2015-07-19 21:19:42
Σούρουπο στο Μινσκ και ο Dmitry Naskovets αρχίζει να δουλεύει στην κουζίνα του διαμέρισματός του στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας Στα 24, ο ψηλός και αδύνατος Naskovets, εξακολουθεί να μοιάζει με το κολεγιόπαιδο που ήταν μέχρι πρόσφατα.
Ήταν μια συνηθισμένη νύχτα, το 2009. Ο Naskovets ήλεγχε τις online παραγγελίες που έχουν έρθει. Ένας πελάτης έχει προσπαθήσει να αγοράσει ένα MacBook Pro online με μια κλεμμένη πιστωτική κάρτα, αλλά η American Express μπλόκαρε την αγορά.
Τώρα είναι η ώρα του Naskovets να ασχοληθεί με την Amex. Καλεί τον αριθμό χωρίς χρέωση, χρησιμοποιώντας λογισμικό που το κάνει να μοιάζει σαν να έχει καλέσει από τις ΗΠΑ. Οποιαδήποτε πληροφορία ζητούν, ο πελάτης του Naskovets, του στέλνει την απάντηση άμεσα μέσω chat. Οι ερωτήσεις αφορούν συνήθως την ημερομηνία γέννησης του κατόχου της κάρτας, τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης, ή το πατρικό όνομα της μητέρας του, αλλά η συγκεκριμένη εργαζόμενη έκανε ασυνήθιστα διεξοδικές ερωτήσεις. Παρατήρησε ότι ο αριθμός τηλεφώνου στον λογαριασμό είχε αλλάξει πρόσφατα, προκαλώντας πρόσθετη ασφάλεια. Βάζει τον Naskovets σε αναμονή, ενώ ένας συνάδελφος καλεί τον παλιό αριθμό και παίρνει το πραγματικό κάτοχο της κάρτας.
Τώρα είναι ο Naskovets ενάντια στον άνθρωπο που μιμείται. Οι υπάλληλοι κάνουν διάφορες ερωτήσεις για να διακρίνουν την ψεύτικη. Πότε αγόρασετε το σπίτι σας; Τι χρώμα ήταν το αυτοκίνητο που αγοράσατε το 2004; Κάθε φορά η Amex τον έβαζε σε αναμονή, ο νόμιμος κάτοχος της κάρτας απαντούσε στην ίδια ερώτηση. Επιτέλους, οι υπάλληλοι τον ευχαριστούν, του ζητούν συγγνώμη και εγκρίνουν την αγορά. Ο Naskovets ήταν ακόμα καλύτερος και από τον αληθινό κάτοχο της κάρτας. (Η Amex αρνήθηκε να σχολιάσει αυτό το περιστατικό.)
Λέγοντας την ιστορία χρόνια αργότερα, ο Naskovets ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει πως η Amex έκανε λάθος. Και έχει μια κάποια συμπάθεια για το θύμα...
Από το 2007 έως το 2010, ο Naskovets ήταν ένας κλέφτης ταυτότητας - η φωνή στο τηλέφωνο που εξηγούσε αμφισβητήσιμες αγορές για τις τράπεζες και έδινε την τελική έγκριση για δόλια εμβάσματα. Δεν έπειθε κάθε υπάλληλο. Περίπου το ένα τρίτο του χρόνου, η απάτη δεν λειτουργούσε, λέει. Αλλά ήταν αρκετά επιτυχής για να ανοίξει το δρόμο για περισσότερες από 5.000 περιπτώσεις απάτης, σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.
Το πρόθεμα "κυβερνο" μπορεί να κάνει κάποιον να σκεφτεί τεχνολογική εξειδίκευση, αλλά το έγκλημα στον κυβερνοχώρο εξαρτάται από λεγεώνες παλιομοδίτικων απατεώνων. Είναι οι "απλοί στρατιώτες" οι οποίοι δεν έχουν συγκεκριμένα ταλέντα στους υπολογιστές αλλά παίζουν το ρόλο των πελατών μέσω τηλεφώνου, ή απλά κάνουν αναλήψεις από ¨χακαρισμένους" λογαριασμούς και στέλνουν το ξεπλυμένο χρήμα στην ανατολική Ευρώπη ή αλλού. Η κλοπή δεδομένων έχει αυξηθεί δραματικά, και οι χάκερς κλέβουν εκατοντάδες εκατομμυρίων μέσω πρόσβασης σε στοιχεία καρτών και τραπεζικών λογαριασμών.
"Καταλαβαίνω πόσο άσχημο είναι" αναφέρει ο Naskovets. "Ναι, το καταλαβαίνω. Αλλά στην αρχή, όταν βρίσκεσαι στη Λευκορωσία, και είσαι νέος, και χρειάζεσαι λεφτά... Δε βλέπεις αίμα, δεν βλέπεις τους ανθρώπους να κλαίνε μπροστά σου. Απλά πιέζεις το κουμπί".
