ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Από την αρπαγή της Ευρώπης στην "αρπαγή" της Ελλάδος

της Ουρανίας Β. Ζερβομπεάκου*

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πολύ όμορφο κορίτσι από τη Φοινίκη που το έλεγαν Ευρώπη. Ήταν τόση απαράμιλλη και εκθαμβωτική η ομορφιά της που τη ζήλευε ακόμη και η θεά Αφροδίτη. Μια μέρα καθώς έπαιζε στα λιβάδια κοντά στην παραλία με τις φίλες της, την είδε ο Δίας, ο οποίος την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και παράφορα.  Για να την ξελογιάσει, μεταμορφώθηκε σε κατάλευκο πανέμορφο ταύρο. Ήταν τόσο σαγηνευτικά όμορφος και ήρεμος ο ταύρος, που η Ευρώπη μαγεύτηκε από εκείνον, δεν κατάφερε να του αντισταθεί και πλησίασε το θεϊκό ζώο για να το χαϊδέψει και να το ιππεύσει. Τότε ο μεταμορφωμένος σε ταύρο, θεός,  πήρε μαζί του την Ευρώπη και με ταχύτητα κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα, άρχισε να κολυμπά μέχρι που έφτασε στην Κρήτη. Εκεί ενώθηκε μαζί της με ιερό γάμο και της χάρισε 3 θρυλικούς γιούς,  τον Μίνωα (βασιλιά της Κρήτης), το Σαρπηδόνα (πρώτο βασιλιά της Λυκίας) και τον Ροδάμανθη (σοφό νομοθέτη). Τέλος πριν φύγει για τον Όλυμπο τις χάρισε  τρία δώρα, το φτερωτό (άγγελο) φύλακα Τάλω, για να την προστατεύει, μια φαρέτρα με βέλη, που πετύχαιναν πάντα το στόχο τους και μια σκύλα με το όνομα Λαίλαπα, πιστό της φύλακα, αλλά και που κανένα θήραμα δεν της ξέφευγε.

Είναι γνωστό ότι η Ελληνική Μυθολογία αποτελεί την κρυμμένη αλληγορική αλήθεια του παρελθόντος των Ελλήνων.

Ο μύθος της  αρπαγής της Ευρώπης από τη Φοινίκη και ο ερχομός της στην Κρήτη έχει αναμφίβολα πολύπλευρο συμβολισμό:

Συμβολίζει την αρμονική συνάντηση και συνύπαρξη τριών πολιτισμών της Ασίας, της Αφρικής και της Ευρώπης, αφού η Κρήτη αποτελεί τη γέφυρα των τριών ηπείρων («Αναφορά στον Γκρέκο», Νίκος Καζαντζάκης),  την ένωση των τριών στοιχείων της φύσης, της γης, του αέρα και της θάλασσας, τη συνειδησιακή και θεϊκή αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων για τον κόσμο, την αναζήτηση της γνώσης, και διάδοσή της στη Δύση, τη διασπορά ιδεών και το ανήσυχο πνεύμα αλλά και την κοινή πολιτιστική κληρονομιά,  αφού συμβολίζει τη γένεση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, που εκπορεύτηκε από τον έρωτα ενός θεού προς μια καλλονή πριγκίπισσα, αφού κατά τον Αριστοτέλη «Πάντα γαρ φύσει έχει τι θεϊκόν» (Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θεϊκό).

Έτσι η Ελλάδα δεν είναι μόνο ο γεωγραφικός χώρος όπου ζουν οι κάτοικοί της είναι ο πολιτισμός που επηρέασε καταλυτικά το παγκόσμιο γίγνεσθαι  και την Ιστορία και μεταλαμπάδευσε  έννοιες όπως την  Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη  Δικαιοσύνη, την Ισονομία κλπ

Οφείλουμε λοιπόν ως κληρονόμοι του πολιτισμού αυτού, να είμαστε οι θεματοφύλακες που θα  κρατήσουμε ψηλά τη σημαία των ιδανικών  της Σοφίας και της Γνώσης  του αρχαίου ελληνικού κόσμου και να σταθούμε αντάξιοι της Ιστορίας μας και του ιερού μας τόπου.

