2015-06-29 20:36:09
Γλώσσα (…και μετάφραση…) λανθάνουσα, τα αληθή λέγουν Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Επιτροπής που διερευνά τη λειτουργία της Τρόικας στην Ελλάδα, κ. Othmar Karas, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Βουλή των Ελλήνων αναφέρει πως όταν συνάντησε προσφάτως τον κ. Τσίπρα και ενώ συνομίλησε μαζί του για μία ώρα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρουσίασε καμία εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση και δεν έκανε καμία κριτική στην Τρόικα. Οι παριστάμενοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιδρούν, καθώς η μεταφράστρια της Βουλής αποδίδει λανθασμένα το επίθετο του κ. Τσίπρα ως Cyprus (Σάιπρους, όπως είναι Αγγλιστί το όνομα της επίσης πληγείσης από την κρίση -και μάλιστα μετά συνοδού κουρέματος των καταθέσεων- Κύπρου).
Αυτό το περιστατικό φέρνει ξανά στο μυαλό μου μία προσωπική εμπειρία από τα μεταφραστικά παράδοξα των κοινοβουλίων. Είναι Απρίλιος του 95 και ως μαθητής της Β’ Λυκείου συμμετέχω στη συνεδρίαση της Ευρωβουλής των εφήβων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Στρασβούργου. Ζητάω τον λόγο και διαμαρτύρομαι στα Αγγλικά γιατί η ελληνική γλώσσα έχει αποκλεισθεί από τις υπηρεσίες μετάφρασης. Είμαστε μόλις 4 χρόνια αφότου ο σημερινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ηγείτο των δεκαπενταμελών των καταλήψεων της εποχής Κοντογιαννόπουλου.
Σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια μετά από αυτές τις εποχές, αναλογίζομαι πως παρά τις διαχρονικές ευθύνες της ελληνικής κοινωνίας και των παραγωγικών μας δομών, παρά την αβελτηρία και τη διαφθορά μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου που μας οδήγησε στην κρίση και στη φορομπηχτική καταιγίδα των κάθε λογής χαρατσιών, αν κοιτάξουμε στον πυρήνα των σκληρών μνημονιακών μέτρων που μαστίζουν την κοινωνικοοικονομική μας ζωή, πέρα από τη ρεαλιστική αναγκαιότητα λήψης τους, θα βρούμε και ψήγματα της ίδιας κεντροευρωπαϊκής αδικία που το 95 δεν είχε φροντίσει για την ισότιμη αντιμετώπιση της γλώσσα μας από τις μεταφραστικές υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η τότε παρέμβασή μου είχε φτάσει να χαρακτηρίζεται μέχρι και ως εθνικιστική. Τώρα, όμως, που ζούμε στο κοινωνικό, πολιτικό και θεσμικό μας πετσί τον αληθινό εθνικισμό που γεννά η εκ των Ευρωπαίων Εταίρων άδικη και άκαμπτη στάση τους απέναντι στις δυσβάσταχτες θυσίες του λαού μας, η σκανδαλοβρίθεια των προσωπικών διαδρομών των μέχρι προσφάτως κυβερνώντων και των παρατρεχάμενών τους και η απουσία ουσιαστικής αντιπολιτευτικής εναλλακτικής πρότασης, σεμνύνομαι να διαπιστώσω αναδρομικά πως εγώ τότε, έφηβος μαθητής στο Ευρωκοινοβούλιο του Στρασβούργου, δεν χρειαζόμουνα ακουστικά μετάφρασης και για αυτό είχα και κράτησα έκτοτε τα αυτιά μου ανοιχτά. Μακριά από τα δημαγωγικά χαϊδέματα των αυτιών που πότε μιλούν για την Ευρώπη των λαών και πότε απλά απαξιώνουν δίχως αντιπρόταση.
Μια εικοσαετία, λοιπόν, μετά και αφού απαξιώθηκε ο πολιτικός, ηθικός και κοινοβουλευτικός βίος της χώρας, αφού είδαμε το βιοτικό μας επίπεδο να υποβαθμίζεται δραματικά και αφού κληθήκαμε αδίκως, ως λαός, να πληρώσουμε τα σπασμένα των ηγετών μας και της παρηκμασμένης ‘Ευρώπης των πολιτών’, επανερχόμαστε στα ερωτηματικά της μετάφρασης.
