Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Σήμερα, επιτρέψτε μου να μιλήσω ανοικτά, για όσα μας πόνεσαν και για όσα μας προβλημάτισαν. Σήμερα επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου.
Η εποχή μας είναι μια ταραγμένη εποχή, γεμάτη αμφισβήτηση και ανασφάλεια, καθώς όλοι μας βλέπουμε τη ζωή όλων των ανθρώπων γύρω μας να αλλάζει και μάλιστα να αλλάζει με βίαιο τρόπο.
Παραλάβαμε πριν από δύο χρόνια τη διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας με την οικονομία της χώρας μας κυριολεκτικά στο γύψο, ακινητοποιημένη, καθώς βρισκόταν, γιατί το έχουμε ξεχάσει, για..... δεύτερη φορά σε επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά από δυόμισι επώδυνα χρόνια δοκιμασίας για τον ελληνικό λαό, κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια. Πετύχαμε να τεθούν οι βάσεις για τη δημοσιονομική προσαρμογή και τη σταθεροποίηση της οικονομίας και δρομολογήσαμε μικρές και μεγάλες αλλαγές, μικρές και μεγάλες μεταρρυθμίσεις, τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος μας εδώ και δεκαετίες.
Παράλληλα, μέσα σ’ ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον, δώσαμε την μάχη για να διαμορφωθεί ένα νέο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, που δεν υπήρχε. Ένα πλαίσιο ικανό να κάνει πράξη την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, αλλά και τις άλλες χώρες που δέχθηκαν επιθέσεις και αμφισβήτηση, και υποχρεώθηκαν σε ασφυκτική δημοσιονομική επιτήρηση όχι γενικά και αόριστα, αλλά εν μέσω κρίσης και εν μέσω ύφεσης.
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα στάθηκε όρθια. Όμως, η κρίση είναι ακόμη εδώ, δεν είναι πίσω μας, είναι μπροστά μας, είναι εδώ. Με κοινωνικές συνέπειες που γίνονται κάθε μέρα περισσότερο έντονες.
Πριν από δυο χρόνια το είπα καθαρά. Το λέω και σήμερα. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης δεν μπορεί να σπάσει μέσα από μονόπλευρη δημοσιονομική πολιτική και τον αυτοματισμό της αγοράς, όπως απαιτεί και επιβάλλει με δογματισμό και ιδεοληψία η επικρατούσα σήμερα στην Ευρώπη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Προφανώς, θέλουμε να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας. Αλλά πού το βρήκαμε γραμμένο ότι η ανταγωνιστικότητα εξασφαλίζεται μέσα από την συνεχή υπονόμευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και μέσα από τη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων;
Αυτές που είναι οι αναγκαίες προτεραιότητες για κάθε κράτος, για κάθε σύγχρονη κοινωνία, για κάθε σύγχρονη οικονομία, είναι οι πόροι, είναι οι επενδύσεις στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, είναι οι επενδύσεις στην καινοτομία, στην ποιότητα, είναι η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, είναι η ανασυγκρότηση του κράτους όχι στα λόγια, αλλά με έργα συγκεκριμένα και με στόχους συγκεκριμένους και μετρήσιμους.
Η επιτυχής ολοκλήρωση του PSI, προφανώς δημιουργεί όρους βιωσιμότητας στο χρέος και δίνει μια δημοσιονομική ανάσα για την ανάκαμψη της οικονομίας. Και αυτή είναι μια εξέλιξη όχι της στιγμής, αλλά είναι μια εξέλιξη δύο χρόνων διαπραγματεύσεων, αγώνων και προσπαθειών του Γιώργου Παπανδρέου, του Πρωθυπουργού της χώρας, η πολύμηνη προσπάθεια του Βαγγέλη Βενιζέλου, του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών, είναι η πολύμηνη προσπάθεια δύο χρόνων του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης. Μα πάνω απ’ όλα, πάνω απ’ όλα, είναι οι θυσίες και η υπομονή του ελληνικού λαού που έφεραν το αποτέλεσμα αυτό σήμερα και χθες.
