2015-07-03 01:55:06
Ελλάδα, η χώρα που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω Η χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και τις υπέρτατες αξίες για τον κάθε άνθρωπο. Αυτή η χώρα βρίσκεται τώρα, ίσως στη πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της μετά από μεγάλα λάθη δικά μας-δικά τους-όλων μας.
Ο σύγχρονος Έλληνας δεν έχει σχέση με τον αρχαίο Έλληνα του 5 π.Χ. αιώνα, του αιώνα της Δημοκρατίας και της μετέπειτα εξέλιξης της. Η Δημοκρατία σημαίνει να μπορώ να εκφράζω ελεύθερα τις πρωτοβουλίες μου και τις σκέψεις μου, να είμαι πολίτης που να ενδιαφέρεται πραγματικά για το κοινό συμφέρον της κοινωνίας αλλά και της χώρας μου, να αποδέχομαι τη διαφορετική άποψη και να μην περιορίζω τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του συνανθρώπου μου. Όλα αυτά και άλλα πολλά πρέπει να λειτουργούν ταυτόχρονα σε μια κοινωνική οντότητα που θέλει να χαρακτηρίζεται Δημοκρατική.
Στην σύγχρονη Ελλάδα όμως, πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν καταλυθεί ή με ποιο ήπιο χαρακτηρισμό, αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Η ιδιότητα του πολίτη έχει πλέον χαθεί γιατί την έχουμε περιορίσει μόνο στην άσκηση του πολιτικού μας δικαιώματος στις εκάστοτε εκλογές. Η ιδιότητα του πολίτη έχει κατηγοριοποιηθεί σε κόμματα, παρατάξεις και σε ιδεολογίες, οι οποίες είναι αδύναμες να δημιουργήσουν έναν ενεργό πολίτη όπως ήταν στη Αρχαία Ελλάδα.
Ο χαρακτηρισμός ως Δημοκρατική χώρα δεν μας αξίζει σε καμία περίπτωση, όσο και αν ακούγεται παράδοξο για έναν τόπο που γέννησε από τα σπλάχνα της, την μία και μοναδική αυθεντική Δημοκρατία. Το έλλειμμα της αυθεντικής Δημοκρατίας μας οδήγησε σε ένα Δημοψήφισμα, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ήταν η γιορτή της άμεσης Δημοκρατίας στην έμμεση, όπου ασκείται τώρα. Έχουμε καταφέρει αυτή την τεράστια και υπέρτατη, υπό κανονικές συνθήκες, γιορτή να την μετατρέψουμε σαν ένα παιχνίδι στα χέρια τρίτων.
Ο σύγχρονος Έλληνας αγαπάει να κατηγοριοποιεί τα πάντα δίπλα του και αυτό το Δημοψήφισμα γίνεται βούτυρο στο ψωμί του γιατί έχει απλά ένα ναι και ένα όχι. Βλέπει γύρω του ανθρώπους του ναι και ανθρώπους του όχι, δηλαδή ανθρώπους που είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν μαζί του. Η ιστορία δείχνει ότι το πάθος φωλιάζει στη ψυχή του Έλληνα και αυτό το εκφράζει με ακραία συναισθήματα. Απλά παραδείγματα: θα χαίρεται απίστευτα-θα λυπάται απίστευτα, θα δηλώνει υπέρ με κάθε δύναμη-θα δηλώνει κατά με κάθε δύναμη και έτσι προχωράει στη καθημερινότητα του αμέριμνος για το τι συμβαίνει γύρω του.
Ταμπέλες όμως μπαίνουν και στους ανθρώπους όπως 'αυτός είναι ιδιωτικός' ή 'αυτός είναι δημόσιος υπάλληλος', αυτός είναι Αριστερός ή Δεξιός, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός. Τώρα έχουμε αυτούς που θα ψηφίσουν ναι και αυτούς που θα ψηφίσουν όχι. Το Δημοψήφισμα δημιούργησε ακραία συναισθήματα σε πολλούς, τα οποία εκφράζονται στην καθημερινότητα μας πλέον, όπως σε συζητήσεις, σε σχόλια στο ίντερνετ κλπ. Δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουμε τις απόψεις μας και κατά κύριο λόγο εκφράζοντας τις απόψεις μας προσπαθούμε να περιορίσουμε και να υποτιμήσουμε τις απόψεις του άλλου μόνο και μόνο επειδή θα ψηφίσει διαφορετικά από εμάς. Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά όταν το πρόβλημα ξεκινάει από το ναό της Δημοκρατίας, τη Βουλή. Μία Βουλή ή οποία τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και περισσότερο κέντρο διερχομένων και μοιάζει με αρένα του μποξ.
Μπορεί ακόμα να μην έχουμε χειροδικίες στη Βουλή αλλά η λεκτική βία που διαπράττεται συνεχώς είναι άνευ κάθε προηγουμένου. Το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν οι εκλεγμένοι από το λαό Βουλευτές περιορίζεται μόνο σε τόνους λάσπης στα πρόσωπα εκείνων που είτε κυβερνούν είτε είναι σε θέση αντιπολίτευσης. Λένε ότι ο καθρέπτης της Κοινωνίας είναι οι Πολιτικοί και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό. Ενώ η Βουλή θα έπρεπε διαχρονικά να δίνει το πιο μεγάλο και έντονο φως της Δημοκρατίας, τα τελευταία πολλά χρόνια έχει εγκλωβιστεί στο σκοτάδι, ένα σκοτάδι το οποίο δεν επιτρέπει σε κανέναν να δει τον καθρέπτη και τι πραγματικά αντικατοπτρίζει. Το μόνο απειροελάχιστο φως που υπάρχει καταναλώνεται άσκοπα, ώστε οι μεν να βλέπουν μόνο τα λάθη των δε και αντίστροφα.
