2015-06-19 06:04:32
Ο κατά κόσμον Μωυσής Ουτάν Ιλανίδης του Μωυσέως γεννήθηκε στο Απόλδυ Σιμπίου της Ρουμανίας το 1893. Στο Περιβόλι της Παναγίας ήλθε 13 ετών. Εκάρη μοναχός το 1912 και ονομάσθηκε Μακάριος στην Καλύβη της ‘Υπαπαντής του Κυρίου της Λακκοσκήτης, όπου μόναζαν τότε περί τους εκατό Ρουμάνους πατέρες, ζώντας πολύ ασκητικά και φτωχικά, κυρίως με αγροτικές εργασίες.
Δυστυχώς επί έτη είχε ένα μεγάλο πειρασμό. Είχε ένα δύσκολο γείτονα, που τον καταταλαιπωρούσε με πολλά και διάφορα προβλήματα.
Δεν τον άφηνε σχεδόν καμία ημέρα ήσυχο. Του έκοβε το νερό, του φώναζε και λοιπά. Για να μην αγανακτήσει και χάσει την υπομονή του, αφού έβλεπε ότι δεν ακούει και δεν διορθώνεται, αναγκάσθηκε ν’ αφήσει την Καλύβη του, που τόσο αγαπούσε, αφού από παιδί προσήλθε σε αυτή, και μετέβη στη μονή του Αγίου Παύλου που ανήκε. Οι πατέρες τον δέχθηκαν με πολλή αγάπη.
Έψαλλε ωραία, διάβαζε, λειτουργούσε, διάβαζε συγχωρητική ευχή, όταν απουσίαζε ο ηγούμενος, και ήταν απ’ όλους τους Αγιοπαυλίτες πολύ αγαπητός. Ήταν σπουδαίος Πνευματικός. Έρχονταν απ’ όλο το Άγιον Όρος πατέρες, κυρίως Ρουμάνοι, για να εξομολογηθούν σε αυτόν και να εναποθέσουν τα βάρη της ψυχής τους στο πετραχήλι του.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ’Ιησού τω Θεώ ημών στις 19.6.1973 μετά την αγρυπνία των Όσιων Αγιορειτών Πατέρων, των οποίων τους βίους αγωνίσθηκε να μιμηθεί ο μακάριος Μακάριος.
Πηγές–Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Εγκάρδιες ευχαριστίες στον Γέροντα Νικόδημο Αγιοπαυλίτη για τις πληροφορίες κι εξυπηρετήσεις του.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ. 868-869, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
http://www.pemptousia.gr
Δυστυχώς επί έτη είχε ένα μεγάλο πειρασμό. Είχε ένα δύσκολο γείτονα, που τον καταταλαιπωρούσε με πολλά και διάφορα προβλήματα.
Δεν τον άφηνε σχεδόν καμία ημέρα ήσυχο. Του έκοβε το νερό, του φώναζε και λοιπά. Για να μην αγανακτήσει και χάσει την υπομονή του, αφού έβλεπε ότι δεν ακούει και δεν διορθώνεται, αναγκάσθηκε ν’ αφήσει την Καλύβη του, που τόσο αγαπούσε, αφού από παιδί προσήλθε σε αυτή, και μετέβη στη μονή του Αγίου Παύλου που ανήκε. Οι πατέρες τον δέχθηκαν με πολλή αγάπη.
Έψαλλε ωραία, διάβαζε, λειτουργούσε, διάβαζε συγχωρητική ευχή, όταν απουσίαζε ο ηγούμενος, και ήταν απ’ όλους τους Αγιοπαυλίτες πολύ αγαπητός. Ήταν σπουδαίος Πνευματικός. Έρχονταν απ’ όλο το Άγιον Όρος πατέρες, κυρίως Ρουμάνοι, για να εξομολογηθούν σε αυτόν και να εναποθέσουν τα βάρη της ψυχής τους στο πετραχήλι του.
Ανεπαύθη εν Κυρίω ’Ιησού τω Θεώ ημών στις 19.6.1973 μετά την αγρυπνία των Όσιων Αγιορειτών Πατέρων, των οποίων τους βίους αγωνίσθηκε να μιμηθεί ο μακάριος Μακάριος.
Πηγές–Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Εγκάρδιες ευχαριστίες στον Γέροντα Νικόδημο Αγιοπαυλίτη για τις πληροφορίες κι εξυπηρετήσεις του.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ. 868-869, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
http://www.pemptousia.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
6647 - Μοναχός Μιχαήλ Δοχειαρίτης (1908 – 19 Ιουνίου 1983)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
