρικά επαληθευμένη και δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί παρά μόνο από πολιτικά νήπια. Στις ρίζες αυτών των δεινών, βρίσκεται σήμερα η γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος. Βρίσκεται μια κοινωνία με καταρρακωμένο ηθικό, που όσο βλέπει οι πρωταίτιοι της κρίσης να μεταμορφώνονται σε εγγυητές της εξόδου από αυτή, θα στρέφεται με μανία επί δικαίων και αδίκων.
Όμως η πατρίδα μας, έχει μια μεγάλη και κρίσιμη μάζα έντιμων πολιτών, που διαθέτουν πολιτικό βάθος και πολιτική λογική και όταν βρεθούν μπροστά στην κάλπη θα τολμήσουν ν’ αναμετρηθούν με την ευθύνη. Αποστρέφονται όμως, συγκεκριμένες παθογένειες που κορυφώνουν τον θυμό τους. Και αποκωδικοποιώντας τον θυμό αυτόν, υπάρχει η βαθιά αίσθηση της προσβολής από την δραματική άρνηση ορισμένων από εμάς, να σεβαστούμε τα όνειρά τους, από πολιτικές «του ποδαριού» που υποβαθμίζουν την καθημερινότητά τους, από τον «καισαρισμό» ορισμένων και το «αλάθητο» κάποιον άλλων.
Όσο αυτά διαιωνίζονται, τόσο η δημοκρατία μας θα δηλητηριάζεται, με πιθανά θύματα ακόμα και αυτούς που δεν έφταιξαν.
ή που πάλεψαν για κάτι καλύτερο.
Όμως, ούτε ο διχασμός,
ούτε η τυφλή εκδίκηση,
υπηρετούν την Δημοκρατία.
Και μάλιστα,
ενάντια στον θεσμό του Κοινοβουλίου
που είναι εγγύηση για το πολίτευμα
και για τις αναγκαίες αλλαγές.
Εμείς, στα δύο χρόνια της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, δεν χαριστήκαμε
ούτε σε «βαρόνους» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ούτε σε επώνυμους με μυθώδεις οφειλές στο δημόσιο, ούτε σε κανένα καθεστώς ατιμωρησίας, για το οποίο βέβαια δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης.
Όμως, παρόλα αυτά, την αναμφισβήτητη αλήθεια για την εθνική ισοπέδωση που είχε συντελεστεί πριν το 2009, δεν καταφέραμε ποτέ να τη φωτίσουμε όσο έπρεπε. Τ’ αποτέλεσμα σήμερα είναι:
- ένας άφαντος Καραμανλής να «νίπτει τας χείρας του»,
- ένας κραυγάζων Σαμαράς να τάζει «λαγούς με πετραχήλια» και να χρυσοστολίζεται για την καρέκλα,
- μια Αριστερά να περιφρουρεί την ετικέτα του «προοδευτικού»
- και ένα ΠΑΣΟΚ να κατηγορείται για τα πάντα.
Ασφαλώς και εμείς φταίμε. Και γεννάει αίσθημα εμπιστοσύνης να ομολογούμε τα λάθη μας.
Να ομολογήσουμε ότι σαστίσαμε μπροστά στο χάος των προβλημάτων με αποτέλεσμα να προβούμε σε λάθους χειρισμούς, σε καθυστερήσεις, και σε άτακτη ιεράρχηση των στόχων μας.
Και το τίμημα βαρύ. Αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε προτεραιότητες διαφορετικές από τις προεκλογικές μας εξαγγελίες, ξένες με την ιστορία μας και τους ανθρώπους της εργασίας που ήταν πάντα ο μεγάλος μας σύμμαχος. Και παρόλο που το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν επίπονο και συχνά άδικο, επιτρέψαμε να συνδεθούν οι μεγάλες τομές με τους όρους του δανείου, και αφήσαμε να επισκιαστούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις από τα έκτακτα μέτρα για την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Την ίδια στιγμή και δικά μας στελέχη, άρχισαν να επικοινωνούν μόνο τους όρους της δανειακής σύμβασης, αμφισβητώντας τον σκοπό της αλλά χωρίς να ξεκαθαρίζουν στον λαό πως όλα τα δάνεια του κόσμου να πάρουμε δεν θα φτάσουν ποτέ αν δεν διορθώσουμε από μόνοι μας, όσα μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Με τα κόμματα της αντιπολίτευσης άλλοτε με εθνικολεβέντικη προπαγάνδα, και άλλοτε με αριστερόφρονα αερολογία, προχωρήσαμε ολομόναχοι. Προχωρήσαμε αδυνατίζοντας την ηθική βάση της πολιτικής μας και αποκλίνοντας από τις παραδοσιακές κοινωνικές μας συμμαχίες.