Ο Naskovets μεγάλωσε στο Borisov, μία μικρή πόλη βορειοανατολικά του Minsk, με τη βοήθεια της γιαγιάς και της μητέρας του. Πήγε σε ένα δημόσιο σχολείο με εντατικό πρόγραμμα αγγλικών, με μαθήματα έξι φορές την εβδομάδα, από τα 6 μέχρι τα 15 του, συμπεριλαμβανόμενων μαθημάτων στην λογοτεχνία και τη μετάφραση, και μετά σπούδασε οικονομικά στο κολλέγιο. Στα 22 δούλευε για μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, μέχρι που συνάντησε έναν παλιό συμμαθητή, τον Sergey Semashko, στο μετρό. Ο Semashko του πρότεινε δουλειά για κάποιον με άριστη γνώση αγγλικών.
Μερικές μέρες αργότερα ο Νaskovets επισκέφτηκε τον Semashko, ο οποίος δεν ήταν ποτέ πλούσιος, σε ένα πλούσιο διαμέρισμα, σε καλή περιοχή του Minsk. Ο Semashko άφησε πολλά ανοιχτά για το τί ακριβώς εμπεριείχε η δουλειά. Του ζήτησε να αγοράσει ένα σετ ακουστικών με μικρόφωνο και να φτιάξει λογαριασμό στο Skype. Μετά του έδωσε 500 δολάρια στο χέρι, παραπάνω από αυτά που έβγαζε ο Naskovets σε ένα μήνα.
Για ό,τι και να επρόκειτο, ο Naskovets είχε παραπάνω λόγους από την απληστία για να θελήσει να πιάσει δουλειά εκεί. Το να δουλεύει σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ποτέ δεν ήταν η καριέρα που ήθελε. Το 2004, με το που αποφοίτησε, έπιασε δουλειά σε κρατική τράπεζα. Παρόλα αυτά, αφού πήρε μέρος σε μία πορεία ενάντια στον Πρόεδρο της χώρας Aleksandr Lukashenko, συνελήφθη από την Ασφάλεια ( η οποία έχει τα αρχικά... KGB). Oι πράκτορες αυτοί ήθελαν να καρφώσει τους υπόλοιπος "συνενόχους" αλλά ο Naskovets αρνήθηκε. Η KGB επέμενε. Όταν ο Naskovets σταμάτησε να δέχεται τις κλήσεις τους στο κινητό του, οι πράκτορες τον κάλεσαν στην τράπεζα, η οποία δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του. Το να βρει δουλειά απεδείχθη δύσκολο. Η KGB τον συνέλαβε ξανά και στη συνέχεια πίεσε το εργοστάσιο στο οποίο είχε βρει δουλειά, για την απόλυσή του, η οποία και έγινε.
Ήταν προς το τέλος του 2006 και ο Naskovets δεν τα έβγαζε πέρα. Μία χρυσή εποχή του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο ήκμαζε ήδη. H TJX Cos, ιδιοκτήτρια εταιρία των T.J. Maxx και Marshalls μαγαζιών θα ανακάλυπταν πως χακερς είχαν υποκλέψει στοιχεία καρτών 46 εκατομμυρίων πελατών, σε μία από τις πρώτες εταιρικές "μεγα-παραβιάσεις". Το Zeus Trojan, ένα κακόβουλο λογισμικό το οποίο είχε σχεδιαστεί για ληστεία τραπεζών, είχε εισχωρήσει σε χιλιάδες υπολογιστές. Η καινούργια αποδοτικότητα στο να κλέβονται στοιχεία καρτών, είχε ήδη δημιουργήσει έναν καταρράκτη ευκαιριών στην αγορά. Αυτός ήταν κι ο κόσμος στον οποίο εισερχόταν ο Naskovets.
Έφτιαξε έναν λογαριασμό e-mail ([email protected]) και άρχισε να λαμβάνει μηνύματα από αγνώστους μέσω του Semashko. Αρχικά θέλανε να ελέγξει το υπόλοιπο λογαριασμού της κάρτας ή να αλλάξουν την διεύθυνση. Οι απαιτήσεις έγιναν γοργά όλο και πιο παράνομες, προσωποποιώντας τους πελάτες των τραπεζών και λαμβάνοντας το "ΟΚ" για ψεύτικες μετακινήσεις χρημάτων. Για τον Naskovets το όλο σύστημα έμοιαζε με παιχνίδι: "Είναι κάτι το τρελό. Κάθε μέρα γίνεται και κάτι καινούργιο... Μπορείς να κάνεις τα πάντα από την κουζίνα σου, με εσώρουχα και μπύρα".