Αυτό φυσικά αποτελεί παράδειγμα και για τη κοινωνία η οποία λειτουργεί με ακριβώς αντίστοιχο τρόπο και ακριβώς στα ίδια βήματα. Τα λάθη όλων όσων έχουν κυβερνήσει αλλά και εκείνων που άσκησαν αντιπολίτευση λέμε ότι τα βλέπουμε, από την οπτική γωνία όμως, που θέλει να τα δει ο καθένας. Η ιστορία και τα αποτελέσματα δείχνουν αν κάποιος έλαβε ή όχι τις κατάλληλες αποφάσεις και αν στο τέλος το πρόσημο είναι θετικό ή όχι.
Για να φτάσουμε όμως σε μία εκλεγμένη Βουλή ο πολίτης ψήφισε με βάση τα πιστεύω του, τα θέλω , τις ελπίδες του κλπ. Ο πολίτης αποφάσισε ποιοι θα ασκήσουν εξουσία και ποιοι αντιπολίτευση. Όταν όμως η Ιστορία δείξει ότι η εκάστοτε Βουλή στο τέλος της θητείας της έχει αρνητικό πρόσημο, ο πολίτης οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και να κοιτάξει τον καθρέπτη του. Η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσει τους πολιτικούς αλλά θα πρέπει να αναλογιστεί ότι είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού όσοι κάθονται στα έδρανα της Βουλής.
Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας τους ψήφισε και εκλέχτηκαν, οπότε το πρόβλημα ξεκινάει από την κοινωνία που έχει ένα υπόβαθρο ετοιμόρροπο και δομικά ασταθές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο πολίτης, όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, πέρα από το δικαίωμα στη ψήφο δεν έχει άλλο ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην κοινωνία.
Ο ενεργός ρόλος περιλαμβάνει σημαντικά προαπαιτούμενα όπως είναι η παιδεία από την οικογένεια και το σχολείο, η πνευματική καλλιέργεια , ο αυτοσεβασμός και η αυτοκριτική, η πραγματική επικοινωνία με τον συνάνθρωπο, αξίες και ιδανικά, η συμμετοχή στα κοινά, η αντικειμενική ενημέρωση και άλλα πολλά. Όταν αυτά τα στοιχεία βρίσκονται σε έλλειμμα τότε η κοινωνία μας μπαίνει σε μια πραγματικά βαθιά ύφεση όπου δεν μπορεί να σε βοηθήσει καμία Ευρωπαϊκή Ένωση, κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καμία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και κανένα νόμισμα.
Η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι κυρίως Κοινωνική κρίση και κρίση αξιών και δεν ξεκίνησε το 2008 με την Οικονομική ύφεση, αλλά πολύ νωρίτερα στα χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας. Τα χρόνια περνούσαν και η κρίση αξιών όλο και μεγεθυνόταν ακόμα και όταν η Οικονομία φαινομενικά λειτουργούσε ομαλά. Η κοινωνία βυθιζόταν καθημερινά γιατί ο πολίτης εφησύχαζε ότι εφόσον υπάρχει οικονομική ευημερία τότε όλα βαίνουν καλώς. Στο κορυφή των αξιών είχαν μπει τα χρήματα και τα συμφέροντα και είχαν αντικαταστήσει τις βασικές αξίες που ήταν ο συνάνθρωπος και η ευημερία του κοινωνικού συνόλου. Όταν η κοινωνία λειτουργεί έτσι τότε και όσοι εκλέγονται δεν νομίζω να διαφέρουν ιδιαίτερα στον τρόπο που λειτουργούν και συμπεριφέρονται. Είναι δηλαδή μία αλυσίδα ή οποία δεν είναι εύκολο να σπάσει ή να διαφοροποιηθεί.
Μετά ήρθε η Ευρώπη και μας φάνηκε ως ένας παράδεισος μετά από τις τόσες ατυχίες και κακουχίες που είχε περάσει ο Ελληνικός λαός στα σύγχρονα χρόνια της Ιστορίας του. Η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να γίνει μέλος σε μία κοινότητα η οποία θα την έκανε να διαφέρει από τα Βαλκάνια και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο για τον Έλληνα πολίτη σε μία Ευρώπη γεμάτη οράματα για ένα καλύτερο Ευρωπαϊκό όνειρο.
Το DNA όμως του Έλληνα είχε πληγεί ζωτικά από την κρίση των αξιών και αυτό έφερε προβλήματα στην ένταξη μας σε μια Ένωση που αποτελούταν από χώρες με διαφορετική ιδεολογία, πρότυπα, ιστορία κλπ. Το ευρώ μπήκε στη ζωή μας το 2002, όπου εγώ καλά καλά δεν είχα τελειώσει την Έκτη Δημοτικού και θυμάμαι λίγα πράγματα από την δραχμή. Αργότερα πηγαίνοντας να σπουδάσω Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο διάβασα, ερεύνησα, αναρωτήθηκα τι σημαίνει πραγματικά το Ευρώ και η Ευρωπαϊκή ένωση.
Ένα νόμισμα πολύ ισχυρό αλλά και πολύ σκληρό το οποίο για την Ελλάδα ήταν ακριβό αλλά και μοναδική λύση για την τότε ισχυροποίηση της στο γεωπολιτικό χάρτη. Η νομισματική και η οικονομική ένωση πλέον δεν ήταν στη δική μας ευχέρεια όπως στη δραχμή, ή οποία υποτιμούταν συνεχώς σε μεγάλα ποσοστά πριν την νομισματική μας ένταξη στην Ευρώπη. Μας δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να μπούμε σε μία Κοινότητα ή οποία διέπονταν από αυστηρούς κανόνες νομισματικούς, οικονομικούς και δημοσιονομικής εποπτείας.
Όλα αυτά όμως ήρθαν σε σύγκρουση με το πραγματικό DNA της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας με αποτέλεσμα να χάνουμε συνεχώς έδαφος από τα υπόλοιπα μέλη της Ε.Ε. Η Ελληνική οικονομία ήταν βασισμένη σε φτηνό νόμισμα, σε υπέρογκα ελλείμματα, σε μηδενικό έλεγχο, σε υπερτροφικό δημόσιο τομέα, μικρό εξαγωγικό τομέας-μεγάλο εισαγωγικός τομέας, σε αδύναμη αξιολόγηση, γραφειοκρατία, χαμηλές επενδύσεις, τραπεζικά δάνεια και κάρτες, αναξιοκρατία και συμπληρώθηκε από τα κοινωνικά ελλείμματα που αναφέρθηκαν παραπάνω καθώς και αναρίθμητες άλλες παθογένειες. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουμε την επαφή μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση που κατά το γερμανικό πρότυπο ακολουθεί σκληρή στάση προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.
