2012-03-10 21:05:47
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
[email protected]Σε δραματικά δυσχερή εσωτερική και ευρωπαϊκή θέση θα βρεθεί η καγκελάριος Α. Μέρκελ σε περίπτωση νίκης του Φ. Ολάντ στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Μοσκοβισί, την Τετάρτη 7 Μαρτίου, η Γαλλία θέλει να συμπεριληφθούν ρητά στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο όλες οι αντισταθμιστικές-εξισορροπητικές αποφάσεις τις οποίες η Γερμανία έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα αποδεχθεί μετά την έγκριση του Συμφώνου:
Αναπτυξιακός ρόλος για την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με εργαλείο το ευρω-ομόλογο.
Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως «ύστατου δανειστή» κατά τα πρότυπα της Fed και των άλλων μεγάλων κεντρικών τραπεζών.
Ο Φ. Ολάντ δεν προτείνει τίποτε ριζοσπαστικό και νέο, καθώς η αναπτυξιακή διάσταση μετά την υιοθέτηση του Δημοσιονομικού Συμφώνου αποτελούσε μια άτυπη παρασκηνιακή δέσμευση της γερμανικής πλευράς με τις δρακόντειες διατάξεις δημοσιονομικής αυστηρότητας να προβάλλονται ως η αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει το Βερολίνο να διορθώσει την πορεία του.
Η πρόκληση έχει κυρίως εσωτερικό πολιτικό χαρακτήρα και για τη Γαλλία και για τη Γερμανία:
-Χωρίς τη ρητή κατοχύρωση μιας αναπτυξιακής πτυχής είναι αδύνατον ο νέος πρόεδρος και η νέα Βουλή της Γαλλίας να εγκρίνουν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Με δεδομένη την κατά κράτος υποχώρηση του Ζοσπέν στον Κολ την Άνοιξη του 1997 στο Άμστερνταμ, όπου η Γαλλία αρκέσθηκε σε γενικόλογα ευχολόγια περί ανάπτυξης στο προοίμιο του Συμφώνου Σταθερότητας, ο Ολάντ είναι υποχρεωμένος να ζητήσει για την ανάπτυξη παρόμοιες διασφαλίσεις με αυτές που πέτυχε η Μέρκελ για τον περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
-Μόνο και μόνο η λέξη επαναδιαπραγμάτευση θα προκαλέσει κλυδωνισμούς στην εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελευθέρων στο Βερολίνο, που δεν μπόρεσε να στηρίξει την καγκελάριο στην ψήφιση του νέου δανείου προς την Ελλάδα, το οποίο εγκρίθηκε χάρη στις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, το μήνυμα της εγκαθίδρυσης «Γερμανικής Ευρώπης» που είχε προκύψει από τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου θα αποσαθρωθεί πλήρως και τη θέση του θα πάρει ένας γαλλογερμανικός συμβιβασμός.
Ήδη η αξιοπιστία του Δημοσιονομικού Συμφώνου στη σημερινή του μορφή έχει κλονισθεί από τη δημόσια παραδοχή του πρωθυπουργού της Ισπανίας Μ. Ραχόι ότι η χώρα του δεν θα μπορέσει να τηρήσει τους στόχους για περιορισμό των ελλειμμάτων στο 4,4% το 2012 και στο 3% το 2013. Αυτό έχει διαμηνύσει στις αγορές και στους οίκους αξιολόγησης ότι η προσυπογραφή του από 25 χώρες-μέλη της Ε.Ε. έχει κυρίως επικοινωνιακό-τακτικό χαρακτήρα, καθώς βρίσκεται σε πλήρη απόκλιση από μια Ε.Ε. και μια Ευρωζώνη που βυθίζονται συνολικά στην ύφεση.