Όμως, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, η αναδιάρθρωση του χρέους είναι πράγματι αναγκαία συνθήκη, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση. Είναι απαραίτητο, είναι ζωτικής σημασίας να συνδυαστεί με την πραγματική αναθέρμανση της οικονομίας, αλλά όχι μόνο: χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και βεβαίως κοινωνική συνοχή.
Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά τα αίτια και της ευθύνες για αυτή την κρίση. Παθογένειες δεκαετιών, καθυστέρηση διαρθρωτικών αλλαγών, βόλεμα, ωχαδερφισμός και στασιμότητα σε μια περίοδο επίπλαστης ευημερίας, που βόλευε όλους μας.
Προφανώς ο λαός γνωρίζει τη μεγάλη ευθύνη της Ν.Δ., προφανώς γνωρίζει και έχει συναίσθηση για τον πλήρη εκτροχιασμό της πενταετίας Καραμανλή και το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού.
Αλλά γνωρίζει και τις ευθύνες τις δικές μας, της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για τις καθυστερήσεις, για τις λαθεμένες επιλογές προσώπων και πολιτικών επιλογών.
Ο κόσμος απαιτεί από εμάς να μιλήσουμε με ειλικρίνεια. Απαιτεί από εμάς να πούμε αλήθειες, να κάνουμε αυτοκριτική για τις αδυναμίες και τα λάθη μας, αλλά χωρίς να ισοπεδώνουμε τα πάντα και χωρίς να αδικούμε τις ειλικρινείς προσπάθειες.
Το θέμα σήμερα δεν είναι να βάλουμε μεταξύ μας βολικές νέες ταμπέλες, όπως ποιοι είναι πιο υπεύθυνοι από τη μια πλευρά και ποιοι οι πιο κοινωνικά ευαίσθητοι από την άλλη.
Οι αφοριστικοί διαχωρισμοί ανάμεσα σε εθνοσωτήρες και λαϊκιστές, ανάμεσα σε μεταρρυθμιστές και αναχρονιστές, ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και ευρωσκεπτικιστές, τελικά ακυρώνουν την όποια πολιτική συζήτηση και την δυνατότητα σύνθεσης, απαξιώνουν την πολιτική ως δύναμη διαπραγμάτευσης και αλλαγής
Το ζήτημα σήμερα είναι να αποδείξουμε, ότι η συζήτηση για την πολιτική πρόταση και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ δεν είναι προσχηματική για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών και μικροκομματικών επιδιώξεων.
Το θέμα μας σήμερα είναι να αναδείξουμε ότι αυτή η συζήτηση είναι άμεσα συνδεδεμένη με το μέλλον της χώρας μας, αλλά και την προοπτική του λαού μας.
Ας είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς. Ένα είναι το μεγάλο υπαρξιακό ερώτημα για όλους μας αλλά και για το ΠΑΣΟΚ συλλογικά:
Υπάρχει σήμερα περιθώριο για μια προοδευτική πολιτική στην Ελλάδα, ή για την επόμενη δεκαετία το θέμα εξαντλείται στην καλύτερη διαχείριση και εφαρμογή του δεύτερου μνημονίου;
Η απάντηση που θα δώσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, αγαπητοί σύντροφοι, είναι αυτή που θα καθορίσει τις πολιτικές μας επιλογές, είναι αυτή που θα καθορίσει τις πολιτικές και κοινωνικές μας συμμαχίες, και φυσικά είναι αυτή που θα καθορίσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας. Η ευθύνη μας λοιπόν είναι μεγάλη. Γιατί σε αυτό το νέο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που διαμορφώνεται, αν δεν μπορέσουμε να δώσουμε σήμερα τη σωστή απάντηση, θα μας γυρίσει οριστικά την πλάτη ο λαός, θα μας ξεπεράσουν οι εξελίξεις, θα μας ξεπεράσει η ιστορία, χωρίς να κοιτάζουν τη δική μας προσωπική ή συλλογική μελαγχολία.
Στις νέες δραματικές συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα, διακυβεύονται δύο μεγάλα ζητήματα, δυο μεγάλες παρακαταθήκες του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80, επανένωσε την ελληνική κοινωνία και στη συνέχεια εγγυήθηκε την κοινωνική συνοχή ως βάση και προοπτική για την οικονομική και περιφερειακή ανάπτυξη, αλλά και την κοινή ευημερία.