Δεν θεωρώ φυσικά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι βασισμένη σε κατάλληλα και λειτουργικά δομικά πλαίσια και ότι μόνο εμείς σφάλαμε αλλά το λάθος ξεκίνησε από εμάς και τον τρόπο λειτουργίας μας στον πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την έννοια ότι μπήκαμε στο ευρώ με τη λογική που είχαμε στη δραχμή και την κοινωνική κρίση να χτυπάει τα αδύναμα πόδια της Ελλάδας χρόνο με το χρόνο. Εισήλθαμε στην ισχυρότερη Ένωση κρατών με σκοπό την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσα από επιδιώξεις οικονομικού, πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα έχοντας όμως ήδη η Ελλάδα ελλείμματα σε πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Αγαθά όπως η Ειρήνη, η Ενότητα, η Αλληλεγγύη, οι Ευκαιρίες, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μερικές από τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ίσως να τα αντλήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό προς τον στόχο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, κεφαλαίων και προσώπων είναι βασικό συστατικό της Οικονομίας της Ένωσης καθώς και τα κονδύλια και τα επιδοτούμενα προγράμματα που σκοπό έχουν την βελτίωση της παραγωγικής ικανότητας και του παραγωγικού ιστού. Η κοινή εξωτερική πολιτική καθώς και εμπορική πολιτική προς τις τρίτες χώρες, η υποστήριξη των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, η μεταναστευτική πολιτική, η ασφάλεια του πολίτη και η ελευθερία και η δικαιοσύνη και πολλές άλλες λειτουργίες αποτελούν κάποια από τα πολλά πλεονέκτημα που μπορεί να αντλήσει κάποιος από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν ξεχνάμε όμως ότι πρόκειται για μία Ένωση που διέπεται από σκληρούς Οικονομικούς και Νομισματικούς κανόνες και το ταμπεραμέντο του Έλληνα συνήθως έρχεται σε αντίθεση με αυτούς και την λιτότητα που τους ακολουθεί ώστε να φτάσουμε στην οικονομική εξυγίανση και την ομαλότερη Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Όλα τα παραπάνω συντέλεσαν στο να φτάσουμε σε οικονομικό αδιέξοδο πριν λίγα χρόνια και να αναγκαστεί η Χώρα μας να λαμβάνει σκληρές μέτρα και μεταρρυθμίσεις ώστε να φέρει σε βιώσιμο επίπεδο το Δημόσιο χρέος της και να επανέλθει σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και ισοζύγια.
Οι αποφάσεις ήταν σκληρές και οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ήταν οι πρώτες που πλήγηκαν σφοδρά. Η Χώρα μας μπήκε σε ένα φαύλο κύκλο δανεισμού ώστε να καλύψει τα προηγούμενα οικονομικά κενά χωρίς όμως να συμβάλει ο δανεισμός αυτός στην πραγματική ανάπτυξης της οικονομίας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αύξηση φόρων, μείωση μισθών και δαπανών βρέθηκαν στο επίκεντρο των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, γεγονός που έπληξε ζωτικά την πραγματική οικονομία. Η ανεργία και η οικονομική ανέχεια ανέβηκαν δραματικά με τις κυβερνήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη και συνεχώς να υπογράφονται σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα.
Ήταν δεδομένο ότι το πλάνο αυτό είχε μεγάλο χρονικό ορίζοντα και για να λειτουργήσει ήθελε άλλες βάσεις που στη χώρα μας δεν υπήρχαν ποτέ και φτάναμε συνεχώς σε μη επιτυχημένα αποτελέσματα. Ο τραπεζικός τομέας ήταν θεωρητικά ισχυρός προ κρίσης αλλά και αυτός κατά τη λιτότητα ήρθε σε επαφή με τα λεγόμενα 'κόκκινα δάνεια' που το έκαναν να ασθμαίνει συνεχώς υπό το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η αμφιβολία που μπήκε στην Ευρώπη από το οικονομικό κραχ που έλαβε χώρα στην Αμερική ήταν ένας δυνατός συναγερμός που ακούστηκε στα αυτιά εκείνων που είχαν τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έπρεπε να προστατεύσουν τα κράτη-μέλη μέσα από σκληρές πολιτικές και την οικονομική λιτότητα.
Όπως καταλαβαίνεται η σύγκρουση της Ένωσης με το DNA της Ελλάδας ήταν τρομακτική με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους και θέτουν σε κίνδυνο και τα θεμέλια της Ένωσης αλλά και την οικονομική ευημερία του πολίτη. Θα πρέπει να βρεθεί μία ουσιαστική λύση στο θέμα του χρέους και να παρθούν γενναίες αποφάσεις, ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι μέρος της Ένωσης εκμεταλλευόμενη τα πλεονεκτήματα που σου προσφέρει και να ελαχιστοποιήσει την έκθεση της στις αδυναμίες που διέπουν την Ευρώπη και ίσως αργήσουν να διορθωθούν. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας είναι εξαιρετικά σημαντική και αυτό το γνωρίζουν όλοι και στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο και η ασφάλεια που σου παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να χαθεί. Μια βιώσιμη λύση οφείλει να είναι η μόνη πρόταση που θα συμφωνηθεί, ώστε η Ελλάδα να ανακάμψει και να γίνει ένα πιο δυναμικό μέλος ακριβώς δίπλα στα κράτη-μέλη.
