2015-07-10 09:59:55
Ο κατά κόσμον Ιωάννης Βαλασέγκο του Δημητρίου και της Φλώρας γεννήθηκε στην κοινότητα Μπαϊλέστ του νομού Γκορζ της Ρουμανίας το 1885. Μόλις τελείωσε μία επαγγελματική τεχνική σχολή, ήλθε στο Άγιον Όρος, το 1904, να μονάσει. Δοκιμάσθηκε και εκάρη μοναχός, το 1908, από Ρουμάνους Γέροντες σ’ ένα Κελλί της Κολιτσού. Κατόπιν ασκήθηκε σ’ ένα Κελλί της Καψάλας επί τριετία.
Το 1911 εγκαταστάθηκε στην ερημική και ησυχαστική σκήτη του Αγίου Βασιλείου. Εκεί ασκήτευαν αρκετοί φίλοι της ησυχίας και της αρετής, μεταξύ των οποίων ήταν και λίγοι Ρουμάνοι πατέρες. Ζούσαν με τα ταπεινά τους εργόχειρα και τις ελεημοσύνες των μονών. Ο π. Ιωνάς ασκήθηκε εκεί 44 χρόνια, σε μία μικρή και πενιχρή Καλύβη του Αγίου Μακαρίου του Μεγάλου.
Σε μεγάλη ηλικία έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα των μοναχών. Απέκτησε καλή συνοδεία τεσσάρων υποτακτικών. Κατά τον βιογράφο τους, «ασκούντο μαζί στην αδιάλειπτη προσευχή και στην αγρυπνία, απολαμβάνοντας τις ανείπωτες χαρές του Αγίου Πνεύματος».
Γνωρίζοντας καλά την ελληνική γλώσσα μετέφρασε στη μητρική του γλώσσα αρκετά σπουδαία έργα των αγίων Πατέρων, όπως Συμεών του Νέου Θεολόγου, Βαρσανουφίου και Ιωάννου, Πέτρου Δαμασκηνού, Μεγάλου Βασιλείου και Νικοδήμου του Αγιορείτου, θέλοντας να συνδράμει στην πνευματική ανύψωση των συμπατριωτών του, όπως η «Χρηστοήθεια», έκδοση Βουκουρεστίου 1937.
Όλη του η ζωή στο Άγιον Όρος κύλησε με πολλές στερήσεις, κακουχίες και ταλαιπωρίες, νηστείες, ταπεινώσεις και αδιάλειπτη προσευχή. Το θέρος του 1955 ο Κύριος τον κάλεσε πλησίον του, για να τον αναπαύσει στις υποσχεμένες αιώνιες μονές της μακαριότητος. ’Έδωσε στους μοναχούς του τις τελευταίες νουθεσίες, τον εν Κυρίω ασπασμό και την ευχή του και αναχώρησε ειρηνικά για τα ουράνια σκηνώματα. Ανεπαύθη μακαρίως ο μακάριος στην Καλύβη του Αγίου Μακαρίου του Μεγάλου στις 10.7.1955.
Πηγή-Βιβλιογραφία:
Ιωαννικίου Μπαλάν ιερομ.. Ρουμανικό Γεροντικό, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 473.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, § Μοναχός Ακάκιος Ιβηρίτης († 1913), σελ. 107, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
http://www.pemptousia.gr
Το 1911 εγκαταστάθηκε στην ερημική και ησυχαστική σκήτη του Αγίου Βασιλείου. Εκεί ασκήτευαν αρκετοί φίλοι της ησυχίας και της αρετής, μεταξύ των οποίων ήταν και λίγοι Ρουμάνοι πατέρες. Ζούσαν με τα ταπεινά τους εργόχειρα και τις ελεημοσύνες των μονών. Ο π. Ιωνάς ασκήθηκε εκεί 44 χρόνια, σε μία μικρή και πενιχρή Καλύβη του Αγίου Μακαρίου του Μεγάλου.
Σε μεγάλη ηλικία έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα των μοναχών. Απέκτησε καλή συνοδεία τεσσάρων υποτακτικών. Κατά τον βιογράφο τους, «ασκούντο μαζί στην αδιάλειπτη προσευχή και στην αγρυπνία, απολαμβάνοντας τις ανείπωτες χαρές του Αγίου Πνεύματος».
Γνωρίζοντας καλά την ελληνική γλώσσα μετέφρασε στη μητρική του γλώσσα αρκετά σπουδαία έργα των αγίων Πατέρων, όπως Συμεών του Νέου Θεολόγου, Βαρσανουφίου και Ιωάννου, Πέτρου Δαμασκηνού, Μεγάλου Βασιλείου και Νικοδήμου του Αγιορείτου, θέλοντας να συνδράμει στην πνευματική ανύψωση των συμπατριωτών του, όπως η «Χρηστοήθεια», έκδοση Βουκουρεστίου 1937.
Όλη του η ζωή στο Άγιον Όρος κύλησε με πολλές στερήσεις, κακουχίες και ταλαιπωρίες, νηστείες, ταπεινώσεις και αδιάλειπτη προσευχή. Το θέρος του 1955 ο Κύριος τον κάλεσε πλησίον του, για να τον αναπαύσει στις υποσχεμένες αιώνιες μονές της μακαριότητος. ’Έδωσε στους μοναχούς του τις τελευταίες νουθεσίες, τον εν Κυρίω ασπασμό και την ευχή του και αναχώρησε ειρηνικά για τα ουράνια σκηνώματα. Ανεπαύθη μακαρίως ο μακάριος στην Καλύβη του Αγίου Μακαρίου του Μεγάλου στις 10.7.1955.
Πηγή-Βιβλιογραφία:
Ιωαννικίου Μπαλάν ιερομ.. Ρουμανικό Γεροντικό, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 473.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, § Μοναχός Ακάκιος Ιβηρίτης († 1913), σελ. 107, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
http://www.pemptousia.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συγκρατημένα αισιόδοξοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