Ταυτόχρονα, μέσα από το ΠΑΣΟΚ διασφαλίσθηκε η πολιτική ενότητα του δημοκρατικού κέντρου και της σοσιαλιστικής αριστεράς, εκφράζοντας μια πλειοψηφική προοδευτική δύναμη και μια ισχυρή κοινωνική συμμαχία των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας με τις ανάγκες και τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, των ανθρώπων του μόχθου, της αγροτιάς, των επαγγελματιών και των νέων ανθρώπων.
Σήμερα όμως έχει διαμορφωθεί μια βαθιά διχασμένη Ελλάδα, μια Ελλάδα με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και το ρήγμα συνεχώς διευρύνεται όσο η πολιτική που εφαρμόζεται είναι μονόπλευρη, όσο βαθαίνει η ύφεση, όσο αυξάνει η απόγνωση και ο φόβος των ανθρώπων. Και το ερώτημα είναι, μπορεί λοιπόν σήμερα το ΠΑΣΟΚ να εκφράσει αξιόπιστο προοδευτικό λόγο; Μπορεί ξανά το ΠΑΣΟΚ να επιβεβαιώσει στις νέες συνθήκες μια προοδευτική κοινωνική συμμαχία και μια νέα συμφωνία ώστε να παραμείνει ο κορμός της Δημοκρατικής Παράταξης, ένας πόλος συσπείρωσης του κεντρώου χώρου και της Αριστεράς με προοπτική εξουσίας;
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αποκαταστήσει την σχέση ανάμεσα στη στρατηγική προοπτική της χώρας με τις ανάγκες και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού; Να αποκαταστήσουμε δηλαδή την έννοια του δημοσίου συμφέροντος με δημοκρατικό, οικονομικό και κοινωνικό περιεχόμενο;
Μας αρκεί η προοπτική ενός ΠΑΣΟΚ που αποτελεί όχημα για την άσκηση ενός μεριδίου της κυβερνητικής εξουσίας; Πιστεύουμε στ’ αλήθεια, ότι η ενότητα του ΠΑΣΟΚ είναι υπόθεση διευθετήσεων κορυφής που μάλιστα αλλάζουν κάθε εβδομάδα ανάλογα με τη συγκυρία και τις επιδιώξεις;
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει χωρίς ουσιαστικό πολιτικό διάλογο, μπορεί να κάνει κρίσιμες επιλογές, μπορεί να ψηφίζει στη Βουλή κάτω από εκβιαστικά διλήμματα ή και πειθαρχικές κυρώσεις;
Σκληρά ερωτήματα, αλλά είπαμε θέλω να μιλήσω σήμερα ανοιχτά. Και τα ερωτήματα αυτά όμως είναι αναγκαία. Γιατί όλοι μας έχουμε κάνει μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς με το άλλοθι της συγκυρίας και της ανάγκης. Δεν έχουμε όμως πια την πολυτέλεια να λειτουργούμε αποκομμένοι από την πραγματικότητα και τον κόσμο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αναβάλουμε τις απαντήσεις. Τώρα οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση.
Ορισμένοι λένε, ας αφήσουμε αυτά τα ερωτήματα για μετά τις εκλογές. Τους απαντώ, ότι ο κόσμος τώρα αγωνιά και τώρα κάνει τις επιλογές του. Τώρα, οφείλουμε να του μιλήσουμε με ειλικρίνεια για το σήμερα και το αύριο της Παράταξής μας. Μετά τις εκλογές φοβάμαι ότι θα είναι αργά και το χειρότερο φοβάμαι ότι οι συνέπειες θα είναι μεγάλες.
Κάποιοι νιώθουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα πια μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ισχυρίζονται ότι το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε, ότι δεν μένει πια εδώ, ότι η πορεία μας είναι μη αναστρέψιμη.