Η Ενότητα πρέπει αυτή τη στιγμή να διέπει όλους τους Ευρωπαίους και όλους τους Έλληνες διότι κάθε πολίτης είναι ισότιμο μέλος με το άλλο. Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά σε κυβερνήσεις που πήραν ή δεν πήραν τις κατάλληλες αποφάσεις γιατί δεν έχει νόημα και ουσία να αναλωθούμε σε αυτά. Δεν υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων, δεν υπάρχουν αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις, δεν υπάρχει ευρώ ή δραχμή. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο η Ελλάδα και όχι το δημοψήφισμα που εξυπηρετεί μόνο τις Ελληνικές παθογένειες. Κανένα ναι και όχι δεν αρκεί για να βρεθεί λύση αν πρώτα εμείς δεν αναλογιστούμε τι έχουμε κάνει αλλά κυρίως τι δεν έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια κυρίως σαν άνθρωποι και πολίτες πάνω απ' όλα.
Η κινδυνολογία, η διχογνωμία, ο εκβιασμός, η προπαγάνδα, τα Μ.Μ.Ε., το grexit, οι εκλεγμένοι από το λαό βουλευτές, τα κόμματα, αμάθεια και η ημιμάθεια, οι κοινωνικές παθογένειες αυτή τη στιγμή αποτελούν το χειρότερο δυνατό σύμβουλο για τις όποιες σκέψεις και αυτοκριτική κάνουμε. Τα λάθη είναι όλων μας και πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε μπροστά σε μία Ευρώπη κοιτάζοντας όμως πρώτα τον δικό μας Ελληνικό καθρέπτη ώστε να δούμε καθαρά ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, που σφάλαμε αλλά και να δούμε και δίπλα μας το συνάνθρωπο μας. Πρέπει να μιλάμε καθαρά και ειλικρινά ο ένας στον άλλο, χωρίς ταμπέλες, χωρίς διχόνοια και παρανόηση, να συζητάμε και να σεβόμαστε την διαφορετικότητα του άλλου και κάθε δικαίωμα του.
Η Δημοκρατία θα κερδίσει όταν όλοι μαζί οι πολίτες και οι βουλευτές διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο όλοι μαζί και όχι όπως τώρα που υπάρχουν αναφορές για πολέμους, για ηρωικά 'όχι' , για γερμανοτσολιάδικα 'ναι' και άλλες τραγικές εκφράσεις. Δημοκρατία δεν είναι οι κλειστές τράπεζες και οι ουρές στα atm λόγω του περιορισμού κίνησης κεφαλαίων. Δημοκρατία δεν είναι ο εκβιασμός για grexit από όπου κι αν προέρχεται. Δημοκρατία δεν είναι οι κόποι μίας ζωής των πολιτών να βρίσκονται κλεισμένοι σε χρηματοκιβώτια των κλειστών τραπεζών. Δημοκρατία δεν είναι το bullying και η προπαγάνδα που γίνεται υπέρ του ναι και υπέρ του όχι. Δημοκρατία δεν είναι ένα Δημοψήφισμα μέσα σε 5 μέρες χωρίς ενημερωμένο άλλα τρομαγμένο λαό, χωρίς ερώτημα και χωρίς να αναγράφει τις επιπτώσεις.
Δημοκρατία δεν είναι η κοινωνία και οι οικογένειες να χωρίζονται σε ένα απλό ναι και ένα ξερό όχι. Δημοκρατία δεν είναι όταν οι πολιτικές δυνάμεις αυτή τη στιγμή δεν είναι ενωμένες σε μία δύσκολη κατάσταση. Δημοκρατία δεν είναι ο άνθρωπος να μην νοιάζεται για τον συνάνθρωπο του που έχει ανάγκη και πεινάει. Δημοκρατία δεν είναι να λες ναι επειδή θέλεις καρέκλα και όχι επειδή δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Δημοκρατία δεν είναι να θέλεις να ρίξεις το επίπεδο του διπλανού σου αντί να προσπαθείς εσύ να γίνεις καλύτερος.
Δημοκρατία δεν είναι η φοροδιαφυγή και η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Δημοκρατία δεν είναι ο εξευτελισμός μπροστά στο ισχυρότερο κομμάτι της οικονομίας μας, τον τουρισμό. Δημοκρατία δεν είναι η ασέβεια και η τραγική αντιμετώπιση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Δημοκρατία δεν είναι οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις αλλά και στην παιδεία και την υγεία. Δημοκρατία δεν είναι ο περήφανος άνθρωπος στην ουρά για το atm ο ένας και για συσσίτιο ο άλλος.
Η Δημοκρατία γεννήθηκε εδώ και εμείς πρέπει να την επαναφέρουμε και να την προωθήσουμε παντού όπως πραγματικά ορίζεται, για να δώσουμε τα φώτα μας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ώστε να φτιάξουμε έναν κόσμο δίκαιο γεμάτο αξίες και ιδανικά που έχουν ως βάση και επίκεντρο μόνο τον άνθρωπο και την κοινωνική πρώτα και πολύ αργότερα την οικονομική του ευημερία. Είναι στο χέρι μας να γίνουμε εμείς οι ίδιοι την αλλαγή που θέλουμε και να μην απαιτούμε την αλλαγή από τους υπόλοιπους. Έχουμε να προσφέρουμε πολλά στην Ευρώπη αν φτάσουμε έστω και στο 20% των προγόνων μας και έτσι δεν θα αναπολούμε απλά το παρελθόν αλλά θα γίνουμε εμείς το υπερήφανο μέλλον.
Λάθη κάνουν όλοι και αυτό είναι δεδομένο και για τους Ευρωπαίους αλλά και για εμάς. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν δίκαιες, αξιόλογες και ουσιαστικές λύσεις που θα βρεθούν όταν κάτσουν μαζί σε ένα τραπέζι όσοι έχουν την πολιτική δύναμη και κάνουν την αυτοκριτική τους με ειλικρίνεια και στην ουσία της υπόθεσης. Δεν είναι αργά ακόμα και τώρα να γίνει η αλλαγή και η επανεκκίνηση του πραγματικού Έλληνα, που είναι βαθιά κρυμμένος μέσα στον καθένα μας. Κοιμάται τώρα αλλά όταν ξυπνήσει θα καταφέρει πιο πολλά από όσα μπορεί κανείς να φανταστεί και μόνο ο πραγματικός Έλληνας θα μπορέσει να δυναμώσει την Ευρώπη.