Μέχρι το 2007, η "επιχείρηση" πήγαινε πολύ καλά. Οι πελάτες τον έπαιρναν τηλέφωνο μέσω φόρμας που είχαν στήσει αυτός και ο Semashko, την CallService.biz. Είχαν διαφημίσεις στις ιστοσελίδες CardingWorld.cc και άλλα forums που σύχναζαν κλέφτες ταυτότητας.
Οι χάκερ συνεργάτες του έκαναν τα ηλεκτρονικά μαγικά τους με την υποκλοπή στοιχείων λογαριασμών, login και passwords, μητρώα κοινωνικής ασφάλισης και ερωταπαντήσεις ασφαλείας. Μετά θα ξεκινούσαν δόλιες συναλλαγές και θα αγόραζαν ακριβά και εύκολα μεταπωλούμενα αντικείμενα όπως ρολόγια και υπολογιστές της Apple. Ο Naskovets ήταν το τελευταίο "πιόνι"στη σκακιέρα με τα πολύ καλά αγγλικά του, περνώντας εύκολα οποιαδήποτε αγορά χρειαζόταν φωνητική επιβεβαίωση.
Ο ίδιος είχε περίπου 30 κλήσεις την ημέρα, με δικό του τζίρο περίπου 20 δολάρια το τηλέφωνο, ή ποσοστό επί της μεταφοράς. Για τις περισσότερες δουλειές οι πελάτες του έδιναν τις λεπτομέρειες που θα χρειαζόταν. Εάν μία τράπεζα ζητούσε ταυτότητα, ο Naskovets είχε έναν "τύπο" που έστελνε ένα PDF με ψεύτικη ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης μέσα σε 7 λεπτά, για 20 δολάρια. Εάν δεν ήξερε να απαντήσει σε μία ερώτηση ασφαλείας ή κάποιος τραπεζοϋπάλληλος υποπτευόταν κάτι ο Naskovets θα το έπαιζε ανυπόμονος και θα φώναζε "Γιατί με ρωτάτε γι αυτό το πράγμα; Δεν έχω χρόνο γι αυτά, πρέπει να το κάνω γρήγορα!".
Η προφορά του δεν ήταν πρόβλημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι ακολουθούν τους κανόνες πως εάν ένας πελάτης απαντά σωστά στις ερωτήσεις τους τότε δεν θα πήγαιναν να ρωτήσουν έναν υπεύθυνο λόγω μίας προφοράς.
Όχι πως δεν υπήρχαν προβλήματα, πάντως. Μια φορά όταν υποτίθεται πως το όνομά του ήταν Thomas Jefferson (σ.σ. Ο 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και ένας από αυτούς που υπέγραψαν την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας), όταν ερωτήθηκε εάν ήξερε ποιος ήταν αυτός, δεν μπόρεσε να απαντήσει. Τότε άρχισε να λαμβάνει κλήσεις από την ασφάλεια της τράπεζας και το FBI οι οποίοι του έλεγαν πως "Θα σε πιάσουμε". Ο ίδιος έκλεινε το τηλέφωνο και έλεγε πως επρόκειτο για τον λάθος αριθμό.
Δεν ανησυχούσε και πολύ για αυτές τις κλήσεις. Δεν ήξερε ποιοι ήταν οι πελάτες του, ούτε αυτοί ήξεραν ποιος είναι. Ή... έτσι νόμιζε.
Ο Naskovets δεν παραδέχεται πόσα "έβγαλε". Μερικές φορές 400 δολάρια τη μέρα, μερικές φορές 1000, μερικές φορές τίποτα. Απέφευγε συναλλαγές εκατομμυρίων, προτιμώντας μικρά ποσά, για μικρότερο άγχος και μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης. "Όσο περισσότερα είναι τα λεφτά, τόσο περισσότερη και η ψυχολογική πίεση", ανέφερε. Ο ίδιος το γλέντησε. Πήγαινε σε κλαμπ και ρεστοράν. Ταξίδεψε στην Βουλγαρία, την Ινδία, το Παρίσι, την Τουρκία. Παντρεύτηκε την κοπέλα του. "Ζούσα όμορφα", αναφέρει, "Το πιο σημαντικό με όλα αυτά είναι πως ένιωθα ελεύθερος από τα πάντα".
Mε τα κέρδη του, προσπάθησε να κάνει μία νέα αρχή εκτός της Λευκορωσίας. Το 2009 αυτός και η γυναίκα του πήγαν στην Πράγα με πλάνο να ξεκινήσουν pet-shop. Αλλά οι παλιοί του πελάτες τον κρατούσαν στη δουλειά. "Κατάλαβα πως δεν μπορούσα να το κάνω αυτό για πάντα. Ήταν τόσο δύσκολο να σταματήσω. Συνέχεια δεχόμουν μηνύματα".