Και είναι λογικό, γιατί δεν γίνεται ούτε να μετέχεις σε μια Κυβέρνηση και την ίδια ώρα να την κατακρίνεις. Ούτε να μην αγκαλιάζεται ένα Κόμμα, από όσους καταξιώθηκαν μέσ’ από αυτό. Γιατί τέτοιες συμπεριφορές αποδοκιμάζονται ως υστερόβουλες, πρωτίστως από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Και αυτός ο κόσμος, απαιτεί σεβασμό στο πολιτικό μας σπίτι και πολύ δουλειά σε τομείς που εμείς πορευτήκαμε ανορθολογικά. Γιατί πέρα από τις κλασικές αρχές μας, η ανάπτυξη της χώρας, πρέπει να σημαδεύει τις βασικές προτεραιότητες του Κινήματός μας.
Όμως εμείς παρασυρθήκαμε σ’ ένα «υφεσιακό σπιράλ», χωρίς να χτίζουμε μια εξειδικευμένη αναπτυξιακή ταυτότητα και στις 13 Περιφέρειες, με αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις ν’ αναγκαζόμαστε ν’ ακολουθήσουμε οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων.
Αυτά μας στοίχισαν, δημιούργησαν σύγχυση γέννησαν τάσεις εσωστρέφειας, και εμφάνισαν ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς στέρεα πολιτική ταυτότητα. Το αποτέλεσμα είναι, να έχουμε σήμερα περιορισμένες κοινωνικές αναφορές, έλλειμμα οργανωμένης πολιτικής δράσης και μια πληγωμένη σχέση με τον λαό.
Γιατί κάναμε το πρώτο βασικό λάθος ν’ αντιμετωπίσουμε το ΠΑΣΟΚ ως «Κόμμα» και όχι ως «Κίνημα». Γιατί κάναμε και δεύτερο μεγάλο λάθος, ν’ αντιμετωπίσουμε το ΠΑΣΟΚ ως «κόμμα εξουσίας» και όχι ως «κόμμα κοινωνίας».
Όμως το ΠΑΣΟΚ για να έχει ψυχή, πρέπει μέσα του να θριαμβεύει η πολιτική. Να σφυρηλατείται η συνείδηση της ενότητας και να μεσουρανεί η στιβαρή αποφασιστικότητα της προσφοράς στον άνθρωπο. Γι’ αυτό, ότι δεν μας βγήκε στη σωστή διαχείριση του κράτους, ήταν όποτε παρασυρθήκαμε στη λογική του.
Γι’ αυτό, ό,τι δεν μας βγήκε στην Κυβερνητική μας προσπάθεια, ήταν όποτε είχαμε την ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ισόβιοι στην εξουσία. Όμως Σύντροφοι, οι κύκλοι της πολιτικής είναι πολύ πιο μεγάλοι από τους κύκλους των Κυβερνήσεων. Και εμείς που έχουμε συμμετάσχει στο μεγάλο οδοιπορικό της δημοκρατικής παράταξης, ξέρουμε καλά, ότι οφείλουμε να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο, ως το τελευταίο οχυρό του πολίτη και μάλιστα του πολίτη εκείνου που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη. Και επειδή ακριβώς, είμαστε η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, αναλαμβάνουμε και την μεγάλη δημοκρατική ευθύνη, να διασταυρωθούμε με την έννοια του χρέους που έχουμε ως Κίνημα, ν’ ανασυνθέσουμε την πολιτική μας και να την τοποθετήσουμε στους κοινωνικούς χώρους που κυριαρχεί η ανασφάλεια για την πολιτική του σήμερα.