Tromaktiko
Ο σύγχρονος Έλληνας δεν έχει σχέση με τον αρχαίο Έλληνα του 5 π.Χ. αιώνα, του αιώνα της Δημοκρατίας και της μετέπειτα εξέλιξης της. Η Δημοκρατία σημαίνει να μπορώ να εκφράζω ελεύθερα τις πρωτοβουλίες μου και τις σκέψεις μου, να είμαι πολίτης που να ενδιαφέρεται πραγματικά για το κοινό συμφέρον της κοινωνίας αλλά και της χώρας μου, να αποδέχομαι τη διαφορετική άποψη και να μην περιορίζω τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του συνανθρώπου μου. Όλα αυτά και άλλα πολλά πρέπει να λειτουργούν ταυτόχρονα σε μια κοινωνική οντότητα που θέλει να χαρακτηρίζεται Δημοκρατική.
Στην σύγχρονη Ελλάδα όμως, πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν καταλυθεί ή με ποιο ήπιο χαρακτηρισμό, αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Η ιδιότητα του πολίτη έχει πλέον χαθεί γιατί την έχουμε περιορίσει μόνο στην άσκηση του πολιτικού μας δικαιώματος στις εκάστοτε εκλογές. Η ιδιότητα του πολίτη έχει κατηγοριοποιηθεί σε κόμματα, παρατάξεις και σε ιδεολογίες, οι οποίες είναι αδύναμες να δημιουργήσουν έναν ενεργό πολίτη όπως ήταν στη Αρχαία Ελλάδα.
Ο χαρακτηρισμός ως Δημοκρατική χώρα δεν μας αξίζει σε καμία περίπτωση, όσο και αν ακούγεται παράδοξο για έναν τόπο που γέννησε από τα σπλάχνα της, την μία και μοναδική αυθεντική Δημοκρατία. Το έλλειμμα της αυθεντικής Δημοκρατίας μας οδήγησε σε ένα Δημοψήφισμα, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ήταν η γιορτή της άμεσης Δημοκρατίας στην έμμεση, όπου ασκείται τώρα. Έχουμε καταφέρει αυτή την τεράστια και υπέρτατη, υπό κανονικές συνθήκες, γιορτή να την μετατρέψουμε σαν ένα παιχνίδι στα χέρια τρίτων.
Ο σύγχρονος Έλληνας αγαπάει να κατηγοριοποιεί τα πάντα δίπλα του και αυτό το Δημοψήφισμα γίνεται βούτυρο στο ψωμί του γιατί έχει απλά ένα ναι και ένα όχι. Βλέπει γύρω του ανθρώπους του ναι και ανθρώπους του όχι, δηλαδή ανθρώπους που είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν μαζί του. Η ιστορία δείχνει ότι το πάθος φωλιάζει στη ψυχή του Έλληνα και αυτό το εκφράζει με ακραία συναισθήματα. Απλά παραδείγματα: θα χαίρεται απίστευτα-θα λυπάται απίστευτα, θα δηλώνει υπέρ με κάθε δύναμη-θα δηλώνει κατά με κάθε δύναμη και έτσι προχωράει στη καθημερινότητα του αμέριμνος για το τι συμβαίνει γύρω του.
Ταμπέλες όμως μπαίνουν και στους ανθρώπους όπως 'αυτός είναι ιδιωτικός' ή 'αυτός είναι δημόσιος υπάλληλος', αυτός είναι Αριστερός ή Δεξιός, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός. Τώρα έχουμε αυτούς που θα ψηφίσουν ναι και αυτούς που θα ψηφίσουν όχι. Το Δημοψήφισμα δημιούργησε ακραία συναισθήματα σε πολλούς, τα οποία εκφράζονται στην καθημερινότητα μας πλέον, όπως σε συζητήσεις, σε σχόλια στο ίντερνετ κλπ. Δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουμε τις απόψεις μας και κατά κύριο λόγο εκφράζοντας τις απόψεις μας προσπαθούμε να περιορίσουμε και να υποτιμήσουμε τις απόψεις του άλλου μόνο και μόνο επειδή θα ψηφίσει διαφορετικά από εμάς. Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά όταν το πρόβλημα ξεκινάει από το ναό της Δημοκρατίας, τη Βουλή. Μία Βουλή ή οποία τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και περισσότερο κέντρο διερχομένων και μοιάζει με αρένα του μποξ.
Μπορεί ακόμα να μην έχουμε χειροδικίες στη Βουλή αλλά η λεκτική βία που διαπράττεται συνεχώς είναι άνευ κάθε προηγουμένου. Το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν οι εκλεγμένοι από το λαό Βουλευτές περιορίζεται μόνο σε τόνους λάσπης στα πρόσωπα εκείνων που είτε κυβερνούν είτε είναι σε θέση αντιπολίτευσης. Λένε ότι ο καθρέπτης της Κοινωνίας είναι οι Πολιτικοί και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό. Ενώ η Βουλή θα έπρεπε διαχρονικά να δίνει το πιο μεγάλο και έντονο φως της Δημοκρατίας, τα τελευταία πολλά χρόνια έχει εγκλωβιστεί στο σκοτάδι, ένα σκοτάδι το οποίο δεν επιτρέπει σε κανέναν να δει τον καθρέπτη και τι πραγματικά αντικατοπτρίζει. Το μόνο απειροελάχιστο φως που υπάρχει καταναλώνεται άσκοπα, ώστε οι μεν να βλέπουν μόνο τα λάθη των δε και αντίστροφα.
Αυτό φυσικά αποτελεί παράδειγμα και για τη κοινωνία η οποία λειτουργεί με ακριβώς αντίστοιχο τρόπο και ακριβώς στα ίδια βήματα. Τα λάθη όλων όσων έχουν κυβερνήσει αλλά και εκείνων που άσκησαν αντιπολίτευση λέμε ότι τα βλέπουμε, από την οπτική γωνία όμως, που θέλει να τα δει ο καθένας. Η ιστορία και τα αποτελέσματα δείχνουν αν κάποιος έλαβε ή όχι τις κατάλληλες αποφάσεις και αν στο τέλος το πρόσημο είναι θετικό ή όχι.
