ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Τι είναι τα IOU και πώς χρησιμοποιούνται

Τους τελευταίους έξι μήνες που οι διαπραγματεύσεις ήταν έντονες και η χώρα έφτασε στο χείλος της χρεοκοπίας, μπήκαν στο λεξιλόγιό μας νέες λέξεις. Μία από αυτές είναι τα IOU. Και μπορεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης να δέχεται σφοδρά πυρά τα τελευταία 24ωρα επειδή αποκάλυψε πως πρότεινε στην κυβέρνηση την έκδοση IOU και τη χρήση παράλληλου νομίσματος, ωστόσο δεν είναι ο μοναδικός. Όπως αποκάλυψε η Handelsblatt, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μετά το πενταετές Grexit, πρότεινε τη χρήση IOUs ως ενδιάμεση χρηματοδότηση στο Eurogroup. Το διπλό νόμισμα στην Ελλάδα πρότεινε επισήμως σε έκθεσή της και η γερμανική τράπεζα Deutsche Bank τον Μάιο του 2012.

Τι είναι τα IOU

Τα IOU θα είναι ένα χρεόγραφο το οποίο θα χρησιμοποιείται παράλληλα με το κεντρικό νόμισμα της χώρας και θα διασφαλίζει την αποπληρωμή συγκεκριμένου ποσού στον κάτοχό τους. Θα εκδίδονται από το Δημόσιο και πάνω τους θα αναγράφεται η ημερομηνία έκδοσης, το ποσό οφειλής και το όνομα του δικαιούχου. Τέτοιου είδους χαρτιά θα συναλλάσσονταν στη δευτερογενή αγορά με μεγάλη έκπτωση έναντι του ευρώ, και θα μετατρέπονταν σε «νόμισμα», παράλληλα με το ευρώ. Δεν θα γίνονταν ευρέως αποδεκτά -πχ σε καταστήματα- αλλά θα χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή λογαριασμών προς το κράτος, τουλάχιστον αρχικά. Η εισαγωγή ενός νέου νομίσματος, μαζί με το ευρώ, μπορεί να αποδειχθεί προβληματική, με προφανή κίνδυνο υπερπληθωρισμού. Επίσης οι όροι για οποιαδήποτε επιστροφή στο ευρώ θα είναι αμφιλεγόμενοι. Σε εκείνο το σημείο, κάποιος θα πρέπει να αποφασίσει ποια θα είναι η κατάλληλη συναλλαγματική ισοτιμία ανάμεσα στην Ελλάδα και το ευρώ. Αν η «επίσημη» ισοτιμία που θα διαλέξει η ελληνική κυβέρνηση απέχει πολλοί από αυτήν στους δρόμους της Αθήνας, θα δημιουργηθεί άμεσο πρόβλημα.

Πώς ξεκίνησε

Τα IOU προέρχονται από τα αρχικά «I owe you», που σημαίνει «σου χρωστάω». Η άσχημη δημοσιονομική κατάσταση της πολιτείας της Καλιφόρνιας την ανάγκασε να πληρώσει με IOUs για δύο μήνες 100.000 υπαλλήλους της καθώς και άλλους λόγω έλλειψης ρευστού το 1992. H ίδια πολιτεία αναγκάστηκε να επαναλάβει το ίδιο εγχείρημα, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα, π.χ. με τις επιστροφές φόρων, το 2009. Το έχει χρησιμοποιήσει και η Γερμανία. Όταν έγινε η επανένωση της Γερμανίας, το ανατολικό μάρκο μετατράπηκε σε γερμανικό μάρκο με ισοτιμία 1:1 για όλους τους μισθούς και τις τιμές και για όλες τις αποταμιεύσεις ως τα 4.000 ανατολικά μάρκα. Πέρα από το επίπεδο αυτό, οι αποταμιεύσεις μετατρέπονταν με ισοτιμία 1:2, όπως και το χρέος των εταιρειών και των νοικοκυριών. Η μετατροπή – στην αρχή σχετικά γενναιόδωρη για τους Ανατολικογερμανούς – δημιούργησε τις δικές της δυσκολίες. Η ανεπίσημη ισοτιμία βρισκόταν κάπου στα πέντε και δέκα ανατολικά μάρκα για κάθε γερμανικό μάρκο, μια πολύ πιο αληθινή αποτύπωση της απελπιστικής θέσης της Ανατολικής Γερμανίας όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα. Για να στηρίξουν τους νέους τους συμπατριώτες, οι Δυτικογερμανοί επωμίστηκαν ένα πολυετές κόστος με τη μορφή ενός φόρου αλληλεγγύης.

Πηγή: sofokleousin
xespao