Τους απαντώ. Τώρα κρίνεται η μάχη και η μάχη πρέπει να δοθεί μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ποτέ η Δημοκρατική Παράταξη δεν ωφελήθηκε από τον κατακερματισμό. Αυτές οι επιλογές ιστορικά είχαν σαν αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η προοδευτική προοπτική για τον τόπο και να επικρατούν τελικά στη χώρα συντηρητικές και αυταρχικές δυνάμεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Κάποιοι άλλοι πάλι λένε, ότι η υπόθεση έχει κριθεί, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει περιθώριο για άλλη πολιτική, άρα ας περιμένουμε μοιρολατρικά πότε θα ωριμάσουν κάποια άλλη στιγμή οι συνθήκες.
Τους απαντώ. Η πολιτική μάχη διαμορφώνει τις συνθήκες και τους όρους. Δεν είναι λύση οι μοναχικές πορείες που προβάλλουν «καθαρές» θέσεις που δεν μπαίνουν στο στίβο της δοκιμασίας και της σύνθεσης.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δεν έχει νόημα η διαδικασία εκλογής Προέδρου από τη βάση, ότι δεν έχει νόημα μια δεύτερη υποψηφιότητα για την ηγεσία του Κινήματος, έτσι κι αλλιώς η εξέλιξη είναι προδιαγεγραμμένη και ο κόσμος έχει γυρίσει τις πλάτες του στις εσωκομματικές διαδικασίες.
Τους απαντώ. Δεν αποδέχομαι προδιαγεγραμμένες πορείες και εξελίξεις. Δεν δέχομαι την νομοτελειακή και μοιρολατρική διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού της επόμενης μέρας. Δεν πιστεύω σε ένα μικρό και φοβικό ΠΑΣΟΚ.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης και της απόφασης. Το αύριο του ΠΑΣΟΚ, το αύριο της μεγάλης προοδευτικής Παράταξης είναι ευθύνη και υπόθεση όλων μας, είναι υπόθεση του κάθε δημοκρατικού πολίτη.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο της πολιτικής ιστορίας της χώρας. Και στο ΠΑΣΟΚ γυρνάμε σελίδα. Αλλαγή σελίδας σημαίνει αλλαγή αντίληψης, αλλαγή πρακτικής. Σημαίνει όμως πάνω απ’ όλα μια νέα συλλογικότητα. Στα επόμενα χρόνια τίποτα δεν θα είναι το ίδιο με το παρελθόν. Ούτε στην οικονομία, ούτε στην κοινωνία, ούτε στην πολιτική, ούτε στα κόμματα, ούτε στο δικό μας κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ο βασικός πυλώνας του κεντρώου χώρου και της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια νέα προοδευτική πρόταση που κατά τη δική μου γνώμη πρέπει να βασίζεται σε τέσσερις άξονες:
Πρώτον: Η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Αυτή είναι η αδιαμφισβήτητη στρατηγική επιλογή για τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Αυτή όμως η επιλογή δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι υποστέλλουμε την προσπάθεια. Δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι εγκαταλείπουμε την μάχη για συνεχή διεύρυνση της διαπραγματευτικής βάσης της χώρας, την προσπάθεια για ενίσχυση των πολιτικών και κοινωνικών ερεισμάτων μας στις ευρωπαϊκές εξελίξεις που έτσι κι αλλιώς συνεχίζονται και θα συνεχίζονται τα επόμενα χρόνια.
Αντίθετα, ευρωπαϊκή επιλογή για την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας, σημαίνει συνεχή και συστηματική προσπάθεια μέσα από συμμαχίες, μέσα από αντιπαραθέσεις, μάχη εκ του συστάδην, για μια διαφορετική ευρωπαϊκή πορεία.
Αλίμονο αν θεωρήσουμε ότι η Ευρώπη εξαντλείται στις επιταγές της Τρόικα. Αλίμονο αν θεωρήσουμε ως οριστικό και μόνιμο τον σημερινό πράγματι καταθλιπτικό συντηρητικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η δική μου μακρόχρονη ευρωπαϊκή διαδρομή με δίδαξε ένα πράγμα: Ότι η Ευρώπη είναι ένα πεδίο σκληρής διαπραγμάτευσης, πολυεπίπεδων συμμαχιών, ιδεολογικής αναμέτρησης, δημοκρατικών και κοινωνικών αγώνων που δεν σταματούν ποτέ. Και το ΠΑΣΟΚ οφείλει με δέσμευση να συμμετάσχει δυναμικά στην κοινή προσπάθεια των Ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών Κομμάτων για μια περισσότερο Ευρωπαϊκή και προοδευτική πολιτική στους θεσμούς της Ένωσης.