Ο Naskovets βρισκόταν στο σπίτι του τον Απρίλιο του 2010, σε ένα διαμέρισμα εξαόροφης πολυκατοικίας κοντά στο μεγαλύτερο πάρκο της Πράγας όταν κόπηκε το ρεύμα. Το κουδούνι χτύπησε και ένας άντρα με πορτοκαλί φόρμα εργασίας βρισκόταν στην πόρτα, ηλεκτρικός, από όσο νόμιζε ο Naskovets. Όταν άνοιξε την πόρτα βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα όπλο. Ο άνδρας τον έριξε στο πάτωμα και τον πέρασε χειροπέδες, ενώ έμπαιναν και άλλοι αστυνομικοί στο διαμέρισμα. Ένας σιωπηλός πράκτορας του FBI τον κοίταγε. Του δείξανε ένα έγγραφο το οποίο έλεγε πως θα πήγαινε φυλακή για 39 1/2 έτη για τα εγκλήματά του. Τον ρίξανε στην φυλακή της Πράγας, Panrkac.
Οι αρχές της Λευκορωσίας συνέλαβαν τον Semashko την ίδια ημέρα και αξιωματούχοι στην Λιθουανία κατέσχεσαν τους διακομιστές στους οποίους "έτρεχε" το CallService.biz. Ο Naskovets έγινε βούκινο από Αμερικανό εισαγγελέα.
Ο Naskovets δεν ήξερε πως τον βρήκαν οι ΗΠΑ. Νόμιζε πως μία πρώην τον είχε καταδώσει. Το έγγραφο "έδειχνε" μία συνομιλία κατά την οποία είχε στείλει κατά λάθος προσωπικά στοιχεία στον πελάτη. Το πρώτο του ένστικτο ήταν να προσπαθήσει να πολεμήσει τις κατηγορίες. Δεν συνεργάστηκε με τις αρχές όταν αυτές προσπάθησαν να τον ανακρίνουν τον Μάιο του 2010. Ο δικηγόρος του, του είπε όμως πως θα έπρεπε να δεχθεί την έκδοση και να έρθει σε συμφωνία. Μέχρι τον Σεπτέμβριο βρισκόταν στο Metropolitan Correctional Center στο Μανχάταν. Ομολόγησε και δήλωσε ένοχος το 2011. Το 2012 ο δικαστής Lewis Kaplan τον καταδίκασε σε 33 μήνες, τους από τους οποίους είχε εκτίσει τους περισσότερους, και τον διέταξε να πληρώσει 200 δολάρια.
"Θέλω να ευχαριστήσω την Αμερικάνικη κυβέρνηση που μου έδωσε μία ευκαιρία για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στα μάτια της δικαιοσύνης με τόσο πολιτισμένο τρόπο", ανέφερε ο Naskovets στον δικαστή, "που μου δίνουν την ευκαιρία να αναλάβω την ευθύνη μου για οποιαδήποτε πράξη ανήθικη και παράνομη έχω κάνει, και να ξεκινήσω τη ζωή μου ξανά υπό διαφορετικές ιδέες".
Το εννοούσε. Μετά από μία συζήτηση με τον Naskovets συνειδητοποιείς πως είναι αισιόδοξος. Ήταν ελεύθερος τον Σεπτέμβριο του 2012. Ήταν υπόλογος έκδοσης στην Λευκορωσία αλλά παρουσιάστηκε στο δικαστήριο και ανέφερε πως μπορεί να βασανιζόταν εάν επέστρεφε, βασιζόμενος στην ιστορία του με την "KGB". Οι ΗΠΑ, ως προσυπογραφόντες συνθήκης του ΟΗΕ ενάντια στο βασανισμό δεν μπορούσαν να τον στείλουν πίσω. Ένας δικαστής πήρε το μέρος του Naskovets. Το κράτος κατέθεσε έφεση.
Με τη βοήθεια του καθηγητή Νομικής Stephen Yale-Loehr ο οποίος είχε μάθει για την κατάσταση του Naskovets, και των μαθητών του, ο Λευκορώσος "πολέμησε" τις ΗΠΑ στα δικαστήρια για δύο χρόνια. Το 2014, η υπηρεσία μετανάστευσης τον άφησε να μείνει.
Δύο εβδομάδες αργότερα και ο Νaskovets εργαζόταν ήδη για τον Arkady Bukh, τον δικηγόρο που τον βοήθησε στην πρώτη του δικαστική μάχη. Μετά από λίγα χρόνια οι δύο ξεκίνησαν την δική τους εταιρία αντιμετώπισης εγκλημάτων του κυβερνοχώρου.