Για να φτάσουμε όμως σε μία εκλεγμένη Βουλή ο πολίτης ψήφισε με βάση τα πιστεύω του, τα θέλω , τις ελπίδες του κλπ. Ο πολίτης αποφάσισε ποιοι θα ασκήσουν εξουσία και ποιοι αντιπολίτευση. Όταν όμως η Ιστορία δείξει ότι η εκάστοτε Βουλή στο τέλος της θητείας της έχει αρνητικό πρόσημο, ο πολίτης οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και να κοιτάξει τον καθρέπτη του. Η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσει τους πολιτικούς αλλά θα πρέπει να αναλογιστεί ότι είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού όσοι κάθονται στα έδρανα της Βουλής.
Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας τους ψήφισε και εκλέχτηκαν, οπότε το πρόβλημα ξεκινάει από την κοινωνία που έχει ένα υπόβαθρο ετοιμόρροπο και δομικά ασταθές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο πολίτης, όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, πέρα από το δικαίωμα στη ψήφο δεν έχει άλλο ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην κοινωνία.
Ο ενεργός ρόλος περιλαμβάνει σημαντικά προαπαιτούμενα όπως είναι η παιδεία από την οικογένεια και το σχολείο, η πνευματική καλλιέργεια , ο αυτοσεβασμός και η αυτοκριτική, η πραγματική επικοινωνία με τον συνάνθρωπο, αξίες και ιδανικά, η συμμετοχή στα κοινά, η αντικειμενική ενημέρωση και άλλα πολλά. Όταν αυτά τα στοιχεία βρίσκονται σε έλλειμμα τότε η κοινωνία μας μπαίνει σε μια πραγματικά βαθιά ύφεση όπου δεν μπορεί να σε βοηθήσει καμία Ευρωπαϊκή Ένωση, κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καμία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και κανένα νόμισμα.
Η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι κυρίως Κοινωνική κρίση και κρίση αξιών και δεν ξεκίνησε το 2008 με την Οικονομική ύφεση, αλλά πολύ νωρίτερα στα χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας. Τα χρόνια περνούσαν και η κρίση αξιών όλο και μεγεθυνόταν ακόμα και όταν η Οικονομία φαινομενικά λειτουργούσε ομαλά. Η κοινωνία βυθιζόταν καθημερινά γιατί ο πολίτης εφησύχαζε ότι εφόσον υπάρχει οικονομική ευημερία τότε όλα βαίνουν καλώς. Στο κορυφή των αξιών είχαν μπει τα χρήματα και τα συμφέροντα και είχαν αντικαταστήσει τις βασικές αξίες που ήταν ο συνάνθρωπος και η ευημερία του κοινωνικού συνόλου. Όταν η κοινωνία λειτουργεί έτσι τότε και όσοι εκλέγονται δεν νομίζω να διαφέρουν ιδιαίτερα στον τρόπο που λειτουργούν και συμπεριφέρονται. Είναι δηλαδή μία αλυσίδα ή οποία δεν είναι εύκολο να σπάσει ή να διαφοροποιηθεί.
Μετά ήρθε η Ευρώπη και μας φάνηκε ως ένας παράδεισος μετά από τις τόσες ατυχίες και κακουχίες που είχε περάσει ο Ελληνικός λαός στα σύγχρονα χρόνια της Ιστορίας του. Η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να γίνει μέλος σε μία κοινότητα η οποία θα την έκανε να διαφέρει από τα Βαλκάνια και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο για τον Έλληνα πολίτη σε μία Ευρώπη γεμάτη οράματα για ένα καλύτερο Ευρωπαϊκό όνειρο.
Το DNA όμως του Έλληνα είχε πληγεί ζωτικά από την κρίση των αξιών και αυτό έφερε προβλήματα στην ένταξη μας σε μια Ένωση που αποτελούταν από χώρες με διαφορετική ιδεολογία, πρότυπα, ιστορία κλπ. Το ευρώ μπήκε στη ζωή μας το 2002, όπου εγώ καλά καλά δεν είχα τελειώσει την Έκτη Δημοτικού και θυμάμαι λίγα πράγματα από την δραχμή. Αργότερα πηγαίνοντας να σπουδάσω Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο διάβασα, ερεύνησα, αναρωτήθηκα τι σημαίνει πραγματικά το Ευρώ και η Ευρωπαϊκή ένωση.
Ένα νόμισμα πολύ ισχυρό αλλά και πολύ σκληρό το οποίο για την Ελλάδα ήταν ακριβό αλλά και μοναδική λύση για την τότε ισχυροποίηση της στο γεωπολιτικό χάρτη. Η νομισματική και η οικονομική ένωση πλέον δεν ήταν στη δική μας ευχέρεια όπως στη δραχμή, ή οποία υποτιμούταν συνεχώς σε μεγάλα ποσοστά πριν την νομισματική μας ένταξη στην Ευρώπη. Μας δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να μπούμε σε μία Κοινότητα ή οποία διέπονταν από αυστηρούς κανόνες νομισματικούς, οικονομικούς και δημοσιονομικής εποπτείας.
Όλα αυτά όμως ήρθαν σε σύγκρουση με το πραγματικό DNA της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας με αποτέλεσμα να χάνουμε συνεχώς έδαφος από τα υπόλοιπα μέλη της Ε.Ε. Η Ελληνική οικονομία ήταν βασισμένη σε φτηνό νόμισμα, σε υπέρογκα ελλείμματα, σε μηδενικό έλεγχο, σε υπερτροφικό δημόσιο τομέα, μικρό εξαγωγικό τομέας-μεγάλο εισαγωγικός τομέας, σε αδύναμη αξιολόγηση, γραφειοκρατία, χαμηλές επενδύσεις, τραπεζικά δάνεια και κάρτες, αναξιοκρατία και συμπληρώθηκε από τα κοινωνικά ελλείμματα που αναφέρθηκαν παραπάνω καθώς και αναρίθμητες άλλες παθογένειες. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουμε την επαφή μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση που κατά το γερμανικό πρότυπο ακολουθεί σκληρή στάση προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.