Η Αλλαγή στην Ελλάδα περνά μέσα και από την Αλλαγή στην Ευρώπη και σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι προτάσεις μας για φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών,
για την άμεση έκδοση του ευρωομολόγου,
για μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των φορολογικών παραδείσων.
για την ενίσχυση της Οικονομικής Ένωσης ως προϋπόθεση για τη θωράκιση του Ευρώ.
για την οικονομική εξειδίκευση της ρήτρας αλληλεγγύης της Συνθήκης της Λισαβόνας στη λογική της ανακύκλωσης των πλεονασμάτων και θωράκισης του Κοινού Νομίσματος από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων.
Είναι η αναμόρφωση του καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Είναι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου ευρωπαϊκού Οργανισμού αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Είναι η ευρωπαϊκή πολιτική και οι αντίστοιχοι πόροι για την αντιμετώπιση της ύφεσης, για την ανάπτυξη, για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.
Σήμερα λοιπόν είναι περισσότερο επιβεβλημένο από ποτέ το πρόσταγμα για μια ευρωπαϊκή πολιτική συνυφασμένη με την αλληλεγγύη και τις κοινές δεσμεύσεις των λαών της Ευρώπης στη κοινή μας πορεία.
Δεύτερον. Το Μνημόνιο. Περιθώρια προοδευτικής πρότασης.
Θέλω να είμαι σαφής.
Η αποδοχή του μνημονίου για τη σταθεροποίηση της θέσης της χώρας μας και την επιτυχή ολοκλήρωση του PSI δεν σημαίνει και δεν μπορεί να σημαίνει ότι τελείωσε η πολιτική στην Ελλάδα για την επόμενη δεκαετία. Δεν το δέχομαι. Αυτή η παραδοχή θα ήταν αδιέξοδη και θα σήμαινε στην πραγματικότητα υπονόμευση της ίδιας της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Η χώρα όμως οφείλει να είναι αξιόπιστη όσον αφορά τις δεσμεύσεις της. Οφείλει να υποστηρίξει την ολοκλήρωση του PSI και να προχωρήσει με θάρρος και με αποτελεσματικότητα στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, αυτές που έχει δεσμευτεί η ελληνική Βουλή.
Ταυτόχρονα όμως, οφείλουμε να αναδείξουμε τις κοινωνικές συνέπειες από την ύφεση και τις πολιτικές που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα. Οφείλουμε να εξαντλήσουμε τα περιθώρια για την ανάπτυξη, για την ανταγωνιστικότητα, για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Για να καταφέρουμε όμως να επανακτήσουμε την διαπραγματευτική μας θέση, θα πρέπει να παρουσιάζουμε διαρκώς, συνεχώς, συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Αλλά στην πράξη με τις πολιτικές μας επιλογές, να αποδείξουμε ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην ισοπεδωτική, στην τυφλή εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων συνταγών. Δεν μπορεί να οδηγεί σε συνεχή και μονομερή, άδικη ανακατανομή των βαρών. Δεν μπορεί να ακυρώνει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Είχα εκφράσει ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος εγκαίρως, και όχι εκ των υστέρων, τις επιφυλάξεις μου για τη διαμόρφωση του πρώτου μνημονίου και την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο πρόγραμμα της Ελλάδας.
Στήριξα όμως στη συνέχεια με πλήρη συνείδηση και στηρίζω αποφασιστικά το οικονομικό πρόγραμμα της χώρας, όπως στηρίζω αποφασιστικά την υλοποίηση της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου ως ανάγκη και ως μια νέα δυνατότητα για τη μείωση του χρέους και για τη διασφάλιση της θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη χωρίς περιπέτειες για τον ελληνικό λαό.
Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι σε αυτό το ασφυκτικό πολιτικό και δημοσιονομικό πλαίσιο πρέπει να εξαντλήσουμε τα περιθώρια και να διαμορφώσουμε μια νέα προοδευτική πολιτική πρόταση. Με αναπτυξιακά και κοινωνικά ισοδύναμα μέτρα.