Πηγή
Tromaktiko
Ήταν μια συνηθισμένη νύχτα, το 2009. Ο Naskovets ήλεγχε τις online παραγγελίες που έχουν έρθει. Ένας πελάτης έχει προσπαθήσει να αγοράσει ένα MacBook Pro online με μια κλεμμένη πιστωτική κάρτα, αλλά η American Express μπλόκαρε την αγορά.
Τώρα είναι η ώρα του Naskovets να ασχοληθεί με την Amex. Καλεί τον αριθμό χωρίς χρέωση, χρησιμοποιώντας λογισμικό που το κάνει να μοιάζει σαν να έχει καλέσει από τις ΗΠΑ. Οποιαδήποτε πληροφορία ζητούν, ο πελάτης του Naskovets, του στέλνει την απάντηση άμεσα μέσω chat. Οι ερωτήσεις αφορούν συνήθως την ημερομηνία γέννησης του κατόχου της κάρτας, τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης, ή το πατρικό όνομα της μητέρας του, αλλά η συγκεκριμένη εργαζόμενη έκανε ασυνήθιστα διεξοδικές ερωτήσεις. Παρατήρησε ότι ο αριθμός τηλεφώνου στον λογαριασμό είχε αλλάξει πρόσφατα, προκαλώντας πρόσθετη ασφάλεια. Βάζει τον Naskovets σε αναμονή, ενώ ένας συνάδελφος καλεί τον παλιό αριθμό και παίρνει το πραγματικό κάτοχο της κάρτας.
Τώρα είναι ο Naskovets ενάντια στον άνθρωπο που μιμείται. Οι υπάλληλοι κάνουν διάφορες ερωτήσεις για να διακρίνουν την ψεύτικη. Πότε αγόρασετε το σπίτι σας; Τι χρώμα ήταν το αυτοκίνητο που αγοράσατε το 2004; Κάθε φορά η Amex τον έβαζε σε αναμονή, ο νόμιμος κάτοχος της κάρτας απαντούσε στην ίδια ερώτηση. Επιτέλους, οι υπάλληλοι τον ευχαριστούν, του ζητούν συγγνώμη και εγκρίνουν την αγορά. Ο Naskovets ήταν ακόμα καλύτερος και από τον αληθινό κάτοχο της κάρτας. (Η Amex αρνήθηκε να σχολιάσει αυτό το περιστατικό.)
Λέγοντας την ιστορία χρόνια αργότερα, ο Naskovets ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει πως η Amex έκανε λάθος. Και έχει μια κάποια συμπάθεια για το θύμα...
Από το 2007 έως το 2010, ο Naskovets ήταν ένας κλέφτης ταυτότητας - η φωνή στο τηλέφωνο που εξηγούσε αμφισβητήσιμες αγορές για τις τράπεζες και έδινε την τελική έγκριση για δόλια εμβάσματα. Δεν έπειθε κάθε υπάλληλο. Περίπου το ένα τρίτο του χρόνου, η απάτη δεν λειτουργούσε, λέει. Αλλά ήταν αρκετά επιτυχής για να ανοίξει το δρόμο για περισσότερες από 5.000 περιπτώσεις απάτης, σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.
Το πρόθεμα "κυβερνο" μπορεί να κάνει κάποιον να σκεφτεί τεχνολογική εξειδίκευση, αλλά το έγκλημα στον κυβερνοχώρο εξαρτάται από λεγεώνες παλιομοδίτικων απατεώνων. Είναι οι "απλοί στρατιώτες" οι οποίοι δεν έχουν συγκεκριμένα ταλέντα στους υπολογιστές αλλά παίζουν το ρόλο των πελατών μέσω τηλεφώνου, ή απλά κάνουν αναλήψεις από ¨χακαρισμένους" λογαριασμούς και στέλνουν το ξεπλυμένο χρήμα στην ανατολική Ευρώπη ή αλλού. Η κλοπή δεδομένων έχει αυξηθεί δραματικά, και οι χάκερς κλέβουν εκατοντάδες εκατομμυρίων μέσω πρόσβασης σε στοιχεία καρτών και τραπεζικών λογαριασμών.
"Καταλαβαίνω πόσο άσχημο είναι" αναφέρει ο Naskovets. "Ναι, το καταλαβαίνω. Αλλά στην αρχή, όταν βρίσκεσαι στη Λευκορωσία, και είσαι νέος, και χρειάζεσαι λεφτά... Δε βλέπεις αίμα, δεν βλέπεις τους ανθρώπους να κλαίνε μπροστά σου. Απλά πιέζεις το κουμπί".