Έτσι θα μπορέσουμε, να συναντηθούμε με ιστορικές αλήθειες, να εξηγήσουμε ότι δεν έφερε η δανειακή σύμβαση την κρίση, αλλά η κρίση την σύμβαση και να εμποδίσουμε τα «εγώ» και τον φόβο που σκορπά η Συντήρηση, να χειραγωγούν την κοινωνία. Γιατί αυτό το ΠΑΣΟΚ έχουν ανάγκη οι άνθρωποι. Το ΠΑΣΟΚ που στα λάθη του ψάχνει την αιτία και όχι την δικαιολογία. Το ΠΑΣΟΚ που δεν φοβάται ν’ ανανεωθεί με καταγωγική αφετηρία τις ρίζες του. Το ΠΑΣΟΚ της πολιτικής υπέρβασης, που θ’ ανταμωθεί και πάλι με τον λαό σε κοινές πολιτικές αξίες.
Και αυτό σημαίνει Σύντροφοι, πως πρέπει ν’ απαντήσουμε με ένα δυναμικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο θα διαδίδει την ιδεολογία του συνόλου, και θα υιοθετεί αυξημένα μέτρα κοινωνικής προστασίας, κάνοντας την κοινωνική ασφάλεια μέρος της λύσης για την έξοδο από την κρίση.
Αυτό σημαίνει να στηρίξουμε την παραγωγική μας βάση και ν’ ανασυγκροτήσουμε την παιδεία ως παραγωγική δύναμη με την ευρύτερη έννοια, αγκαλιάζοντας τα νέα παιδιά που σαφώς και δικαιούνται να συμπορευτούν μαζί μας για να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον. Γιατί η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον, έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν. Και εμείς τα δώσαμε όλα, για να μην λυγίσουμε στις απειλές, για να μην διακυβεύονται τα αγαθά του εισοδήματος, της περιουσίας και της ζωής, για να μην περάσουμε από την θεωρητική διάσταση της χρεοκοπίας στο αποκαρδιωτικό κατάντημά της.
Γιατί χωρίς τη δανειακή σύμβαση η χώρα θα έκανε ανώμαλη προσγείωση σε μια μηδενική βάση, την οποία δεν θ’ άντεχε πρωτίστως η κοινωνία, αφού με τρομερή δυσκολία αντέχει σήμερα την μικρότερη προσγείωση που επιβάλλουν τα μέτρα. Και όσοι επαίρονται ότι έχουν την λύση στο «φέσωμα» των δανειστών μας, την ίδια στιγμή να μιλήσουν για τα αντίποινα, και για τον διεθνή μας αποκλεισμό, από μια αγορά που έχει νόμους τους οποίους όποιος δεν τηρεί, αυτομάτως η αγορά τον ξεβράζει.
Γι’ αυτή την μικρονοϊκή στάση και την συντονισμένη θύελλα «αγανάκτησης» δεν έχουμε αυταπάτες. Το «αντι-ΠΑΣΟΚ» μέτωπο που διαμορφώθηκε, αποσκοπεί στην οικειοποίηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και στον εκφυλισμό της σε ψήφο διαμαρτυρίας, απέναντι στην δημοκρατική παράταξη. Όμως, το ΠΑΣΟΚ έχει και παράδοση δημοκρατικών αγώνων και παράδοση γεμάτη εθνικές νίκες.
Και όσοι σκόπιμα το ξεχνούν, θα τους το θυμίζουμε εμείς μέσα από την ενότητά μας,
και την δύναμη της πολιτικής μας. Γιατί είμαστε Σύντροφοι, ένα Κίνημα αυτόφωτο.
Δεν είμαστε μια ετερόφωτη πολιτική σύνθεση, όπως αυτές που σήμερα και κατά καιρούς δημιουργούνται στην σκιά μας. Είμαστε ένα κοινωνικό Κόμμα, δεν είμαστε ένα κοινωνικό σύμπτωμα! Το Κίνημά μας δεν είναι ούτε μικρό, ούτε χειραγωγήσιμο. Έρχεται από μακριά και θα πάει μακριά.
