2015-07-30 09:49:42
Ο γνωστός, και από την ενασχόλησή του με το Δήμο Πατρέων, οδοντίατρος Τάκης Γκίκας έφυγε σήμερα στις 9 το πρωί από τη ζωή, σε ηλικία 65 ετών, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός στην πόλη της Πάτρας, της οποίας ο Τάκης ήταν γέννημα-θρέμμα.
Ο Τάκης Γκίκας διετέλεσε επί σειρά ετών δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Πατρέων (επί Δημαρχιών Ανδρέα Καράβολα και Γιάννη Δημαρά). Μάλιστα υπήρξε από τους πρωτεργάτες στη δημιουργία της Δημοτικής Κίνησης «Τώρα για την Πάτρα», που με επικεφαλής τον Γιάννη Δημαρά κέρδισε τις Δημοτικές Εκλογές του 2010, κάνοντας τη μεγάλη έκπληξη, χάρη και στη δική του μεγάλη συμβολή.
Είχε διατελέσει αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
Από τα φοιτητικά του χρόνια, την περίοδο της Χούντας, εντάχθηκε στην κεντροαριστερά και έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974. Ως φοιτητής της Οδοντιατρικής γνωρίστηκε και ανέπτυξε σχέσεις με τον Κώστα Λαλιώτη, τον Δημήτρη Ρέππα, τον Στέφανο Μανίκα και άλλα στελέχη που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο κατά τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
. Ωστόσο, ουδέποτε διεκδίκησε ή δέχθηκε δημόσιες θέσεις, επιλέγοντας να παραμείνει μάχιμος οδοντίατρος, αλλά και ενεργός πολίτης. Από το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε το 1984, όταν οι πολλοί προσχωρούσαν, αν και δίχως την κομματική ιδιότητα, στάθηκε επί πολλά χρόνια κοντά σε αυτό τον πολιτικό χώρο, με μια στάση κριτικής υποστήριξης. Τα τελευταία χρόνια είχε εκδηλώσει την υποστήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι τον γνώρισαν, ξέρουν ότι δεν μπορούσε να χωρέσει σε κομματικά καλούπια και να εκχωρήσει την ανεξαρτησία του λόγου και της δράσης του. Μιας δράσης που πάντα αποσκοπούσε στην προσφορά στον συνάνθρωπο. Γι αυτό συμμετείχε σε ουκ ολίγες προσπάθειες που αποσκοπούσαν στη βελτίωση της ζωής, ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
Γεννημένος στα Προσφυγικά, δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του και δεν απομακρύνθηκε από τα λαϊκά στρώματα. Από τους πιο επιτυχημένους οδοντίατρους της Πάτρας, διατηρούσε τις πόρτες του ιατρείου του πάντα ανοιχτές, και για όσους χρειάζονταν τις υπηρεσίες του, αλλά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορούσε συμπολίτες που βρίσκονταν σε ανάγκη. Και είχε βοηθήσει πολλούς.
Άνθρωπος με χιούμορ και με μεγάλη καρδιά, ήταν υπέρ των ήπιων τόνων και απέφευγε τις έντονες αντιπαραθέσεις, ακόμα και με αυτούς που διαφωνούσε ριζικά. Στην παρέα, βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο καθώς είχε έναν μοναδικό τρόπο να «πειράζει» τους άλλους, αλλά και να αυτοσαρκάζεται.
Η μεγάλη αδυναμία του ήταν τα τρία του παιδιά, η Ευγενία, ο Γιάννης και ο Ραφαήλ, που στη δύσκολη τελευταία μάχη του, δεν έφυγαν στιγμή από το πλευρό του.
Γεμάτος ζωή και ο ίδιος, αγαπούσε πολύ τη ζωή, από την οποία έφυγε πρόωρα, μετά από δίμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 10 Μαΐου, όταν κάποιες εξετάσεις στο πλαίσιο τακτικού ελέγχου, τού φανέρωσαν ένα μεγάλο πρόβλημα υγείας. Ήταν ήδη πολύ αργά. Μέσα σε δύο μήνες κατέληξε… Εκατοντάδες ήταν οι Πατρινοί που έσπευσαν να του συμπαρασταθούν αυτούς τους δύο μήνες που έγινε γνωστό το πρόβλημα της υγείας του.
xespao
Ο Τάκης Γκίκας διετέλεσε επί σειρά ετών δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Πατρέων (επί Δημαρχιών Ανδρέα Καράβολα και Γιάννη Δημαρά). Μάλιστα υπήρξε από τους πρωτεργάτες στη δημιουργία της Δημοτικής Κίνησης «Τώρα για την Πάτρα», που με επικεφαλής τον Γιάννη Δημαρά κέρδισε τις Δημοτικές Εκλογές του 2010, κάνοντας τη μεγάλη έκπληξη, χάρη και στη δική του μεγάλη συμβολή.
Είχε διατελέσει αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
Από τα φοιτητικά του χρόνια, την περίοδο της Χούντας, εντάχθηκε στην κεντροαριστερά και έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974. Ως φοιτητής της Οδοντιατρικής γνωρίστηκε και ανέπτυξε σχέσεις με τον Κώστα Λαλιώτη, τον Δημήτρη Ρέππα, τον Στέφανο Μανίκα και άλλα στελέχη που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο κατά τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
Όσοι τον γνώρισαν, ξέρουν ότι δεν μπορούσε να χωρέσει σε κομματικά καλούπια και να εκχωρήσει την ανεξαρτησία του λόγου και της δράσης του. Μιας δράσης που πάντα αποσκοπούσε στην προσφορά στον συνάνθρωπο. Γι αυτό συμμετείχε σε ουκ ολίγες προσπάθειες που αποσκοπούσαν στη βελτίωση της ζωής, ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
Γεννημένος στα Προσφυγικά, δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του και δεν απομακρύνθηκε από τα λαϊκά στρώματα. Από τους πιο επιτυχημένους οδοντίατρους της Πάτρας, διατηρούσε τις πόρτες του ιατρείου του πάντα ανοιχτές, και για όσους χρειάζονταν τις υπηρεσίες του, αλλά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορούσε συμπολίτες που βρίσκονταν σε ανάγκη. Και είχε βοηθήσει πολλούς.
Άνθρωπος με χιούμορ και με μεγάλη καρδιά, ήταν υπέρ των ήπιων τόνων και απέφευγε τις έντονες αντιπαραθέσεις, ακόμα και με αυτούς που διαφωνούσε ριζικά. Στην παρέα, βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο καθώς είχε έναν μοναδικό τρόπο να «πειράζει» τους άλλους, αλλά και να αυτοσαρκάζεται.
Η μεγάλη αδυναμία του ήταν τα τρία του παιδιά, η Ευγενία, ο Γιάννης και ο Ραφαήλ, που στη δύσκολη τελευταία μάχη του, δεν έφυγαν στιγμή από το πλευρό του.
Γεμάτος ζωή και ο ίδιος, αγαπούσε πολύ τη ζωή, από την οποία έφυγε πρόωρα, μετά από δίμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 10 Μαΐου, όταν κάποιες εξετάσεις στο πλαίσιο τακτικού ελέγχου, τού φανέρωσαν ένα μεγάλο πρόβλημα υγείας. Ήταν ήδη πολύ αργά. Μέσα σε δύο μήνες κατέληξε… Εκατοντάδες ήταν οι Πατρινοί που έσπευσαν να του συμπαρασταθούν αυτούς τους δύο μήνες που έγινε γνωστό το πρόβλημα της υγείας του.
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