Ο Naskovets μεγάλωσε στο Borisov, μία μικρή πόλη βορειοανατολικά του Minsk, με τη βοήθεια της γιαγιάς και της μητέρας του. Πήγε σε ένα δημόσιο σχολείο με εντατικό πρόγραμμα αγγλικών, με μαθήματα έξι φορές την εβδομάδα, από τα 6 μέχρι τα 15 του, συμπεριλαμβανόμενων μαθημάτων στην λογοτεχνία και τη μετάφραση, και μετά σπούδασε οικονομικά στο κολλέγιο. Στα 22 δούλευε για μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, μέχρι που συνάντησε έναν παλιό συμμαθητή, τον Sergey Semashko, στο μετρό. Ο Semashko του πρότεινε δουλειά για κάποιον με άριστη γνώση αγγλικών.
Μερικές μέρες αργότερα ο Νaskovets επισκέφτηκε τον Semashko, ο οποίος δεν ήταν ποτέ πλούσιος, σε ένα πλούσιο διαμέρισμα, σε καλή περιοχή του Minsk. Ο Semashko άφησε πολλά ανοιχτά για το τί ακριβώς εμπεριείχε η δουλειά. Του ζήτησε να αγοράσει ένα σετ ακουστικών με μικρόφωνο και να φτιάξει λογαριασμό στο Skype. Μετά του έδωσε 500 δολάρια στο χέρι, παραπάνω από αυτά που έβγαζε ο Naskovets σε ένα μήνα.
Για ό,τι και να επρόκειτο, ο Naskovets είχε παραπάνω λόγους από την απληστία για να θελήσει να πιάσει δουλειά εκεί. Το να δουλεύει σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ποτέ δεν ήταν η καριέρα που ήθελε. Το 2004, με το που αποφοίτησε, έπιασε δουλειά σε κρατική τράπεζα. Παρόλα αυτά, αφού πήρε μέρος σε μία πορεία ενάντια στον Πρόεδρο της χώρας Aleksandr Lukashenko, συνελήφθη από την Ασφάλεια ( η οποία έχει τα αρχικά... KGB). Oι πράκτορες αυτοί ήθελαν να καρφώσει τους υπόλοιπος "συνενόχους" αλλά ο Naskovets αρνήθηκε. Η KGB επέμενε. Όταν ο Naskovets σταμάτησε να δέχεται τις κλήσεις τους στο κινητό του, οι πράκτορες τον κάλεσαν στην τράπεζα, η οποία δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του. Το να βρει δουλειά απεδείχθη δύσκολο. Η KGB τον συνέλαβε ξανά και στη συνέχεια πίεσε το εργοστάσιο στο οποίο είχε βρει δουλειά, για την απόλυσή του, η οποία και έγινε.
Ήταν προς το τέλος του 2006 και ο Naskovets δεν τα έβγαζε πέρα. Μία χρυσή εποχή του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο ήκμαζε ήδη. H TJX Cos, ιδιοκτήτρια εταιρία των T.J. Maxx και Marshalls μαγαζιών θα ανακάλυπταν πως χακερς είχαν υποκλέψει στοιχεία καρτών 46 εκατομμυρίων πελατών, σε μία από τις πρώτες εταιρικές "μεγα-παραβιάσεις". Το Zeus Trojan, ένα κακόβουλο λογισμικό το οποίο είχε σχεδιαστεί για ληστεία τραπεζών, είχε εισχωρήσει σε χιλιάδες υπολογιστές. Η καινούργια αποδοτικότητα στο να κλέβονται στοιχεία καρτών, είχε ήδη δημιουργήσει έναν καταρράκτη ευκαιριών στην αγορά. Αυτός ήταν κι ο κόσμος στον οποίο εισερχόταν ο Naskovets.
Έφτιαξε έναν λογαριασμό e-mail ([email protected]) και άρχισε να λαμβάνει μηνύματα από αγνώστους μέσω του Semashko. Αρχικά θέλανε να ελέγξει το υπόλοιπο λογαριασμού της κάρτας ή να αλλάξουν την διεύθυνση. Οι απαιτήσεις έγιναν γοργά όλο και πιο παράνομες, προσωποποιώντας τους πελάτες των τραπεζών και λαμβάνοντας το "ΟΚ" για ψεύτικες μετακινήσεις χρημάτων. Για τον Naskovets το όλο σύστημα έμοιαζε με παιχνίδι: "Είναι κάτι το τρελό. Κάθε μέρα γίνεται και κάτι καινούργιο... Μπορείς να κάνεις τα πάντα από την κουζίνα σου, με εσώρουχα και μπύρα".
Μέχρι το 2007, η "επιχείρηση" πήγαινε πολύ καλά. Οι πελάτες τον έπαιρναν τηλέφωνο μέσω φόρμας που είχαν στήσει αυτός και ο Semashko, την CallService.biz. Είχαν διαφημίσεις στις ιστοσελίδες CardingWorld.cc και άλλα forums που σύχναζαν κλέφτες ταυτότητας.