Ίσως, τελικά, να μην έγινε και τόσο λάθος, από τη μεταφράστρια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στην απόδοση των λεγομένων του Αυστριακού Ευρωβουλευτή. Μήπως τελικά η αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στα μνημόνια και τα χαράτσια που απομυζούν και τις τελευταίες σταγόνες οικονομικής και αγοραστικής ζωτικότητας του παραγωγικού μας ιστού, είναι η μετεξέλιξή μας σε κάτι μεταξύ Κύπρου (με κουρεμένες καταθέσεις) και Αργεντινής;
Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι, τουλάχιστον, εθνικά επικίνδυνη η απουσία ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης από τον κ. Τσίπρα, όπως αυτή καθομολογείται από τον αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και καθ’ ύλην αρμόδιο για τον εποπτικό έλεγχο των όποιων αυθαιρεσιών και των εν γένει αναποτελεσματικών παρεμβάσεων της Τρόικας, στη χώρα μας. Και είναι διεθνώς και εγχωρίως επικίνδυνο το γεγονός πως κατά την ομιλία του κ. Karas στην Ελληνική Βουλή, δεν υπήρχε ούτε ένας εκ των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως που να μη χρειαζόταν ακουστικά μετάφρασης, ώστε να έχει αντιληφθεί την αιχμή κατά του αρχηγού του. Ώστε να έχει καταλάβει έγκαιρα, δηλαδή, πως αυτό που έλεγε ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και θεσμικός ελέγχων της Τρόικας, ήτανε ότι επί μία ολόκληρη ώρα που συναντήθηκε με τον επί κεφαλής του Σύριζα, εκείνος δεν είχε κάτι ουσιαστικό να του πει σχετικά με τις μέχρι τώρα άστοχες παρεμβάσεις των τροϊκανών, τη διευκόλυνση της άσκησης του θεσμικού ελέγχου επ’ αυτών και την αναδιατύπωση εναλλακτικών προτάσεων για την έξοδο από την κρίση.
Ίσως τελικά, κάπου εκεί στον ασυνείδητο μηχανισμό που υποκίνησε το μεταφραστικό λάθος της υπαλλήλου της Ελληνικής Βουλής να υπολανθάνει το πραγματικό ερώτημα που τόσο ο αντιπρόεδρος του Ευροκοινωβουλίου, όσο και όλοι οι Έλληνες πολίτες θα ήθελαν να υποβάλουν, με αγωνία, στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: “Mr Τσάιπρους, μήπως θα το κάνετε όπως στη Cyprus??”
Πηγή Tromaktiko
Αυτό το περιστατικό φέρνει ξανά στο μυαλό μου μία προσωπική εμπειρία από τα μεταφραστικά παράδοξα των κοινοβουλίων. Είναι Απρίλιος του 95 και ως μαθητής της Β’ Λυκείου συμμετέχω στη συνεδρίαση της Ευρωβουλής των εφήβων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Στρασβούργου. Ζητάω τον λόγο και διαμαρτύρομαι στα Αγγλικά γιατί η ελληνική γλώσσα έχει αποκλεισθεί από τις υπηρεσίες μετάφρασης. Είμαστε μόλις 4 χρόνια αφότου ο σημερινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ηγείτο των δεκαπενταμελών των καταλήψεων της εποχής Κοντογιαννόπουλου.
Σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια μετά από αυτές τις εποχές, αναλογίζομαι πως παρά τις διαχρονικές ευθύνες της ελληνικής κοινωνίας και των παραγωγικών μας δομών, παρά την αβελτηρία και τη διαφθορά μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου που μας οδήγησε στην κρίση και στη φορομπηχτική καταιγίδα των κάθε λογής χαρατσιών, αν κοιτάξουμε στον πυρήνα των σκληρών μνημονιακών μέτρων που μαστίζουν την κοινωνικοοικονομική μας ζωή, πέρα από τη ρεαλιστική αναγκαιότητα λήψης τους, θα βρούμε και ψήγματα της ίδιας κεντροευρωπαϊκής αδικία που το 95 δεν είχε φροντίσει για την ισότιμη αντιμετώπιση της γλώσσα μας από τις μεταφραστικές υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η τότε παρέμβασή μου είχε φτάσει να χαρακτηρίζεται μέχρι και ως εθνικιστική. Τώρα, όμως, που ζούμε στο κοινωνικό, πολιτικό και θεσμικό μας πετσί τον αληθινό εθνικισμό που γεννά η εκ των Ευρωπαίων Εταίρων άδικη και άκαμπτη στάση τους απέναντι στις δυσβάσταχτες θυσίες του λαού μας, η σκανδαλοβρίθεια των προσωπικών διαδρομών των μέχρι προσφάτως κυβερνώντων και των παρατρεχάμενών τους και η απουσία ουσιαστικής αντιπολιτευτικής εναλλακτικής πρότασης, σεμνύνομαι να διαπιστώσω αναδρομικά πως εγώ τότε, έφηβος μαθητής στο Ευρωκοινοβούλιο του Στρασβούργου, δεν χρειαζόμουνα ακουστικά μετάφρασης και για αυτό είχα και κράτησα έκτοτε τα αυτιά μου ανοιχτά. Μακριά από τα δημαγωγικά χαϊδέματα των αυτιών που πότε μιλούν για την Ευρώπη των λαών και πότε απλά απαξιώνουν δίχως αντιπρόταση.
Μια εικοσαετία, λοιπόν, μετά και αφού απαξιώθηκε ο πολιτικός, ηθικός και κοινοβουλευτικός βίος της χώρας, αφού είδαμε το βιοτικό μας επίπεδο να υποβαθμίζεται δραματικά και αφού κληθήκαμε αδίκως, ως λαός, να πληρώσουμε τα σπασμένα των ηγετών μας και της παρηκμασμένης ‘Ευρώπης των πολιτών’, επανερχόμαστε στα ερωτηματικά της μετάφρασης.
Ίσως, τελικά, να μην έγινε και τόσο λάθος, από τη μεταφράστρια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στην απόδοση των λεγομένων του Αυστριακού Ευρωβουλευτή. Μήπως τελικά η αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στα μνημόνια και τα χαράτσια που απομυζούν και τις τελευταίες σταγόνες οικονομικής και αγοραστικής ζωτικότητας του παραγωγικού μας ιστού, είναι η μετεξέλιξή μας σε κάτι μεταξύ Κύπρου (με κουρεμένες καταθέσεις) και Αργεντινής;
Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι, τουλάχιστον, εθνικά επικίνδυνη η απουσία ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης από τον κ. Τσίπρα, όπως αυτή καθομολογείται από τον αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και καθ’ ύλην αρμόδιο για τον εποπτικό έλεγχο των όποιων αυθαιρεσιών και των εν γένει αναποτελεσματικών παρεμβάσεων της Τρόικας, στη χώρα μας. Και είναι διεθνώς και εγχωρίως επικίνδυνο το γεγονός πως κατά την ομιλία του κ. Karas στην Ελληνική Βουλή, δεν υπήρχε ούτε ένας εκ των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως που να μη χρειαζόταν ακουστικά μετάφρασης, ώστε να έχει αντιληφθεί την αιχμή κατά του αρχηγού του. Ώστε να έχει καταλάβει έγκαιρα, δηλαδή, πως αυτό που έλεγε ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και θεσμικός ελέγχων της Τρόικας, ήτανε ότι επί μία ολόκληρη ώρα που συναντήθηκε με τον επί κεφαλής του Σύριζα, εκείνος δεν είχε κάτι ουσιαστικό να του πει σχετικά με τις μέχρι τώρα άστοχες παρεμβάσεις των τροϊκανών, τη διευκόλυνση της άσκησης του θεσμικού ελέγχου επ’ αυτών και την αναδιατύπωση εναλλακτικών προτάσεων για την έξοδο από την κρίση.
Ίσως τελικά, κάπου εκεί στον ασυνείδητο μηχανισμό που υποκίνησε το μεταφραστικό λάθος της υπαλλήλου της Ελληνικής Βουλής να υπολανθάνει το πραγματικό ερώτημα που τόσο ο αντιπρόεδρος του Ευροκοινωβουλίου, όσο και όλοι οι Έλληνες πολίτες θα ήθελαν να υποβάλουν, με αγωνία, στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: “Mr Τσάιπρους, μήπως θα το κάνετε όπως στη Cyprus??”
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