Δεν θεωρώ φυσικά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι βασισμένη σε κατάλληλα και λειτουργικά δομικά πλαίσια και ότι μόνο εμείς σφάλαμε αλλά το λάθος ξεκίνησε από εμάς και τον τρόπο λειτουργίας μας στον πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την έννοια ότι μπήκαμε στο ευρώ με τη λογική που είχαμε στη δραχμή και την κοινωνική κρίση να χτυπάει τα αδύναμα πόδια της Ελλάδας χρόνο με το χρόνο. Εισήλθαμε στην ισχυρότερη Ένωση κρατών με σκοπό την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσα από επιδιώξεις οικονομικού, πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα έχοντας όμως ήδη η Ελλάδα ελλείμματα σε πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Αγαθά όπως η Ειρήνη, η Ενότητα, η Αλληλεγγύη, οι Ευκαιρίες, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μερικές από τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ίσως να τα αντλήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό προς τον στόχο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, κεφαλαίων και προσώπων είναι βασικό συστατικό της Οικονομίας της Ένωσης καθώς και τα κονδύλια και τα επιδοτούμενα προγράμματα που σκοπό έχουν την βελτίωση της παραγωγικής ικανότητας και του παραγωγικού ιστού. Η κοινή εξωτερική πολιτική καθώς και εμπορική πολιτική προς τις τρίτες χώρες, η υποστήριξη των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, η μεταναστευτική πολιτική, η ασφάλεια του πολίτη και η ελευθερία και η δικαιοσύνη και πολλές άλλες λειτουργίες αποτελούν κάποια από τα πολλά πλεονέκτημα που μπορεί να αντλήσει κάποιος από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν ξεχνάμε όμως ότι πρόκειται για μία Ένωση που διέπεται από σκληρούς Οικονομικούς και Νομισματικούς κανόνες και το ταμπεραμέντο του Έλληνα συνήθως έρχεται σε αντίθεση με αυτούς και την λιτότητα που τους ακολουθεί ώστε να φτάσουμε στην οικονομική εξυγίανση και την ομαλότερη Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Όλα τα παραπάνω συντέλεσαν στο να φτάσουμε σε οικονομικό αδιέξοδο πριν λίγα χρόνια και να αναγκαστεί η Χώρα μας να λαμβάνει σκληρές μέτρα και μεταρρυθμίσεις ώστε να φέρει σε βιώσιμο επίπεδο το Δημόσιο χρέος της και να επανέλθει σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και ισοζύγια.
Οι αποφάσεις ήταν σκληρές και οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ήταν οι πρώτες που πλήγηκαν σφοδρά. Η Χώρα μας μπήκε σε ένα φαύλο κύκλο δανεισμού ώστε να καλύψει τα προηγούμενα οικονομικά κενά χωρίς όμως να συμβάλει ο δανεισμός αυτός στην πραγματική ανάπτυξης της οικονομίας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αύξηση φόρων, μείωση μισθών και δαπανών βρέθηκαν στο επίκεντρο των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, γεγονός που έπληξε ζωτικά την πραγματική οικονομία. Η ανεργία και η οικονομική ανέχεια ανέβηκαν δραματικά με τις κυβερνήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη και συνεχώς να υπογράφονται σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα.
Ήταν δεδομένο ότι το πλάνο αυτό είχε μεγάλο χρονικό ορίζοντα και για να λειτουργήσει ήθελε άλλες βάσεις που στη χώρα μας δεν υπήρχαν ποτέ και φτάναμε συνεχώς σε μη επιτυχημένα αποτελέσματα. Ο τραπεζικός τομέας ήταν θεωρητικά ισχυρός προ κρίσης αλλά και αυτός κατά τη λιτότητα ήρθε σε επαφή με τα λεγόμενα 'κόκκινα δάνεια' που το έκαναν να ασθμαίνει συνεχώς υπό το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η αμφιβολία που μπήκε στην Ευρώπη από το οικονομικό κραχ που έλαβε χώρα στην Αμερική ήταν ένας δυνατός συναγερμός που ακούστηκε στα αυτιά εκείνων που είχαν τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έπρεπε να προστατεύσουν τα κράτη-μέλη μέσα από σκληρές πολιτικές και την οικονομική λιτότητα.
Όπως καταλαβαίνεται η σύγκρουση της Ένωσης με το DNA της Ελλάδας ήταν τρομακτική με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους και θέτουν σε κίνδυνο και τα θεμέλια της Ένωσης αλλά και την οικονομική ευημερία του πολίτη. Θα πρέπει να βρεθεί μία ουσιαστική λύση στο θέμα του χρέους και να παρθούν γενναίες αποφάσεις, ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι μέρος της Ένωσης εκμεταλλευόμενη τα πλεονεκτήματα που σου προσφέρει και να ελαχιστοποιήσει την έκθεση της στις αδυναμίες που διέπουν την Ευρώπη και ίσως αργήσουν να διορθωθούν. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας είναι εξαιρετικά σημαντική και αυτό το γνωρίζουν όλοι και στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο και η ασφάλεια που σου παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να χαθεί. Μια βιώσιμη λύση οφείλει να είναι η μόνη πρόταση που θα συμφωνηθεί, ώστε η Ελλάδα να ανακάμψει και να γίνει ένα πιο δυναμικό μέλος ακριβώς δίπλα στα κράτη-μέλη.
Η Ενότητα πρέπει αυτή τη στιγμή να διέπει όλους τους Ευρωπαίους και όλους τους Έλληνες διότι κάθε πολίτης είναι ισότιμο μέλος με το άλλο. Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά σε κυβερνήσεις που πήραν ή δεν πήραν τις κατάλληλες αποφάσεις γιατί δεν έχει νόημα και ουσία να αναλωθούμε σε αυτά. Δεν υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων, δεν υπάρχουν αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις, δεν υπάρχει ευρώ ή δραχμή. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο η Ελλάδα και όχι το δημοψήφισμα που εξυπηρετεί μόνο τις Ελληνικές παθογένειες. Κανένα ναι και όχι δεν αρκεί για να βρεθεί λύση αν πρώτα εμείς δεν αναλογιστούμε τι έχουμε κάνει αλλά κυρίως τι δεν έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια κυρίως σαν άνθρωποι και πολίτες πάνω απ' όλα.