Έχουμε χρέος να ανακτήσουμε την εθνική  μας υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια δίδοντας ένα ηχηρό μήνυμα σε όλες τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες. Τόσο τις απελθούσες όσο και στη νυν ηγεσία που επιχείρησαν συστηματικά και μεθοδευμένα να χειραγωγήσουν το πνεύμα του Έλληνα, καθιστώντας τον μόνιμο περίγελο και ζητιάνο της παγκόσμιας κοινότητας.

Αφού όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας 30ετίας δεν στάθηκαν αντάξιες των περιστάσεων ώστε να θωρακίσουν  τη χώρα καθιστώντας την αυτεξούσια και αυτάρκη, τουναντίον την απογύμνωσαν απολύτως από τον όποιο  πρωτογενή  της τομέα είχε καταφέρει να αναπτύξει κατά τα μεταπολεμικά χρόνια, ας ενωθούν οι Έλληνες με μια φωνή την επερχόμενη Κυριακή και ας αποδείξουν, μέσω του δημοψηφίσματος, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ότι ενωμένοι με πείσμα και θέληση μπορούν να κάνουν θαύματα και να ανασυστήσουν από τα ερείπια τη ζωή τους, όντας αναπόσπαστο και αναγκαίο κομμάτι της Ευρώπης.

Ας γίνει αυτό μάθημα για όλους εμάς αλλά και για τις μελλοντικές γενιές και πολιτικές ηγεσίες ότι την τύχη αυτού του τόπου δεν την αφήνουμε σε κυβερνήσεις ιταμές, είτε είναι ελληνικές είτε ξένες, δεν διακινδυνεύουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και ασφάλεια, τα ιδεώδη μας και τη ζωή μας στα χέρια δημαγωγών και  όσων μετέρχονται φτηνών πολιτικών σοφιστειών.

Λέμε όχι στα ψευδοδιλλήματα και στις διχαστικές πολιτικές των όψιμα ανακηρυχθέντων υπερπατριωτών και δημοκόπων.

Δεν έχουμε παρά να αντλήσουμε παραδείγματα δημαγωγικών πολιτικών που οδήγησαν στο παρελθόν την Ελλάδα σε εθνικές τραγωδίες, στην προσπάθειά τους να καλύψουν τα χάσματα μεταξύ του λόγου και της πράξης.

Ξεκινώντας από τους κλασσικούς χρόνους δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε ότι κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και μετά τον θάνατο του Περικλή, δημαγωγοί συνήθως γίνονταν  άνδρες ανίκανοι και ανήθικοι, οι οποίοι μέσα από κολακείες πετύχαιναν  να παρασύρουν το λαό σε  λάθος  αποφάσεις και πράξεις, αλλά και σε παράτολμες επιχειρήσεις οι οποίες πολλές φορές κατέληγαν σε βάρος της πολιτείας. Παράλληλα διέφθειραν τον λαό, μιλούσαν με απρέπεια και δηκτικότητα σε βάρος των αντιπάλων τους και οι περισσότεροι από αυτούς δεν ενδιαφέρονταν για το μέλλον της πολιτείας αλλά για το άμεσο προσωπικό τους συμφέρον.

Σας είναι γνώριμες τέτοιου είδους συμπεριφορές;

Θύματα των δημαγωγών υπήρξαν στην αρχαιότητα ο  Σωκράτης που καταδικάστηκε σε θάνατο, ο Ξενοφών κι ο Αριστείδης ο Δίκαιος σε εξορία, ο Καλλίστρατος κι ο Πυθαγόρας σε θάνατο, ο Ηρόδοτος σε εξορία, ο Θουκυδίδης σε εξορία – δολοφονία, ο Φειδίας σε θάνατο, ο Θεμιστοκλής σε εξορία – αυτοκτονία, ο Αναξαγόρας σε φυλακή – αυτοκτονία, ο Αριστοτέλης κι ο Πλάτωνας σε αυτοεξορία, ο Πρωταγόρας σκοτώθηκε ενώ δραπέτευε, ο Ίππαρχος κι ο Κριτίας σε θάνατο και πολλοί άλλοι, θύματα των δημαγωγών.

