ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Μια σκέψη για το δημοψήφισμα...

Καταρχήν ήθελα να πω πως με μεγάλη έκπληξη βλέπω ανθρώπους να λένε οτι δε θέλουν να γίνει δημοψήφισμα, να το εμποδίσουμε, να ρίξουμε άκυρο ή να μην πάμε, ώστε να μην έχει συμμετοχή για μην ισχύει η απόφαση και πολλά άλλα τέτοια.

ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ, ΓΙΑΤΙ; ΔΕ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ; ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΟ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΠ' ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ;

Τι πιο αμεσοδημοκρατικό, τι πιο συμμετοχικό, τι πιο καθαρό και υπεύθυνο από αυτό; Μακάρι να είχαμε πολλές τέτοιες ευκαιρίες, αν ήταν δυνατόν και σε όλες τις αποφάσεις, επειδή όπου υπάρχουν διαμεσολαβητές και αντιπρόσωποι, θυμίζουν το παιχνίδι στο οποίο ακόμα και τα παιδιά καταλαβαίνουν τι γίνεται, το χαλασμένο τηλέφωνο (εδώ δεν υποτιμούμε τα παιδιά, αφού σίγουρα θα τα κατάφερναν καλύτερα).

Τώρα για το τι θα ρίξει ο καθένας στην κάλπη, τι να πω,

από όποια πλευρά και να το δει κανείς, δεν υπάρχει καν δίλημμα.

Από πολιτική σκοπιά; Δε θα το αναλύσω αν και από εκεί ξεκινάει, αλλά τα έχουν πει πολλοί ίσως και καλύτερα από εμένα και κάποιους μπορεί να μην τους ενδιαφέρει.

 Εγώ θα μιλήσω σε αυτούς που λένε ναι, δε με νοιάζει τίποτα παρά να είμαι εγώ καλά. Ξέρετε, δεν είναι έτσι. Στη φύση όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί αλληλεπιδρούν. Αντίστοιχα και σε μια κοινωνία όταν όλοι πάνε κατά διαόλου και εσύ νομίζεις οτι στέκεις, κάποια στιγμή θα έρθει και σε σένα. Λες ας πληρωθώ σήμερα και βλέπουμε. Όταν όμως έρθει ή ώρα να διεκδικήσεις κάτι, αν για κάποιο διάστημα δεν έχεις δουλειά ή χαρτζιλίκι, ποιος θα σε στηρίξει σε μια δυσκολία; Έστω οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου, η σχέση σου. Ένας “γνωστός” σου που θα πάρεις τηλέφωνο. Τότε δε θα θέλεις ο περίγυρός σου να ευημερεί; Θα συμφωνείς να έχουν λιγότερα οι γονείς σου αφού ο φόροι όλο αυξάνονται; Να μειώνονται οι συντάξεις των παππούδων;

  Το παραπάνω είναι ένα πολύ απλοποιημένο κυνικό παράδειγμα (που αντιπροσωπεύει έναν τρόπο σκέψης και όχι του συγγραφέα) χωρίς βέβαια να κατακρίνω κανέναν, γιατί στο κάτω κάτω ο καθένας βλέπει την κατάσταση από τη δικά του πλευρά και αρχικά με βάση τον εαυτό του..

Ας το δούμε τώρα τεχνοκρατικά. Παίρνουμε συνεχώς νέα δάνεια για να ξεπληρώνουμε τόκους από προηγούμενα δάνεια. Σε ποια οικονομική θεωρία και εφαρμογή όταν μειώνεται η αγοραστική δύναμη και χάνονται θέσεις εργασίας μπορεί η αγορά να κινείται; Όταν όλα τα λεφτά τα συγκεντρώνουν πολύ λίγοι, οι υπόλοιποι πως θα αγοράσουν τα απαραίτητα;

Να το δούμε και χρηματοοικονομικά. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν γίνεται να λειτουργήσει χωρίς φούσκες, κρίσεις και πολέμους. Τα νομίσματα είναι απλά χαρτιά που δεν αντιστοιχούν στον πραγματικό πλούτο ούτε έχουν καμία αντιπροσωπευτική αξία, όπως ο χρυσός, μια έκταση γης ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανταλλακτικά.

Να το δούμε λογικά; Είναι δυνατόν να λύσεις ένα πρόβλημα ακολουθώντας μια τακτική που επανειλημμένα έχει εφαρμοστεί και δεν οδηγεί πουθενά; Όταν προσπαθείς να λύσεις κάτι με έναν τρόπο και δε σου βγαίνει, είναι παράλογο την επόμενη φορά να κάνεις το ίδιο και να περιμένεις αποτέλεσμα!

Να το δούμε ανθρωπιστικά; Δε θα επιχειρηματολογήσω καν.

Να το δείτε πατριωτικά, φιλοσοφικά, ρεαλιστικά; Όπως και να το δείτε στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξετε.

Κι αν κάποιος ακόμα δεν πείστηκε, ας το δείτε γιατί όχι και ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ. Πού πήγε η υπερηφάνεια μας, η αυτοπεποίθησή μας; Είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως αυτό αξίζουμε; Νέοι άνθρωποι, αρτιμελείς, με το σώμα μας και το μυαλό μας στο ζενίθ και να περιμένουμε τη δόση;

Ε λοιπόν ΟΧΙ, δε θα πάρουμε, κρατήστε τις ξινισμένες φάτσες σας άνθρωποι-κομπιουτεράκια. ΟΧΙ, αυτό θα πούμε, και δεν πα να ουρλιάζουν οι δημοσιογράφοι και να παραπλανούν οι δημοσκόποι σας. ΟΧΙ, κι ας κόψετε το ρεύμα, σταματήσετε τη Γη, σβήσετε τ' αστέρια, ή οτι άλλο θέλετε εσείς. ΟΧΙ, γιατί αν περάσει μια τέτοια “συμφωνία” είμαστε καταδικασμένοι. Κάποτε σφίγγεις τα δόντια και λες:

ΜΠΡΟΣΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΒΡΩ ΜΑ ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΙΖΩ

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ !
Tromaktiko