Η κινδυνολογία, η διχογνωμία, ο εκβιασμός, η προπαγάνδα, τα Μ.Μ.Ε., το grexit, οι εκλεγμένοι από το λαό βουλευτές, τα κόμματα, αμάθεια και η ημιμάθεια, οι κοινωνικές παθογένειες αυτή τη στιγμή αποτελούν το χειρότερο δυνατό σύμβουλο για τις όποιες σκέψεις και αυτοκριτική κάνουμε. Τα λάθη είναι όλων μας και πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε μπροστά σε μία Ευρώπη κοιτάζοντας όμως πρώτα τον δικό μας Ελληνικό καθρέπτη ώστε να δούμε καθαρά ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, που σφάλαμε αλλά και να δούμε και δίπλα μας το συνάνθρωπο μας. Πρέπει να μιλάμε καθαρά και ειλικρινά ο ένας στον άλλο, χωρίς ταμπέλες, χωρίς διχόνοια και παρανόηση, να συζητάμε και να σεβόμαστε την διαφορετικότητα του άλλου και κάθε δικαίωμα του.
Η Δημοκρατία θα κερδίσει όταν όλοι μαζί οι πολίτες και οι βουλευτές διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο όλοι μαζί και όχι όπως τώρα που υπάρχουν αναφορές για πολέμους, για ηρωικά 'όχι' , για γερμανοτσολιάδικα 'ναι' και άλλες τραγικές εκφράσεις. Δημοκρατία δεν είναι οι κλειστές τράπεζες και οι ουρές στα atm λόγω του περιορισμού κίνησης κεφαλαίων. Δημοκρατία δεν είναι ο εκβιασμός για grexit από όπου κι αν προέρχεται. Δημοκρατία δεν είναι οι κόποι μίας ζωής των πολιτών να βρίσκονται κλεισμένοι σε χρηματοκιβώτια των κλειστών τραπεζών. Δημοκρατία δεν είναι το bullying και η προπαγάνδα που γίνεται υπέρ του ναι και υπέρ του όχι. Δημοκρατία δεν είναι ένα Δημοψήφισμα μέσα σε 5 μέρες χωρίς ενημερωμένο άλλα τρομαγμένο λαό, χωρίς ερώτημα και χωρίς να αναγράφει τις επιπτώσεις.
Δημοκρατία δεν είναι η κοινωνία και οι οικογένειες να χωρίζονται σε ένα απλό ναι και ένα ξερό όχι. Δημοκρατία δεν είναι όταν οι πολιτικές δυνάμεις αυτή τη στιγμή δεν είναι ενωμένες σε μία δύσκολη κατάσταση. Δημοκρατία δεν είναι ο άνθρωπος να μην νοιάζεται για τον συνάνθρωπο του που έχει ανάγκη και πεινάει. Δημοκρατία δεν είναι να λες ναι επειδή θέλεις καρέκλα και όχι επειδή δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Δημοκρατία δεν είναι να θέλεις να ρίξεις το επίπεδο του διπλανού σου αντί να προσπαθείς εσύ να γίνεις καλύτερος.
Δημοκρατία δεν είναι η φοροδιαφυγή και η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Δημοκρατία δεν είναι ο εξευτελισμός μπροστά στο ισχυρότερο κομμάτι της οικονομίας μας, τον τουρισμό. Δημοκρατία δεν είναι η ασέβεια και η τραγική αντιμετώπιση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Δημοκρατία δεν είναι οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις αλλά και στην παιδεία και την υγεία. Δημοκρατία δεν είναι ο περήφανος άνθρωπος στην ουρά για το atm ο ένας και για συσσίτιο ο άλλος.
Η Δημοκρατία γεννήθηκε εδώ και εμείς πρέπει να την επαναφέρουμε και να την προωθήσουμε παντού όπως πραγματικά ορίζεται, για να δώσουμε τα φώτα μας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ώστε να φτιάξουμε έναν κόσμο δίκαιο γεμάτο αξίες και ιδανικά που έχουν ως βάση και επίκεντρο μόνο τον άνθρωπο και την κοινωνική πρώτα και πολύ αργότερα την οικονομική του ευημερία. Είναι στο χέρι μας να γίνουμε εμείς οι ίδιοι την αλλαγή που θέλουμε και να μην απαιτούμε την αλλαγή από τους υπόλοιπους. Έχουμε να προσφέρουμε πολλά στην Ευρώπη αν φτάσουμε έστω και στο 20% των προγόνων μας και έτσι δεν θα αναπολούμε απλά το παρελθόν αλλά θα γίνουμε εμείς το υπερήφανο μέλλον.
Λάθη κάνουν όλοι και αυτό είναι δεδομένο και για τους Ευρωπαίους αλλά και για εμάς. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν δίκαιες, αξιόλογες και ουσιαστικές λύσεις που θα βρεθούν όταν κάτσουν μαζί σε ένα τραπέζι όσοι έχουν την πολιτική δύναμη και κάνουν την αυτοκριτική τους με ειλικρίνεια και στην ουσία της υπόθεσης. Δεν είναι αργά ακόμα και τώρα να γίνει η αλλαγή και η επανεκκίνηση του πραγματικού Έλληνα, που είναι βαθιά κρυμμένος μέσα στον καθένα μας. Κοιμάται τώρα αλλά όταν ξυπνήσει θα καταφέρει πιο πολλά από όσα μπορεί κανείς να φανταστεί και μόνο ο πραγματικός Έλληνας θα μπορέσει να δυναμώσει την Ευρώπη.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
![Η στιγμή που ο Δημήτρης Κουτσούμπας τα έχωσε στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Πάνο Καμμένο... [photo]](https://images.newsnowgreece.com/83/831044/i-stigmi-pou-o-dimitris-koutsoumpas-ta-exose-ston-syriza-kai-ston-pano-kammeno-photo-1-124x78.jpg)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κάποιοι έχουν βαλθεί να κάνουν το άσπρο μαύρο...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