Οι χάκερ συνεργάτες του έκαναν τα ηλεκτρονικά μαγικά τους με την υποκλοπή στοιχείων λογαριασμών, login και passwords, μητρώα κοινωνικής ασφάλισης και ερωταπαντήσεις ασφαλείας. Μετά θα ξεκινούσαν δόλιες συναλλαγές και θα αγόραζαν ακριβά και εύκολα μεταπωλούμενα αντικείμενα όπως ρολόγια και υπολογιστές της Apple. Ο Naskovets ήταν το τελευταίο "πιόνι"στη σκακιέρα με τα πολύ καλά αγγλικά του, περνώντας εύκολα οποιαδήποτε αγορά χρειαζόταν φωνητική επιβεβαίωση.
Ο ίδιος είχε περίπου 30 κλήσεις την ημέρα, με δικό του τζίρο περίπου 20 δολάρια το τηλέφωνο, ή ποσοστό επί της μεταφοράς. Για τις περισσότερες δουλειές οι πελάτες του έδιναν τις λεπτομέρειες που θα χρειαζόταν. Εάν μία τράπεζα ζητούσε ταυτότητα, ο Naskovets είχε έναν "τύπο" που έστελνε ένα PDF με ψεύτικη ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης μέσα σε 7 λεπτά, για 20 δολάρια. Εάν δεν ήξερε να απαντήσει σε μία ερώτηση ασφαλείας ή κάποιος τραπεζοϋπάλληλος υποπτευόταν κάτι ο Naskovets θα το έπαιζε ανυπόμονος και θα φώναζε "Γιατί με ρωτάτε γι αυτό το πράγμα; Δεν έχω χρόνο γι αυτά, πρέπει να το κάνω γρήγορα!".
Η προφορά του δεν ήταν πρόβλημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι ακολουθούν τους κανόνες πως εάν ένας πελάτης απαντά σωστά στις ερωτήσεις τους τότε δεν θα πήγαιναν να ρωτήσουν έναν υπεύθυνο λόγω μίας προφοράς.
Όχι πως δεν υπήρχαν προβλήματα, πάντως. Μια φορά όταν υποτίθεται πως το όνομά του ήταν Thomas Jefferson (σ.σ. Ο 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και ένας από αυτούς που υπέγραψαν την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας), όταν ερωτήθηκε εάν ήξερε ποιος ήταν αυτός, δεν μπόρεσε να απαντήσει. Τότε άρχισε να λαμβάνει κλήσεις από την ασφάλεια της τράπεζας και το FBI οι οποίοι του έλεγαν πως "Θα σε πιάσουμε". Ο ίδιος έκλεινε το τηλέφωνο και έλεγε πως επρόκειτο για τον λάθος αριθμό.
Δεν ανησυχούσε και πολύ για αυτές τις κλήσεις. Δεν ήξερε ποιοι ήταν οι πελάτες του, ούτε αυτοί ήξεραν ποιος είναι. Ή... έτσι νόμιζε.
Ο Naskovets δεν παραδέχεται πόσα "έβγαλε". Μερικές φορές 400 δολάρια τη μέρα, μερικές φορές 1000, μερικές φορές τίποτα. Απέφευγε συναλλαγές εκατομμυρίων, προτιμώντας μικρά ποσά, για μικρότερο άγχος και μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης. "Όσο περισσότερα είναι τα λεφτά, τόσο περισσότερη και η ψυχολογική πίεση", ανέφερε. Ο ίδιος το γλέντησε. Πήγαινε σε κλαμπ και ρεστοράν. Ταξίδεψε στην Βουλγαρία, την Ινδία, το Παρίσι, την Τουρκία. Παντρεύτηκε την κοπέλα του. "Ζούσα όμορφα", αναφέρει, "Το πιο σημαντικό με όλα αυτά είναι πως ένιωθα ελεύθερος από τα πάντα".
Mε τα κέρδη του, προσπάθησε να κάνει μία νέα αρχή εκτός της Λευκορωσίας. Το 2009 αυτός και η γυναίκα του πήγαν στην Πράγα με πλάνο να ξεκινήσουν pet-shop. Αλλά οι παλιοί του πελάτες τον κρατούσαν στη δουλειά. "Κατάλαβα πως δεν μπορούσα να το κάνω αυτό για πάντα. Ήταν τόσο δύσκολο να σταματήσω. Συνέχεια δεχόμουν μηνύματα".