Να αποκαταστήσουμε δηλαδή την άρρηκτη σχέση της στρατηγικής προοπτικής της χώρας με τις ανάγκες, με τις προσδοκίες και με την προοπτική του ελληνικού λαού.
Αυτή η μάχη για να πετύχει, για να είναι πετυχημένος αυτός ο αγώνας, θέλει καθαρούς στόχους, θέλει αποφασιστικότητα και θέλει πάνω από όλα συλλογικότητα.
Ø Για μια ανάπτυξη που θα βασίζεται σε ολοκληρωμένη περιφερειακή παραγωγική και κλαδική αναδιάρθρωση.
Περιφερειακή ανάπτυξη δεν είναι η αντιπαραγωγική κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων. Είναι η στοχευμένη επανεπένδυση που δημιουργεί νέο πλούτο, που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, που επιβραβεύει την καινοτομία.
Προϋπόθεση της υπέρβασης και της ανταπόκρισης της ελληνικής περιφέρειας στις νέες προκλήσεις αποτελεί η αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα αξιοποιώντας όλες τις νέες δυνατότητες της σύγχρονης εποχής.
Επιτέλους, χωρίς άλλη καθυστέρηση, αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, που είναι και τα μοναδικά κονδύλια που έχει η χώρα μας στη διάθεση της για την ανάπτυξη. Είναι ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας η επιτάχυνση της απορρόφησης του ΕΣΠΑ. Γιατί η ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι στα λόγια και να είναι αέρας, αλλά να έχει πραγματικό αποτέλεσμα στην οικονομία, πραγματικό αποτέλεσμα στην αγορά, ιδιαίτερα όμως για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Το ίδιο ισχύει για την πλήρη και άμεση αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και την ενεργοποίηση όλων των προγραμμάτων που δεν αξιοποιήθηκαν μέχρι σήμερα.
Ø Χρειάζεται αναδιάρθρωση του Κράτους με ταχύτατους ρυθμούς, αλλά και των ΔΕΚΟ, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα το δημόσιο συμφέρον.
Ø Χρειάζονται σύγχρονες και ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες, ρύθμιση, κανόνες και εποπτεία στην αγορά.
Ø Χρειάζεται στήριξη, αποφασιστική στήριξη, όχι με μισά λόγια, των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
Πρέπει με ευελιξία, με αποφασιστικότητα να πετύχουμε την επανεκκίνηση του τραπεζικού συστήματος. Προς όφελος όμως της αγοράς, της επιχειρηματικότητας και των πολιτών, όχι προς όφελος των τραπεζιτών.
Και ταυτόχρονα επιτέλους ας φύγουμε από τις αγκυλώσεις και τους φόβους μας και να διασφαλίσουμε ένα ισχυρό δημόσιο πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα και ταυτόχρονα ένα πλαίσιο υποχρεώσεων και ελέγχου των Τραπεζών που να διασφαλίζει ως αντάλλαγμα της στήριξης και της επανακεφαλαιοποίησης τους, την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και την έμπρακτη κοινωνική ευθύνη.
Για παράδειγμα,
Ø χρειάζεται να γίνει δραστική μείωση της μηνιαίας δόσης σε όλα τα δάνεια των ιδιωτών και των επιχειρήσεων. Ιδιαίτερα όμως, ιδιαίτερα για τους εργαζομένους στα επίπεδα της μείωσης του μισθού και του εισοδήματος τους.
Ø Να προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα και ταχύτητα προφανώς σ’ όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που εκκρεμούν.
Όχι όμως με τη λογική της τυφλής απορρύθμισης και της γενικευμένης ασυδοσίας, αλλά, με κανόνες, με προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις αρχές της ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς, διασφαλίζοντας δηλαδή πάντα το ρόλο των δημοσίων υπηρεσιών, του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος, αλλά βεβαίως και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Ø Χωρίς νέα καθυστέρηση, ένα σύγχρονο δίκαιο και απλοποιημένο φορολογικό σύστημα. Όταν λέμε ότι δεν έρχονται οι επενδυτές στην Ελλάδα ψάχνουμε να βρούμε τους λόγους και συνήθως στρεφόμαστε στο συνήθη ύποπτο, στις υψηλές αμοιβές των εργαζομένων.