Ετσι με το θρίαμβο της γερμανικής Ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Δεκεμβρίου να αποδομείται από το Μ. Ραχόι σήμερα και το Φ. Ολάντ αύριο, η Α. Μέρκελ βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα με απαγορευτικό εσωτερικό και ευρωπαϊκό κόστος. InfoGnomon
[email protected]Σε δραματικά δυσχερή εσωτερική και ευρωπαϊκή θέση θα βρεθεί η καγκελάριος Α. Μέρκελ σε περίπτωση νίκης του Φ. Ολάντ στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Μοσκοβισί, την Τετάρτη 7 Μαρτίου, η Γαλλία θέλει να συμπεριληφθούν ρητά στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο όλες οι αντισταθμιστικές-εξισορροπητικές αποφάσεις τις οποίες η Γερμανία έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα αποδεχθεί μετά την έγκριση του Συμφώνου:
Αναπτυξιακός ρόλος για την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με εργαλείο το ευρω-ομόλογο.
Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως «ύστατου δανειστή» κατά τα πρότυπα της Fed και των άλλων μεγάλων κεντρικών τραπεζών.
Ο Φ. Ολάντ δεν προτείνει τίποτε ριζοσπαστικό και νέο, καθώς η αναπτυξιακή διάσταση μετά την υιοθέτηση του Δημοσιονομικού Συμφώνου αποτελούσε μια άτυπη παρασκηνιακή δέσμευση της γερμανικής πλευράς με τις δρακόντειες διατάξεις δημοσιονομικής αυστηρότητας να προβάλλονται ως η αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει το Βερολίνο να διορθώσει την πορεία του.
Η πρόκληση έχει κυρίως εσωτερικό πολιτικό χαρακτήρα και για τη Γαλλία και για τη Γερμανία:
-Χωρίς τη ρητή κατοχύρωση μιας αναπτυξιακής πτυχής είναι αδύνατον ο νέος πρόεδρος και η νέα Βουλή της Γαλλίας να εγκρίνουν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Με δεδομένη την κατά κράτος υποχώρηση του Ζοσπέν στον Κολ την Άνοιξη του 1997 στο Άμστερνταμ, όπου η Γαλλία αρκέσθηκε σε γενικόλογα ευχολόγια περί ανάπτυξης στο προοίμιο του Συμφώνου Σταθερότητας, ο Ολάντ είναι υποχρεωμένος να ζητήσει για την ανάπτυξη παρόμοιες διασφαλίσεις με αυτές που πέτυχε η Μέρκελ για τον περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
-Μόνο και μόνο η λέξη επαναδιαπραγμάτευση θα προκαλέσει κλυδωνισμούς στην εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελευθέρων στο Βερολίνο, που δεν μπόρεσε να στηρίξει την καγκελάριο στην ψήφιση του νέου δανείου προς την Ελλάδα, το οποίο εγκρίθηκε χάρη στις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, το μήνυμα της εγκαθίδρυσης «Γερμανικής Ευρώπης» που είχε προκύψει από τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου θα αποσαθρωθεί πλήρως και τη θέση του θα πάρει ένας γαλλογερμανικός συμβιβασμός.
Ήδη η αξιοπιστία του Δημοσιονομικού Συμφώνου στη σημερινή του μορφή έχει κλονισθεί από τη δημόσια παραδοχή του πρωθυπουργού της Ισπανίας Μ. Ραχόι ότι η χώρα του δεν θα μπορέσει να τηρήσει τους στόχους για περιορισμό των ελλειμμάτων στο 4,4% το 2012 και στο 3% το 2013. Αυτό έχει διαμηνύσει στις αγορές και στους οίκους αξιολόγησης ότι η προσυπογραφή του από 25 χώρες-μέλη της Ε.Ε. έχει κυρίως επικοινωνιακό-τακτικό χαρακτήρα, καθώς βρίσκεται σε πλήρη απόκλιση από μια Ε.Ε. και μια Ευρωζώνη που βυθίζονται συνολικά στην ύφεση.
Ετσι με το θρίαμβο της γερμανικής Ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Δεκεμβρίου να αποδομείται από το Μ. Ραχόι σήμερα και το Φ. Ολάντ αύριο, η Α. Μέρκελ βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα με απαγορευτικό εσωτερικό και ευρωπαϊκό κόστος. InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΤΟΣΗ ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