Ο Naskovets βρισκόταν στο σπίτι του τον Απρίλιο του 2010, σε ένα διαμέρισμα εξαόροφης πολυκατοικίας κοντά στο μεγαλύτερο πάρκο της Πράγας όταν κόπηκε το ρεύμα. Το κουδούνι χτύπησε και ένας άντρα με πορτοκαλί φόρμα εργασίας βρισκόταν στην πόρτα, ηλεκτρικός, από όσο νόμιζε ο Naskovets. Όταν άνοιξε την πόρτα βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα όπλο. Ο άνδρας τον έριξε στο πάτωμα και τον πέρασε χειροπέδες, ενώ έμπαιναν και άλλοι αστυνομικοί στο διαμέρισμα. Ένας σιωπηλός πράκτορας του FBI τον κοίταγε. Του δείξανε ένα έγγραφο το οποίο έλεγε πως θα πήγαινε φυλακή για 39 1/2 έτη για τα εγκλήματά του. Τον ρίξανε στην φυλακή της Πράγας, Panrkac.
Οι αρχές της Λευκορωσίας συνέλαβαν τον Semashko την ίδια ημέρα και αξιωματούχοι στην Λιθουανία κατέσχεσαν τους διακομιστές στους οποίους "έτρεχε" το CallService.biz. Ο Naskovets έγινε βούκινο από Αμερικανό εισαγγελέα.
Ο Naskovets δεν ήξερε πως τον βρήκαν οι ΗΠΑ. Νόμιζε πως μία πρώην τον είχε καταδώσει. Το έγγραφο "έδειχνε" μία συνομιλία κατά την οποία είχε στείλει κατά λάθος προσωπικά στοιχεία στον πελάτη. Το πρώτο του ένστικτο ήταν να προσπαθήσει να πολεμήσει τις κατηγορίες. Δεν συνεργάστηκε με τις αρχές όταν αυτές προσπάθησαν να τον ανακρίνουν τον Μάιο του 2010. Ο δικηγόρος του, του είπε όμως πως θα έπρεπε να δεχθεί την έκδοση και να έρθει σε συμφωνία. Μέχρι τον Σεπτέμβριο βρισκόταν στο Metropolitan Correctional Center στο Μανχάταν. Ομολόγησε και δήλωσε ένοχος το 2011. Το 2012 ο δικαστής Lewis Kaplan τον καταδίκασε σε 33 μήνες, τους από τους οποίους είχε εκτίσει τους περισσότερους, και τον διέταξε να πληρώσει 200 δολάρια.
"Θέλω να ευχαριστήσω την Αμερικάνικη κυβέρνηση που μου έδωσε μία ευκαιρία για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στα μάτια της δικαιοσύνης με τόσο πολιτισμένο τρόπο", ανέφερε ο Naskovets στον δικαστή, "που μου δίνουν την ευκαιρία να αναλάβω την ευθύνη μου για οποιαδήποτε πράξη ανήθικη και παράνομη έχω κάνει, και να ξεκινήσω τη ζωή μου ξανά υπό διαφορετικές ιδέες".
Το εννοούσε. Μετά από μία συζήτηση με τον Naskovets συνειδητοποιείς πως είναι αισιόδοξος. Ήταν ελεύθερος τον Σεπτέμβριο του 2012. Ήταν υπόλογος έκδοσης στην Λευκορωσία αλλά παρουσιάστηκε στο δικαστήριο και ανέφερε πως μπορεί να βασανιζόταν εάν επέστρεφε, βασιζόμενος στην ιστορία του με την "KGB". Οι ΗΠΑ, ως προσυπογραφόντες συνθήκης του ΟΗΕ ενάντια στο βασανισμό δεν μπορούσαν να τον στείλουν πίσω. Ένας δικαστής πήρε το μέρος του Naskovets. Το κράτος κατέθεσε έφεση.
Με τη βοήθεια του καθηγητή Νομικής Stephen Yale-Loehr ο οποίος είχε μάθει για την κατάσταση του Naskovets, και των μαθητών του, ο Λευκορώσος "πολέμησε" τις ΗΠΑ στα δικαστήρια για δύο χρόνια. Το 2014, η υπηρεσία μετανάστευσης τον άφησε να μείνει.
Δύο εβδομάδες αργότερα και ο Νaskovets εργαζόταν ήδη για τον Arkady Bukh, τον δικηγόρο που τον βοήθησε στην πρώτη του δικαστική μάχη. Μετά από λίγα χρόνια οι δύο ξεκίνησαν την δική τους εταιρία αντιμετώπισης εγκλημάτων του κυβερνοχώρου.
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΒΟΜΒΑ Η ΜΑΚΑΜΠΙ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Το φαινόμενο Lexy Stevens χτυπά τη Μύκονο αλύπητα! [βίντεο]](https://images.newsnowgreece.com/83/835957/to-fainomeno-Lexy-Stevens-xtypa-ti-mykono-alypita-vinteo-1-124x78.jpg)