Μια είναι η πραγματικότητα και μην κρυβόμαστε. Οι επενδυτές στην Ελλάδα θα έρθουν μόνο όταν υπάρχει ένα σύγχρονο, δίκαιο, σταθερό και απλοποιημένο φορολογικό σύστημα.
Ø Πρέπει να προχωρήσουμε αμέσως στην αποφασιστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την πάταξη του οικονομικού εγκλήματος, αλλά και των παρασιτικών κυκλωμάτων.
Ø Να προχωρήσουμε αμέσως στη νέα εποχή με την τεχνολογία της πληροφορικής, όπως κάνουν όλες οι οργανωμένες οικονομίες, εκσυγχρονίζοντας τους μηχανισμούς διαχείρισης του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας.
Και οι συνάδελφοι βουλευτές στη Βουλή έχουν καταθέσει σχετική πρόταση νόμου, την οποία θα ήθελα πολύ σύντομα το Υπουργείο Οικονομικών να την προωθήσει και να την υιοθετήσει.
Σύμφωνα με την οποία μας δίνεται η δυνατότητα να αυξήσουμε τα έσοδα κατά πολλά δις ευρώ, να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές, να πριμοδοτήσουμε τους συστηματικά συνεπείς φορολογούμενους. Και αντίστοιχες επιλογές να κάνουμε για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Οφείλουμε βέβαια ταυτόχρονα να κάνουμε και μια συμφωνία μεταξύ μας. Μια συμφωνία με ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο. Να δεσμευθούμε όλοι ότι η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών είναι κορυφαία πολιτική επιλογή στη νέα εποχή.
Ø Όπως επίσης στην διασφάλιση κοινωνικού κράτους και της ποιότητας των υπηρεσιών που δεν απευθύνεται μόνο στους αδύναμους, αλλά στην περίοδο της κρίσης όπως είναι τώρα, αφορά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφορά κάθε ελληνική μέση οικογένεια.
Η επένδυση στην Παιδεία είναι εθνική επένδυση. Είναι επένδυση στο μέλλον του ελληνισμού και στην προοπτική της χώρας. Πιστεύω όμως αδιαπραγμάτευτα στο ρόλο της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Πιστεύω στη διαρκή αναβάθμιση όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και της έρευνας. Πιστεύω στη δημοκρατική και διαφανή λειτουργία των Τριτοβάθμιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων με σεβασμό και αναγνώριση στο διακριτό ρόλο και την συμμετοχή των πρωταγωνιστών της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δηλαδή των καθηγητών και των φοιτητών.
Πιστεύω στη δέσμευση που διαχρονικά ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου, όλοι μας έχουμε αναλάβει. Στην υποχρέωση να ανοίγουμε διαρκώς νέους δρόμους για τη νέα γενιά της πατρίδας μας. Στην κοινωνία και στο Κίνημα.
Είναι υποχρέωση και αυτό αισθάνομαι, είναι υποχρέωση της δικής μου γενιάς να πάρουμε μαζί την νέα γενιά για να περάσουμε χέρι – χέρι την επικίνδυνη ζώνη που ηθελημένα ή άθελά μας εμείς δημιουργήσαμε. Και υπάρχει η δύναμη.
Οι νέοι παλεύουν σοσιαλιστικά, αλλά παλεύουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τις πιο γνήσιες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί σ’ αυτόν εδώ το χώρο, στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, είναι που βγήκανε τα πιο δημιουργικά στελέχη της ελληνικής κοινωνίας στη διαχρονική του εξέλιξη.