Και γι’ αυτό έχουμε χρέος, να φωτοδοτήσουμε ξανά την πολιτική, με την δύναμη των αξιών μας, επιστρέφοντας την ελπίδα στην κοινωνία γιατί στα μάτια της παραμένουμε η μόνη αξιόπιστη λύση για την χώρα.
Και σήμερα Σύντροφοι, παρότι η νέα πραγματικότητα, κυοφορεί νέες σκέψεις, είναι επιβεβλημένη η ενεργητική διασφάλιση της ιστορικής μας συνείδησης και των διαχρονικών μας προτεραιοτήτων, που ήταν πάντα ο πολιτικός και κοινωνικός ριζοσπαστισμός με το βλέμμα στον άνθρωπο και στις ανάγκες του. Και το ΠΑΣΟΚ οφείλει και να παραμείνει συνεπές με την ιστορία του και να είναι η ψυχή των νέων μεγάλων αλλαγών που χρειάζονται σήμερα.
Αυτές οι αλλαγές, θα είναι οι διαχωριστικές γραμμές μας με την Δεξιά. Αυτές οι αλλαγές θα προσδιορίσουν το έδαφος για ν’ αναπτυχθεί μια συμπαγής πρόταση δημοκρατικού σοσιαλισμού, που θα δώσει την μάχη ενάντια στην χειραγώγηση της πολιτικής από τα οικονομικά συμφέροντα. Μιας πολιτικής χωρίς διαμεσολαβητές και εντολοδόχους.
Μιας πολιτικής με άκαμπτη βούληση ν’ αντιδρά μπροστά σε όσα την απαξιώνουν στην συνείδηση των πολιτών. Μιας πολιτικής για την Ελλάδα των Ελλήνων και την Ευρώπη των λαών.
Γιατί η Ευρώπη που το ΠΑΣΟΚ αξιώνει, είναι μια Ευρώπη ειρηνική στην κατεύθυνση της ομοσπονδίας ισότιμων εταίρων. Αυτός πρέπει να είναι ο οραματικός μας στόχος.
Γιατί η δράση χωρίς όραμα, είναι αγώνας χωρίς ουσία. Αλλά και το όραμα χωρίς δράση, είναι μια ονειροπόληση.
Είναι χρέος μας λοιπόν, να γεμίσουμε κάθε πολιτικό κενό με ιδεολογική ηγεμονία και πεισματική δράση που θα άρει ανισότητες και αδυναμίες.
Είναι χρέος μας να οριοθετήσουμε σε νέες συνθήκες το κράτος δικαίου στο δύσκολο γήπεδο της ανάπτυξης.
Μιας Ανάπτυξης που δεν είναι ποτέ κατοχυρωμένη και που ζητά κανόνες και μαζική προσπάθεια για να κατακτήσουμε το μερίδιο που μας αντιστοιχεί στην εγχώρια και διεθνή αγορά.
Γιατί η ανάπτυξη και το βιοτικό μας επίπεδο, δεν προσδιορίζονται όπως νομίζαμε, από τις επιθυμίες μας, αλλά όπως βλέπουμε, από τις δυνατότητές μας.
Με αυτές τις αλήθειες και μιλώντας με όρους πολιτικής, μιλώντας με τόλμη για όσα χωρίζουν σήμερα την κοινωνία μας σε προνομιούχους και αποκλεισμένους, μπορούμε να συνδεθούμε ξανά με τον λαϊκό παράγοντα.
Γιατί σήμερα περισσότερο από ποτέ, απαιτείται ν’ αφυπνίσουμε τη δραστηριότητα των πολιτών, με την εντατικοποίηση της οργανωμένης πολιτικής δράσης, μέσα σ’ ένα πολιτικό σύστημα που θα τοποθετήσει φθαρμένες πολιτικές στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και θα μπορεί να προωθήσει πολιτικές και ανθρώπους που θα υποτάσσουν το ατομικό στο κοινωνικό συμφέρον.
Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ των ενεργών πολιτών, με πολιτική ενότητα και ιδεολογική αναφορά. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ με γερούς ηθικούς συνδέσμους ανάμεσά μας, και ιερή ελπίδα να δικαιώσουμε τον κόσμο που μας πιστεύει. Και είναι ανάγκη
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, να δημιουργήσουμε πρώτα το ΠΑΣΟΚ που μας αξίζει, για να παραδώσουμε στο λαό και την Ελλάδα που του αξίζει. Σύμμαχοί μας στον αγώνα αυτό, είναι οι κάτοχοι της ελπίδας, οι κάτοχοι της γνώσης και της ηθικής οι λειτουργοί του πολιτισμού, οι κάτοχοι του ευρωπαϊκού οράματος. Μαζί με όλους αυτούς και ενωμένοι, θ’ απευθυνθούμε με την κοινωνική μας ευαισθησία στους αδύναμους και στους αποκλεισμένους.
Όμως προϋπόθεση όλων, είναι η ενότητα του ΠΑΣΟΚ, είναι η πίστη για την νίκη σε όλα τα επίπεδα, μα πάνω απ’ όλα, για την νίκη της πολιτικής που θα βρει την γλώσσα να μιλήσει στην καρδιά των ανθρώπων. Ξεκινάμε τώρα, μια νέα πορεία ανατροπής των υπαρχόντων δεδομένων, με ουσιαστική συμμετοχή της βάσης του κινήματός μας.
Ξεκινάμε όχι κατοχυρώνοντας ρόλους, αλλά ενώνοντας δυνάμεις.
Ξεκινάμε όλα τα στελέχη που λειτουργούν στα όργανα του Κινήματος, στους μαζικούς χώρους, στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Ξεκινάμε μέσα από τις θεσμοθετημένες λειτουργίες του Κινήματός μας, με ρεαλιστικές προτάσεις και το μυαλό μας σταθερά στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους.
Γιατί η πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι δεμένη με τη συνείδηση, και την ευαισθησία των στελεχών και των μελών του.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ανήκει αποκλειστικά στους πρωταγωνιστές της κεντρική σκηνής. Το ΠΑΣΟΚ ανήκει εκεί που χτυπά η ψυχή του, στο σώμα των αγωνιστών της βάσης του.
Γιατί αυτοί πρώτοι αισθάνονται πότε η ψυχή του Κινήματος αδειάζει. Αυτοί πρώτοι νοιώθουν πότε η συνείδηση του Κινήματος γίνεται ελλειμματική, Αυτοί πρώτοι πονούν όταν υπάρχει έχει έλλειμμα ευαισθησίας. Αυτοί πρώτοι ιδρώνουν όταν το Κίνημα ζητά να βάλει μπρος τις μηχανές του. Και αυτοί είναι οι αγωνιστές που στήριξαν όλα τα χρόνια τις προσπάθειές μας. Αυτοί είναι οι αγωνιστές της ζωής και της πολιτικής γι’ αυτό και αναγνωρίζουν ακόμα τον εαυτό τους στους αγώνες και στις ρίζες του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αυτές ακριβώς τις δυνάμεις οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε και να δικαιώσουμε.
Για έναν δημοκρατικό σοσιαλισμό που εκπροσωπεί το «όλον» και όχι το «μερικό».
Για έναν δημοκρατικό σοσιαλισμό που καταρρακώνει τον εγωισμό στην πολιτική.
Γιατί η ματαιοδοξία στην πολιτική είναι επικίνδυνη για τον τόπο ακίνδυνη για τα συμφέροντα και αχρείαστη για τους ανθρώπους.
Αυτή η προοπτική μας οπλίζει με μαχητικότητα και αισιοδοξία.
Γιατί όπως έλεγε ο ιστορικός μας ηγέτης ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρέπει «να διατηρούμε την αισιοδοξία μας, ως απαραίτητη προϋπόθεση για δράση»
Έχουμε Σύντροφοι, και απύθμενη δύναμη από τις ρίζες μας και άσβεστη ελπίδα από την ιστορική μας διαδρομή πως θα τα καταφέρουμε. Στο ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσουμε μπροστά, υπερασπίζοντας το μέλλον της χώρας θωρακίζοντας την αξιοπρέπεια των Ελλήνων και προσθέτοντας στην ιστορική μας διαδρομή μια ακόμα μεγάλη πολιτική μάχη που θα κερδίσουμε.
Press-GR
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Kατερίνη: Είχε όλων των ειδών τα όπλα στο σπίτι του!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