Οι δημαγωγοί υπήρξαν ανέκαθεν τα παράσιτα της Δημοκρατίας και δυστυχώς στην Ελληνική κοινωνία έβρισκαν πάντα πρόσφορο έδαφος και κυρίως σε περιόδους οικονομικής και πνευματικής κρίσης (λόγω ελλειμματικής παιδείας, αιματηρής πρόσφατης ιστορίας, χαμηλού πνευματικού προφίλ πολιτικών ηγετών κλπ) και σε αρκετές περιπτώσεις οδήγησαν σε εθνικές τραγωδίες.

Σε έναν τόπο αιματοβαμμένο δεν έχουμε την πολυτέλεια για θανάσιμα λάθη. Τα πάθη μας και τα μικροσυμφέροντά μας είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στην εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και ασφάλεια της χώρας.

Ας θυμηθούμε τον Εμφύλιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης που παρ’ολίγον να την πλήξει ανεπανόρθωτα. Τις πτωχεύσεις του 1827 επί Καποδίστρια, του Όθωνα το 1843, του Τρικούπη το 1897, του Βενιζέλου το 1932, την μικρασιατική καταστροφή το 1921 και το ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη, τον Εμφύλιο Πόλεμο του 1946 αμέσως μετά την αποτίναξη του γερμανικού ζυγού και τα πραξικοπήματα και τις δικτατορίες που βασάνισαν τη χώρα σε περιόδους κρίσης.

Η χώρα έχει έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό. Ευρωπαϊκό.

Στις 28 Μαΐου 1979 ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Ελλάδος με την τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα), ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, φιλέλληνας και πραγματικός Ευρωπαϊστής, στον χαιρετισμό του στα Ελληνικά, είχε πει  τότε χαρακτηριστικά:

«Ξέρομε πόσα χρωστάμε στον Ελληνικό λαό, στον τομέα του πολιτισμού μας και της γλώσσας και της σκέψης μας, κι’ είναι πολύ σημαντικό για την Γαλλία, που είναι θυγατέρα της κλασσικής Ελλάδος, κι’ είναι στο εξής αδελφή της σύγχρονης Ελλάδος…….Σε ώρες σκοτεινές για την ανθρωπότητα, ο Ελληνικός λαός με τον ηρωϊσμό του αντέταξε το μεγάλο ΟΧΙ σε όσους ήθελαν να τον υποδουλώσουν…..Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήταν Ευρώπη. Εδώ στην Ελλάδα γνώρισε την πιο απόλυτη έκφραση ο πολιτισμός. Εδώ βρήκε τη θαυμαστή έννοια του μέτρου και του κάλλους. Είμαστε όλοι στη γλώσσα μας και στον τρόπο της σκέψης μας παιδιά του Ελληνικού πολιτισμού. Η Ευρώπη ξαναβρίσκει σήμερα την Ευρώπη».

Τα λόγια αυτά ας το θυμούνται όλοι μας όχι μόνο την Κυριακή που θα ψηφίζουμε αλλά και για το μέλλον. Κυρίως όμως οφείλουν να τα θυμούνται  οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες και  οι ευρωπαϊκοί λαοί.

Είναι εύκολο να λες ΟΧΙ και να φεύγεις.

Είναι δύσκολο να λες ΝΑΙ και να μένεις,

Να μένεις να πολεμήσεις εντός και να αλλάξεις τα πράγματα εκ των έσω με ενότητα, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, συνέπεια, πειθώ, στρατηγική και επιχειρήματα."

*Η Ουρανία Β. Ζερβομπεάκου είναι Δικηγόρος Αθηνών 
liberals10