Υπάρχει η δύναμη των απίστευτων δεξιοτήτων και των ικανοτήτων που διαθέτει η νέα γενιά στην Ελλάδα. Και οφείλουμε να εγγυηθούμε ότι τη σελίδα που γυρνάμε σήμερα εδώ στο ΠΑΣΟΚ, αυτή τη σελίδα θα αρχίσουν από αύριο οι νέοι να τη γράφουν, η νέα γενιά να πάρει το μολύβι και να αρχίσει να γράφει την νέα σελίδα του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Και αυτό δεν είναι «άλλη μια υπόσχεση». Αυτό είναι μια προϋπόθεση για να πετύχουμε στον αγώνα μας. Για να πετύχουμε στον αγώνα του ΠΑΣΟΚ και να πετύχουμε στην προσπάθεια της χώρας.
Και όσον αφορά την οικονομία, επιτέλους, ας πάρουμε μια απόφαση.
Ø Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για νέα οριζόντια δημοσιονομικά μέτρα και συνεχή αύξηση του κόστους ζωής. Όχι λοιπόν σε νέα αύξηση τιμολογίων του ηλεκτρισμού και του νερού για τους πολίτες.
Ø Να τολμήσουμε τη θέσπιση του εγγυημένου ελάχιστου αξιοπρεπούς επίπεδου διαβίωσης, τόσο όσον αφορά στο ελάχιστο εισόδημα, όσο και σε μια δέσμη αναγκαίων κοινωνικών υπηρεσιών.
Ø Θεσμοθέτηση επιτέλους, του μηχανισμού έλεγχου των τιμών και των πραγματικών συνθηκών του ανταγωνισμού στην Ελλάδα. Αλλά και πάλι ακόμα και αν το πετύχουμε στις σημερινές συνθήκες σας λέω πως δεν αρκεί. Χρειάζεται να τολμήσουμε και να καθορίσουμε πλαφόν στα βασικά είδη διατροφής, στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης που διαμορφώνουν το καλάθι της οικογένειας. Και μη μου πείτε ότι αυτό το απαγορεύουν οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί τώρα εδώ στην Ελλάδα οι συνθήκες είναι έκτακτες.
Επομένως, δεν μπορεί η Τρόικα μονόπλευρα να απαιτεί από την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Βουλή να παραβιάσουμε τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες όσον αφορά στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κατώτερο μισθό των εργαζομένων.
Στην ίδια λογική ας διεκδικήσουμε, λοιπόν, ένα αποτελεσματικό τρόπο διασφάλισης του οικογενειακού εισοδήματος και χαμηλών τιμών στα βασικά αγαθά.
Ø Η ασφάλεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έννοια, ο όρος και η πολιτική της ασφάλειας για τον προοδευτικό χώρο είναι μια έννοια ταμπού. Όμως, η ασφάλεια είναι δικαίωμα του πολίτη. Εγώ πιστεύω στο κράτος δικαίου. Πιστεύω στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις προσωπικές ελευθερίες των πολιτών. Και έτσι μια και καλή, αρνούμαι την λογική του αστυνομικού κράτους που ορισμένοι επεδίωξαν και επέμεναν και άσκησαν κριτική μια ολόκληρη περίοδο που βρισκόμουν στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Όχι, η λογική του αστυνομικού κράτους δεν έχει καμία σχέση με τον προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο και τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα, με την δημοκρατική προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου.
Λέμε ναι, ναι στην ασφάλεια των Συνόρων μας, ναι στην ασφάλεια των Ευρωπαϊκών συνόρων. Ασφάλεια και συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας. Κοινωνική ένταξη των νόμιμων μεταναστών. Ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και μετανάστευση. Με ιδιαίτερη μέριμνα για την Ελλάδα, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Τρίτον: Δημοκρατία – Αυτονομία πολιτικής
O ανταγωνισμός των αγορών και η σύγκρουση των οικονομικών συμφερόντων με τους δημοκρατικούς θεσμούς αποτυπώνεται με τη μορφή της αμφισβήτησης, της αξιοπιστίας, της οργανωμένης πολιτείας και συνολικά του πολιτικού συστήματος.
Είναι τώρα όμως, η ανάγκη να κάνουμε ένα ποιοτικό άλμα προς τα μπρος με επιστροφή στην πολιτική. Σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που περνούμε σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η διολίσθηση σε εύκολο αυταρχισμό. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η απαξίωση των θεσμών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών. Είναι η ισοπέδωση των αρχών στο βωμό της ανάγκης και του εφικτού.
Kafeneio
